เราพบกันในนามความคิดถึง

เราพบกันในนามความคิดถึง...

by เอ็นดู

** 

ชาวตะวันตกเชื่อว่าเลข 8 มีรูปลักษณ์เหมือนกันกับสัญลักษณ์แห่งความเป็นนิรันดร์ หรือ อนันต์ ในเครื่องหมายทางคณิตศาสตร์ที่หมายถึง ความไม่มีที่สิ้นสุด (infinity) จึงถือเป็นเลขโชคลางที่ใช้สื่อความหมายถึงความเป็น อมตะ ไม่มีที่สิ้นสุด...

“เธอมาแล้ว” เสียงทุ้มกังวานของเขาดังพอที่ทำให้ชายชราที่ยืนอยู่ข้างกันได้ยินชัด

“ผู้หญิงคนนี้เองน่ะรึ” ชายชรามองตามสายตาเป็นประกายของคนหนุ่มไปยังร่างเล็กกะทัดรัดที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูใหญ่ของโรงเรียนแห่งนี้

“เธอดูไม่เปลี่ยนไปเลย คงจะมีแค่ผมที่ยาวขึ้นล่ะมั้ง” รวิสุตยังไม่ยอมละสายตาที่จับจ้องไปหาผู้หญิงคนที่เขารอคอยมาตลอดสิบปีเต็ม

“หน้าตาน่ารักดี อย่างนี้ไอ้เกียรติภูมิเห็นก็คงจะชอบ” เสียงเครือตามประสาคนชราดังขึ้นมาอีกหากแต่รวิสุตไม่ได้ใส่ใจจะฟังเพราะเวลานี้โปรดปรานกำลังสาวเท้าเดินเข้ามาใกล้...ใกล้ขึ้นเรื่อยๆ แล้ว

ความรู้สึกในหัวใจของเขาดูเหมือนมันจะกลับมามีชีวิตชีวาอีกหน แถมยังมีชีวิตเสียจนหน้าหมันไส้เพราะเขารู้เหมือนหัวใจเต้นแรงจนกระแทกอกทั้งๆ ที่ร่างกายของเขามันมีลักษณะโปร่งใสตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องเมื่อสิบปีก่อน

“ปลื้ม! ในที่สุดเราก็ได้เจอกันสักทีนะ” ชายหนุ่มเรียกหญิงสาวตรงหน้าด้วยชื่อเล่นของเธอ หากทว่าเสียงของเขาที่ไม่เคยมีใครได้ยินนอกจากคุณปู่เจ้าที่และวิญญาณของนักเรียนที่จบชีวิตลงที่นี่ แต่ในวันนี้มันกลับทำให้คนถูกเรียกชะงัก

“นั่นใครคะ” โปรดปรานชะงักเท้าแล้วเอ่ยถามในขณะที่เจ้าตัวก็หันซ้ายหันขวามองหาต้นตอของเสียงเรียก

“ปลื้ม! ปลื้มได้ยินผมจริงๆเหรอ ปลื้มได้ยินผมจริงๆ ใช่ไหม” ชายหนุ่มยิ้มกว้าง เขาดีใจจนแทบจะตะโกนร้องด้วยมาด้วยซ้ำ

...ในที่สุดเสียงของ ‘วิญญาณ’ อย่างเขาก็สามารถส่งผ่านไปให้คนที่คิดถึงที่สุดจนได้!

=========แล้วพบกัน "นานๆ" นี้ค่ะ==========

ติดต่อดิฉันได้ที่นี่ 

hyacinth.for.u@gmail.com