คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เปิดฉาก (กลับบ้านกัน)
1
“โฮ........................นี่ยัยโม กี่โมงแล้ว ปิดเทอมวันแรกแกก็เล่นตื่นสายขนาดนี่เลยหรอ”
นั่นงัย โธ่เอ้ย+++แม่คนที่สองของฉันโผล่หัวมาแต่เช้าเชียว
พี่มุกพี่สาวสุดที่รักของฉัน ตอนนี้แกเรียนอยู่ม.5 โรงเรียนอาทิตธพญา(อา-ทิด-ทะ-พะ-ยา)โรงเรียนเดียวกับฉันนั่นแหละ พี่มุกเป็นพี่ฉัน 1 ปี ตอนปิดเทอมเจ๊แกก็ไม่อยากอยู่ว่างเลยเปิดร้านขายน้ำผลไม้ปั่น นมร้อน ตั้งแต่เช้า จนดึกทุกวัน สงสัยเจ๊แกไม่มีรัยทำมั้ง
“ไอ้-------------โม”
“โอ๊ย******* เรียกเฉยๆก็ได้พี่มุก ไม่เห็นต้องถึงขั้นถีบกันแบบนี้เลย เอาซะตกเตียงเลย ซี๊ดๆๆๆ เจ็บอ่ะ”
“เจ็บหรอ ลุกมานี่เลย มาช่วยจัดร้านเดี๋ยวนี้เลย นอนกินแรงคนอื่นอยู่นั่นแหละ”
เฮ้อ................โดนถีบยังไม่พอ โดนใช้อีก เซ็งจัง ตอนนี้ก็พึ่ง 3โมงเช้าเองนะ จ๊าก3โมงงั้นหรอ ตายๆๆตายแน่ๆ แม่เคยบอกฉันว่าห้ามนอนเกิน 2 โมงเช้า ไม่งั้น ก้นจะใหญ่ ทำงัยดี ตอนนี้ก้นฉันยังเหมือนเดิมรึป่าวเนี่ย
“มุก ไอ้โมมันตื่นยัง” เอ๊ะ เสียงใครมาตะโกนหน้าห้องฉัน เสียงคุ้นๆนะเนี่ย ไปดูหน่อยซิเรา
“เฮีย.............เฮียจ๋า เฮียมาหาโมใช่มั๊ย จุ๊บ โมคิดถึงเฮียจังเลย”
“นี่ ไอ้โมแกเป็นผู้หญิงมากอด มาจูบเฮียแบบนี้มันน่าเกียด”
“ก็เฮียเป็นพี่หนู๋โมหนิ จะเป็นรัยไป ใช่มั๊ยพี่มุก เอ่า!!!พี่มุกไปไหนแล้ว”
เฮียแมน พี่ชายคนโตที่ฉันรักมากๆๆๆๆๆ(สรุปฉันก็รักพี่ของฉันทั้งสองคนนั่นแหละ) ตอนนี้เฮียเค้ากำลังเรียนมหาลัย ปี 1 แม่ฉันลูกดก
มั๊ยหละ ฮ่าๆๆ อย่าบอกแม่ฉันนะ จุ๊!!!!! เฮียแมนอาศัยอยู่กับเพื่อน อีกอาร์พาทเมนต์หนึ่ง ในมหาลัย ก็เลยห่างกันหน่อย ปกติทุกๆ
2 อาทิตย์ เฮียจะมาหาฉัน กับพี่มุก ที่ร้าน บางครั้งก็มาแป๊ปเดียว แต่บางครั้งก็มาค้างด้วย มันก็เลยทำให้ฉันคิดถึงเฮียเค้ามากๆเลย
“โม..........ไปช่วยมุกจัดร้านเร็ว” คำสั่งเฮียฉันทำตามอยู่แล้ว
“ค่ะ”
--------------------------------++++++++++++++++++++++++++++++++++------------------------------------------------------------------
ตอนนี้เฮียแมน พี่มุก แล้วก็ฉัน หนู๋โมผู้น่ารัก ก็ช่วยกันจัดร้านจนเสร็จเรียบร้อย
*-*-*-*-*--*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*--*-*-*-
กริ๊ง..................กริ๊ง..........................กริ๊ง................. “ใครโทรมาค่ะ เฮีย”
“แม่............แม่บอกว่าเทอมนี้ให้พวกเรากลับบ้าน ไม่ต้องอยู่ร้าน เห็นว่ามีเรื่องจะให้ช่วย”
หา? ว่างัยนะ โรงเรียนฉันปิดเทอมประมาณเกือบๆสองเดือนแหนะ แล้วปกติก่อนเปิดเทอมประมาณ2อาทิตย์ ฉันก็จะกลับบ้าน มันก็หน้าจะโอเคนะ แต่ทำมัย แม่ถึงเร่งรีบให้พวกเรากลับบ้านเร็วนักนะ
“หรอ เออนี่โมจะกลับมั๊ย รึว่าจะเรียนพิเศษหาเรื่องเที่ยว” ยัยพี่มุกบ้ารู้ทันอีกแล้ว แต่ก็ดีเหมือนกันไม่ได้กลับบ้านมาปีนึงแล้ว
“กลับซิ เจ๊ เค้าก็คิดถึงแม่เหมือนกันนะจะบอกให้”
“อ่า จ้า เก็บร้านซะซิ เดี๋ยวออกเดินทางเย็นนี้เลย พี่ก็คิดถึงแม่เหมือนกัน ดีมั๊ยเฮีย”
“อืมๆ งั้นเฮียไปเก็บของก่อนนะ ถ้าเฮียมาช้าเกินบ่าย3โมงก็ไปรออยู่ขนส่งเลยก็แล้วกัน”
“แหม่เฮีย เว่อร์ไปม๊ะ โมว่านี่มันพึ่ง 4 โมงเช้าเอง เก็บของอะไรจะนานป่านน๊าน จะไปลาหญิงอ่ะดิ โมโม่รุน๊า”
“เออ....แกหนิ ไม่ต้องรู้ดีหน่า แล้วเจอกันที่ ขนส่ง”
“ค่ะ เร็วๆนะเฮีย ”
ขนส่ง............................... “พี่มุก เฮียทำมัยยังไม่มาอีกอ่ะ นานแล้วนะ นี่มันก็บ่าย3โมงกว่าแล้ว”
“เออ เอาเถอะหน่า สงสัยเลี้ยงส่งมั้ง รออีกหน่อยก็ได้หนิ”
ฉันชักจะเริ่มโกรธพี่ชายตัวดีของฉันแล้วนะเนี่ย มัวแต่ทำอะไรอยู่ ไม่รู้รึงัยว่ามีคนคอยอยู่ คิดแล้วก็ตื่นเต้น แม่กับพ่อคงคิดถึงฉันกับพี่ๆมากซินะถึงได้โทรมาตาม แต่ก็หน้าแปลกปกติถ้าเราอยากกลับก็จะกลับเอง แต่ทำมัยครั้งนี้แม่ต้องบังคับให้กลับด้วย คงจะเป็นเหตุผลของผู้เป็นแม่หละมั้ง ฉันนั่งรอไอ้เฮียพี่แมนอยู่นานสองนาน มั๊นก็ยังไม่โผล่หางของมันออกมาเลย ร้อนก็ร้อน แล้วเนี่ยรถก็กำลังจะออกอยู่แล้ว ไปซื้อขนมมาตุนไว้ดีกว่า ว่าแล้วฉันก็เดินไปด้านในตัวอาคารขนส่งเพื่อที่จะไปซื้อขนม ไกลเหมือนกันแฮะ
ความคิดเห็น