~~~รักเกินร้อย ห้อยเวอร์จิ้นท์~~~

ลำดับตอนที่ #9 : เดทนรก

ฉันจะบ้าตาย โอ๊ยฉันมองไปที่หน้าโรงเรียน ถึงจะไม่ได้มีนักข่าวเป็นภูเขาเลากาเหมือนเมื่อเช้า แต่ว่าก็ไม่ได้น้อยเลย อย่าให้ฉันรู้นะว่าใครไปบอกนักข่าว ฉันจะให้ของฟรีบ้างคอยดูสิ -_-



“เอ๊ มานี่”



ฉันหันไปมอง มิคเดินถือกระเป๋าหลบมุมอยู่ กวักมือเรียกฉัน ฉันเดินไปหาเขา



“ให้ฉันไปส่งมะ”



“- -“



มิคลากฉันไปหลังโรงเรียน ประตูปิดนี่นา



“เอ้า เอากระเป๋ามา”



ฉันยื่นกระเป๋าให้เขาแล้วก็....



ฟิ้ววววววววว



แล้วมันก็ลอยผ่ากำแพงไป มิคปีนขึ้นไปได้อย่างรวดเร็วดูชำนาญชะมัด เสื้อเขาหลุดออกมานอกกางเกงหมด ไม่อยากจะบอกว่าเหมือนเด็กที่หนีเรียนประจำเลยจริงๆ-_-^^^



ฉันปีนตามขึ้นไป ง่ะ ไปไม่ได้



“เร็วเข้าสิ ติดพุงใช่มั๊ยล่ะ ว้า เธอมันเป็นผู้หญิงประเภทไหนนะที่มีหน้าท้องยื่นออกมา”



“แล้วนายมันเป็นผู้ชายประเภทไหนยะ ที่ไม่มีหน้าท้องอะ”



ความพยายามอยู่ที่ไหน หน้าพุงก็อยู่ที่นั่นโย่ว ในที่สุดฉันก็สามารถผ่ากำแพงมาได้ ถึงสภาพมันจะดูย่ำแย่ซักหน่อยก็เถอะนะ



“เธอ...มานี่ซิ”



+=+โอ๊บยืนเบ้ปากพิงกำแพงมองมาที่ฉัน ฉันเดินไปที่โอ๊บ



“ไปรอฉันที่โรงยิม”



“อ่า อืม มิคเจอกันพรุ่งนี้นะ”



มิคขมวดคิ้ว



“ได้แล้วเจอกัน”





ฉันตื่นขึ้นมาบนหลังของโอ๊บ ฉันหลับเหมือนคราวที่แล้วเลย แต่ว่าคราวนี้โอ๊บอุ้มฉัน หรือว่าจะเรียกว่าแบกก็ได้ขึ้นหลังมาด้วย



“แกอุ้มฉันมาเหรอ”



“แบกไม่ได้อุ้ม”



ฉันขย่มตัวลงบนโอ๊บ ทำให้ขามันซุด



“จะบ้าเหรอไงวะ”



แล้วจากนั้นโอ๊บก็อุ้มฉันต่อโดยไม่พูดอะไรซักคำ แต่ซักพักหนึ่งโอ๊บก็พูดขึ้น



“เมื่อไหร่เธอจะเลิกยุ่งกับมันซักที...ไอมิคน่ะ”



“=O=;;”



“เธอชอบมันแล้วงั้นเหรอ”



“คงงั้น”



ตึก



โอ๊บปล่อยฉันลงจากหลังเขา-_-ฉันเจ็บอะ



“กลับบ้านเองแล้วกัน”



นี่มันทิ้งกันง่ายๆอย่างนี้เลยเหรอ กลับเองก็ได้วะ





“1 2 3 โยน”



เจ๊แอ๋มกำลังซ้อมดรัมเมเยอร์ให้เพื่อนใน ไม่ต้องตกใจค่ะข้าวของบ้านฉันแตกจากฝีมือการควงไม้อันห่วยแตกบ่อย

จนไม่ต้องคิดมากแล้ว



เปร๊ง



โถใส่แจกันตกลงที่พื้น อันเรื่องแสนจะธรมดาสำหรับบ้านฉันจริงๆ=_=;;



“เอ๊แล้วโอ๊บล่ะ”



“จะตรัสรู้มั๊ยฟะเนี่ย”



“เดี๋ยวนี้กล้าพูดอย่างนี้เหรอ นังเอ๋อ”



ชิ เอ๋อเลยเหรอ ถึงจะเอ๋อ ฉันก็เอ๋อเวอร์ชั่นน่ารักนะยะ





“ถ้าเธอไม่มาหาฉันภายใน5นาที ฉันจะเตะเธอ!!!ยัยงี่เง่า ยัยเอ๋อ ยัยหมูตอย ยัยไม่ครบ32”



อ๊ากเดี๋ยวนี้ใครๆเขาก็เรียกหนูว่าเอ๋อ เพราะหนูใช้ผงซักฟอกล้างหน้า)_( ฮึ่ม ฉันเคี้ยวขนมปังจนแก้มตุ่ย เอาเหอะ

จะพูดว่าแก้มตุ่ยมันก็คงจะน่ารักเกินไป แก้มฉันถ้ามีซิบ ป่านนี้ซิปแตกหมดแล้วมั้ง



ฮึ เรียกว่าหมูตอนนักนี่ เดี๋ยวแม่ก็เนรมิตให้เป็นหมูตอนจริงๆซะเลย ถ้าฉันเป็นหมูตอน นายก็เป็นสามีหมูตอนแหละ จริงมะ



ฉันอุตส่าห์เสียสละขนาดไหนแล้วที่นั่งรถแท็กซี่มาหานายเนี่ย วันนี้เป็นวันเสาร์ มิคนัดฉันออกมาเดทนรก ก็เขาเรียกมันว่าแบบนี้นี่นา



กว่าฉันจะหลบสายตาอำมหิตของโอ๊บมาได้ก็บุญขนาดไหนแล้ว ฉันมาสายไปแค่3ชั่วโมงนายคงไม่ตายหรอกจริงปะ ฉันต้องลงทุนปีนบ้านตัวเองหนีเลยนะ มันจะมีอะไรพิสดารกว่านี้อีกมั๊ยเนี่ย ปีนหนีออกจากบ้านตัวเอง งี่เง่า เต่าตุ่น ดึกดำดึ๋ยที่สุด



บรื๋อ ฉันต้องชะงักตอนมองเห็นมิค หมอนี่คิดว่าตัวเป็นหน่วยสวาทของเอฟบีไอหรือไงนะ แต่งซะเว่อร์ ทั้งหมวกทั้งแว่น Aaบางทีฉันอาจจะลืมไปว่ามิคเป็นดารา ส่วยฉันเป็นคนสวนเอ๊ยไม่ใช่คนสวยธรรมด๊าธรรมดา



“ยัยทึ่ม ฉันจะเรียกเธอว่าอะไรดีนะ 3ชั่วโมงเลยนะที่รอเธอน่ะ”



“ฉันผิดล่ะสิ ฉันผิดใช่มั๊ย”



ฉันพยายามที่จะทำหน้าให้งอนเหมือนนางเอกที่สุด แต่มันก็ติดอยู่ที่ว่าฉันมันเป็นนางเอกที่ไม่ได้เรื่องที่สุดในประวัติศาสตร์น่ะสิ



“เสียเวลาจริงๆเลย ตามมานี่ ฉันจะพาเธอไปซื้อของ”



แหวนเหรอ ล็อกเก็ตรูปฉันถ่ายคู่กับเขา หรือจะเป็นจี้ลาง สารพัดสิ่งของที่พระเอกมักจะซื้อให้นางเอกไม่อยู่ใน

ลิสต์การช็อปครั้งนี้เลย ฉันล่ะชักจะเครียดแล้วนะเนี่ย ถ้าสมมุติเราแต่งงานกันขอให้หน้าตาลูกออกทางนาย สมองก็ทางนาย แต่ช่วยเอาความโรแมนติก(อันน้อยนิด)ของฉันไปบ้างได้มะ



ฉันกับมิคนั่งอยู่ในร้านขายไอศกรีม ทำไมฉันต้องมาอยู่ในที่แบบนี้เพื่อมาติวหนังสือกับแฟนด้วยนะY~Y สบานเลย ถ้าฉันหาใครที่หล่อกว่านายได้ แล้วก็โง่กว่านายที่มาชอบฉัน ฉันจะเขี่ยนายทิ้งทันที คอยดูเดะ



“อาจารย์ประภาบอกว่า เธอเป็นนักเรียนที่เรียนคณิตห่วยที่สุดในประวัติศาสตร์-_-“



อ๋า ยัยครูแก่ บังอาจมานินทาฉันลับหลัง ถึงฉันจะห่วยขนาดไหน>_<ก็ไม่น่าเอาฉันมาประจารนี่นา



“เพราะฉะนันฉันจะติวให้เธอ วันนี้ถ้าเต็ม10เธอได้ไม่ถึง3คะแนน ห้ามกลับบ้าน”



3คะแนน นี่ไม่ดูถูกฉันไปหน่อยเหรอ 3คะแนนเนี่ยมันมาตรฐานระดับไหนของโลกเนี่ย





“เห็นมะ ฉันทำได้ตั้ง4คะแนนแน่ะ”



“อืม ทำ5ครั้งรวมกันได้4คะแนน เก่งนี่นะ-0-“



“เอางี้ ฉันสอนนายบ้าง วิขาภาษาอังกฤษ”



“ไม่ต้องหรอกฉันเก่งอยู่แล้วล่ะ”



ชิ ไม่ค่อยเลยนะ



“diplomat”



“คำศัพท์เด็กประถม นักการทูต”



ฮึ่ย ฉันอุตส่าห์พยายามหาคำยากๆแล้วนะ ยังมาว่าเป็นศัพท์เด็กประถมอีก



“Poikilothermous”



555+คราวนี้ฉันขุดมาจากศัพท์วิทยาศาตร์เลยนะยะ



“สัตว์เลืดเย็น”



เหอะ นี่แก่จะฉลาดไปหน่อยแล้วมั้ง



“clever”



“ก็ฉันไง”



ขอประทานอภัยทุกคนด้วยนะคะที่พระเอกของเราเป็นโรคหลงตัวเองลิซึ่มค่ะ



“stupid”



“ง่ายๆ ก็เธออีกนั่นแหละ”



ชิ ฉันชักจะหมดความอดทนกับผู้ชายที่เรียกตัวเองว่าเป็นแฟนของฉันแล้วนะยะ ฉันจะรุมสาปแช่งนาย ให้นายหน้าเหี่ยวเป็นสิว ตกกระ ผมมันเยิ้ม Aแต่ว่ามาคิดดูอีกที่ ถ้าเป็นแบบนั้น ฉันก็จะมีแฟนไม่หล่อล่ะสิ ใช่มั๊ย



“sisy”



“...-^- เธออยากตายเหรอไงกัน”



เหอ เหอ ไอ้บ้าดันรู้อีก sisy=หน้าตัวเมีย









โพสหน่อยนะ