~~~รักเกินร้อย ห้อยเวอร์จิ้นท์~~~

ลำดับตอนที่ #8 : ตบฉันทำไม

“นายพาฉันมาทำไมเนี่ย เหม็นว่ะ”



“ฉัน...ชอบเธอนะ”



เขาเอาหน้าซบลงที่ไหล่ฉัน เหมือนคนหมดแรงเลย แมร่งเอ๊ย ฉันอายชะมัด เขาหายใจรดต้นคอฉันอยู่นะ ไม่เอาไม่ไหว ฉันหายใจไม่ออก



“เธอ มีฉันคนเดียวได้มั๊ย อยู่กับฉันได้มั๊ย”



“...ไม่ตอบได้ไหม”



“ทำไงดีนะ ในเมื่อฉันคิดว่าฉันชอบเธอมากเกินไปซะแล้ว”



มิคค่อยๆจูบฉัน จูบครั้งที่2ในชีวิต เอาล่ะ ฉันจะเริ่มบรรยายมันยังไงดีนะ มันก็...ฉันเป็นคนที่แย่มากเลยใช่มั๊ย  เพราะระหว่างที่มิคจูบฉัน ฉันกลับคิดถึงข้าวขาหมู ก๊ากกก ก็เพราะว่าฉันหิวน่ะสิ เดี๋ยวจูบเสร็จฉันชวนเขาไปคุ้ยขยะในถังดีกว่า~_~



“ฉันกลับก่อนดีกว่า คือฉันจะไปเรียนต่อน่ะ เอ่อเจอกันนะ”



มิคถูแก้ม อายล่ะสิใช่มั๊ย สงสัยว่าฉันคงจะด้านเกินไปแล้ว เพราะฉันไม่ค่อยอายเลย



“แล้วเธอ อย่ายุ่งกับผู้ชายคนนั้นอีกล่ะ”



มิครีบวิ่งออกไป



“มิค!!!ฉันไม่ยุ่งกับมันไม่ได้หรอก”



มิคเบรก แล้วหันกับมามองฉัน หน้าเขาขมวดจนผูกกันเป็นปมเลย



“ก็มันไม่ใช่ผู้ชาย มันเป็นตุ๊ดน่ะ^_^”



ฉันมีความสุขจริงๆ ที่ได้แกล้งคนน่ารัก





[ห้องน้ำ ตึกชั้น4]





ซู่ ซู่ ซ่า ซ่า



เสสียงน้ำที่โรงเรียนฉันมันเป็นแบบนี้ล่ะ 555+ ฉันหันตัวพร้อมที่จะวิ่งกลับห้อง ทันทีเน้นย้ำว่าทันทีที่ได้ยินเสียง

รุ่นพี่กลุ่มใหญ่ดังมาจากหน้าห้องน้ำ ฉันไม่ชอบเจอพวกรุ่นพี่ หมอดูเคยทำนายว่าฉันจะได้ของฟรีจากรุ่นพี่



“เธอมันน้องนังอิ๊บนี่ ใช่มั๊ย”



ไม่ถามเปล่า ของฟรีลอยเข้าหน้าฉันทันที ตบไง ทั้งมือทั้งตี-น ยำรวมมิตรเลย เจ็บแล้วนะเนี่ย ฉันลงไปกองกับพื้น



“เธอเป็นแฟนกับน้องมิคใช่มั๊ยยะ”



“ไม่”



ผัวะ ฉันโดนตบเต็มๆเลย



“เป็นรึเปล่า”



“เป็น”



ผัวะ



ตกลงจะเอายังไงกับฉันกันแน่เนี่ย ตอบอะไรก็ตบ จะตบกรูอย่างเดียวว่างั้นเถอะ



“เฮ้ย อีไพร่สถุล เมิงทำอะไรน้องกรูวะ”



ไม่น่าเชื่อค่ะ ยิ่งกว่าฝนตกเป็นเลือด ฉันได้เป็นแฟนไมค์(คนนี้ขอกรี๊ดนะ ชอบโคตร)ยังน่าเชื่อกว่าได้ยินเสียงเจ๊    

อิ๊บพูดคำแบบนั้นอีก



ผัวะ!!!!



ตึง!!!!



สหรัฐบุกอิรัคหรือไงกันนะ ฉันได้ยินทั้งเสียงตบ เสียงต่อย ฉันพยายามหันไปมองฉากที่น่าเก็บไว้ในเซลล์สมองว่า

ครั้งหนึ่งพี่สาวที่แสนเรียบร้อยของฉัน ตบคนอื่นเป็น แต่ว่าดูไปดูมามันชักจะเหมือนความแค้นส่วนตัวมากกว่าแก้แค้นเพื่อฉันนะ เพื่อนเจ๊อิ๊บดูเหมือนจะเมามัน อ้อ รวมทั้งเจ๊อิ๊บเองก็ด้วย



“เจ๊ พอก่อนเหอะ”



“อะไรยะ อย่าทำตัวเป็นนางเอกได้มั๊ย มันทำแกมากนะ”



โอ๊ยฉันไม่มีอารมณ์เป็นนางเอกที่แสนดีหรอก



“กรูเจ็บหลัง มาช่วยกรูหน่อย”



“อ้อ”



เจ๊อิ๊บทำหน้าเข้าใจ ในที่สุดพี่ฉันก็ฉลาดซักที แต่ว่าเจ๊เอาแรงมากขนาดอุ้มฉันขึ้นหลังได้มาจากไหนนะ ตัวผอมขนาดนี้



“ไอโอ๊บ”



เจ๊อิ๊บตะโกน



“อะไรเนี่ย”



โอ๊บวิ่งเข้ามา ถามโง่ชิบหายเลย เมิงคิดว่าอะไรล่ะ แล้วฉันก็ถูกย้ายไปอยู่บนหลังโอ๊บ ส่วนเจ๊อิ๊บน่ะเหรอ ฉันคิดว่าคงจะไปตบกันต่อล่ะมั้ง ฉันไม่ไหวแล้ว เจ็บหลังชะมัด โอ๊บวิ่งเหมือนก้าวกระโดดจากชั้น4ลงมาจนถึงตึกห้องพยาบาล ที่มีเป็นตึกเพราะว่าโรงเรียนฉันต่อยกันบ่อยไงล่ะ



“อะไรกัน นายโอ๊บเธอไปทำอะไรใครเข้าอีกล่ะ”



อาจารย์พูดแบบสนิทสนมกับโอ๊บสุดๆ เข้าใจแล้วล่ะที่เขาบอกว่าถ้าโอ๊บทำร้ายใครจะอุ้มมาส่งที่ห้องพยาบาลมัน

คงจะจริง ถ้าอย่างนั้นฉันก็รู้แล้วว่าทำไมผู้หยิงส่วนใหญ่ถึงอยากให้โอ๊บต่อย โอ๊บเดินไปเอายาที่ตู้แบบรู้ตำแหน่งดี



“พี่สาวผมฮะ คนที่3”



คือว่าต้องขอเท้าความก่อนว่า บ้านฉันทั้งบ้านยกเว้นฉันจะผูกพันกับที่นี่มาก



เจ๊แอ๋มจบไปแล้ว แต่ว่าตอนอยู่ ตบกับคนอื่นบ่อย ดูจากนิสัยก็พอจะรู้ ถ้าเกิดไม่ถูกชะตาขึ้นมา ขนาดหม-าเจ๊ยังกล้าท้าตบเลย-_-



ส่วนเจ๊อิ๊บจะเป็นฝ่ายโดนตบ แต่ว่ามาวันนี้ฉันก็ชักไม่แน่ใจแล้วว่าใครตบใครก่อนกันแน่



ของโอ๊บคงจะไม่ต้องบอกว่าทำไมถึงลงมาที่ห้องพยาบาลบ่อย





15นาทีผ่านไป





ฉันนอนดมกลิ่นยาอยู่คนเดียว เพราะว่าโอ๊บหายหัวไปแล้วเรียบร้อย



“อีเอ๊ นี่แฟนแกใช่มั๊ยยะ”



เสียงเจ๊แอ๋มโคตรแปล๋นเลย ฉันหันไปมอง เจ๊แอ๋มลากมิคเข้ามา ที่หน้ามิคมีรอยทั้งตบทั้งข่วน อย่าบอกนะว่าเจ๊ทำ

แต่ว่าหน้าเจ๊ก็มีรอยข่วนเหมือนกัน



“อีสถุลที่ตบแกมันข่วนฉัน ฉันพามันลงนรกไปเรียบร้อยโรงเรียนแอ๋มแล้ว”



เจ๊แอ๋มเดินเข้ามา ไม่น่าเชื่อว่าเจ๊แอ๋มจะแค่พาลงนรกฉันว่าคงพาไปอยู่แกนกลางโลกชั้นอเวจีแลยแหละ



“แฟนแกใช้ได้เลยนะ กล้าตบผุ้หญิง”



เจ๊ผลักมิคมาหาฉันO~Oตบผู้หยิง มิคเนี่ยนะ เอาล่ะวันนี้เจอเรื่องแปลกหลายเรื่องชะมัดเลย



“อาจารย์แม่ขา ทำแผลให้หนูหน่อย”



แล้วเจ๊แอ๋มก็หายไปหลังห้อง



“นายเจ็บ...มากมั๊ย”



“อืม”



แล้วมิคก็เอาแก้มที่มีรอยแผลของเขามาแนบที่คอของฉัน