ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : คุณภรรยาของฉัน
มืดจังอะ กรี๊ด หรือว่าฉันโดนจับมาเรียกค่าไถ่ เหอะ นับวันฉันก็ชักจะประสาทแดกเข้าไปทุกทีแล้ว แต่ว่าทำไมมัน
มืดอย่างนี้ล่ะ หรือว่าY^Yไอโอ๊บหนีกลับบ้านแล้วทิ้งฉันไว้ที่นี่ โอ้ว จอช์จมันยอดแย่ ฉันจะตายมั๊ยเนี่ย ฉันรีบหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋า ชีวิตฉันมันช่างไม่เหมือนหนังละครเอาซะเลย แทนที่แบตจะใกล้หมดดันเต็มเอี๊ยดน่าเกลียดชะมัดเลย~^~ ฉันกำลังหวังให้มีเจ้าชายขี่ม้าขาวมาอุ้มฉันไปต่าลาล๊าด้วยกัน - - 50 มิสคอล โอ้โห ไอโอ๊บโทรหาฉัน 50 มิสคอลเชียว ไม่อยากเชื่อ ฉันควรจะโทรกลับสินะใช่ไหม
ตื๊ด
ตื๊ด
‘ขออภัยค่ะ ขนาดนี้เงินของคุณหมดแล้ว กรุณาเติมเงิน........’
แบตเต็ม...แต่เงินหมดเนี่ยนะ โคตรซึ้งเลยอะT^T
ฉันเก็บกระเป๋า เดินกลับบ้านงั้นเหรอ เงินก็ไม่มีอะ
ปัง
เสียงฟ้าผ่าค่ะท่านผู้ชม ฟ้าผ่า ไม่ใช่ฉันล้มไปชนอะไร ฝ้าผ่า ฝนตก ซวยสุดขีดเลย
“เธอ ยัยนมลีบ”
ขวับ
“ไอ้เด็กเปร-ต”
ช่างเป็นบทสนทนาสั้นๆที่ได้ใจความลึกซึ้งดีแท้ เมื่อนมลีบมาเจอกับเด็กเปร-ต
“เธอกำลังจะกลับบ้านเหรอ”
“ฉันเป็นรุ่นพี่นะ ไม่ใช่เพื่อน”
“เฮอะ งั้นก็ช่างเถอะ ฉันว่าจะไปส่ง จะไปมั๊ยล่ะ”
มิคมองมาที่ฉันด้วยหางตา แหมไอ้นักร้องหน้าหมา
“ไม่ไปย่ะ”
มิคยักไหล่ เขาเอาเสื้อมาคลุมหัวแล้ววิ่งออกไป เดี๋ยวก่อนเสะ จะไปแล้วจริงๆเหรอ ฉันไม่ใช่คนกลัวผีหรอกนะ
แต่ว่า ฉันไม่ชอบเสียงฟ้าผ่าเลย
“เฮ้อ มานี่เลย เร็วเข้า”
มิควิ่งกลับมา เขาจับมือฉันแล้ววิ่ง ทำไมนายจะต้องเอาเสื้อไปคลุมหัวตัวเองคนเดียวด้วยล่ะ- -
“ทำไมวันนี้กลับบ้านช้าจังยะ แล้วไอโอ๊บล่ะ”
เจ๊แอ๋มถามฉัน
“ไม่รู้”
“กินข้าวมารึยัง”
“ไม่รู้”
“ถ้าแกไม่อยากเสียโฉม ไปให้พ้นรัศมีของตี-นฉัน ไปเลยไป”
ฉันวิ่งขึ้นไปที่ห้อง แล้วอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าจากนั้น
อยากให้เธอเห็นแค่มองเห็น ว่ามีคนเล็กๆคนหนี่ง.....
http://www.ethaimusic.com/lyrics3/488.htm
ฮี่ ฮี่ ฉันบ้ากอล์ฟ ไมค์อะ
“ฮัลโหล ใครคะ”
“เธอถึงบ้านรึยัง”
“มิคเหรอ”
“อืม”
หมอนี่จะโทรมาถามฉันทำไมนะว่าถึงบ้านรึยัง ในเมื่อเขาก็มาส่งฉันเองแท้ๆ
“ก็นายมาส่งฉันเองนะ”
“เออใช่ เธอกำลังจะหลับรึยัง”
“ยัง”
“งั้นรีบๆหลับล่ะคุณภรรยา”
คุณภรรยางั้นเหรอ หมอนี่ท่าจะประสาทแน่ๆเลย- - แต่ว่าเพราะเขาเหมือนกันฉันเลยนอนไม่หลับ= =
ข่าวใหม่ ข่าวใหญ่ ข่าวดัง
นักร้องบอยแบนด์สุดหล่อแห่งโรงเรียน มิค กิ๊ก สาวรุ่นพี่
ฉันมือสั่น ภาพที่มิคพาฉันวิ่งออกจากโรงเรียนเมื่อวานติดหราอยู่ที่บอร์ดโรงเรียน เว่อร์ไปแล้วมั้ง โดยที่ฉันไม่รู้ตัว
แควก แควก
ฉันฉีกภาพออกจากบอร์ด แต่ว่าดันมีมือมาจับมือฉันซะเนี่ย
“ทำแบบนี้ไม่ดีนะ ทำลายหลักฐานความรักแบบนี้ไม่ดีนะ”
มิคเอาแก้มมาแนบแก้มฉัน-_-นรกส่งหมอนี่มาทำลายชีวิตฉันแน่ๆ สาบานได้ว่าคนที่ทำให้ฉันหัวตื้อแบบนี้มีแค่โอ๊บกับมิคเท่านั้น...จริงๆ
“นายเอาหน้าออกไปนะ”
“ทำไมล่ะคุณภรรยา”
“เพราะฉันอายน่ะสิ”
ฉันผลักเขาออกห่างตัว เหอะ เมื่อกี๊ฉันเกือบหยุดหายใจแน่ะไม่ไหว ถ้าอยู่กับหมอนี่ซักวันฉันต้องหัวใจวายตายก่อนวัยแน่นอน
ฉันรีบวิ่งกลับไปที่ห้อง ฉันรู้เลยว่าพอเจอฟุนกับเฟยก็จะมีคำถามร้อยแปดสองแสนตามมา
‘เธอกับน้องมิคพัฒนากันเร็วจัง’
‘เมื่อวานมีตื๊ด ตื๊ดอะไรรึเปล่า’
หรือไม่ก็
‘วางแผนการแต่งกันตอนไหน เอาลูกกี่คน แล้วจะออกรายการไหนบ้าง’
คงจะอะไรประมาณนี้
“เอ๊”
โอ๊บเรียกฉันทำเอาเบรกทั้งขา เบรกทั้งความคิด ปกติโอ๊บจะไม่ค่อยโผล่มาที่ตึกม.5เท่าไหร่เพราะว่าหมอนั่นไม่
ชอบให้รุ่นพี่มอง และก็ไม่ชอบเตะผู้หญิงด้วย เพราะทุกครั้งที่โอ๊บมา จะมีผู้หญิงได้รับบาดเจ็บเพราะชมโอ๊บว่าน่ารัก อย่างว่าน้องชายฉันมันโรคจิต
“มีอะไรเหรอ”
“วันนี้เธอไม่ต้องรอฉันกลับบ้านนะ ไปเที่ยวที่ไหนก็ได้ ฉันจะไปเดท”
“OooOเดทเหรอ ถามจริง”
ง่า งั้นนั้งเฟยก็อกหักดังเป๊าะเลยล่ะสิ
“เออ ฉันไม่มีแฟนมานานแล้ว เพื่อนมันก็เลยหาแฟนให้”
“ใครมันจะไปทนความซาดิสต์ลูกครึ่งโรคจิตอย่างแกได้นะ”
ฉันพึมพำ
“เมื่อกี๊ว่าไงนะ”
“เปล่าซักน่อย”
ตอแหลหน้าตายจริงๆเลยฉัน
“เฮ้ ฟุนเฟย วันนี้ไปเที่ยวกันนะ สยาม หรือเซ็นเตอร์พอยท์ก็ได้ นะ นะ”
ฉันเขย่าเสื้อ2ฝาแฝด
“อ้าวแล้วน้องแกล่ะ ไม่กลับด้วยกันเหรอ”
เพราะปกติฉันไม่ค่อยจะได้ไปเที่ยวกับเพื่อน ยัยแฝดนรกก็เลยทำท่าแปลกใจ แหมยังกะฉันเป็นอั้มแปลงร่างมา
เรียนเลยนะยะ
“เออ...วันนี้ไอโอ๊บมันมี...ซ้อมน่ะ ซ้อมนาน”
ฉันไม่อยากทำร้ายจิตใจที่แสนจะบอบบางแบบโดนลมก็ขาดของฟุนเลยโกหก หน้าตายอีกแล้วฉัน
“น้องโอ๊บไม่ไปเหรอ งั้นเซย์กู๊ดบายย่ะ”
นังเฟยอีเพื่อนทรยศ-^-
“งั้นฉันโทรไปนัดเดทกับไผ่บ้างดีกว่า แกทำฉันปิ๊งไอเดียมากเลย”
นี่แหละนะเพื่อนของฉัน~ ~
มืดอย่างนี้ล่ะ หรือว่าY^Yไอโอ๊บหนีกลับบ้านแล้วทิ้งฉันไว้ที่นี่ โอ้ว จอช์จมันยอดแย่ ฉันจะตายมั๊ยเนี่ย ฉันรีบหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋า ชีวิตฉันมันช่างไม่เหมือนหนังละครเอาซะเลย แทนที่แบตจะใกล้หมดดันเต็มเอี๊ยดน่าเกลียดชะมัดเลย~^~ ฉันกำลังหวังให้มีเจ้าชายขี่ม้าขาวมาอุ้มฉันไปต่าลาล๊าด้วยกัน - - 50 มิสคอล โอ้โห ไอโอ๊บโทรหาฉัน 50 มิสคอลเชียว ไม่อยากเชื่อ ฉันควรจะโทรกลับสินะใช่ไหม
ตื๊ด
ตื๊ด
‘ขออภัยค่ะ ขนาดนี้เงินของคุณหมดแล้ว กรุณาเติมเงิน........’
แบตเต็ม...แต่เงินหมดเนี่ยนะ โคตรซึ้งเลยอะT^T
ฉันเก็บกระเป๋า เดินกลับบ้านงั้นเหรอ เงินก็ไม่มีอะ
ปัง
เสียงฟ้าผ่าค่ะท่านผู้ชม ฟ้าผ่า ไม่ใช่ฉันล้มไปชนอะไร ฝ้าผ่า ฝนตก ซวยสุดขีดเลย
“เธอ ยัยนมลีบ”
ขวับ
“ไอ้เด็กเปร-ต”
ช่างเป็นบทสนทนาสั้นๆที่ได้ใจความลึกซึ้งดีแท้ เมื่อนมลีบมาเจอกับเด็กเปร-ต
“เธอกำลังจะกลับบ้านเหรอ”
“ฉันเป็นรุ่นพี่นะ ไม่ใช่เพื่อน”
“เฮอะ งั้นก็ช่างเถอะ ฉันว่าจะไปส่ง จะไปมั๊ยล่ะ”
มิคมองมาที่ฉันด้วยหางตา แหมไอ้นักร้องหน้าหมา
“ไม่ไปย่ะ”
มิคยักไหล่ เขาเอาเสื้อมาคลุมหัวแล้ววิ่งออกไป เดี๋ยวก่อนเสะ จะไปแล้วจริงๆเหรอ ฉันไม่ใช่คนกลัวผีหรอกนะ
แต่ว่า ฉันไม่ชอบเสียงฟ้าผ่าเลย
“เฮ้อ มานี่เลย เร็วเข้า”
มิควิ่งกลับมา เขาจับมือฉันแล้ววิ่ง ทำไมนายจะต้องเอาเสื้อไปคลุมหัวตัวเองคนเดียวด้วยล่ะ- -
“ทำไมวันนี้กลับบ้านช้าจังยะ แล้วไอโอ๊บล่ะ”
เจ๊แอ๋มถามฉัน
“ไม่รู้”
“กินข้าวมารึยัง”
“ไม่รู้”
“ถ้าแกไม่อยากเสียโฉม ไปให้พ้นรัศมีของตี-นฉัน ไปเลยไป”
ฉันวิ่งขึ้นไปที่ห้อง แล้วอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าจากนั้น
อยากให้เธอเห็นแค่มองเห็น ว่ามีคนเล็กๆคนหนี่ง.....
http://www.ethaimusic.com/lyrics3/488.htm
ฮี่ ฮี่ ฉันบ้ากอล์ฟ ไมค์อะ
“ฮัลโหล ใครคะ”
“เธอถึงบ้านรึยัง”
“มิคเหรอ”
“อืม”
หมอนี่จะโทรมาถามฉันทำไมนะว่าถึงบ้านรึยัง ในเมื่อเขาก็มาส่งฉันเองแท้ๆ
“ก็นายมาส่งฉันเองนะ”
“เออใช่ เธอกำลังจะหลับรึยัง”
“ยัง”
“งั้นรีบๆหลับล่ะคุณภรรยา”
คุณภรรยางั้นเหรอ หมอนี่ท่าจะประสาทแน่ๆเลย- - แต่ว่าเพราะเขาเหมือนกันฉันเลยนอนไม่หลับ= =
ข่าวใหม่ ข่าวใหญ่ ข่าวดัง
นักร้องบอยแบนด์สุดหล่อแห่งโรงเรียน มิค กิ๊ก สาวรุ่นพี่
ฉันมือสั่น ภาพที่มิคพาฉันวิ่งออกจากโรงเรียนเมื่อวานติดหราอยู่ที่บอร์ดโรงเรียน เว่อร์ไปแล้วมั้ง โดยที่ฉันไม่รู้ตัว
แควก แควก
ฉันฉีกภาพออกจากบอร์ด แต่ว่าดันมีมือมาจับมือฉันซะเนี่ย
“ทำแบบนี้ไม่ดีนะ ทำลายหลักฐานความรักแบบนี้ไม่ดีนะ”
มิคเอาแก้มมาแนบแก้มฉัน-_-นรกส่งหมอนี่มาทำลายชีวิตฉันแน่ๆ สาบานได้ว่าคนที่ทำให้ฉันหัวตื้อแบบนี้มีแค่โอ๊บกับมิคเท่านั้น...จริงๆ
“นายเอาหน้าออกไปนะ”
“ทำไมล่ะคุณภรรยา”
“เพราะฉันอายน่ะสิ”
ฉันผลักเขาออกห่างตัว เหอะ เมื่อกี๊ฉันเกือบหยุดหายใจแน่ะไม่ไหว ถ้าอยู่กับหมอนี่ซักวันฉันต้องหัวใจวายตายก่อนวัยแน่นอน
ฉันรีบวิ่งกลับไปที่ห้อง ฉันรู้เลยว่าพอเจอฟุนกับเฟยก็จะมีคำถามร้อยแปดสองแสนตามมา
‘เธอกับน้องมิคพัฒนากันเร็วจัง’
‘เมื่อวานมีตื๊ด ตื๊ดอะไรรึเปล่า’
หรือไม่ก็
‘วางแผนการแต่งกันตอนไหน เอาลูกกี่คน แล้วจะออกรายการไหนบ้าง’
คงจะอะไรประมาณนี้
“เอ๊”
โอ๊บเรียกฉันทำเอาเบรกทั้งขา เบรกทั้งความคิด ปกติโอ๊บจะไม่ค่อยโผล่มาที่ตึกม.5เท่าไหร่เพราะว่าหมอนั่นไม่
ชอบให้รุ่นพี่มอง และก็ไม่ชอบเตะผู้หญิงด้วย เพราะทุกครั้งที่โอ๊บมา จะมีผู้หญิงได้รับบาดเจ็บเพราะชมโอ๊บว่าน่ารัก อย่างว่าน้องชายฉันมันโรคจิต
“มีอะไรเหรอ”
“วันนี้เธอไม่ต้องรอฉันกลับบ้านนะ ไปเที่ยวที่ไหนก็ได้ ฉันจะไปเดท”
“OooOเดทเหรอ ถามจริง”
ง่า งั้นนั้งเฟยก็อกหักดังเป๊าะเลยล่ะสิ
“เออ ฉันไม่มีแฟนมานานแล้ว เพื่อนมันก็เลยหาแฟนให้”
“ใครมันจะไปทนความซาดิสต์ลูกครึ่งโรคจิตอย่างแกได้นะ”
ฉันพึมพำ
“เมื่อกี๊ว่าไงนะ”
“เปล่าซักน่อย”
ตอแหลหน้าตายจริงๆเลยฉัน
“เฮ้ ฟุนเฟย วันนี้ไปเที่ยวกันนะ สยาม หรือเซ็นเตอร์พอยท์ก็ได้ นะ นะ”
ฉันเขย่าเสื้อ2ฝาแฝด
“อ้าวแล้วน้องแกล่ะ ไม่กลับด้วยกันเหรอ”
เพราะปกติฉันไม่ค่อยจะได้ไปเที่ยวกับเพื่อน ยัยแฝดนรกก็เลยทำท่าแปลกใจ แหมยังกะฉันเป็นอั้มแปลงร่างมา
เรียนเลยนะยะ
“เออ...วันนี้ไอโอ๊บมันมี...ซ้อมน่ะ ซ้อมนาน”
ฉันไม่อยากทำร้ายจิตใจที่แสนจะบอบบางแบบโดนลมก็ขาดของฟุนเลยโกหก หน้าตายอีกแล้วฉัน
“น้องโอ๊บไม่ไปเหรอ งั้นเซย์กู๊ดบายย่ะ”
นังเฟยอีเพื่อนทรยศ-^-
“งั้นฉันโทรไปนัดเดทกับไผ่บ้างดีกว่า แกทำฉันปิ๊งไอเดียมากเลย”
นี่แหละนะเพื่อนของฉัน~ ~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น