~~~รักเกินร้อย ห้อยเวอร์จิ้นท์~~~

ลำดับตอนที่ #2 : gossip

“ใช่ๆ ยัยนั่นเป็นน้องของนังอิ๊บ แหม ไอ้ตระกูลมันกะจะเอาตระกูลพันธวิชัยโชติทั้งบ้านเลยหรือไงนะ อีอิ๊บก็จีบ

กับม็อบ เกลียดอะ ถ้าน้องโอ๊บไม่หล่อนะ ฮึ่ม”



ฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนตอนพักเที่ยง ตาย ฉันกลายเป็นคนดัง คอยดูนะ ฉันจะมาเต้นแร้งเต้นกาเพลงgossip

ให้ดูเลย คอยดูเสะ นินทากันเข้าไปเฮอะ เสียงดังแบบนี้มันจงใจให้ได้ยินชัดๆ



“อีพวกสวะเฮี่(ห)ย เมิงจะนินทาพี่กรูอีกนานมั๊ยวะ”



โอ๊บ ขว้างหนังสือพจนานุกรมเล่มหนาไปที่ผู้หญิง2คนนั้น ให้ได้อย่างนั้นสิน้องฉัน แต่ว่าแกก็ปากจัดยังกะตุ๊ดเลยนะเนี่ย



“ไปเลย พวกเมิงไปเลย”



โอ๊บตะโกนไล่2สาวจอมนินทา



“เอาสมุดกรูมาคืนด้วย 1 2 3 โผะ”



โอ๊บ ถีบรุ่นพี่สองคนนั้น อ่านะ ไอ้โอ๊บนี่มันเข้าขั้นซาดิสก์ ปนวิตรถานหน่อยๆแล้วล่ะ ขนาดผู้หญิงยังทำได้ แต่ว่า อิอิ สะใจชะมัดเลย ก๊าก



“เธอ ทำงามหน้านะ ไปประกาศว่าไอ้มิคเห็นนมน่ะ”



โอ๊บ เอาหนังสือตีหัวฉัน ม่ายยยยยย มันไม่ใช่ความผิดฉันซะหน่อย O ~ O



“ไอ้บ้านั่นมัน มัน มัน”



“มันอะไร เสียหายหมด ป่นปี้ ตระกูลลีลาเลอเลิศวิชญะ จะต้องเจ๊งเพราะเธอแน่ๆ ไปเปลี่ยนนามสกุลน่าจะเวิร์ค

กว่านะ”



โหย นี่ถ้าไม่ได้ใช้นามสกุลเดียวกับมัน เป็นพี่น้องกันคงไม่มีความหมายสินะ



“วันนี้ไปรอฉันที่สนามบาสแล้วกัน ในโรงยิมนะ อย่าเบี้ยวล่ะ ไม่งั้น...”



โอ๊บเอามือปาดคอ ไอ้เด็กซาดิส เป็นนักบาสได้ไงก็ไม่รู้



ครืด ครืด ครืด ฉันเอาหนังสือขึ้นมาละเลงสีตามหน้ากระดาษ ท่าทางฉันน่าจะเป็นพวกแอบจิตเหมือนกันนะเนี่ย  -_-



“ไงจ๊ะคนดัง”



ประโยคเดียวกัน แต่มีสองเสียงประสานแบบนี้ ต้องเป็น ฟุน เฟย ฝาแฝดคู่หูยมบาล นรกแตกแน่เลย ถึงจะเป็นเพื่อนสนิทกับมันสองคน แต่นังสองคนนี่ ก็ทำให้ฉันกลัวเสมอเลย



“หุบปากซะ”



“อิอิ กินหญ้าอ่อนเลยนะยะ น้องมิคเลยนะ แหม แหม ริอาจจะมีแฟนเป็นนักร้อง”



“O_Oนักร้องเหรอ ใคร ไอ้เด็กเลวนั่นน่ะเหรอนักร้อง จริงดิ”



ตายหอง อย่างน้อยฉันก็คงจะไปเล่าให้ลูกหลานฟังได้บ้างว่าเคยมีนักร้องเห็นนมฉัน กรี๊ดดดด



“ไอ้หยา กรูอยากจะบอกว่าเมิงเอ้าท์โคตรเลยอะ ถึงจะยังไม่ออกเทป แต่ว่าน้องเขาก็ดังนะยะ”



“ยังไม่ออกเทป อุแหวะ งั้นไม่ต้องโม้เลย”



“ใกล้แล้วย่ะ ใกล้แล้ว”



เฟยแทรกขึ้นมา ก่อนเอามือลูบๆคลำๆหนังสือของโอ๊บ นังนี่ชักจะเอาใหญ่แล้ว คลั่งไอโอ๊บขนาดหนัก เดี๋ยวเถอะ

ฉันจะแฉความเป็นปีศาจในตัวไอโอ๊บให้เฟยเห็น



“ชื่อว่าวงวิซาร์ดนะแก มีสามคน ก็พี่ม็อบกับน้องมาร์คฝาแฝดของน้องมิคไงล่ะ”



“- - ใครอะม็อบ ถ้าไอ้ฝาแฝดเหล็กดัดนั่น ฉันก็พอจะรู้จักนะ”



“ตาย ตาย กรูจะทำยังไงให้เมิงฉลาดดีวะอีเอ๊ เอางี้ พี่ม็อบม.6เพื่อนพี่แก เอ น่าจะเป็นเพื่อนรู้ใจมากกว่า คนที่แกเรียกว่าผ้าขี้ริ้วอะ”



หงึก หงึก ฉันพยักหน้า อ๋อ จำได้แล้ว ไอ้ผ้าขี้ริ้วไม้ถูพื้นนี่เอง ป้วนเปี้ยนพี่ฉันมานานแล้วนี่นะ แต่ว่าอยู่ๆฉันก็คิดขึ้นมาเป็นกระบวนการได้ว่า ถ้าดัง งั้นก็ต้องมีแฟนคลับเยอะ กรี๊ด แล้วนี่ฉันจะโดนรุมตบตายเหมือนในหนังเกาหลีมั๊ยเนี่ย ช้าไม่ได้แล้ว ฉันต้องรีบจัดการ



ตึก ตึก ตึก



ฉันวิ่งขึ้นไปที่ตึก ดีที่ตอนนี้ลงไปกินข้าวที่โรงอาหารกันหมด ฉันจะได้ไม่ต้องคอยหลบฝ่าตี-นของพวกรุ่นน้อง

แต่ว่าทำไม ไอ้ฝาแฝดสองตัวนี่ถึงไม่ไปกินข้าวล่ะ



“นายมากับฉันเลย เร็ว”



ฉันชักมือของมิค



“ไม่ได้นะพี่  หมอนี่ยังทำงานไม่เสร็จ”



เหล็กดัด ชักแขนมิคกลับไป ไม่ได้นะโว้ย



“เออ เดี๋ยวพากลับมาให้ ไม่ให้สึกหรอหรอกน่า มาเลยแกน่ะ”



ฉันลากคอเสื้อมิคแล้วพาวิ่งไปที่โรงอาหาร กรี๊ด โลกต้องจารึก วีรกรรมครั้งนี้ของฉัน



“ทุกคนคะ ฟังหน่อยค่ะ”



ฉันตะโกน ตอนนี้ฉันกับเด็กเปร-ตขึ้นมายืนบนโต๊ะอาหาร อายว่ะ



“เธอไม่อายเหรอไง”



“ฉันมียางนะโว้ย อายดิ”



ทุกคนในโรงอาหารหันมามองฉันกับมิค ฉันผลักมิคไปข้างหน้า



“พูดซิ”



“จะให้ฉันพูดว่าอะไรล่ะ”



เวรกรรม



“แม่งเอ๊ย อะไรก็ได้ แกข่าวอะ”



“อ๋อใช่ฮะ คือเรื่องที่ได้ยินกันว่าผมเห็นนมของรุ่นพี่คนนี้ เอ้อ ไอ้ที่ตรงนี้ใช่มั๊ยฮะ”



มิคทำหน้าตาใสซื่อ แล้วใช้นิ้วจิ้มนมช้านนนนนนน ถ้าประสาทสัมผัสฉันยังดีอยู่ฉันคิดว่าฉันได้ยินเสียงกรี๊ดนะ



“คือว่าผมไปเห็นพี่เขากินนมบูด ไม่ใช่นมนี่หรอกนะฮะ”



แม่จ๋า หนูเสียบริสุทธิ์แล้ว ฉันโดนจิ้มอีก กรี๊ดดดดด @~@ มิคลากฉันลงมาจากโต๊ะ



“แล้วตกลงว่า เป็นแฟนกันรึเปล่าล่ะ”



ถึงฉันจะยังตาลายที่ถูกจิ้มนมต่อหน้าคนเป็นพัน สติฉันก็ยังดีอยู่ จะบ้าเหรอไง ถามมาได้ ถ้าเป็นแฟนกัน จะแก้ข่าวเพื่ออะไรล่ะ



“เปล่าค่ะ ไม่ใช่ค่ะ เข้าใจผิดแล้ว”



“งั้นเรามาทำให้เขาเข้าใจถูกกันดีกว่า เอามั๊ย”



ง่า วันนี้ฉันโดนล่วงละเมิดทางเพศหลายครั้งจัง ฉันหูอื้อไปหมด โดนจูบ อ๊าย มันไม่ใช่จูบแรกนะ สาบานได้ TT~TTฉันเคยจูบกับตุ๊กตาออกบ่อย ถึงมันจะแค่ปากแตะปากไม่ถึงวินาทีก็เถอะนะ มันก็ถือว่าเป็นจูบ ใช่มะ