ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : แย่งกันเอง
แล้วอยู่ๆร่างใหญ่ๆของโค้มโหตรก็โผล่ขึ้น โหยสูงกี่เซนต์วะเนี่ย
“พวกเมิงกว่าจะมากันนะ กรูก็นึกว่าพวกเมิงจะไม่แข่ง”
ไอ้โค้ทนี่พูดหยาบจิงๆ
“เออ งั้นดูแลยัยนี่ให้หน่อยแล้วกันนะ”
ทันทีที่ทีมบาสลงสู่สนาม เสียงกรีดร้องแบบผีขอส่วนบุญส่วนกุศลก็ดังไปทั่ว ก็พอเข้าใจนะว่ามีดารานักร้องอยู่ในทีม แต่ทำไมต้องทำท่าทำทางแบบโอเวอร์แอคติ้งขนาดนั้นด้วยนะ
มิคเป็นคนเปิดลูก เขาคว้าลูกบาสแล้วก็เริ่มหมุนตัวหลบ โหะๆ เหมือนในทีวีเลย แต่ว่าอยู่ๆโอ๊บก็มาแย่งลูกบาสจากมือมิค-_-แล้วซักพักการแข่งขันก็เหมือนกับว่ามิคกับโอ๊บเล่นกันเองแค่2คน เฮ้ พวกแกทีมเดียวกันนะโว้ย
“พวกมันเล่นเฮี่[ห]อะไรกันเนี่ย”
โค้ทแผดเสียง คงคิดว่าเหมือนสิงโตคำรามสินะ ฉันว่าเหมือนช้างตกมันมากกว่า
“ขอเวลานอก ออกมา ออกมาก่อน”
แล้วนักบาสบนสนามก็รีบวิ่งกลับเข้ามา
“เมิงเล่นหาพ่อเหรอไงวะ แย่งกันเอง”
“เรื่องของกรู ถ้าเมิงไม่พอใจ กรูออกเอง”
มิค นี่แกกล้าพูดอย่างนั้นกับครูเลยเหรอ
“กรูก็จะออกเหมือนกัน”
โอ๊บ ก็ติดเชื้อบ้าไปอีกคน”
“เฮี่[ห]เอ๊ย เอาให้นัดนี้ชนะก่อน เมิงจะทำอะไรก็เรื่องของเมิง แต่ตอนนี้เมิงติองเอาชัยชนะมาก่อน”
โค้ทโหด ดึงคอเสื้อทั้งสองคน แล้วผลักลงสนาม
เพราะฉะนั้นก็เลยไม่มีการแย่งลูก แต่ถึงจะทำคะแนนได้ต่อเนื่อง ก็มีทำแบบฉายเดี่ยวอย่างเดียวเท่านั้น พวกนี้โกรธกันเรื่องอะไรนะ
“ขอเวลานอก เปลี่ยนตัว เปลี่ยนตัว”
ไม่ใช่ทีมของเราแน่ที่ขอเปลี่ยนตัว เป็นทีมคู่แข่งนั่นเอง สาวๆกรี๊ดกันใหญ่เลย ฉันมองไปที่แสตนเชียร์ ผู้ชายโกรกผมสีเขียวหน้าตาหล่อคนหนึ่งกำลังแกะผ้าที่ข้อศอก แล้วเดินลงมา
“นั่นมันดาราไม่ใช่เหรอ ใช่รึเปล่า”
อะไรกัน ฉันไม่เห็นรู้จักเลย
“ก็ฉันเห็นลูกสาวฉันกรี๊ดอยู่”
โหย หน้าตาอย่างนี้มีลูกสาวด้วยเหรอเนี่ย ไม่น่าเชื่อ
ทันทีที่หายหัวเขียวลงมาที่พื้นสนามบาส เขาก็แสดงให้เห็นทันทีว่าจะเล่นงานมิค ชิกะจะทำอะไรกันแน่ยะ หมอนั่นแย่งบอลจากมือมิค แล้วกระแทก มิคล้มลงแต่ก็ลุกขึ้นได้ แล้วอยู่ๆโอ๊บก็โดนกระแทกล้ม แต่หมอนี่ดันไม่ลุก เขาตัวงอเป็นตัวตะขอขดอยู่ที่พื้น
“ขอเวลานอก”
ฉันกับอาจารย์โหดรีบวิ่งไปที่โอ๊บ ทุกคนในทีมเหงื่อตกกันหมด
ฉันก้มลงจับที่ข้อศอกโอ๊บ
“กระดูกมันทับกัน”
แหะ แหะ ไม่ใช่เสียงฉันแน่นอน เพราะฉันไม่ได้รู้เรื่องหรอก แต่ว่าเป็นเสียงของเด็กผู้ชายใส่แว่นที่เป็นนักบาสในทีม
“กระดูกเป็นไรมากรึเปล่าวะ ไอหมอ”
หมีพู มองไปที่เด็กใส่แว่น
“เออ แบบนี้เล่นต่อไม่ได้หรอก เป็นที่มือขวาด้วยนี่หว่า”
“ชิ ฉันไม่ได้อยากทำตัวเป้นนางเอกหรอกนะ แต่ว่า ถ้าเป็นแบบนี้ พอจะเล่นต่อได้ไหม”
ฉันฉีกเสื้อขึ้นมาจนถึงเลยสะดือมานิดนึง แล้วยื่นเสษผ้าให้หมอ
“เอ่อ คือว่ามันมีศษผ้าแค่นี้ มันจะช่วยได้นิดเดียวนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า”
“โอ๊บพูดขึ้น”
“แหะๆ แหมได้อาหารตาจริงๆเลยนะเจ๊คนสวย”
ไอบ้าหมีพู เด็กไม่รักดี เด็กนรก\\\\\\\\\\\\_\\\\\\\\\\\\
“พวกเมิงกว่าจะมากันนะ กรูก็นึกว่าพวกเมิงจะไม่แข่ง”
ไอ้โค้ทนี่พูดหยาบจิงๆ
“เออ งั้นดูแลยัยนี่ให้หน่อยแล้วกันนะ”
ทันทีที่ทีมบาสลงสู่สนาม เสียงกรีดร้องแบบผีขอส่วนบุญส่วนกุศลก็ดังไปทั่ว ก็พอเข้าใจนะว่ามีดารานักร้องอยู่ในทีม แต่ทำไมต้องทำท่าทำทางแบบโอเวอร์แอคติ้งขนาดนั้นด้วยนะ
มิคเป็นคนเปิดลูก เขาคว้าลูกบาสแล้วก็เริ่มหมุนตัวหลบ โหะๆ เหมือนในทีวีเลย แต่ว่าอยู่ๆโอ๊บก็มาแย่งลูกบาสจากมือมิค-_-แล้วซักพักการแข่งขันก็เหมือนกับว่ามิคกับโอ๊บเล่นกันเองแค่2คน เฮ้ พวกแกทีมเดียวกันนะโว้ย
“พวกมันเล่นเฮี่[ห]อะไรกันเนี่ย”
โค้ทแผดเสียง คงคิดว่าเหมือนสิงโตคำรามสินะ ฉันว่าเหมือนช้างตกมันมากกว่า
“ขอเวลานอก ออกมา ออกมาก่อน”
แล้วนักบาสบนสนามก็รีบวิ่งกลับเข้ามา
“เมิงเล่นหาพ่อเหรอไงวะ แย่งกันเอง”
“เรื่องของกรู ถ้าเมิงไม่พอใจ กรูออกเอง”
มิค นี่แกกล้าพูดอย่างนั้นกับครูเลยเหรอ
“กรูก็จะออกเหมือนกัน”
โอ๊บ ก็ติดเชื้อบ้าไปอีกคน”
“เฮี่[ห]เอ๊ย เอาให้นัดนี้ชนะก่อน เมิงจะทำอะไรก็เรื่องของเมิง แต่ตอนนี้เมิงติองเอาชัยชนะมาก่อน”
โค้ทโหด ดึงคอเสื้อทั้งสองคน แล้วผลักลงสนาม
เพราะฉะนั้นก็เลยไม่มีการแย่งลูก แต่ถึงจะทำคะแนนได้ต่อเนื่อง ก็มีทำแบบฉายเดี่ยวอย่างเดียวเท่านั้น พวกนี้โกรธกันเรื่องอะไรนะ
“ขอเวลานอก เปลี่ยนตัว เปลี่ยนตัว”
ไม่ใช่ทีมของเราแน่ที่ขอเปลี่ยนตัว เป็นทีมคู่แข่งนั่นเอง สาวๆกรี๊ดกันใหญ่เลย ฉันมองไปที่แสตนเชียร์ ผู้ชายโกรกผมสีเขียวหน้าตาหล่อคนหนึ่งกำลังแกะผ้าที่ข้อศอก แล้วเดินลงมา
“นั่นมันดาราไม่ใช่เหรอ ใช่รึเปล่า”
อะไรกัน ฉันไม่เห็นรู้จักเลย
“ก็ฉันเห็นลูกสาวฉันกรี๊ดอยู่”
โหย หน้าตาอย่างนี้มีลูกสาวด้วยเหรอเนี่ย ไม่น่าเชื่อ
ทันทีที่หายหัวเขียวลงมาที่พื้นสนามบาส เขาก็แสดงให้เห็นทันทีว่าจะเล่นงานมิค ชิกะจะทำอะไรกันแน่ยะ หมอนั่นแย่งบอลจากมือมิค แล้วกระแทก มิคล้มลงแต่ก็ลุกขึ้นได้ แล้วอยู่ๆโอ๊บก็โดนกระแทกล้ม แต่หมอนี่ดันไม่ลุก เขาตัวงอเป็นตัวตะขอขดอยู่ที่พื้น
“ขอเวลานอก”
ฉันกับอาจารย์โหดรีบวิ่งไปที่โอ๊บ ทุกคนในทีมเหงื่อตกกันหมด
ฉันก้มลงจับที่ข้อศอกโอ๊บ
“กระดูกมันทับกัน”
แหะ แหะ ไม่ใช่เสียงฉันแน่นอน เพราะฉันไม่ได้รู้เรื่องหรอก แต่ว่าเป็นเสียงของเด็กผู้ชายใส่แว่นที่เป็นนักบาสในทีม
“กระดูกเป็นไรมากรึเปล่าวะ ไอหมอ”
หมีพู มองไปที่เด็กใส่แว่น
“เออ แบบนี้เล่นต่อไม่ได้หรอก เป็นที่มือขวาด้วยนี่หว่า”
“ชิ ฉันไม่ได้อยากทำตัวเป้นนางเอกหรอกนะ แต่ว่า ถ้าเป็นแบบนี้ พอจะเล่นต่อได้ไหม”
ฉันฉีกเสื้อขึ้นมาจนถึงเลยสะดือมานิดนึง แล้วยื่นเสษผ้าให้หมอ
“เอ่อ คือว่ามันมีศษผ้าแค่นี้ มันจะช่วยได้นิดเดียวนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า”
“โอ๊บพูดขึ้น”
“แหะๆ แหมได้อาหารตาจริงๆเลยนะเจ๊คนสวย”
ไอบ้าหมีพู เด็กไม่รักดี เด็กนรก\\\\\\\\\\\\_\\\\\\\\\\\\
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น