~~~รักเกินร้อย ห้อยเวอร์จิ้นท์~~~

ลำดับตอนที่ #10 : ผีอำ

กว่าฉันจะได้กลับบ้านก็เกือบ6โมงเย็นแน่ะ แถมนายเอ๋อเหรอนั่นยังบอกฉันอีกว่า ทีหลังถ้าผิดนัดจะปล่อยฉันกลับบ้านตอน6โมงเช้า ปอปหวีดสยองมากค่ะ



= = งืม ไก่ทอดเนี่ย เขาใส่น้ำปลาหรือว่าซอสแล้วหว่า ตอนนี้ฉันกำลังท่องดินแดนแห่งความฝันอยู่ บรื้น บรื้น บรืด บรืด สงสัยว่าขบวนรถสายนี้มันจะอืดแฮะ มีบรืด บรืดด้วย



ฉันรู้สึกเหมือนมีแรงกดทับบนเตียง ง่ะ ผีอำเหรอ มันต้องเป็นผีบ้ากามแน่ๆเลย ผีเมาด้วย ทั้งกลิ่นเหล้ากลิ่นเบียร์(แหมแยกออกขนาดนั้นเชียว)โชยเข้าจมูกฉัน แล้วฉันก็โดนจูบ ครั้งที่3แล้วนะเนี่ยที่ฉันโดนจูบ ก๊าก ไม่น่าเชื่อเลย ผีจูบได้ด้วย



ฉันเอามือความไปหาสวิตส์



พรึ่บ



ทันทีที่ไฟเปิด ภาพที่ฉันเห้นก็คือโอ๊บ มันผละออกจากฉัน



“แกมาทำอะไรห้องฉันเนี่ย ลักหลับฉันเหรอยะ ถุย หรือว่ามาจูบราตรีสวัสดิ์”



โอ๊บมองมาที่ฉัน บอกความรู้สึกหลากหลายมาก



“โง่ชิบหาย”



“แกทำชิบหายเหรอ”



ชิบหายตายโหง นี่ฉันแกล้งโง่แน่เลย



“ฮึ่ย แกกลับห้องไปเลยไป เหม็นแหวะ พรุ่งนี้แกต้องแฮ้งก์แน่เลย เม้นเหม็น ฉันจะฟ้องเจ๊”



“ไปตายซะ ฉันจะนอนห้องนี้”



เฮ้ยรัยวะ มานอนห้องเขาแล้วยังจะมาไล่อีก โอ๊บทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างรวดเร็ว นี่มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอยะ อยาก

นอนก็นอน แต่ช่างเหอะ ฉันเอาขาไปพาดโอ๊บ แปลกที่มันไม่ได้ว่าอะไร ดูดีๆไอโอ๊บก็เหมือนมิคเลยนะ





“อีเอ๊ เมิงจะตื่อนมั๊ย ฮะ”



งืม เสียงเหมือนเจ๊แอ๋มเลยอ่า



“เดี๋ยวก่อน”



“ถ้าไม่ลุกเมิงได้ตื่นอีกทีที่ยมโลกแน่”



โอเค กรูลุกก็ได้



“แล้วไปโอ๊บล่ะเจ๊”



ทำไมเจ๊แอ๋มถึงมาปลุกฉันนะ



“มันก็นอนห้องมันสิยะ จะแถกมานอนห้องแกหาแสงดาบอะไร”



=_=ใช่แหละ ฉันมันผิดตั้งแต่เกิดอยู่แล้ว





[วิชาสังคมศึกษา]



“อรุโณทัย มีคนมาเรียกแหนะ”



“ค่า”



วันนี้ฉันอารมณ์ดีสุดๆ เพราะฉันสอบผ่านวิชาคณิตด้วยคะแนน60%แหนะ เหอๆ อาจฟังดูน้อยนิดแต่ว่ามันก็ดีกว่าผ่าน50%แหละ จริงปะ



0_0ทีมนักบาสใส่เสื้อสีชมพูขาวยืนเด่นมองหน้าฉันเป็นแถบ โหทำไมถึงมีแต่คนหล่อๆเนี่ย แง่มๆ-3-



“เจ๊ ไอโอ๊บมันเอาหัวไปมุดอยู่ส่วนไหนของโลกเนี่ย”



“หะ หา โอ๊บเหรอ”



ไรวะ มาถึงก็ตะโกนใส่ฉัน ฉันเป็นสาวน้อยที่บอบบางนะ



“เอ๊ ไอโอ๊บมันไปไหน”



มิคมองมาที่ฉัน เขาเป็นนักบาสด้วยเหรอ ฉันไม่เคยเห็นเขาไปซ้อมเลย



“อยู่บ้านน่ะ”



“มันบ้าไปแล้วแน่ๆ วันนี้วันแข่งนะเว้ย”



หมีพูเริ่มโวยวายอีกแล้ว โอยฉันปวดหัวจัง





[ที่บ้าน]



อย่างน้อยวันนี้ฉันก็ไม่ต้องเรียนสังคมล่ะนะ เพราะว่าฉันต้องพาพวกนักบาสมาที่บ้าน มาร์คกับมิคนั่งหัวชนกัน

เหมือนตอนที่ฉันเจอครั้งแรกเดี๊ยะ  ฉันมองพวกผู้ชายช่วยกันพังประตูห้องโอ๊บ เพราะว่าโอ๊บไม่ยอมเปิดประตู แล้วกุญแจก็ไม่มีกุญแจสำรอง ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็เคยมี แต่เพราะว่าฉันแอบเอากุญแจไขเข้าไปกินขนมในห้องโอ๊บ มันก็เลยยึดกุญแจของคนทั้งบ้านไปเลย-_-มันนิสัยแย่เนอะว่ามั๊ย ฉันกินขนมแค่นิดเดียวเอง



ตึง



เสียงยังกะฟ้าถล่มแหนะ ทันทีที่ประตูเปิดฉันก็เห็นตู้หนังสือ ว้าว ไอโอ๊บมันเป็นบ้าอะไรของมันเนี่ย โอ๊บใส่ชุดนักบาสนั่งท้าวคางมองมาที่ประตูที่ตอนนี้เละเรียบร้อย เหมือนมันเตรียมพร้อมแล้วเชียว



“ไอห่าโอ๊บ เมิงบ้าอะไรเนี่ย”



แน่นอนว่าเป็นคำพูดของหมีพูน้อย



“กรูรอให้พวกเมิงมาเปิดประตูงัย ตอนขาปิดกรูปิดได้ แต่ว่ากรูเปิดกลับไม่ได้มันหนักว่ะ”



โหย ไอโอ๊บเล่นแบบนี้เลยเหรอ



“ไอเชี่ยเอ๊ย มเงไปเร็ว เดี๋ยวแข่งไม่ทัน โค้ทเอาเมิงตายแน่”



แล้วฉันก็พลอยติดร่างแหต้องไปดูพวกผู้ชายแข่งบาสกันด้วย





กรี๊ด..............................ด





ว้าว สนามบาสโรงเรียนคู่แข่งใหญ่มักมาก อะไรมันจะขนาดนั้น เชียร์ลีดเดอร์โรงเรียนก็เต้นซะจนเห็นกางเกงลิงชัดเลย วีดวิ้วน้องสาว- -



ฉันมองไปที่ทีมคู่แข่งแล้วอึ้งอะ นักบาสทีมนี้ถือกำเนิดจากสายรุ้งเหรอไงนะหัวหลากสี แบบสีรุ้งเชียว









ช่วยกันโพสต์หน่อยน้าค้า เปนกำลังจัยให้ด้วย เหอๆ มีคนบอกว่าโอ๊บมีอารัยแปลกๆ-_-หรือว่าโอ๊บเป็นปีศาจแปลงร่างมาเอ่ย ครัยที่คิดว่านางเอกโง่ก็คิดต่อไปเนอะ เพราะว่านางเอกเปนพวกไอคิวตำเหมือนคนเขียนอ่าค่ะ