~~~รักเกินร้อย ห้อยเวอร์จิ้นท์~~~

ลำดับตอนที่ #1 : เปิดตัว ด้วยนม

ฉันมองไปที่นาฬิกา



10นาที



5นาที



3นาที



1นาที



“อีเอ่เอ๊ เมิงตื่นนะ อีเจ๊เอ๊ ถ้าเมิงไม่ตื่น กรูโดน นังถึกแอ๋มฆ่าแน่”



ฉันลืมตาปรือๆ ไอโอ๊บ จ้องมาที่ฉัน ง่า เมิงมองกรูอย่างนั้นทำไมวะ



“เร็วเข้าเซ่ เจ๊แอ๋มไปปลุกอีอิ๊บตื่นแล้วนะ เหลือแต่เจ๊น่ะแหละ”



“ง่า ไม่เอา กรูจะนอน”



ฉันดึงผ้าห่มมาคลุมตัวไว้ งืม งืม วันนี้ต้องไปโรงเรียนนี่นะ บ้าจัง ไม่อยากตื่นอะ= ~ =



“ถ้าเมิงไม่ตื่น กรูตายนะเว้ย อีเจ๊บ้า”



แล้วเท้าฉันก็ถูกดึง ปกติถ้าอีเจ๊แอ๋มมาปลุก ฉันจะต้องคลานลงมาจากเตียง เพราะโดนอีเจ๊แอ๋มขู่ฆ่า

โอ๊บดึงฉัน ที่จริงฉันว่ามันลากมากกว่า โอ๊บผลักฉันลงไปในอ่าง แล้วก็



ซู่ ซู่



“ทีนี้เมิงตื่นได้แล้ว ฮูลา ฮูลา เข้ามาเล่นน้ำในอ่างส้วม..ฮูเล ฮูเล”



เพลงเฮี้(ห)ยอะไรวะเนี่ย ฉันลืมตาขึ้น เปียก แหยะ นี่อย่าบอกนะ ว่าเมิงเอาน้ำส้วมมาอาบให้กรู



“อาบเสร็จแล้วรีบๆลงไปนะเว้ย เดี๋ยวอีแอ๋มมันตบกรูตาย”



โอ๊บเดินออกไปจากห้องน้ำ บ้าอิ๊บอ๋ายเลย เปียกทั้งชุด ชุดนี้แพงด้วยนะเฟ้ย

ฉันคลุมผ้าเช็ดตัว เสียงเจ๊แอ๋มดังลอดผ่านประตูเข้ามา



“อีหอกเอ๊ เมิงจะเสร็จตอนเซเว่นปิดเหรอไงวะ”



เฮือก พี่สาวฉันพูดไม่เพราะเลย ไม่ควรเลียนแบบนะคะ



ปัง



ประตูเปิดผาง โอ๊บมองฉัน



“เจ๊ยังไม่เสร็จอีกเหรอ ง่ะ นังแอ๋มมันให้คนขับรถสตาร์ทเครื่องแล้วนะเว้ย กรูไม่นั่งรถโดยสารไปหรอกนะ”



โอ๊บวิ่งไปที่ตู้เสื้อฉัน จากนั้นชุดนักเรียนฉันก็ลอยมา

.

“เดี๋ยวไปเปลี่ยนในรถเลยอีเอ๊ เอานี่ไปด้วย เล็กเป็นบ้า”



เฮือก กกนกับชุดชั้นในแล้วก็เสื้อทับฉันลอยข้ามห้องมา



“ไม่ต้องมามองกรูอย่างนั้นเลย ไป”



อ๊อก โอ๊บล็อกคอฉัน แล้วลากลงบันได เมิงเป็นพ่อกรูน่าจะดีกว่าเป็นน้องชายกรูนะ บ้านฉันมันวุ่นวายทุกเช้าเพราะฉัน- - ก็ฉันเมื่อคืนนอนดึกนี่หว่าทำไงได้ล่ะ ฮ่า เดี๋ยวเจอเจ๊แอ๋มกับเจ๊อิ๊บ ฉันต้องโดนตบตายคามือแน่เลย แง      โอ๊บลากฉันผ่านทำเนียบคนในบ้าน





อโณทัย  ลีลาเลอเลิศวิชญะ (อ๋อมแอ๋ม มหาลัยปี3)

นาริกา ลีลาเลอเลิศวิชญะ (อุ๊บอิ๊บ ม.6)

อรุโณทัย ลีลาเลอเลิศวิชญะ (เอ่เอ๊ ม.5)

นักสิทธิ์ ลีลาเลอเลิศวิชญะ   (โอ๊บ ม.4)





งืม ทุกครั้งที่ฉันเห็นป้ายนี่ แล้วฉันมักจะมีความรู้สึกว่า บ้านกรูนี่พ่อแม่ผลิตลูกทันใจจริงนะ หลังจากเจ๊อิ๊บ ได้ลูกหัวปีท้ายปีเลย ทำกันท่าไหนวะ- -



“มาแล้วเหรออีเอ๊ กรูจะเอาเลือดหัวเมิงออกแน่ ง่ะแล้วเมิงคิดจะเปลี่ยนเสื้อในรถเหรอ”



ผลัก



ฉันโดนผลักขึ้นรถ แล้วนี่จะถามกรูเพื่อ...เล่นผลักกรูทันทีแบบนี้



ฉันปีนไปที่หลังรถเพื่อเปลี่ยนเสื้อ อา...แม่งเอ๊ย ทำไมฉันต้องมาทำอะไรอุบ-าทย์จิตแบบนี้ด้วยนะ



โป๊ก



ตึง



ตึง



ฉันเปลี่ยนเสื้อแบบเต่าคลาน ไม่มีทางที่จะสามารถแต่งเสร็จเร็วๆได้ ถ้าฉันต้องหัวโขกอยู่กับเบาะอยู่อย่างนี้



“อีเอ๊ ใกล้ถึงโรงเรียนเมิงแล้วนะเว้ย”



อ่า อึ๊บ ในที่สุดก็ใส่ชุดชั้นในได้แล้ว



“เลี้ยวเข้ามหาลัยเจ๊ก่อนสิ”



เจ๊แอ๋มเป็นสาวมหาลัย ผู้นำเทรนด์วัยรุ่นอันบ้าคลั่ง และยังเผด็จการอีกด้วย



ตึง



ฉันหัวคว่ำอีกครั้งตอนใส่กระโปรง ดูเหมือนว่ารถจะหยุดแล้ว เสื้อล่ะ เสื้อหายปายหนายยย ฉันปีนข้ามที่นั่ง



ปัง



เจ๊แอ๋มเปิดประตู ม่ายอาววววววน้า ฉันสบตากับเด็กผู้ชายคนหนึ่ง ไม่ ไม่ ไม่ โน โน โน ฉันต้องหัวโนแน่เลย



อย่ามองตาได้มั๊ยถ้าเธอไม่แคร์ อย่าดูนมฉันได้มั๊ยเพราะมันแบบแต๊ดแต๋



ปัง



เจ๊อิ๊บปิดประตู ฉันรีบใส่เสื้อ แล้วปีนกลับไป



“โอ๊ย กรูเจ็บนะโว้ย เมิงเป็นเป็นช้างแมมอธเหรอไง”



เจ๊อิ๊บตวาดฉัน



“เจ๊ เมื่อกี๊มีคนเห็นนมเอ๊ด้วยอะ”



“แล้วไง”



ทะ ทำไม ไม่มีใครใส่ใจฉันเลย



“มีนมก็เหมือนไม่มีอย่างเธอไม่ต้องซีเรียสหรอก ใครมันจะไปสนใจ”



ฉันแน่ใจว่า ฉันไม่ได้ถามไอโอ๊บเลย แม้แต่นิดเดียว











ทันทีที่ถึงโรงเรียน เจ๊แอ๋มก็รีบหยิบกระเป๋าแล้ววิ่งหายไปกับกลีบเมฆ เจ๊อิ๊บเป็นพวกเด็กเรียน แต่ว่าตระกูลลีลาเลอเลิศวิชญะของฉัน ไม่มีใครที่จะได้คะแนนน้อยน่าใจหายเท่าฉันอีกแล้ว= = เอ๋ กระเป๋า แล้วกระเป๋าฉันล่ะU^U



“โอ๊บโอ๊บ”



“กรูไม่ใช่กบนะที่จะมาร้องโอ๊บโอ๊บน่ะ กรูชื่อโอ๊บเฉยๆโว้ย”



ง่า ไอ้น้องเลว



“เจ๊ลืมพากระเป๋ามา”



“แล้วไง”



โอ๊บเอากระเป๋าพาดบ่า



“โอ๊บ..”



“เออ ก็ได้”



กรี๊ด น้องชายฉันใจดีที่สุดเลย >_<



“เอาไปเก็บที่ห้องให้ด้วยล่ะ”



เฮือก กระเป๋าโอ๊บหนักเป็นบ้า มันใส่อิฐใส่ปูนมาแทนตำราเรียนเหรอไงนะ ทำไมมันหนักอย่างนี้









ฉันกระดึ๊บ กระดึ๊บไปที่หลังห้องของโอ๊บ เกลียดการมาเดินเตร็ดเตร่แถวตึกรุ่นน้องที่สุดเลย ฉันวางกระเป๋าลง ก่อนจะเหลือบมองเด็กผู้ชายสองคนที่นอนหัวชนกันอยู่ที่มุมห้อง อืม หน้าตาเหมือนกันเดี๊ยะเลย ฝาแฝดแน่นอน แต่ว่าทำไมมันถึงหน้าคุ้นๆนะ



“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด”





ฉันสำแดงอำนาจเสียงแปดหลอดออกมาเรียบร้อยแล้ว



ไอ้เด็กเวร ไอ้เด็กเปร-ตตอนเช้า ใช่เลยไอ้เด็กที่เห็นนมฉันตอนเช้าT^T เด็กฝาแฝดสองคนสะดุ้งตื่นแล้วมองมาที่

ฉัน ไอ้คนไหนนะที่ฉันเจอ



“เธอมัน...”



ฉันเอากำปั้นอุดปากไอ้เด็กคนที่ไม่ได้ดัดฟัน ส่วนไอ้เหล็กดัดมองมาที่ฉันอย่างงงๆ ดีแล้วล่ะที่คนที่เห็นนมฉันไม่ได้ใส่เหล็กดัด เพราะถ้าฉันเอามือไปปิดปากเดี๋ยวมือฉันจะเป็นรูโหว แหยะมือพรุนหมดแน่เลย



“แฮก แฮก”



ฉันหอบ ตอนที่ผลักไอ้เด็กหน้าตุ๊ดเข้ามาในห้องน้ำ กรี๊ดอะไรมันจะได้บรรยากาศขนาดนี้ฟะเนี่ย ฉันเริ่มชี้มือที่

สั่นๆไปที่เขา



“นาย แอบดูไอ้นั่นฉัน เอาหัวไปยัดส้มเลยไป”



“ไอ้นั่น อ๋อ ไอ้ลีบๆนี่น่ะเหรอ”



ดึ๋ง ดึ๋ง ไอ้เด็กเปร-ตใช้นิ้วจิ้มมาที่นมฉัน กรี๊ด พระเจ้าช่วยกล้วยทอดO_O



“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด แก แก๊ แก”



“ท่อง พยัญชนะเหรอ แก แก่ แก้ แก๊ แก๋ แบร่”



ฉันจะทำยังไงดีนะ ฉันรู้สึกเหมือนว่าทั้งนิ้วกลาง ทั้งเท้าของฉันมันจะเด้งได้



“พี่ ลีบๆแบบนี้น่ะ เขาไม่เรียกว่านมหรอก555+”



ตลกงั้นเหรอ ตลกตรงไหน ก็ได้ ถึงมันจะลีบจริงๆY~Yแต่ถ้ามันอยู่ที่หน้าอก มันก็ต้องเรียกว่านม ไม่ใช่เหรอ....



“ถ้า นายไปบอกใครว่าเห็นไอ้ลีบๆนี่ ฉันจะฆ่าตัดตอนนาย จะเอาไปฆ่าหมกส้วมเลยคอยดู”



“ถึงผมไม่บอก คนอื่นเขาก็คงรู้กันหมดแล้วล่ะพี่”



เขาชี้ข้ามหลังฉันไป ~_~ฉันคงจะต้องตายแบบไม่ต้องซื้อโลง จองวัดล่วงหน้าแน่เลย ~ ~ ~



เด็กผู้ชายยืนเสร่อเต็มห้องน้ำ อ๊าย เอ่เอ๊ แกได้กลายเป็นแม่นาคไปเอ่เอ๊ลูกแน่ๆเลย