โฮสต์จ๋าแล้วเรามารักกันเห้อะ

ลำดับตอนที่ #4 : บนรถที่แสนจะวุ่นวาย

 

                       

 

                        “ตัวเธอเบากว่าที่คิดแหะ -..-”

                       “อย่ามาคิดอกุศลกับฉันนะ -*-”

                       “ใครจะคิดบ้าๆแบบนั้นกับเบบี๋ลงล่ะครับ >.^” อ๊ายยยย ตอนนี้หมอนี่ทำหน้าซะน่าปล้ำชะมัด เห้ย! ไม่ได้ๆฉันหญิงไทยใจงามไม่ทำเสื่อมเสียชื่อเสียงอันทรงเกียรตินี่พังไปเพราะลักยิ้มเล็กๆนั่นแน่ อ๊าย คิดแล้วฟินนนนน

                       “ม่ะ ‘ไม่ต้องมายักคิ้วปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้เลยนะ!!! -///-”

                       “ฮ่าๆ ดูหน้าเธอตอนนี้สิแดงไปหมดแล้วเขินเพราะฉันขยิบตาให้เนี่ยนะ ถ้าฉันจูบเธอหวังว่าเธอคงจะไม่มุดใต้ดินหรอกนะ” กรี๊ด จี้จุดรับไม่ด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!

                        “ไอ้!!! -*-///”

                        “อะ อะ อะจะเถียงเหรอหรือว่าไม่จริง? ^o^”

                       “ไม่!”
                       “ถึงรถแล้วขึ้นรถกันเหอะ J” เอาอีกแล้วรอยยิ้มฆ่าจูลาย

                       

                       Styles Part’s

                       กริ้งงง~

                       “ฮัลโหลลล~~” ผมรับสายโทรศัพท์จากปลายทางแบบง่วงๆก็ใช่น่ะสิเวลานอนของผมนี่ -*-

                       [“แฮร์รี่ นี่แม่เองนะ”]

                      “อ้อ ว่าไงครับแม่ ฮ้าววว~”

                      [“เดี๋ยวพรุ่งนี้ลูกช่วยไปรับเด็กผู้หญิงที่จะมาทีนะ"]
                       "ครับ....~" ผมตอบแบบง่วงๆก็คนมันง่วงนี่นา -0-
                       ["เธอจะมาถึงประมารเที่ยงกว่าๆ อย่าลืมไปรับนะแม่บอกผู้ปกครองเธอไว้แล้วว่าเดี๋ยวลูกจะไปรับ"]

                       "คร้าบบบบบ"
                        [“ดีมากแค่นี่นะแล้วก็ตื่นได้แล้วนอนกินบ้านกินเมืองจริงๆ สิบโมงกว่าแล้วเนี่ย #$%#&^!@!&*^%)(*_$%^#!@#”] ขณะนี้ระเบิดฮาราชิมะได้ลงสู่หูของสไตล์เรียบร้อยแล้ว

                         ติ๊ด!           

                         ผมว่างสายเพราะไม่อยากฟังแม่บ่นมันยาวเกิน

                         กริ้งงงง~

                        - Mom-

                    คราวนี้อะไรอีกล่ะ - -

                       

                        “ครับแม่”    

                        [“แม่ลืมบอกแกไปว่า เด็กผู้หญิงคนนั้นชื่อ จูลาย เธอผมสีดำ ตาโตสีน้ำตาล ตัวเล็กๆ ผิวขาวเหลืองเดี๋ยวแม่ส่งรูปไปให้ ส่วนเบอร์ของเธอคือ 09-54XX-XXXX” ]

                          “ครับเดี๋ยวผมโทรไป - -”

                          “เยี่ยม! อ้อแกเองก็ไปอาบน้ำได้แล้วขลุกอยู่แต่ที่นอนเดี๋ยวจะทำห้ร่างกายไม่แข็งแรง#@%%@%@$#*(^*$^%#$^@#^(*#$%#$#^%()&)^#@!&^%*(”

                           ติ๊ด!

                           “ฉอดๆ แว้ดๆ”เฮ้ย!ทำไมมันไม่ดับอีกรอบดิ

                            ติ๊ด!

                           “ #@%%@%@$#*(^*$^%#$^@#^(*#$%#$#^%()&)^#@!" =[ ]=!!

                            “ครับๆแม่ผมจะไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้แล้วครับ”

                            “ดี! แค่นี้นะ”

                           -จบการสนทนา-

                      กิ๊ก!~ คุณไดรับข้อความใหม่
                      

                           ผู้เหญิงงั้นเหรอได้สนุกแน่จูลาย        

       

                          และแล้วฉันก็ถูกปลดปล่อยให้เป็นอิสระจากอ้อมแขนของอีตาหัวขัดหม้อนี่ คนบ้าอะไรตัวหอมจัง-..- เอ๊ย! ไม่ใช่ตัวถึกชะมัด -[ ]-***

                      “นั่งนิ่งๆคาดเบลล์ด้วยนะ ^^ ”

                     “จำเป็นต้องทำใช่มะบอกฉันที :P”

                     “จูบบบบ ^3^”            

                     “อ๊าก! คาดก็ได้ไอ้ฝอยขัดหม้อ -*-”

                     “เรียกแบบนั้นอีกรอบมีจูบบบบบบ ^3^”

                    “แบร่!นายไม่กล้าหรอก XP”

                    “บอกฉันหน่อยสิ ว่าทำไมฉันจะต้องไม่กล้า?” อึ๊กกกก จุกหยั่งกะโดนต่อยเข้าที่ ตับ ม้าม ปอด ขั้วหัวใจ อ๊ากกกก knock out T^T

                     “ชิ! ท่านบราเตอร์ยอดรักกกกก ออกรถได้แล้วเดี๋ยวไม่ถึงบ้านกันพอดี -///-”

                    “ฮ่าๆ โคๆแกล้งเธอสนุกดีแหะ” เอ่อ...นั่นเรียกว่าแกล้งแล้วเหรอ?

                    Outside Super market

                    “ถึงก็ชั่ง ไม่ถึงก็ชั่งงงง”

                    “บ่นอะไรของนายเนี่ยแฮร์รี่ - -* ”

                    “หะ! ความสุขน่ะ ^[++++]^”กรี๊ดดดดด!! ถ้าหมอนี่ไม่ใช่ผู้ปกครองฉันนะ ฉันจะ ฉันจะ...!!!

                    “เป็นอะไรทำหน้าเหมือนปวดบุ๊งบุ่ง หรือเธอบุ๊งบุ่งไม่ออก ???? O.o”

                    “บ้าน่า!!! เอ๊ะแต่เดี๋ยวก่อนทำไมฉันรู้สึกว่าฉันลืมอะไรบางอย่างแหะ ”

                    “หืม..ลืมอะไรอ่ะลืมล้างก้นใช่ม้า !!! >x<” 

                    “บะบะบ้า!!!” เอ...ทำไมมันรู้สึกคันหูหรือต้องเอาทุเรียนมาปั่น

                    “เอ่อแล้วเพื่อนเธอที่ว่าคุยกับฉันเมื่อกี้อยู่ไหนอ่ะ?”

                    “กรี๊ดดดดดดดดด!!!!! o[]O” ฉันลืมยัยมารีอาน่าไว้ในห้างง!!!

                   “อ๊ายยยยยยยยย!!! O[]o”

                   “นายกรี๊ดตามฉันทำไม?”

                   “ไม่รู้อ่ะก็เธอกรี๊ดก่อน ”

                   “กรี๊ดเพราะฉันกรี๊ดเนี่ยนะ -*-”

                   “^[++++]^” อ๊ากก ถึงรอยยิ้มนั่นจะน่ารักแต่นี่มันใช่เวลาไหม -*-        

                 “ว่าแต่เธอกรี๊ดทำไมง่ะ? ( ‘ ‘)”

                  “ฉันลืมยัยมารีอาน่าไว้ในห้างคนเดียวแถมกุญแจรถมันก็อยู่ที่ฉัน T^T”

                  “อ้าว!! รีบโทรเร็วๆดิ”

                  “อืมๆ”

                  ( -_- )( o_o)( O_o)(OoO**)

                  Sh*t!!!  Da*n!!! F*ck !!!

                  (เซ็นเซอร์เนื่องด้วยคำไม่สุภาพต่อเยาวชนและสมบัติของชาติ!!! ^O^)

                 “เป็นอะไรยัยเป็ดทำไมทำหน้างั้นอ่ะ”

                 “ฉันไม่ได้ชื่อเป็ด -*- ฉันชื่อจูลาย แล้วตอนนี้โทรศัพท์ฉันก็หายไปกับเพื่อนรัก T^T”

                 “OH GOD WHY o[]O”

                 “ทำไงดีอ่ะแฮร์รี่ T^T ฉันกลัวว่ายัยนั่นจะถูกฉุด(ตามสภาพแล้วน่าจะเป็นฝ่ายฉุดมากกว่านะ)”

                 “ไม่เป็นไรฉันมีเบอร์มือถือเธออยู่นี่ ^^ ” ถึงหมอนี่จะติ๊งต๊องแต่ก็พึ่งพาได้แหะ

                 “อ่ะ! เดี๋ยวเธอโทรบอกเพื่อนเธอนะเบบี๋ว่าให้หาทางกลับเองฉันไม่มีทางตีรถกลับไปรับแน่เสียเวลานอน แล้วนี่ก็ใกล้ถึงบ้านฉันแล้ว ให้ยัยนั่นขายมือถือเธอหาตังค์ค่าแท็กซี่กลับเองก็ได้ เป็นไงคำแนะนำฉัน”  เมื่อกี้ฉันคิดว่า ไงนะขอถอนความคิดได้มะ T^T          

  



Ps. ยังไม่เสร็จดีนะจ๊ะ จุ๊บๆกำลังตันอยู่ฮ่าๆ  
Ps.1 เรามีปัญหากับเด็กดีแล้วล่ะตอนแก้ไม่เห็นเป็นไรแต่พอมาอ่านอีกที เฮ้ย!ภาษาอะไรเนี่ย
Ps.2 มีภาษาเพี้ยนตรงไหนข้ามไปเลยนะค่ะ ------------------------ --------------------------------------