โฮสต์จ๋าแล้วเรามารักกันเห้อะ

ลำดับตอนที่ #11 : คนสอนการบ้านที่หาไม่ได้อีกแล้ว - -*

               
                 “ไปละนะบาย”ฉันโบกมือโหยงๆให้ยัยมารีอาน่า

                 “ไม่ไปแฮงก์เอาท์กันก่อนเหรอ T^T”เฮ้อ~ชวนเที่ยวอีกแล้ว

                 “ไม่ล่ะฉันไม่ดื่นแกก็รู้ว่าฉันเมายิ่งกว่าหมา”

                 “ง่ะ! ครั้งเดียวนะๆ”

                 “ไม่ได้เดี๋ยวแฮร์รี่ว่า”

                 “เชอะอะไรก็แฮร์รี่ๆ ลืมเพื่อนสวยๆอย่างฉันแล้วเหรอ ใช่สี๊ฉันมันไม่ใช่แฟนแกนี่”ตายซ่าา เผลอพูดถึงแฮร์รี่ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย - -**

                  “แฟนเฟินอะไร พี่น้องเว้ยฉันไม่ชอบหรอก หมอนั่นไม่ใช่สเปกฉันเลย หัวก็หยิก ตัวก็สูงเกิ๊นนนน -///-”

                  “งั้นเหรอเบบี๋ ^^”เฮ้ย! มาตั้งแต่เมื่อไหร่เอาไงล่ะหมอนั่นได้ยินหมดรึเปล่าเนี่ย - -*****

                  
                  “ไง แฮร์รี่”ฉันส่งยิ้มแหยๆให้เขาไป

                  “ซวยแล้วไหมล่ะนังม้าลาย เคลียร์กับที่รักแกดีๆนะ ฉันไปล่ะ”

                  “เฮ้ยเดี๋ยวๆๆๆ”ยังไม่ทันจะฉุดรั้งแม่นางก็จากไปแล้ว

                  “หึๆไหนบอกมาสิ หัวหยิกไม่ดีตรงไหน?”หมอนั่นยื่นหน้าเข้ามาใกล้เพื่อคาดคั้นความจริงจากฉัน

                  “ไม่รู้! -///- ”

                  “งั้นฉันจะถือว่าเธอชอบฉัน”

                  “นายมันนนนนน!!!! ”

                  “มันทำไม? ”               

                  “ไม่ดีเท่าเจ้าชายของฉันน่ะสิ”   

                 “ฉันไม่เห็นจะอยากเป็นเลยเจ้าชาย รู้ไหมองครักษ์น่ะ จะคอยปกป้องเจ้าหญิงตลอดเวลา เพราะฉะนั้นฉันถึงไม่เคยชอบที่จะเป็นเจ้าชายให้ใครไงล่ะ ;)” เสี่ยววววววววววววว       

                 “กลับบ้านเหอะหิวววว”          

                 “ตอบก่อนจะเป็นแฟนของผมไหม?”

                 “พ่อส่งฉันมาเรียนน่ะนะ -3-” (ว้ายแม่คนดี๊ )ค่ะ คนดี ;)

                 “งั้นเหรอ....”เสียงของแฮร์รี่แผ่วลง หมอนี่จริงจังงั้นเหรอ?
             
                 “กลับบ้านเหอะ”                       

                 “อืม”

                    ตลอดทางกลับบ้านจนถึงบ้าน - -*พวกเราเงียบกันมาตลอด นี่ฉันเพิ่งรู้จักแค่ 3 วัน ทำไมมันเหมือนเนิ่นนานขนาดนี้นะ                                      

                  “นาย”ฉันทำลายความเงียบที่เกิดขึ้นกับเราสองคน

                  “หืม”

                  “ฉันว่าพวกเรารู้จักกันเร็วดีเนอะ”

                  “อืม”อย่าถามคำตอบคำงี้ดิ T^T

                 “นายว่าฉัน สวยมะ -0-”ฉันทำปากอิ่มๆแบบพวกนางแบบ

                  “เหมือนเป็ดมากกว่า -_-”

                  “ไอ้ฝอยขัดหม้อ!!”
                  “ฮ่าๆ มีการบ้านป่ะเดี๋ยวสอนให้”

                  “จะๆดีเหรอ - -***”

                  “อ้าวระดับนี้แล้วครับผม”

                  “แต่นายแก่กว่าฉันแค่ปีเดียวเองนะ”

                  “  ไม่ถึงปีด้วยซ้ำเอาเหอะ สองหัวดีกว่าหัวเดียว”โว๊ะมาไม้ไหนเนี่ย

                  “อืม! อ่ะโปรเจคกลอนโครงแบบผู้ดี หัวข้ออะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับความรัก”

                  “เข้าทางฉันเลยฮ่าๆ จดนะจด Love is like the sandwich”

                  “เอิ่ม...มันช่างเป็นอะไรที่ เอาเหอะต่อๆ”

                  “It’s so yummy and so bored in the one more time ^O^”มันยังมีหน้ามายิ้ม
                   “- -* ช่างเป็นกลอนที่น่ากินเสียนี่กระไร เอาล่ะต่อไปมาแกะกลอนกัน
                   “ไหนๆอ่านให้ฟังหน่อย”อ่านเองไม่ออกหรือไงพ่อคู้ณณณ

                   “ความรักดั่งสายน้ำที่หล่อเลี้ยงหัวใจ”

                   “อืม... ท่อนนี้หมายถึง เปปซี่ต้องอัดแก๊สเต็มๆมันถึงจะได้ซ่าส์”โอ๊ยยยย คิดถูกหรือผิดฟ่ะเนี่ย - -* เกรียนได้ทุกเรื่องจริงๆคุณสไตล์

                        "พอแล้ววววว อันต่อไปนิยามความรักที่ยิ่งใหญ่ของมวลมนุษยชาติคืออะไร”

                        “รักไม่เคยให้อะไรนอกจากความเจ็บปวด... ^^”โอ้! เชสเฮียแกมาไม้ไหนเนี่ยแต่ทำไม                                                  

                        “เจ็บปวดยังไง?”

                         “คนที่เรารักเค้าไม่รักเราตอบไง ^[----]^”ตาสีเขียวของหมอนี่วูบลง เฮ้ๆไม่ดีนะ

                         ...........................................................................................................................

                         “นอนๆ นอนดีกว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสาย -0-”ฉันตัดบทก่อนที่ไอ้บ้านี่จะร้องไห้

                         “อยากกอดเธอ...”

                         “ห๊ะ?”

                         “ขอกอดเธอได้ไหมก่อนพรุ่งนี้ ...”

                         “....”

                         “นะ”

                         “ไปเดินเล่นข้างนอกกันเหอะ :D”

                         “ก็ได้ ^[++++]^”เย้ๆแฮร์รี่ยิ้มแล้ว เฮ้ยๆก็แค่ยิ้มนี่ -///-*

                          Outside The Door

                          “นายไม่หนาวเหรอ?”ฉันถามเพราะเสื้อที่เขาใส่มัน >///< บางเวอร์ๆบางชนิดที่เรียกว่าไม่ต้องใส่เสื้อมันเลยดีกว่า
                            

                           “ไม่หรอก แค่นี้จิ๊บๆหนาวไม่เทียบขั้วโลกเหนือหรอกนะ :P”

                            “ตามใจแล้วอย่ามาบ่นแล้วกัน”

                            “ฮ่าๆๆ แน่นอนครับ ;)”อ๊าก ไม่ได้นะฉันต้องไม่คิดอะไรกับดวงตาของหมอนี่

                            ระหว่างทางเราก็เดินด้วยกันโดยที่มือของหมอนั่นบังอาจมาพาดไหล่ฉัน ปัดแล้วยังไม่ยอมเอาออกอีก -*-

                             “เฮ้ๆ จูลายดูนั่น”

                             “อะไร?”ฉันหันหน้าไปตามนิ้วชี้ที่ไปทางอื่นของเขา

                             จุ๊บ!

                             “อ๊ากกกกกก นายมันนนนนนน”

                             “ไอติมมมมมมมมมม”    

                             “ไหนๆ”

                             “จะกินเหรอมันดึกแล้วนะ?”

                             “กิน!”

                             “งั้นกิน!!!”เด็กผู้ชายหัวหยิกลากฉันไปที่ร้านไอติมตาแก่หง่ำเงือกคนนึง

                              “ลุงครับเอาไอติม รสสตรอว์เบอร์รี่ช็อคโกแลตอย่างละโคนฮะ!”

                              “เฮ้ๆฉันไม่กินสตรอว์เบอร์รี่!!”

                              “ใครบอกสั่งให้เธอฉันสั่งให้ตัวเองต่างหาก”

                              “หะ! นายชอบกินสตรอว์เบอร์รี่เหรอ O[]o ฮ่าๆๆๆ”ผู้ชายบ้าอะไรกินไอติมรสตรอว์เบอร์รี่

                               “มันน่าหัวเราะตรงไหนฉันก็แค่อยากลองกินดู -____-”หน้าหมอนี่ตอนนี้คือมันแบบว่า อ๊ากกกกกกก 55555

                               “ได้แล้วครับพ่อหนุ่ม เป็นแฟนกันเหรอน่ารักดีเนอะ”

                               “ไม่ชะ” “ครับผมเป็นเมื่อกี้นี้เอง”เฮ้ยหมอนี่มันอีกแล้ว

                               “ไม่ใช่ค่ะๆพวกเราเป็นแค่” 

                               “สามีภรรยากันครับ ^[+++]^”กรี๊ดดดดดดด โลกแตกสาแหรกขาด

                               “ม่ายช่ายยยยยยยยยยย T^T”

                               “ข้าวใหม่ปลามันส์ ก็งี้แหละไม่ต้องอายหรอกนังหนู”

                               “ใช่ครับ ตอนอยู่บนเตียงเนี่ยกอดผมแน่นอย่างกับอะไรดี ^.,^”

                              “อ๊ากกก ไม่ใช่ค่ะลุง ไอ้หยองนายมัน!!! อ๊ากกกฉันจะกินหัวนายยยย ลุงไอติมไม่เอาแล้ว!!”    

                               “หยุดเลย ถ้าเธอจะกินหัวฉันไม่ต้องเลย”

                             “ทำไมกลัวเหรอ? อุ๊ยป๊อดจัง”

                             “เปล่าฉันจะให้เธอกินทั้งตัวเลย อ่ะนี่เงินครับลุงไม่ต้องทอน”

                              “นี่ๆอย่าเปลี่ยนเรื่องสิ๊”

                              “จะให้ทอนได้ไงพ่อหนุ่ม เงินไม่ครบ -*- ”ฮ่าๆสมน้ำหน้าป๋าใจปล้ำ

                             “ชะอุ๊ย! นี่จูลายเธอมีเงินป่ะ”

                             “เงอะ อ่ะนี่ค่ะลุง เฮ้!อย่าเปลี่ยนเรื่องสิฉันยังไม่ได้เคลียร์กับนายเลยนะ -*-”

                             “สวนสาธารณะที่นี่โรแมนติกมากเลยรู้ป่ะ ^^*”

                             “ง่าไม่ไปอย่าเปลี่ยนเรื่องเซ่!! ”

                             “จะไปดีๆไหมครับเบบี๋”

                            “ไม่ไปทั้งดีหรือร้ายก็ม่ายยยยยยยย กรี๊ดดดดดดด”แฮร์รี่พาดฉันขึ้นบนบ่ากว้างๆของเขาเอาอีกแล้ว ถ้าบังคับกันอย่างงี้จะถามกันเพื่ออออออ

                            

                             “อย่าดิ้นสิยิ่งตัวเล็กๆอยู่เดี๋ยวตกลงไปตายทำไงล่ะทีนี้”

                             “ปล่อยยยยยยย”ฉันตะโกนและทุบหลังของอีตานี่อย่างบ้าคลั่ง    

                             “โอเคๆลงไปได้แล้ว”

                             “โอ๊ย!วางเบาๆหน่อยสิคนนะไม่ใช่การ์ฟิลด์”ฉันโวยวายหลังจากที่เขาปล่อยตัวฉันให้กระแทกกับพื้น อูย! เจ็บชะมัด  

                              “อยากลงเร็วๆไม่ใช่หรอ??? :P”กรี๊ดดดมันน่าเตะจริงๆ -*-

                               “นายมัน!!”  

                               “เอาน่า ลองเบิกตาดูรอบๆตัวเธอสิ สวยไหม? ^^”
                                

                               “ก็สวนสาธารณะธรรมดาไม่เห็นจะพิเศษอะไร -_-”

                               “ดูมุมนั้นโลกของเราจะสวยได้ไง นี่มุมนี้ดีกว่า”ว่าแล้วแฮร์รี่ก็ฉุดฉันให้นอนลงราบกับพื้น “นี่นายทำบ้าอะไรหะ!” “มองไปข้างหน้าเธอนู่นไม่ต้องมามองหน้าฉัน เป็นไงสวยไหมทั้งดาวทั้งโลก”                      
                                

                                “อืม...-///-”ฉันตอบรับแบบสั้นๆแต่มันสวยจริงๆนะ โรแมนติกมากเลยด้วย

                                “ถ้าพรุ่งนี้เธอตื่นมาไม่เจอฉัน...”  

                                 “ก็ดีน่ะสิ!ฉันจะได้ไม่ต้องโดนนายลวนลามตั้งหนี่งวันแน่ะ >O<”

                                “งั้นเหรอ! งั้นเธอก็ต้องอยู่คนเดียวอีกอาทิตย์นึงนะ”

                                “อาทิตย์นึง!!! นายพูดบ้าๆอะไรห๊ะแฮร์รี่ถ้านายไม่อยู่ใครจะไปส่งฉันที่มหาลัยล่ะ=[]= ”

                               “อ้าว~~~ ไหนบอกว่า ถ้าฉันไม่อยู่แล้วเธอจะดีใจไง?^o^ ฮั่นแน่! เสียดายล่ะสิไม่มีใครมาคอยจุ๊บๆกับเธอ ^3<” 

                                “ไอ้ทะลึ่ง! อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง นายน่ะจะเอายังไงจะให้ฉันไปเดินไปมหาลัยคนเดียวงั้นเหรอ ToT”

                                “ใช่! เธอจะได้ออกำลังกายไปในตัวไง”

                               “ไอ้!!! ฉันเกลียดนายไอ้หัวปลาหมึก -*-”

                               “โอ๋ๆ อย่างอนสิคร้าบเค้าล้อเล่นหรอก ใครจะให้สาวน้อยบอบบาง(?)ของผมเดินไปคนเดียวล่ะ คุณจูลายผู้น่ารักของผม ก็ไปกับเพื่อนสาวของคุณสิคร้าบ”เออเนอะลืมเลยไปว่าเคยมีมารีอาน่า    

                               “ชิ!กลับบ้านดีกว่าอยู่ที่นี่กับนายนานๆประสาทจะกิน”

                               “ก็กินมันก่อนสิ -_-”หน้าหมอนี่กับน้ำเสียงช่างสวนทางกันจริงจริ๊ง -*-

                               “ไอ้! อ๊าก!” “กลับบ้านกัน”แฮร์รี่นายจะกลับบ้านแบบคนปกติไม่ได้เลยใช่ม้ายยยยย T_T

                               “อยู่ดีๆสิดิ้นเยอะมันหนักรู้ป่ะ -*-” 

                               อ๊ากกกกกกกกก    

                                @บักหยองเฮ้าส์  

                               “จะอาบน้ำก่อนไหม?”แฮร์รี่ถามฉัน

                               “อ้าวถามฉันทำไม นายจะอาบก็อาบไปสิ ฉันจะไปอาบด้านล่าง”

                               “ฉันว่าฉันบอกเธอตั้งแต่ ตอนที่อุ้มเธอเข้ามาในบ้านแล้วนะยัยบ๊อง ว่าห้องน้ำเสียข้างล่างเสีย -*-”

                               “อ้าวเหรอ ไม่ได้สนใจ งั้นฉันไปอาบก่อนนะ”

                                “อ่าๆ”

                                “อย่าแอบดูนะ!”

                                “ฮืม? อย่างเธอมีส่วนเว้าส่วนโค้งให้ชื่นชมด้วยเหรอ?? :P”

                                “กรี๊ด!เชอะอย่างน้อยฉันก็หน้าอกใหญ่กว่านายแล้วกัน”

                               “กี่นิ้วล่ะจ้ะเบบี๋ ไหนขอลองจับหน่อยสิ!”

                               “ทะลึ่ง!”

                                ปัง!

                                ฉันรีบอาบน้ำก่อนที่จะดึกไปมากกว่านี้ ขนาดที่ฉันกำลังเมามันกับการฟาดฝักบัวเล่นอยู่นั้น สายตาสวยๆของฉันก็เหลือบไปเห็นสายอะไรไม่รู้ยาวๆ อ๊ากคนอย่างจูลาย ไม่ดึงก็ไม่ใช่จูลายแล้ว!!!!!!

                                พรึ่บ!

                                ไม่เห็นมีอะไรเลยวู้ เซ็ง!รีบอาบให้เสร็จดีกว่า

                                .

                               แอ๊ด!~~~

                               “เธอชอบโชว์ก็ไม่บอก”

                               “พูดอะไรของนาย??”ฉันสำรวจร่างกายของตัวเอง เอ๊ะชุดหมีพูห์ก็ไม่ได้โป๊อะไรนี่

                               “เฮ้อ~ ฉันอาบน้ำก่อนนะ อ้อ!ลืมบอกเธอไปสัดส่วนเธอก็ใช้ได้นะซ่อนรูปนะเธอนี่ ^^”

                               “เฮ้! นี่นายพูดเรื่องอะไรเนี่ย!!!”

                               “ฮ่าๆ ฉันว่าเธอคงยังไม่รู้สินะว่าห้องน้ำฉันมีม่านเปิดปิดได้เอาไว้ดูทีวีน่ะ อ้อหุ่นเธอเซ็กซี่จริงๆ ^_,^”กรี๊ดดดด งั้นแปลว่าไอ้เชือกนั่นก็เป็น สายม่านแล้วๆหมอนี่ก็นั่งอยู่ในห้องตลอดเวลา แล้วๆเขาก็....... T^T เป็นลมดีกว่านังกรกฏาคม                           

  
                            









*ขออภัยสำหรับการจัดหน้าด้วยนะจ้ะเอิงเอย