โฮสต์จ๋าแล้วเรามารักกันเห้อะ

ลำดับตอนที่ #10 : เพื่อนคนใหม่หล่อทั้งใจและหน้าตา >//

                         ฉันนั่งเซ็งๆอยู่บนรถออดี้สีดำคันหรู  ก็อีตาหยองบ้านายหักหน้าฉันจนจะเป็นพี่หม่ำ ซกมกอยู่แล้ววววววว

                         “เป็นอะไร ทำหน้าอย่างกับจะกินคน” ชิยังจะมีหน้ามาถามก็ใครล่ะทำฉันอายไปทั่วโลกขนาดนั้น      

                         “โอ๋ๆ ขอโทษครับรู้ว่าโกรธนะแต่เค้าขอโทษเค้าจะไม่ทำอีกแล้ว” พ่อสอนไว้ว่าผู้ชายต่อให้มันเป็นเกย์ก็เชื่อไม่ได้เพราะมันยังมีความเป็นชายทั้งแท่งอยู่!!

                          “อย่าเงียบสิเบบี๋ เอางี้ผมสัญญาเลยคร้าบว่าจะพาไปที่ดีๆในตอนกลางคืน”

                          “หะ! ว่าไงนะพาไปเที่ยวหรอ ที่ไหนอ่ะ???? >O<”

                          “ฮั่นแน่!” อุ๊ยลืมตัวไปมัวแต่ห่วงเที่ยว - -*

                          “ชิๆ จะพาไปไหนล่ะพรุ่งนี้ฉันมีเรียนวันแรกที่มหาลัยนะ”วางฟอร์มไว้ก่อน ><

                          “หว่า~ แต่นี่มันเพิ่ง 4 โมงเองอ่ะถ้าคนแถวนี้ไม่อยากไปก็ตามใจแล้วกัน -3-” อ๊ากกกอีตานี่มันน่าตบให้ผมทรงเดียวกับลูอิสจริงๆ (ผมเกี่ยวอะไร้?!: ลูอิส)ขอโทษค่ะแครอทบอยสุดหล่อ

                          “แล้วแต่นายแล้วกัน -_-”

                          “โอเคงั้นไปหาของกินแล้วก็กลับบ้าน”ฮึกๆอด T^T (สมน้ำหน้าเล่นตัวดีนัก: ไรท์เตอร์)

                          “อื้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม”

                          “ฮ่าๆ อยากไปเที่ยวก็บอกกันตรงๆเหอะ” “ใครบอกน่าเบื่อจะตายฉันจะได้ไปจัดห้องด้วย”

                         “อ่าๆตามใจครับเบบี๋”ฉันเกลียดคำว่าเบบี๋จริงๆ -*- จะอ้วกถ้าเลียมเป็นคนพูดจะดูดีกว่านี้เยอะเลย

                         เอี๊ยดดด~    

                          แล้วรถก็มาจอดที่หน้าบ้านของแฮร์รี่ ซึ่งมีฉันเป็นผู้อาศัย

                          “อ่ะ กุญแจบ้านฉันไปซื้อของแปบนึงเดี๋ยวกลับมา อยากกินอะไรมะ?”

                          “อะไรก็ได้” “อะไรก็ได้ไม่มีขายอ่ะอยากกินอะไรนอกจากนี้อีกมะ -0-”ไอ้นี่ชักกวนประสาทเข้าไปทุกทีและ

                           “นม”ฉันตอบแบบไม่คิดอะไรมาก “เธอก็มีอยู่แล้วนี่ ^.,^”

                           “ไอ้หื่นนน นายชักจะลามแล้วนะ -*-”

                           “วู่ๆ ลืมไปของเธอมันเล็กนิดเดียวเอง” “น๊ายยยยยยยยยยยยยยย”

                           
                            “ฮ่าๆ ดื่มนมเยอะๆจะได้ตัวสูงๆยัยเตี้ย”

                           “ลงจากรถมาเดี๋ยวนี้เลยนะ”

                           บรืนน!!!

                           ชิ! ทำมาเป็นขับรถหนีอย่าให้กลับมานะเว้ย  

                           ฉันเดินเข้าไปเปิดบ้าน ซึ่งมันรกมากก นั่นแปลว่าฉันต้องทำความสะอาดบ้านรกๆนี่ซะแล้ว ฉึ่บ! แผ่นซีดีคู่ใจเริ่มทำงานได้!!!

                            รู้ว่าเสี่ยงแต่คงต้องขอลอง รู้ว่าเหนื่อยอยากได้ของที่อยู่สูงยังไงจะขอลองดูสักที !! ~♬    

                           “รู้ว่าเราแตกต่างกันเท่าไร~~”

                           แอ๊ดด~

                           “เธอทำอะไรของเธอเนี่ย -_-*”ซวยแล้วไงแฮร์รี่กลับมาไวอิพ!!!

                           “ทำความสะอาดบ้านไง เป็นไงเรียบร้อยดีมะ”

                           “อื้อ เพื่อนเธอโทรมาน่ะ”

                           “ไหนๆ ว่าไงศรีมาเรียหน้า”

                           [“ไม่ต้องกระดกรอเรือขนาดนั้นก็ได้ ”]

                            “ฮ่าๆ ว่าไงมีไรหรอ”

                             [“พรุ่งนี้เจอกันหน้ามหาลัยตอน10โมงนะ เอาโฮสต์แกมาด้วย”]

                             “ต้องเอาผู้ปกครองไปด้วยเหรอ?”

                             [“เปล่าหรอกฉันแค่อยากเห็นหน้าเฉยๆ -...-”]

                             “ยัยหื่น แกนี่มันได้ใจเจงๆ - -*** ว่าแต่เนื้อหามีแค่นี้ใช่มะ? ฉันวางล่ะนะ”

                            [“เดี๋ยวๆ แกเปิดทีวีดูช่อง Star Channel ดิดังใหญ่แล้วนะม้าลาย”]

                            “หาอะไรนะ!!” [“แค่นี้ก่อนนะขอดูลูอิสต่อก่อนน่ารักอ่ะ”]

                             ตู๊ด ตู๊ด

                             พระเจ้าจะเป็นลมนี่ฉันได้เผยแพร่ความน่าอับอายออกไปด้วยเหรอนี่ ฮึกๆไอ้หยองมันทำกับฉันได้

                             “กินข้าววววววววววว”

                             “ไม่หิว -*- ไปอาบน้ำก่อนนะ” “อ้าวอุส่าห์ทำให้ไม่กินหน่อยเหรอ?”

                             “ไม่!”

                             “ตามใจ แต่เธอรู้มะใครได้กินอาหารที่ฉันทำแปลว่าคนนั้นพิเศษเลยนาาาาา”เฮ้อ~กินก็กิน“สักคำก็ได้อ่ะ”ว่าแล้วฉันก็ยื่นมือขอจานข้าวหมอนั่น

                              จุ๊บ!

                                OXo

                               “อร่อยมะ?? กินต่อจากปากฉัน ;)”

                              “ไอ้หยองงงงงงงงงงงงง” ฉันทุบที่หน้าอกหมอนั่นรัว

                              “หยุดนะทุบอีกทีจับปล้ำแน่”ว่าแล้วหมอนั่นก็รวบข้อมือฉันไว้กับตัว

                             “ปล่อยฉัน ฉันจะไปอาบน้ำ -////-” “ก็ได้ เออนี่!ห้องน้ำเสียไปใช้ห้องฉันด้านบนแล้วกัน”

                             “อื้ม”

                               หลังจากอาบน้ำเสร็จฉันก็ทอดกายลงบนเตียงของหมอนี่ไม่ไปแล้วห้องฉันน่ะนอนเตียงหมอนี่สบายกว่าเยอะ

                               8 โมงเช้า

                              เช้าแล้วแม่ไก่ตื่นก่อน เช้าแล้วแม่ไก่ตื่นก่อน~~

                              อื้มม เช้าแล้วเหรอนี่ โว๊ะ! ฉันเผลอกอดหมอนี่ตอบเหรอเนี่ยให้ตายสิ

                              อาบน้ำแล้วลงไปกินข้าวก่อนดีกว่า

                               9 โมง 5 นาที

                              ปัง!!

                               “แฮร์รี่ ตื่นนนน แฮร์รี่ ตื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน” ฉันปลุกหมอนั่นอย่างบ้าคลั่งนี่มัน 9 โมงแล้วนะยังไม่ทำอะไรเลย

                                “ลูดูผู้หญิงคนนั้นสิอึ๋มขาวจัง ง่ำๆ”โอ๊ยละเมอได้เรทมาก

                                “แฮร์รี่ แฮร์รี่ แฮร์รี่ แฮร์รี่ แฮร์รี่ แฮร์รี่แฮร์รี่ แฮร์รี่ แฮร์รี่ ”

                                 “ไนออลอย่าบังสิ กำลังได้ที่เลย ง่ำๆ”

                                “โอ๊ยแฮร์รี่!!! ฉันจะสายวันแรกเพราะนายนะไอ้หยองง”

                                 พรึ่บ!

                                  ฉันร่วงไปตามแรงฉุดของคนที่อยู่บนเตียง

                                “ขอกิน breakfast ก่อนไปส่งเธอได้มะ”
                                 

                                “ไม่!! อุ๊บส์”หมอนั่นละเลงจูบลงมาที่ริมฝีปากของฉันอย่างชำนาญ แล้วค่อยๆล้วงลิ้นชื้นๆเข้าไปในปากของฉันจากนั่นก็ค่อยๆ มอบความหวานให้ สายตาของหมอนั่นมันทำให้ฉันแทบหยุดหายใจเลยล่ะ

                                 “อื้ม อิ่มแล้วไปรอข้างล่างแปบเดี๋ยวตามไป”หมอนั่นถอนริมฝีปากออกไป เฮ้ย!ทำไมนายทำอย่างกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยฟ่ะ!!

                                  “เออๆ -///-”

                                   9 โมง 15 นาที

                                   “รอนานไหม?? ป่ะรีบไปกัน”

                                   “อืม -///-”

                                    9 โมง 35 นาที

                                     ละแล้วก็มาถึงมหาลัย 

                                     “ให้มารับกี่โมง ?” “เดี๋ยวโทรไปบอก”

                                     “จำเบอร์ได้นะ”

                                     “มีอยู่ในโทรศัพท์”

                                     “ห้ามโดดเรียนนะ” “เป็นพ่อฉันหรือไง!!! -*-”

                                     “ก็คนมันห่วงนี่”

                                     “เออ ค่ะ -*-”

                                      “ข้ามถนนอย่าลืมข้ามทางม้าลายนะ” “ค่าๆ คุณพ่อคนที่2ไปล่ะนะ”

                                      “ครับ ^O^”

                                     บรืน

                                      เฮ้อ~ได้เข้ามหาลัยสักที

                                     “อุ๊ยแกดูนั่นสิ!! ใช่ยัยที่ออกทีวีที่ว่าอยู่กับแฮซรึเปล่า”ฮืมเหมือนมีคนนินทาเลยแหะ “ใช่ๆแกหน้าจืดเว่อร์อ่ะของเล่นใหม่ของแฮร์รี่นี่อุบาทว์ชะมัด 555”เฮ้ย!!ชักไม่ใช่นินทาแล้วล่ะ

                                      “อย่าสนใจเสียงพวกนั้นเลยครับ ^^”ฮะใครน่ะหล่อลากกกก

                                      “เอ่อ ค่ะ :)”ฉันส่งยิ้มแหยๆให้เพราะทำอะไรไม่ถูก

                                      “ผม เดฟ คุณชื่อ...?”

                                      “จูลายค่ะ” “ชื่อแปลกจัง ฮ่าๆ”น่ารักอ่ะ >///<

                                      “เฮ้ๆ จูออนรอนานไหม? อุ๊ยใครอ่ะ ♥.,♥”ว่าแล้วมารหัวใจก็มาปรากฏ - -

“ไม่หรอก”ฉันตอบ

                “งั้นเหรอเอ่อ คุณชื่ออะไรค่ะ?? ♥.,♥”เฮ้ยๆฟังฉันหน่อยเด๊ะ

                “เดฟ สตรีมมี่ ครับเรียกสั้นๆว่าเดฟก็ได้นะ ;)”

                “ฉันมารีอาน่า หรือมาเรียน่าก็ได้ค่ะ >3<”ดูหน้ายัยนี่สิปานจะกลืนกินอยู่แล้ว - -

                “ครับแมวมารี เหมียวๆ” ฮึกๆบอกฉันทีฉันยังยืนอยู่ตรงนี้รึเปล่า

                ดุ๊ง ดุ้ง ดุง~

                “ขอให้นักศึกษาที่เข้ามาใหม่ในปี 1 มาพบกันที่หอประชุมใหญ่เพื่อการเตรียมตัวรับตารางเข้าเรียนแต่ละวิชาด้วยค่ะ ขอบคุณ”สิ้นเสียงประกาศฉันก็ลากยัยมารีอาน่าให้เดินตามฉันซึ่งมันยากมาก             

   “นายมีพี่น้องไหมอ่ะ ♥o♥” “มีครับ ^^”

                 “เหรอๆ ผู้ชายผู้หญิงล่ะ”

                 “นี่!!! จะเข้าไหมเรียนน่ะจีบกันอยู่ได้”ฉันเดือดปุ๊ดๆใส่2คนนั้น

                “ขอโทษครับ/ค่ะ U_U”

                 ณ เพลาอาทิตย์ติดหัว (ตอนเที่ยงน่ะแหละวู้ยุ่งยาก -*- : ไรท์เตอร์)

                ตอนนี้เราได้เพื่อนชายมา 1 คนรู้สึกสนิทกับยัยมารีอาน่าเป็นพิเศษ หมอนี่เรียนเก่งมาก จนน่าตกใจที่สามารถเลกเชอร์ได้เร็วเวอร์ๆแถมตอบคำถามอาจารย์ได้ทุกคำถามเลย

               “นี่ๆกินไรดีเดฟ จูลาย”มารีอาน่าถามฉันกับเดฟอย่างกระตือรือร้น

               “ผมขอเป็นแฮมเบอร์เกอร์แล้วกันง่ายดี แล้วคุณจูลายล่ะฮะกินอะไรดี?”เดฟหันมาถามฉันอย่างใส่ใจ ขอบคุณนะเดฟขอบคุณที่ยังไม่ลืมกัน T^T“ฉันอยากกินส้มตำน่ะขอตัวไปซื้อก่อนนะ ^^”

                “เฮ้ย!! เดี๋ยวมันมีขายด้วยเหรอฟ่ะ ส้มตำอ่ะ”มารีอาน่าถามฉันอย่าง งงๆ

                 “ไม่รู้แต่อยากกิน”ฉันเดินสะบัดบ๊อบใส่ยัยนั่นแล้ว เดินมาที่ร้าน ร้านนึงอืม...ท่าทางน่าอร่อยดีนี่ มีซุปครีมเห็ดด้วย ลองกินดูดีกว่า

                 “ป้าค่ะ เอาซุปครีมเห็ดที่นึง”

                 “จ้าๆ ^^”

                  “อุ๊ยๆ กินเป็นด้วยเหรอเนี่ยไม่น่าเชื่อเนอะ”หืมเสียงแรงเสียงกาที่ไหนเนี่ย

                  “นั่นสินะ นึกว่าจะกินเป็นแต่อาหารเน่าเศษขยะอะไรงี้อ่ะ”ยัยหน้าแก่แต่งหน้าจัดพูดขึ้น กรี๊ดฉุนแล้วนะเว้ย

                   “สงสัยมันจะฟังไม่รู้เรื่องมั้ง เตี้ยก็เตี้ย ผิวก็ซีด หนังหน้ายังบ้านนอกอีกอ่ะแกสงสัยป๋าจะเลี้ยงให้มันได้มาเรียนต่อมั้งเนอะ”ยัยแร้งตัวที่ 1 พูด อ๊ากกกทนไม่ไหวแล้วนะเว้ย

                   “อ่ะนี่จ้ะยัยหนูได้แล้วนะ :D”ป้าที่ขายอาหารยื่นซุปให้ฉัน

                   “นี่ค่ะเงิน อุ๊ยโทรศัพท์ดัง”ยัยมารีอาน่าโทรมาพอดี ปิ๊งคิดแผนการออกแล้วววว

                   “ฮัลโหล~ ว่าไงคะแฮร์รี่”ดูหน้ายัยพวกหนังหน้างิ้วสิ รู้สึกยัยแร้งที่2 กำลังจิกตาให้ฉันด้วยล่ะสะใจจัง ><

                    [“แฮร์ร่ง แฮร์รี่บ้าบออะไรฉันมารีอาน่าสุดสวยรวยเสน่ห์เพื่อนแกนะเว้ย”]

                   “อ้อใช่ค่ะกำลังคิดถึงคุณอยู่พอดี”ตอนนี้ยัยสองคนนั่นกำลังคลั่งเลยล่ะ

                   [“นี่ๆยัยบ้า!!!! อะไรของแกว่ะ”]

                   “ค่ะกำลังจะทานค่ะ ค่ารักนะคะจุ๊บๆ >3<”

                   “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ”ยัยแร้ง1 กับ ยัยแร้ง 2 กรี๊ดอย่างบ้าคลั่งลั่นโรงอาหารเลย ฮ่าๆๆสะใจเว้ยได้เอาคืนคนนี่มันสะใจอย่างนี้นี่เอง

                 “ฝากไว้ก่อนเหอะแก ยัยหน้าจืดดด”

                  “เผอิญบ้านจนไม่มีตังค์เปิดธนาคารเป็นของตัวเองน่ะค่ะ แม่คนหน้างิ้ว ^O^”

                 “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด”ฮ่าๆ เล่นกับใครไม่เล่นดันมาเล่นกับจูลาย ศิษย์พ่อตุลา วะฮะฮ่า

                 “นี่แน่ะ!”

                 “โอ๊ย!”ฉันร้องเสียงหลงเมื่อมีของเหลวร้อนๆราดลงบนแขนของฉัน หน็อยแน่ะมันชักจะมากไปแล้วนะ

                “ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ลูกหมาโดนน้ำร้อนลวก มาดูกันเร้ววว ดูฟรีไม่คิดตังค์”

                “ทุเรศแน่จริงก็อย่าหมาหมู่สิยัยพวกงิ้ว!!!”

                “ว่าใครหมาหมู่หะ!!!”

                “หยุดการกระทำต่ำๆของพวกเธอได้แล้ว”เฮือก ! ใครน่ะโค ตะ ระ หล่อเลยยยย

                “ปะ ไป กะ ก็ได้ ไปเหอะ เดนน่า / อื้อเรลซี่”ฮ่าๆ สะใจพวกนั้นถึงกับวิ่งหางจุกก้นไปเลยอ่ะ ><

                “ไม่เป็นไรนะ ^^”เขาหันมาถามฉันอย่างอ่อนโยน

                “ค่ะ ขอบคุณนะคะ J”

                “ครับผมระวังตัวด้วยนะ”กรี๊ดดด ฟินสามชาติ  

                “แกทำไมไปนานจังว่ะ แถมสภาพหยั่งกะศพ”เฮ้อ~ลืมถามชื่อของเขาด้วย เอ แต่ว่าหน้าคุ้นๆแหะคุ้นมากจนใจเต้นเลย         

                “นี่แกฟังฉันอยู่รึเปล่า??? ยัยม้าลายเฮ้ๆ”

                “ฮะ! อะไรเหรอ”

                “ฉันถามว่าแกไปทำอะไรมาแผลเพียบ แถมยังหายไปไหนน้านนานนนนนน”ยัยมารีอาน่าถามลากเสียงยาว

                 “ไปเจอเจ้าชายในฝันมา ^.,^”                            


-ฮ่าๆๆๆ จบตอนแบบกากๆไรท์เตอร์ตันและสับสนมากว่าจะเอาตอนหน้ามารวมกับตอนนี้ดีไหม? แต่ว่าถ้ารวมก็ยาวเวอร์ๆเลยให้มันจบตอนสั้นๆอย่างงี้แหละ - -*
-Sorry สำหรับการเรียงหน้ากระดาษคือมันกากคั่กๆจริงๆ - -*