คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ปัจจุบัน/เมื่อไก่เจอกับไหหลำ
“อื้ม”
“อ้าว ลีฮยอกแจตื่นแร้วหรอจ๊ะ”
“อ่าครับ’จารย์คับผมขอตัวกลับห้องเรยได้ป่ะคับ”
“จร้า”
เมื่อฮยอกแจตื่นขึ้นมาหลังจากที่สลบไป เขาก้ขออารย์ประจำห้องพยาบาลกลับห้องเรียนเพื่อที่จะกลับไปหาเพื่อนๆของเขา แต่ระหว่างทางที่เดินไปนั้นมันย่อมมีอุปสรรค
ตุ้บ
“โอ้ย ไอ้บ้าเดินไงว่ะ”ฮยอกแจโวยวายทันทีที่ล้มไป
“เดินแบบคนหล่อ”ฮันคยองพูด
“โอ้โห ไอ้หน้าไหหลำอย่างนายเนี่ยน่ะหล่อ”ฮยอกแจลุกขึ้นประจันหน้ากับฮันคยอง
“โธ่ ไอ้ไก่รู้ป่ะคนแถวบ้านชั้นเนี่ยเรียกฮันเกิง2เลยน้าเฟร้ย ฮันเกิงอ่ะรู้จักป่ะที่อยู่วงSuper Juniorน่ะ ที่แม่งหล่อๆ หล่อที่สุดในวงอ่ะ”ป๋ายังคงโปรโมต
“ฮยอกแจยืนมองหน้าฮันคยองแบบว่า’หน้าอย่างเมิงยังไม่ได้ครึ่งกรูเลย’(แน่สิย่ะก้แกน่ะเป็นเคะย่อมสวยกว่าเมะอยู่แล้วแหละย่ะ)
“หลงในความหล่อของชั้นล่ะสิ”ฮันคยองพูดเมื่อเห็นว่าฮยอกแจเงียบไป
“ห๊า ชั้นเนี่ยน่ะ ชั้นน่ะหลงความหล่อของไอ้ด๊องยังดีกว่านายซะอีก”
“ด๊อง? ด๊องไหนอ่ะ”
“นายไม่รู้จักหรอ ไปอยู่หลุมไหนมาเนี่ย เดี๋ยวชั้นบอกให้ก้ได้ด๊องก้คือลี ดงเฮแห่งดาร์ก ปริ้นซ์”
“ดาร์ก ปริ้นซ์”
“ช่ายยยยยและชั้นก้คือสุดยอดนักเต้นเท้าไฟแห่ดาร์ก ปริ้นซ์ไงหล่ะ555 ชั้นลี ฮยอกแจ จำใส่สมองน้อยๆของนายไว้ด้วยน่ะไอ้ไหหลำ”ฮยอกแจพูดแล้วเดินจากไป ปล่อยให้ฮันคยองยืนเอ่ออยู่คนเดียว
“ชั้นจะจำไว้อย่างดีเลยหล่ะ ลี ฮยอกแจ”ฮันคยองเดินเข้าห้องพร้อมพึมพำถึงเรื่องเมื่อซักครู่นี้
“อ้าวไอ้ฮันบ่นไรของเมิงว่ะ”คังอินทัก
“เฮ้ย พวกเมิงรู้จักไอ้พวกแก๊งดาร์กปริ้นซ์ป่ะ”
“ดาร์ก ปริ้นซ์หรอ? อืมม.....................ไม่รู้จักอ่ะ”
“เอ่อ.....ไอ้จงถ้าเมิงไม่พูดก้ไม่มีใครว่าเมิงเป็นใบ้น่ะเว้ย”
“ไม่เคยได้ยินชื่อเลยน่ะเนี่ยดาร์ก ปริ้นซ์เนี่ย”
“ง่าเค้าอยากรู้ประวัติพวกนี้อ่ะ”เอ่อป๋าค่ะ เมะค่ะเมะ
“แล้วเราจาทัมไงดีหว่า”
“มันมีวิธี”ซีวอนจอมเจ้าเล่ห์พูดขึ้น
“วิธีไรของเมิงว่ะ”อนยูถาม ตอนนี้พวกเขาทั้งห้ากำลังสุมหัวคุยกันอย่างสนุกสนานแต่ทำไมมันถึงมีแค่ห้าคนน่ะหรอ ก็อีกคนกำลังจะย่องเบาออกจากห้องนี่ไง
“ไอ้คิมคิ!!!!!”เสียงทั้ง5ประสานกันเพื่อเรียกคิบอมที่กำลังย่องเบาอยู่
“กรูทุกที”ทำไมคิบอมถึงรู้น่ะหรอว่าหน้าที่นี้ต้องเป็นของเค้า ก็เพราะเค้าอัจฉริยะไงหล่ะและเรื่องที่เค้าจะต้องทำคือสืบประวัติ ดาร์ก ปริ้นซ์
“มันยากน่ะเว้ย”คิบอมบอก
“กรูเชื่อว่าเมิงทำด้ายยยย”หนุ่มๆทั้ง5พูดพร้อมกัน
“และถ้าไม่ได้อ่ะ”
“โธ่ คุณคิมคิคับ คุณก้ให้น้องคุณช่วยสิคับอย่าโง่”
“เออๆ”ว่าแล้วคิบอมก้กดโทรศัพท์ไปหาน้องชายทันที
“ยอโบเซโย๊”ปลายสายพูด
(ซึงรีนี่พี่เองน่ะ)
“อืม โทรมามีรัยหรอพี่เอง”
(กวนและๆไอ้น้องเวร)
“ก๊ากก ว่าแต่พี่บอมโทรมาไมเนี่ยรีบๆพูดเลยน่ะเล่นไพ่อยู่ เร็วๆดิ”
(มีเรื่องให้ช่วยเว้ย ชวยสืบประวัติแก๊งดาร์ก ปริ้นซ์ให้หน่อย)
“โธ่ เรื่องแค่เนี้ยเสียเวลาเล่นไพ่หมด”
(ชั้นให้เวลาแกถึงคืนนี้ โอป่ะ)
“เหลือเฟือ เออพี่แค่นี้ก่อนน่ะดวงกำลังขึ้น”
(อืมๆ ขอให้หมดละกันน้า)
“ไงบอมเรียบร้อยป่ะ”จงฮยอนถาม
“รับรองพรุ่งนี้เช้าถึงโต๊ะ”คิบอมพูดแล้วขยับแว่น
-เลิกเรียน-ผ่านไปไหวปานโกหก
“เย้เลิกเรียนแล้วไปหาอะไรกินกันเถอะ”ฮยอกแจบอกพร้อมเอากระเป๋านักเรียนขึ้นพาดบ่า
“กินอีกแระ”ฮีซอลบ่น
“เร็วๆเด้กองทัพมันต้องเดินด้วยท้องน่ะ”ฮยอกแจเร่งทุกคน
“เสร็จแล้ว”ทุกคนพาเดินลงมาข้างล่างแต่ระหว่างทางนั้นฮยอกแจก้ดันไปป๊ะหน้ากับท่านไหหลำซะนี่
“ไงไอ้ไหหลำ”ฮยอกแจทัก
“ก้ดีไอ้ไก่ อ้อ ลี ฮยอกแจ”ฮันคยองรีบเปลี่ยนคำพูดทันทีนึกออก
“โอ้ว เก่งหนิจำได้ด้วย”
“ฮยอกแกรู้จักได้ไง”แทมินที่ควงแขนฮยอกแจอยู่ถามขึ้น(อ๊ายยยสองคนนี้เหมือนแฟนกานเรยเน้)
“ก้พอฮยอกตื่นแล้วอ่ะฮยอกก้จาเดินกลับห้องแล้วก้มาเจอนายไหหลำนี่แหละ”
“แล้วแกไปเรียกเค้าไหหลำทำไมอ่ะ”ฮีซอลถามขึ้น
“ดูหน้ามันเดะ ..........บ่งบอกชัดเจน”ฮยอกแจชี้ให้ดู
แต่ในขณะที่ฮยอกแจคุย(ทะเลาะ)กับฮันคยองอยู่นั้นจู่ๆก้มีคนนึงหน้าแดงขึ้นซึ่งนั่นก้คือ จงฮยอน นั่นเอง
“นี่ไอ้ไหหลำเพื่อนนายไม่สบายป่าวว่ะ หน้าแดงโคดๆอ่ะ”ฮยอกแจบอกฮันคยองทันทีที่เค้าเหลือบไปเห็น
“เออไอ้บลิง เมิงเปนไรมากป่าวว่ะ”
“ป่าวๆ ช่างกรูเหอะ”
“ฮยอกว่าไม๊ว่าพวกนี้หน้าคุ้นๆ”แทมินทักขึ้น
“เออใช่เหมือนเคยเห็นที่ไหน”
“อ๋อนึกออกและพวกBad Princeนี่เอง”ทั้ง2พูดพร้อมกัน
”แทมนี่ ด๊อง คีย์ ซิน ทึกกี้จ๋าฮยอกไม่ไหวแล้วอ่ะ”
“ไม่ไหวก้ไปเข้าห้องน้ำเดะ เดี๋ยวราด”
“ใครพูดกะแกห๊ะไอ้ไหหลำ ไปเร็วแถวบ้านเค้ามีร้านเค้กผุด?ขึ้นมาเยอะแยะเลยไปกินกันน่ะ”ฮยอกแจตวาดฮันคยองในตอนแรกแต่กลับพูดกับเพื่อนๆของเค้าด้วยเสียงนุ่มนวล
-ณ-ร้านเค้กร้านหนึ่งในย่านSUJU(เข้าใจคิดเนอะ:เอสเจ)
‘กริ๊งๆ’หวัดดีคร้าบบพี่แจ พี่จี”
“อ้าวฮยอกหวัดดีจร้า”แจจุงและจียงทักฮยอกแจและพวกเค้าก็พากันไปนั่งที่โต๊ะหนึ่งซึ่งตั้งอยู่กลางร้าน
“วันนี้จะกินอะไรดีเอ่ย”พี่จียงเดินมารับออเดอร์ที่โต๊ะและพวกเราก็สั่งกันอย่างไม่เกรงใจ
“จร้าเดี๋ยวพี่จะทำให้แบบพิเศษเลยน้า”จียงพูดก่อนจะเดินไปหลังร้าน
เวลาผ่านไปประมาณ 30 นาทีพวกเทอทั้งหมด?ก็มายืนกันอยู่หน้าร้านเนื่องจากกินเสร็จแล้ว
“ขอบคุณที่มาอุดหนุนน้า กลับบ้านกันดีๆหล่ะ บ้ายบาย”แจจุงตะโกนมาจากในร้าน
ตอนนี้เราตัดมาที่บ้านของคิบอม
“กลับมาแล้วครับ”คิบอมตะโกนบอกทุกคนที่อยู่ในบ้านทันทีที่กลับมาถึง
“เปิดเรียนวันแรกเป็นไงบ้างลูก”
“ก็ดีครับพ่อ ผมขอตัวก่อนน่ะครับ”ผู้เป็นพ่อไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่พยักหน้ารับเท่านั้น
“คิบอมเดี๋ยวแม่ทำกับข้าวเสร็จแล้วจะไปเรียกน่ะ”แม่ของคิบอมตะโกนออกมาจากห้องครัว
“ครับแม่”คิบอมบอกก่อนจะวิ่งขึ้นห้องไป
แอ๊ด~~~
“ไงแพนด้าเสียเยอะป่าววันนี้”คิบอมถามน้องชายตัวเองที่นั่งทำการบ้านอยู่(โอ้ววซึงรีช่างเป็นเด็กดี:ไรเตอร์)
“โฮะๆคนอย่างซึงรีหรอจะเสีย”
“เฮ้ยจริงดิแบ่งกันบ้างก็ได้น่ะ”
“ตลกแระ เออนี่พี่บอมเรื่องที่พี่ให้ไปสืบอ่ะอยู่บนโต๊ะน่ะ กลุ่มนี้มีแต่คนน่ารักทั้งนั้นเลยอ่ะ อยากได้เป็นแฟนซักคน”ซึงรีพูดแล้วทำหน้าเพ้อฝัน
“ไอ้เด็กแก่แดด”
“จริงๆน่ะไม่เชื่อเปิดดู โดยเฉพาะคนเนี้ย เนี่ยๆ”ซึงรีวิ่งไปเปิดรายงานแล้วชี้ไปที่รูปแทมิน
“ชอบจริงรึนี่จะบอกให้ตัวจริงน่ารักกว่านี้อีก”
“อ๊ากกกกกจิงเรอะพี่บอม พรุ่งนี้ผมจาไปหาพี่~~”น่านไงออกลายกระแดะทันที
“ก็แล้วแต่ อ้อ ขอบใจน่ะที่สืบให้”
“เพื่อพี่ผมทำได้”และก่อนที่ซึงรีจะประจบคิบอมไปมากกว่านี้แม่ของเขาก็เรียกให้ลงไปกินข้าว
******************************************************************************
ในที่สุดอิไรเตอร์ก้กลับมา
คือที่มาอัพช้าเพราะมีสอบเคอะช่วงนี้ต้องตั้งใจ55
แต่ตอนนี้สอบเสร็จแร้ว เย้ๆๆ
ความคิดเห็น