คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ทำไงดีถ้ากุญแจและเต้าหู้มาป๊ะกัน
เช้าวันรุ่งขึ้นที่บ้านของคีย์
“แม่ครับผมไปก่อนน้า ฟอดดดด”คีย์แล้ววิ่งไปหอมแก้มแม่ของเค้า
“ข้าวเช้าไม่กินก็กินขนมปังซะหน่อยน่ะคีย์”แม่ของคีย์พูดแล้วยื่นขนมปังทาเนยให้
“คร้าบบบแม่”
“โชคดีน่ะจ๊ะพ่อลูกชาย”
แล้วคีย์ก็รีบวิ่งไปที่ป้ายรถเมลล์ทันที
“จะมีซักครั้งมั๊ยเนี่ยที่คนมันจะไม่แน่น”คีย์บ่นและยืนรอรถไปเรื่อยๆจนกระทั่ง
“เฮ้ยจะ8โมงแล้ว เป็นไงเป็นกันว่ะ”คีย์พูดพร้อมเดินไปขึ้นรถเมลล์คันที่โค-ตรแน่นแล้วก็ดันไปเจอ
“อ้าวนายเพื่อนฮยอกแจหวัดดีๆ”อนยูทักทายแต่คีย์กลับเมินเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
‘แม่งคนไรว่ะทักก็ไม่ทักตอบ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์เอาซะเลย ชิส์ คิดว่าสวยแล้วหยิ่งรึไง’อนยูคิด
“ชาตินี้กรูจะถึงโรงเรียนไม๊เนี่ย”คีย์บ่น(อีกแล้ว)เพราะรถติดมากบวกกับคนเยอะเลยทำให้รถไปได้ช้าแต่คีย์ก็ยังอดทนจนมาถึงป้ายS(มันมีด้วยเรอะ:ชายนี่และเอสเจ)ซึ่งเป็นป้ายที่อยู่ก่อนป้ายโบมยองซุกคีย์จึงตัดสินใจลงที่ป้ายนี่แล้วเดิน(วิ่ง)เอาดีกว่า
“เฮ้นายจะไปไหนอ่ะยังไม่ถึงซะหน่อย”อนยูตะโกนแล้ววิ่งตามไป
‘ไอ้บ้านี่ เดินตามอยู่ได้ตูไม่ใช่เด็ก2ขวบน่ะเฟร้ย’
‘ความพยายามสูงจริงไอ้คีย์ขอนับถือเลย’
‘น่านยังไม่เลิก เย็นไว้คีย์ เย็นไว้ พุธโท พุธโท เย็นไว้ เย็นวะ’ ตึ้ง เส้นความอดทนของคีย์ขาดในทันใด
“นี่นายจะตามชั้นอีกนานไม๊ห๊ะ”
“ก็จนกว่าจะถึงโรงเรียน”
“แล้วเดินตามชั้นทำไมไม่ทราบ”
“ก็อยากตาม”
“ตามใจ”ว่าแล้วคีย์ก็ใส่ตี-นหมาบิดเกียร์8(มีด้วยเรอะ)วิ่งไปทันที
“เฮ้ยทำไมวิ่งเร็วจังว่ะ”อนยูถึงกับงงเลยทีเดียวแต่เค้ามีดีกรีเป็นถึงนักกีฬาของโรงเรียนทำไมแค่นี้เค้าจะวิ่งตามไม่ทัน เค้าน่ะหมื่นกิโลเมตร/ชั่วโมงเชียวน่ะ(เว่อร์ไป)
“เฮ้อ~นึกว่าจะหนีไม่ทันซะแล้ว”คีย์พูดแล้วหันหลังกลับไปมองและเมื่อเค้าหันหลังกลับมาก็พบกับบุคคลหนึ่ง
“เฮ้ย”คีย์ร้องเสียงหลง
“ไง ตกใจล่ะสิ”อนยูถามเมื่อเห็นหน้าคีย์เหวอสุดๆ
‘แม่งวิ่งทันกรูได้ไงว่ะ’คีย์แล้วทำหน้าหน่ายก่อนจะเดินขึ้นห้องไป
“หึ อย่านึกน่ะว่านายจะหนีชั้นพ้น”อนยูพึมพำแล้ววิ่งขึ้นห้องไปเช่นกัน
-ณ ม.ปลายปี 2 ห้อง 2-
“อ๊ากกกรูเกลียดเต้าหู้”คีย์โวยวาย
“เป็นไรว่ะไอ้คีย์ ปกติชั้นเห็นแกรักเต้าหู้จะตาย”ฮีซอลขึ้นเมื่อเห็นอาการคุ้มคลั่ง?ของเพื่อน
“เออ ของโปรดแกเรยมิใช่รึ”ดงแฮเสริมอีกแรง
“ก็จริง แต่ตอนนี้เค้าเกลียดและขยะแขยงอิเต้าหู้ปิกาจู้”คีย์ยังคงโวยวายต่อไป
“ไรของแกว่ะเต้าหู้ปิกาจู”ฮยอกแจถามทันทีที่ได้ยินศัพท์ประหลาดจากเพื่อน
“อยากกินป่ะล่ะเดี๋ยวพรุ่งนี้เอามาให้”
-วันรุ่งขึ้น-(ผ่านไปไวเหลือเกิน)
“แทมนี่แกคิดว่าไอ้เต้าหู้ปิกาจูของไอ้คีย์คือไรว่ะ”ฮยอกแจเพื่อนรักถามขึ้น
“ไม่รู้ดิคงจะเป็นเต้าหู้จากดาวอังคารมั้ง”
“เฮ้ย!ไอ้คีย์มาแล้วเว้ย”ดงแฮที่ดูต้นทาง?อยู่ตะโกนบอก(อิด๊องมันทำเหมือนดูต้นทางให้วงไพ่เรยง่ะ:ไรเตอร์)
“อ่ะอยากเห็นมากใช่ป่ะ”คีย์ที่หิ้วคอเสื้อ?อนยูเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับโยนให้?(คีย์เห็นอนเป็นตัวอะไร:ไรเตอร์อีกแล้ว)
“อ้าวนี่มันคน................................................ที่หน้าเหมือนเต้าหู้ผสมพันธุ์กับปิกาจู”เหล่าดาร์ก ปริ้นซ์ ตะโกนลั่นในตอนแรกแต่ตอนหลังนั้นพึมพำเบาจนแทบไม่ได้ยิน
“นี่มันดาร์ก ปริ้นซ์นี่ นายอยู่กลุ่มนี้หรอ”เต้าหู้ปิกาจู เอ๊ย อนยูถามขึ้น
“คงมาซักเกงในมั้ง”คีย์บ่น
“ห๊า จริงดิ ดูจาหน้าตาแล้วท่าทางเป็นผู้ดีมีสกุลน่ะเนี่ยแต่ทำไมมาซักกางเกงในหล่ะ ว่าแต่ชั้นจ้างไปซักที่บ้านมั่งได้ป่ะ”
“อืม.............................ขอ................................”ยังไม่ทันที่คีย์จะพูดจบอนยูก็แทรกขึ้นมาว่า
“ขอไร อ๋อ ค่าซักรีดใช่ม่ะเอาซักเท่าไหร่ดีหล่ะ”(ท่าทางอนดูจริงจังมากเลยง่า:ไรเตอร์)
“ซัก10 20 ก็พอน่ะ”
“ทำไมค่าแรงนายถูกจังแค่10 20บาทแค่ขนหน้าแข่งเสี่ยอนไม่ร่วงหรอก55”
“ป่าว...................................กรูขอกระทืบเมิงซัก10 20 ทีก็พอ”ไม่พูดเปล่าคีย์ยังเดินเข้าไปและยกเท้าขึ้นเป็นเชิงขู่อีกต่างหาก
“ได้ๆ.....เฮ้ย!อ๊ากกกกช่วยด้วยยยกรูโดนคนสวยกระทืบบบบบบบ”อนยูตะโกนก่อนจะวิ่งออกจากห้องไป
*********************************************************************
มาแล้วคร่าหลังจากดองมานาน55+
ตอนนี้สั้นหน่อยเน้ไม่ว่ากานน้า
ความคิดเห็น