คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ย้อนอดีต_1
ย้อนเวลาไปประมาณ 2 ปีที่แล้ว
“พี่ฮงกิครับ ผมขอร้องพี่เลิกคบกับไอ้ซึงฮยอนนั่นได้ไม๊ครับ”ฮยอกแจพูดกับพี่ชายของเค้าซึ่งเป้นคนที่เค้ารักมากที่สุด
“เลิกเรียกเค้าว่าไอ้ได้แล้ว เหตุผลล่ะพี่อยากรู้”
“โธ่พี่ครับ พี่ยังไม่รู้อีกหรอว่ามันน่ะไปมีเรื่องกับไอ้โรงเรียนข้างๆอ่ะ”
“แล้วไงล่ะฮยอก ตัวท๊อปพี่เรื่องแต่พี่ไม่ได้มีนี่”
“แต่ถ้าพี่ยังอยู่กับมันพี่อาจจะโดนลูกหลงได้น่ะครับ”
“ไม่หรอกน่า เดี๋ยวพี่ไปเรียนก่อนน่ะแล้วเจอกันตอนเย็น”
“แต่ผมเป็นห่วงพี่น่ะครับ”ฮยอกแจตะโกนไล่หลังพี่ชายของเขา
-เลิกเรียน-
‘อะไรกัน พี่เดินมากับมันอีกแล้วหรอผมบอกพี่แล้วใช่มั๊ยว่าให้เลิกคบกับมัน ทำไมพี่ไม่เชื่อผมบ้างอ่ะ’
“อ้าว หวัดดีคับน้องฮยอกแจ”ท๊อปทัก
“ใครน้องเมิง”
“ฮยอกทำไมพูดกับท๊อปแบบนี่อ่ะ พี่ไม่เคยได้ยินฮยอกพูดคำหยาบกับใครเลยน่ะ”
“สำหรับมันอ่ะสมควร”
“ฮยอก!”
“พี่ครับกลับบ้านกันเถอะ”
“คือ...ฮยอกกลับบ้านไปก่อนน่ะ”
“ทำไมล่ะครับ วันนี้วันเกิดพี่น่ะครับ”
“เอ่อ.....”
“อ๋อ พี่จะไปเลี้ยงฉลองวันเกิดกับมัน 2 คนใช่มั๊ยล่ะ”
“น่ะฮยอก พี่ขอร้องแค่วันเดียวเองน่ะ”
“เชิญพี่ไปมีความสุขกับมัน 2 คนเถอะ”เมื่อฮยอกแจพูดจบก้รีบเดินออกจากโรงเรียนไป
‘ฮยอกแจนายนี่มันแย่จริงๆกะอิแค่น้ำตาแค่นี้ก้กลั้นไม่อยู่ ทำไมน่ะเราถึงเป็นคนอ่อนแออย่างนี้ ทำไมพี่ฮงกิถึงไปกับไอ้สารเลวนั่น ทำไมเราต้องกลับบ้านคนเดียว ทำไมนายต้องแย่งพี่ฮงกิไปจากชั้นด้วย ชเว ซึงฮยอน!’
ตุ้บ
‘โอ๊ยใครว่ะแม่งเดินขวางทางกรู’ฮยอกแจคิดในใจ
“เอ่อ...ขอโทษครับเป็นไรรึป่าวครับ”เสียงที่ 1 เอ่ยขึ้น ว่าแต่เสียงนี้มันคุ้นๆแฮะ
“ไม่เป็นระอ้าวพวกแกยังไม่กลับบ้านกันอีกหรอ”อ้าใช่พวกนายจริงๆด้วยฮีซอล ดงแฮ ลีทึก คีย์ เทมนี่
“ยังหรอก แล้วแกร้องให้ทำไมอ่ะ”
“ถ้าไม่อยากบอกก้ไม่เป็นไรน่ะ”ฮ้าลีทึกแกช่างรู้ใจชั้นจัง
“พวกแกชั้นมีเรื่องอยากจะขอร้อง”
“ได้สิ ว่ามาเลยเพื่อน”เฮ้อ~~การมีเพื่อนนี่มันดีจริงๆ
“คือพวกแกอ่ะไปนอนเป็นเพื่อนชั้นที่บ้านได้ไม๊อ่ะ”
“ดีๆชั้นอยากเจอพี่ฮงกิจะแย่แล้ว”คีย์บอก
อยู่ดีๆน้ำตาผมก้ไหลออกมาอีกครั้ง ทำไมเวลานึกถึงพี่ฮงกิทีไรน้ำตาผมต้องไหลด้วย หึ คอยดูน่ะไอ้ซึงฮยอนนายแย่งพี่ชั้นไปถ้าพี่ชั้นเป็นอะไรขึ้นมาละก้ ชั้นไม่เอานายไว้แน่
“อ๊ากกกกกกกเลือด เฮือก เป็นลม”ฮีซอลที่เห็นเลือดทีไรต้องเป็นลมทุกทีและครั้งนี้ก้เช่นกันว่าแต่เลือดที่ไหนอ่ะ
“เฮ้ยฮยอกแกทำไรอ่ะ”เทมนี่เพื่อนรักพูดพร้อมมองไปที่มือของผม
“อ๊ากกเจ็บๆๆๆๆเจ็บง่า ไม่ไหวแล้วโคตรเจ็บเลยอ่ะ”ผมร้องลั่นทันทีที่เห็นมือของตัวเองเพราะนี้ขวดแก้วใบเล็กๆที่ผมถือมา(ตอนไหนก้ไม่รู้)ได้แตกคามือเพราะแรงบีบของผมเรียบร้อยแล้วแถมมันยังบาดมือผมอีกตะหาก
“ฮยอกชั้นว่าแกกลับบ้านไปทำแผลดีกว่าน่ะ”ลีทึกที่สติดี?ที่สุดพูด
“ฮงกิครับหลับตาแป๊ปนึงน่ะเดี๋ยวท๊อปนับ 1 ถึง 3 แล้วค่อยลืมตาน่ะ”
“อืม”
“123 ลืมตาเลยครับคนสวย”
“ว้าว ท๊อปน่ารักจังเลยขอบคุนมากนะ อื้ม”ฮงกิยังพูดไม่จบแต่เค้ากลับถูกปิดปากด้วยปากของท๊อป ลิ้นหาเริ่มจู่โจมเข้าไปในปากของร่างบางและดูเหมือนว่าร่างบางตรงหน้าจะเล่นด้วย ลิ้นหนาจึงเริ่มควานหาความหวานจากร่างบางแต่มันไม่ใช่แค่นั้นน่ะสิเพราะร่างหนาถอนจูบออกและเริ่มไซร้ลงมาตามลำคอระหงส์จากนั้นก้ขบเม้มเป็นรอยแดง ปิดท้ายด้วยจูบอันแสนอ่อนโยนแต่ฮงกินั้นหารู้ไม่ว่าจูบครั้งนี้จะเป็นจูบครั้งสุดท้ายของเขา
“เฮ้ยพวกเราดูดิ ไอ้ซึงฮยอนแม่งกำลังอะจึ๋ยๆกับคนสวยอยู่เว้ย”ไอ้หน้าจิ้งเหลนพูดพร้อมเอามือไปจับหน้าฮงกิ
“อย่าเอามือสกปรกของแกมาจับชั้นน่ะ”
“อุ๊ยๆ สวยดุด้วยหว่ะอย่างนี้โดนใจกรูโคด”
“หุบปาก! ก่อนที่ปากเมิงจะแตก”ท๊อปพูดแล้วดึงฮงกิให้มาอยู่ข้างหลังตน
“โอ๊ะโอมาสั่งให้พวกเราหุบปากซะด้วย อย่ามาทำอวดดีไปหน่อยเลยไอ้ท๊อปวันนี้เรามาคิดบัญชีแก”
“คิดบัญชีหรอ เอาไว้วันหลังดีกว่าน่าวันนี้ชั้นไม่มีอารมณ์”
“เฮ้ยไปจับคนสวยไว้ เดี๋ยวกรูจัดการไอ้ท๊อปเอง”ไอ้หน้าจิ้งเหลนสั่งพวกของมัน
“พวกแกอย่ามาแตะต้องตัวชั้นน่ะ”ฮงกิร้องบอก
“ฮงกิ~~ มึงสั่งให้ลูกน้องมึงปล่อยแฟนกรูน่ะเว้ย”
“ฮึก ท๊อป ฮึก ช่วย ฮึก ด้วย ฮงกิ ฮึก เจ็บ ฮือๆ”ฮงกิโอดครวญพร้อมกับร้องไห้
“เอางี้ ก่อนที่กรูกับเมิงจะดวลกันกรูจะไปหาแฟนกรูก่อน”
“เชิ๊ญญ”
“ฮงกิ ท๊อปจะช่วยฮงกิให้ได้ ทนเจ็บนิดนึงน่ะครับเจ้าหญิงของผม”ท๊อปพูดพร้อมขยี้ผมของฮงกิ ฮงกิก้พยักหน้ารับอย่างเชื่อฟังและท๊อปกับไอ้หน้าจิ้งเหลนก้ดวลกันด้วยมือเปล่าจนกระทั่งไอ้หน้าจิ้งเหลนมันหยิบปืนออกมาหวังจะยิงท๊อปแต่ฮงกิที่ถูกจับอยู่ดิ้นหลุดมาได้และวิ่งมายืนขวางไว้ ปัง!!เสียงนี้เหมือนทำให้โลกหยุดหมุนเพราะลูกกระสุนที่ถูกยิงมานั้นมันพรุ่งตรงเข้าหาฮงกิแบบจังๆทำให้ร่างบางนั้นนอนจมจมกองเลือดโดยที่ข้างกายนั้นมีแฟนหนุ่มสุดหล่อประคองตนอยู่(น้ามเน่าได้อีกอ่ะ)
“เจ้าหญิงของผมอย่าเพิ่งเป็นอะไรน่ะ ผมจะรีบพาหาหมอให้เร็วที่สุด”ท๊อปบอกร่างที่นอนอยู่ในอ้อมกอดแล้วเรียกแท๊กซี่เพื่อที่จะไปโรงพยาบาล
เฮ้อ~เสร็จซักที ฮยอกเอ๊ยแผลแค่นิดเดียวร้องยังกะจะคลอดลูก”ลีทึกที่เป็นพยาบาลจำเป็นบ่น
“โธ่ทึกอย่าไปว่าฮยอกเลยถ้าเป็นแทม แทมก้ร้องเหมือนกานแหละ”เพื่อนรักอย่างแทมินพูดตัดหน้าฮยอกแจที่กำลังจะโวยวายและทันใดนั้น
กริ๊ง~~กริ๊ง เสียงโทรศัพท์บ้านก้ดังขึ้น
“อุ๊ย โทรศัพท์มาเดี๋ยวแทมไปรับให้น้า”
“จร้า”
“ยอโบเซโย๊”
(สวัสดีค่า นี่ใช่บ้านคุณลีรึป่าวค่ะ)
“ใช่ครับ”
(ค่ะ คือว่าตอนนี้คุณลีฮงกิอยู่ที่โรงพยาบาลxxxน่ะค่ะ คือเค้าเสียเลือดมาน่ะค่ะก้เลยอยากจะถามว่า...)
“อยู่โรงพยาบาลไหนน่ะครับ”
(โรงพยาบบาลxxxค่ะ)
“คุณไม่ต้องพูดอะไรแล้วน่ะครับเดี๋ยวผมจะไปที่โรงพยาบาลแล้วค่อยว่ากัน แค่นี้น่ะครับ”
“เกิดอะไรขึ้นหรอแทม”ฮยอกแจที่นั่งดูทีวีอยู่เอ่ยขึ้น
“คะ....คือ....เอ่อ....พะ....พี่ฮงกิ”ยังไม่ทันที่แทมินจะพูดจบฮยอกแจก้พุ่งตัวมาจากโซฟาแล้วเขย่าแทมินอย่างรุนแรง
“พี่ฮงกิเป็นอะไร อยู่ไหน บอกมาแทม อย่าเงียบสิแทม”ทุกคนเห็นว่าท่าไม่ดีแล้วเลยจับฮยอกแจแยกออกมาจากแทมิน
“เฮ้ยพวกแกมาจับชั้นทำไมเนี้ย ปล่อยน่ะ”
“คือ พี่ฮงกิอยู่โรงพยาบาลxxxแต่ไม่รู้เป็นอะไร”
ตุ้บ เมื่อฮยอกแจได้ยินดังนั้นถึงกับเข่าอ่อนและน้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง
‘ฮยอกแจนายจะร้องไห้ทำไม มันอาจจะเป็นแค่ฝันก้ได้น่ะ แต่พี่ฮงกิอยู่กับไอ้สารเลวซึงฮยอนนี่นา มันแน่เลยที่โทรมาสร้างเรื่อง อยากตายมากสิน่ะ ต้องการอะไรอีกหล่ะ พี่ชั้นยังไม่พอใช่มั๊ย’
-ณ-โรงพยาบาลxxx
“พวกแกจับฮยอกไว้ก่อนที่มันจะอาละวาดน่ะเว้ย เดี๋ยวชั้นจะไปถามเรื่องพี่ฮงกิ”ลีทึกสั่งแล้ววิ่งไปที่แตอร์ที่มีพยาบาลนั่งอยู่เพื่อถามเรื่องฮงกิ
“ว่าไงทึกได้เรื่องม่ะ”ฮีซอลที่ล๊อกตัวฮยอกแจถามขึ้น
“โธ่ คนอย่างลีทึกซะอย่าง”
“ว่ามา”
“ก้พี่ฮงกิอยู่ที่ห้องฉุกเฉิน ชั้นนี้นี่แหละ”
“พี่ฮงกิ”ฮยอกแจครางและน้ำตาก้ไหลออกมา(อีกแล้ว)
“ไอ้ฮยอกอย่าดิ้นได้ป่ะ ชั้นขอบอกเลยน่ะว่าชั้นไม่ปล่อยแกหรอกเพราะถ้าขืนปล่อยไปแกคงอาละอาดโรง’บาลแตกแน่”ดงเฮพูดขณะที่มือล๊อกแขนของฮยอกแจพร้อมกับเดินไปที่ห้องฉุกเฉิน จะว่าไปแล้วสภาพของฮยอกแจในตอนนี้ก้ไม่ต่างอะไรกับนักโทษนักเพราะฮีซอลล๊อกคอไว้ ดงเฮล๊อกแขนและไหล่ซ้ายไว้ แทมินล๊อกแขนและไหล่ขวาไว้ ลีทึกเดินนำข้างหน้าสุดส่วนคีย์เดินนำหน้าฮยอกแจแต่อยู่หลังลีทึกเปรียบเสมือนการ์ด=_=”และทุกคนก้มาถึงหน้าห้องฉุกเฉิน ลีทึกมองไปที่หน้าห้องฉุกเฉินแล้วก้เห็นคนๆหนึ่งนั่งร้องไห้อยู่ น้ำตาไหลลงมากระทบกับบากแผลบนใบหน้าผสมกับเลือดอย่างไม่ขาดสายเมื่อเห็นดังนั้นลีทึกจึงเดินกลับมาบอกคีย์กับคนที่เหลือว่า
“จับฮยอกไว้ให้ดีๆน่ะ”ลีทึกพูดแค่นั้นและเดินเข้าไปหาท๊อป
ท๊อปเห็นผู้มาใหม่แล้วว่าเป็นใครแต่ก้เฉยไว้เพราะตนรู้ดีอยู่แล้วว่าจะโดนอะไร
“ไง ไอ้ท๊อปพี่ฮงกิเป็นไงบ้างอ่ะ”ถึงแม้ว่าท๊อปจะเป็นรุ่นพี่ของลีทึกแต่เค้าก้ไม่คิดจะเรียกท๊อปว่าพี่
“หมอยังไม่ออกมา”ท๊อปพูดทั้งน้ำตา
“ดีใจด้วยน่ะ”ลีทึกพูดแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ตัวข้างท๊อปพร้อมกับหลับตาลง
“เรื่องอะไร”
“หึ ก้เรื่องที่นายทำให้ฮยอกแจเสียใจได้สำเร็จไง”ลีทึกพูดแล้วมองท๊อปด้วยสายตาเย็นชาสุดฤทธิ์
“นายกำลังเข้าใจผิดน่ะ”
“คนอย่างนายมันก้อ้างไปเรื่อยแหละ”
และในขณะเดียวกันฮยอกแจก้ถูกเพื่อนหลอกล่อเพื่อไม่ให้หันทางหน้าห้องฉุกเฉิน แต่อย่างว่าแหละคนเรามันผิดพลาดกันได้
กึก ไอ้ซึงฮยอนเมิงตาย!!!!
“เฮ้ยฮยอกหายไปไหนอ่ะ”คีย์พูดขึ้น
“มันอยู่นู่นแล้ว”แทมินชี้ให้ทุกคนหันไปมอง
“ซึงฮยอนขอคุยด้วยหน่อยที่สวนหลังโรงพยาบาล”ฮยอกแจพูดอย่างข่มอารมณ์แล้วท๊อปก้เดินตามออกมาอย่างว่าง่าย
“แก มันจะไปคุยกันจริงหรอว่ะ”ฮีซอลผู้แสนซื้อถามขึ้น
“ไม่อยากจะด่าเลยหว่ะ มันก้ต้องออกไปต่อยกันอยู่แล้ว”คีย์บอก
“เดี๋ยวน่ะ เมื่อกี้แกบอกว่าต่อยกันใช่ม่ะ”ดงแฮถามคีย์
“เฮ้ยแย่แล้ว!!!!!”สาวน้อย?ทั้งห้าตะโกนดังลั่นโรงพยาบาล
****************************************************************************************************
มาอัพแร้วน้าค้า
ช่วยอ่าน+เม้น+โหวตด้วยเน้อ
ความคิดเห็น