ครอบครัวของเมล

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

“เมลมานี่สิลูก” เสียงของผู้หญิงคนหนึงดังขึ้น

“ค่ะ แม่ มีอะไรกับเมลเหรอคะ” เด็กหญิงคาราเมลพูดเบาๆ

“เมล นี่พี่ภูตะวันนะลูก มาทำความรู้จักกันไว้สิ” เสียงแม่บอกอย่างอ่อนโยน แต่เด็กหญิงคาราเมลมองนิ่ง

“เมลไม่เห็นอยากรู้จักเลย” เด็กหญิงคาราเมลพูดเสียงเรียบ “เมลอยากรู้มากกว่าค่ะว่าวันเกิดเมลแม่ไปอยู่ที่ไหนค่ะ”

“เอ่อ แม่ก็ไปรับพี่ภูไงลูก” แม่พูดด้วยเสียงอ่อนโยน

“แม่คนเด็กคนนี้สำคัญกว่าวันเกิดของเมลอีกหรือคะ เมลจะได้จำไว้” เด็กหญิงคาราเมลพูดพร้อมกับมองไปที่เด็กชายภูตะวัน

“เมลเกลียดเด็กคนนี้ค่ะแม่ เมลไปนอนล่ะ” แล้วเด็กหญิงคาราเมลก็เดินจากไปโดยไม่สนใจความรู้สึกของคนที่ถูกทิ้งเลย

 

ผม เด็กชายภูตะวัน เด็กกำพร้าที่เพิ่งจะเสียพ่อและแม่ไปกับอุบัติเหตุเครื่องบินส่วนตัวตก ผมไม่เหลือใครเลยในชีวิต แต่วันนี้คุณอาใจดีบอกว่าจะพาผมไปเจอกับลูกสาวของท่าน ผมดีใจมาก แต่ว่าลูกสาวของท่านบอกว่าเกลียดผม ทำไมไม่มีใครรักผมเลยครับ คุณพ่อคุณแม่ก็ทิ้งผมไป ผมไม่เข้าใจ

ผ่านมาห้าวันแล้วครับตั้งแต่ผมมาอยู่ที่นี่ แต่น้องเมลยังไม่เคยเรียกชื่อของผมเลยสักครั้ง หน้าผมก็ไม่มองมองด้วยครับ โรงเรียนแห่งใหม่ของผมก็ใกล้จะเปิดแล้วด้วยผมจะทำยังไงดีครับ ผมรู้สึกไม่ค่อยดีเลย

วันนี้น้องเมลพูดกับผมด้วยครับแต่น้องเมลไม่เรียกชื่อผม น้องเรียกผมว่าอัลฟี่ครับ น้องบอกว่าชอบกินอัลฟี่รสนม เพราะฉะนั้นน้องจะเรียกผมว่าอัลฟี่ครับ ต่อไปนี้ผมจะมีชื่อเล่นว่าอัลฟี่นะครับทุกคน