คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : [Fic khunwoo]Love is feeling 9 [END]
Title:Love is feeling 9
Couple: KhunWoo
Writer: ilovekw
Gente : Romance
หลังจากได้ระบายความรู้สึกให้กับพี่ชายได้ฟังแล้วอูยองตั้งใจว่าถ้าพี่คุณกลับถึงบ้านเมื่อไหร่ จะบอกเลิกทันที
อูยองนอนนิ่งๆอยู่บนเตียงเช่นเคย นอนรอให้อีกคนกลับมา รอที่จะบอกเลิก ถึงมันจะเจ็บมากก็ตาม ถ้าไม่บอกเลิกจะให้ทำไงล่ะ ให้อูยองรักคนที่มีคนอื่นด้วยเหรอ ไม่มีทาง!
“อูยอง~หลับแล้วเหรอครับหื้ม เด็กดีของพี่คุณ” เมื่ออาบน้ำเสร็จเตรียมจะนอนร่างสูงโน้มตัวลงนอนข้างๆและสวมกอดคนที่นอนหันหลังให้อย่างที่เคยทำทุกวัน
“ยังหรอกครับพี่คุณ” อูยองตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
“วันนี้คิดถึงกับข้าวฝีมืออูยองที่สุดเลยนะ วันนี้ยุ่งมากแทบจะไม่ได้ทานข้าวแหน่ะ”
“คงยุ่งมากเลยนะครับ” อูยองตอบน้ำเสียงขึ้นจมูกพยายามจะกลั้นไว้ไม่ให้ตัวเองร้องไห้ออกมา
“เป็นอะไรไปครับ ดูไม่สดชื่นเหมือนทุกวันเลย ไม่สบายรึเปล่าครับ”
อูยองไม่ตอบเพียงแค่ส่ายหัวเบาๆ มือหนากำลังเอื้อมมาแตะที่หน้าผาก อูยองรีบปัดมือของนิชคุณออกไปซะก่อน
“เป็นอะไรครับ หื้ม ไม่สบายแน่ๆเลยใช่มั้ยเรา ปวดหัวรึเปล่า ไหนมาให้พี่คุณดูหน่อยซิ”
“พี่คุณหยุดพูด หยุดเป็นห่วงอูยองทีเถอะครับ”
น้ำตาที่พยายามจะกลั้นไว้ตอนนี้กลั้นไม่อยู่ ยิ่งเห็นอีกคนทำดีด้วยยิ่งเจ็บปวด ทำไมทำเหมือน
ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็ใช่สิ คงคิดว่าอูยองมันเด็กโง่ไม่รู้อะไรหรอก
“อูยองเราเป็นอะไรไปครับพูดอะไรแปลกๆ พี่คุณว่าเราไม่สบายหนักแล้วนะไหนหันมาหาพี่คุณซิครับ”
“พี่คุณครับ” อูยองพลิกตัวหันหน้ามาหาร่างสูงที่นอนอยู่ข้างๆ
“หืม? อูยองร้องไห้ทำไมครับ เป็นอะไรไป หรือมีเรื่องไหนที่ไม่สบายใจครับ ไหนบอกพี่คุณซิว่าเราเป็นอะไร”
นิชคุณตกใจที่อยู่ๆอูยองก็ร้องไห้ตาแดงก่ำ มีหยดน้ำตาค่อยๆไหลลงอาบสองแก้มป่องๆ แถมวันนี้ยังพูดจาแปลกๆอีกต่างหาก
“เราเลิกกันนะ”
อูยองกัดฟันพูดคำนั้นออกมา แต่พูดออกไปแล้วแต่มันไม่ได้ช่วยให้อูยองรู้สึกดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย มันยิ่งเจ็บปวดกว่าเดิมด้วยซ้ำ
“อูยอง! นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”
นิชคุณตกใจที่ได้ยินคำนั้นจากปากอูยอง รีบรั้งร่างบางเข้ามากอดไว้แน่นไม่ยอมปล่อย ราวกับว่าอูยองจะหายวับไปกับตา ดวงตาของนิชคุณเริ่มแดงก่ำ อยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมาเอง น้ำตาที่ไม่เคยเสียไปให้ใคร แต่วันนี้จางอูยองทำให้นิชคุณคนนี้ต้องร้องไห้ออกมา คำที่ได้ยินเมื่อกี้ทำเอานิชคุณแทบจะขาดใจตาย
“พี่คุณร้องไห้ทำไมครับ คนที่ร้องไห้ควรจะเป็นอูยองมากกว่านะ”
“ไม่เอานะอูยอง อย่าพูดแบบนี้สิ ทำไมไม่มีเหตุผลเอาซะเลย อยู่ๆก็บอกเลิก พี่คุณทำอะไรผิดครับ บอกพี่คุณได้นะพี่คุณจะแก้ไขทันที”
น้ำเสียงสั่นเครือของนิชคุณยิ่งทำให้อูยองรู้สึกเจ็บปวดคูณเป็นสองเท่า
“ใช่สิอูยองมันไม่มีเหตุผล อูยองมันดื้อ อูยองมันไม่มีอะไรดีสักอย่างหรอก อ้อนไปวันๆ แถมยังเอาแต่ใจ อูยองมันไม่ดีนิสัยไม่น่ารัก ฮึกฮึก คนบ้าฮืออออ”
พูดจบอูยองร้องไห้โฮออกมาอย่างหนัก นิชคุณพยายามจะมากอดร่างบางเอาไว้แต่โดนผลักออกอย่างเต็มแรงไม่รู้ไปเอาแรงมาจากไหนนักหนา
“ฮึกฮึกคนบ้า ไปไกลๆเลย ไปให้พ้นเลย อูยองไม่อยากเจอหน้าพี่คุณแล้ว!!”
“อูยอง! พี่คุณขอเหตุผล พี่คุณไม่เข้าใจทำไมอยู่ๆก็มาบอกเลิก ยังไงพี่คุณก็ไม่เลิกกับเราเด็ดขาด!”
“อูยองมันเอาแต่ใจใช่มั้ย อูยองมันดื้อไม่ฟังพี่คุณใช่มั้ย อูยองเป็นเด็กไม่ดีใช่มั้ย อูยองมันไม่มีอะไรดีเท่าผู้หญิงคนนั้นหรอก! ใช่มั้ยล่ะครับ!”
“ผู้หญิง? ผู้หญิงคนไหนครับ”
“หรือมีหลายคนล่ะครับถึงไม่รู้ว่าเป็นคนไหน วันนี้ตอนเที่ยงกว่าๆ อูยองจะเอาข้าวไปให้พี่คุณ กะว่าจะเอาไปวางไว้ที่โต๊ะเฉยๆ เผื่อพี่คุณเสร็จงานเมื่อไหร่ก็จะได้ดีใจที่เจอกล่องข้าวของอูยอง แต่สิ่งที่อูยองได้กลับคืนมามันคืออะไรรู้มั้ย”
นิชคุณขมวดคิ้วหน้าเครียดรอฟังคำตอบ
“พี่คุณอยู่กับผู้หญิง!! พี่คุณเกลี่ยผมผู้หญิงคนนั้นไปทัดหู แล้วหน้าพี่คุณก็ขยับเข้าไปใกล้ๆเค้าด้วย!! ต่อจากนั้นคงจะหอมแก้มกันใช่มั้ยครับ! แต่อูยองไม่ได้อยู่ดูต่อหรอกนะ แล้วก็ขอโทษด้วยที่ดื้อขัดคำสั่งเลยไปเจออะไรเข้าไง ชัดเจนพอรึยังครับ”
นิชคุณถอนหายใจยาวๆราวกับโล่งอกที่รู้ว่าอูยองเป็นอะไร เรื่องนี้สามารถอธิบายได้
“อูยองไปกันใหญ่แล้วครับ ผู้หญิงคนนั้นคือคุณหมอซอนบี เป็นหมอรุ่นพี่ที่สนิทกัน
สนิทกับพี่แทคยอนของเราด้วยนะ คุณหมอซอนบี ไปเล่นกับแมวมา เลยโดนแมวข่วนเข้าให้ที่ข้างๆแก้ม เลยมาขอให้พี่คุณดูแผลให้ ที่ต้องเกลี่ยผมไปทัดหูนั่นก็เพราะพี่คุณจะได้ดูแผลให้ถนัดๆ แล้วมีใครเค้าดูแผลไกลๆกันล่ะครับ ต้องขยับเข้าไปดูใกล้ๆสิจริงมั้ย” นิชคุณพยายามตอบอย่างใจเย็น ไม่ใช้อารมณ์กับอูยอง และพยายามคุยกันด้วยเหตุผล
“แล้วอูยองจะเชื่อพี่คุณได้ยังไงล่ะครับ” อูยองลุกขึ้นมานั่งเอามือกอดอกแถมยังหน้างอให้กับอีกคน
“โอเคถ้าอูยองไม่เชื่อพี่คุณ โทรหาแทคยอนเลยก็ได้ให้มันสืบเรื่องวันนี้ให้เลยว่าจริงอย่างที่พี่คุณพูดมั้ย”
อูยองกดเบอร์แทคยอนโทรออกทันที และทันทีที่แทคยอนรับโทรศัพท์อูยองเล่าทุกอย่างให้แทคยอนฟังและให้สืบเรื่องให้ สักพักแทคยอนโทรกลับหาอูยอง
“อูยองพี่สืบมาให้แล้วนะ ก็อย่างที่นิชคุณมันว่าแหละเป็นเรื่องเข้าใจผิด ไงล่ะเราร้องให้ฟูมฟายน้ำตาหมดแล้วมั้งนั่น ทีนี้ก็เครียล์กันแล้วนะอูยอง ไม่เป็นไรแล้วนะน้องชายคนเก่งของพี่”
“จริงนะครับพี่แทคยอน ชัวร์นะ”
“อืม น้องพี่สบายใจได้เลย”
“งั้นขอบคุณนะครับพี่แทคยอน”
……….
..............
“แหะๆ” อูยองยิ้มเขินๆให้กับอีกคน
“สองพี่น้องนี้พอกันเลย เราไปฟ้องแทคยอนเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย แล้วแทคยอนมันก็ยุให้เลิกกับ
พี่คุณด้วยใช่มั้ย ไอ้พี่ชายคนดีของน้องอูยองเนี่ย!”
“ช่าย พี่แทคยอนบอกเลิกเลย เลิกกับพี่คุณเลย พี่แทคยอนบอกคุณมันนิสัยไม่ดีหรอกมันจีบคนอื่นไปทั่ว”
“แต่ก่อนใช่พี่คุณยอมรับเลยว่าเป็นคนแบบนั้น แต่ตอนนี้ไม่ใช่พอเจอใครที่พี่คุณรักจริงๆพี่คุณก็ควรจะหยุดไม่ทำแล้วนิสัยแบบนั้น แทคยอนมันก็พูดมาได้ไอ้นี่หนิเดี๋ยวเจอหน้าต้องขอเคลียล์หน่อย”
“ดีนะพี่คุณไม่โดนพี่แทคยอนต่อยฟรี เพราะพี่คุณตรวจคนไข้อยู่ก็รอดตัวไป ไม่งั้นคงช้ำแน่ๆเลย”
“นั่นไงดีนะไม่โดนต่อย ใครจะกล้าไปมีเรื่องกับน้องชายของอ๊คแทคยอนล่ะ แค่น้องชายวิ่งไปฟ้อง พี่ชายเค้าก็โมโหอารมณ์ขึ้นแล้ว ตัวก็ใหญ่ยังกะยักษ์ ถ้าพี่คุณโดนต่อยขึ้นมาทำไงอะครับอูยองเราจะวิ่งไปช่วยพี่คุณมั้ย”
“ถ้าพี่คุณมีกิ๊กจริงๆอูยองจะช่วยพี่แทคยอนต่อยพี่คุณ”
“โห โหดจังนะครับ ใครจะกล้าไปมีกิ๊กล่ะโดนขู่ขนาดนี้”
“ อูยองขอถามอีกนิดนึงนะครับพี่คุณ เมื่อตอนเที่ยงดูแผลกันใกล้ขนาดไหนล่ะครับ!”
อูยองถามด้วยสีหน้าที่บ่งบอกว่าหึง
“ก็ใกล้......ประมาณนี้” นิชคุณเอาหน้าไปใกล้ๆอูยอง ใกล้จนจมูกโด่งๆฝังลงไปบนแก้มนิ้มๆ
“พี่คุณ!!!!” อูยองตะคอกเสียงดังแถมผลักนิชคุณเต็มแรงแทบ กระเด็นจนแทบจะตกเตียงแล้วยังง้างมือเหมือนจะตียังไงอย่างงั้น แต่คนโดนผลักกลับหัวเราะชอบใจ
“พี่คุณล้อเล่นนะ แค่อยากทดสอบว่าเวลาเราหึง พี่คุณจะโดนอะไรบ้างแค่นั้นเอง ไม่ได้ดูแผลให้กันใกล้ขนาดนั้นซะหน่อย”
“เกือบแล้วนะครับพี่คุณ เกือบตกเตียงแล้วมั้ยล่ะ!”
“เด็กแก้มกลมคนนี้บดจะโหดจะหึงก็น่ากลัวเหมือนกันนี่เรา”
“พี่คุณอ่ะ อย่าทำให้อูยองรู้สึกแบบนี้อีกนะครับ แล้วจะหาว่าไม่เตือน”
“คร้าบ...อูยองวันนี้พี่คุณขอโทษนะที่เราทำให้เราร้องไห้ แล้วร้องไห้หนักเลยใช่มั้ยครับหืม ดูสิตาบวมเชียว”
“ก็ร้องไห้หนักสิครับ เห็นแบบนั้นใครจะไม่คิดล่ะ”
“ทีหลังถ้าเห็นอะไรแบบนั้นอีกเข้ามาหาพี่คุณเลยนะ จะได้ไม่เข้าใจอะไรผิด”
“ใครจะกล้าเข้าไปล่ะครับ ถ้าเกิดอูยองเข้าไปแล้วเห็นพี่คุณจุ๊บกับผู้หญิงอูยองจะทำยังไงล่ะ”
นิชคุณรั้งร่างบางเข้ามากอดไว้แน่น “พี่คุณรักอูยองคนเดียวนะครับจะไม่มีผู้หญิงคนไหนนะ จะมีอูยองคนเดียว”
“อูยองก็รักแค่พี่คุณคนเดียว รักมากด้วย”
“ครับ พี่คุณรู้แล้วนะว่าเรารักพี่คุณมากขนาดไหน แต่อย่าพูดอีกนะว่าจะเลิกกับพี่คุณ ไม่เอาแล้วนะครับคำนั้น”
“เมื่อตอนบ่ายอูยองเจ็บเหมือนจะตายเลยนะครับพี่คุณ อูยองสั่นไปทั้งตัว”
“พี่คุณก็เจ็บเหมือนกันตอนที่อูยองบอกเลิก จำไว้นะว่าพี่คุณจะไม่นอกใจอูยอง จะไม่มีวันนอกใจเด็ดขาด”
End.
ความคิดเห็น