คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [Fic khunwoo] Love is feeling 5
Title:Love is feeling 5
Couple: KhunWoo
Writer: ilovekw
Rate : PG
Gente : Romance
หลังอูยองกลับปูซานนิชคุณโทรหาอูยองทุกวัน และแทบจะทุกเวลาถ้าเป็นไปได้ อยากคุยด้วยกันทุกนาทีด้วยซ้ำ
เช้า.. “ตื่นรึยังครับ รีบอาบน้ำ แล้วก็อย่าลืมทานข้าวเช้านะครับ”
เที่ยง.. “อูยองพักเที่ยงรึยัง แล้วเราทานข้าวเที่ยงยังครับ”
เย็น... “เด็กดีเลิกเรียนรึยังน้าา.. แล้วกลับถึงบ้านรึยังครับ”
ดึก... “อูยองจะนอนรึยังครับ อย่านอนดึกนะ ห่มผ้าด้วยล่ะเดี๋ยวไม่สบาย”
ทั้งหมดนี้เป็นคำถามที่ถูกถามทุกวัน แต่คนถูกถามไม่รู้สึกเบื่อเลย กลับมีแต่ความรู้สึกดีๆเกิดขึ้นทุกวัน เมื่อไหร่ที่ได้ยินประโยคเหล่านี้อูยองรู้สึกหัวใจเต้นแรงผิดปกติ รู้สึกดีที่มีคนคอยเป็นห่วง และทุกครั้งที่เบอร์พี่คุณปรากฏขึ้นบนจอมือถือ เป็นต้องยิ้มก่อนรับสายทุกครั้ง และที่สำคัญหัวใจจะเต้นแรงทุกครั้ง และครั้งนี้เช่นกัน
“ครับพี่คุณ~”
“อูยองทำอะไรอยู่ครับ จะนอนรึยัง”
“อูยองกำลังจะนอนแล้วล่ะครับ แต่คุยกับพี่คุณก่อน”
“ถ้าไม่ได้คุยกับพี่คุณจะนอนไม่หลับล่ะสิ” นิชคุณแซว
“ก็ใครกันล่ะโทรมากล่อมอูยองนอนทุกวันจนเคยชิน ถ้าไม่โทรมาสักวันอูยองจะนอนหลับมั้ยล่ะครับ”
นิชคุณยิ้ม “ดูพูดเข้า ถ้าอยู่ข้างๆนะพี่คุณจะจับมาหอมแก้มให้รู้แล้วรู้รอดเลยเด็กคนนี้”
ต่างฝ่ายต่างเงียบไปสักพัก
“อูยองเรารู้ใช่มั้ยครับว่าพี่คุณกำลังจีบเราอยู่”
อูยองเขินหน้าแดงขึ้นมาทันที
“กะ
ก็ไม่รู้สิครับ ก็น่าจะแบบนั้นมั้งครับ ก็...เห็นโทรมาหาเค้าทุกวันนี่”
อูยองตอบเขินๆนั่งบิดไปบิดมา
ทำไมสิ่งที่ได้ยินเมื่อกี้ ถึงทำให้หัวใจถึงได้เต้นถี่ขึ้นเรื่อยๆชักอยากจะไปให้คุณหมอที่พูดอยู่ปลายสายตรวจดูอาการให้หน่อยแล้วสิ ความรู้สึกที่อูยองคิดมาตั้งนานว่ามันคืออะไร จะใช่ความรักรึเปล่า...หรือพี่คุณจะคิดกับเราแค่น้องชาย ก็ไม่น่าจะใช่แน่ๆเพราะโทรหาทุกวันขนาดนี้ขนาดพี่แทคยอนพี่ชายสุดที่รักยังไม่โทรหาทุกวันเลย ความรู้สึกที่ไม่ได้แสดงออกมาให้อีกฝ่ายเห็นกลัวว่าจะรู้สึกไปเองฝ่ายเดียว ที่สำคัญรอดูว่าพี่คุณจะจีบกันจริงๆหรือเปล่านั่นแหละประเด็น แต่วันนี้ทุกอย่างชัดเจนแล้ว
“อูยอง
พี่คุณ....คิดถึงอูยองนะ เมื่อไหร่จะมาหาหื้ม
สองอาทิตย์แล้วนะยังไม่เห็นมาหาเลย คิดถึงจะแย่แล้วน้า”
ตั้งแต่อูยองกลับปูซานทำให้นิชคุณรู้ว่าอูยองเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ อยากเจอทุกวันถ้าเปรียบอูยองเป็นอากาศก็คงจะไม่ผิด
“แล้วคิดว่าพี่คุณคิดถึงอูยองเป็นฝ่ายเดียวรึไงล่ะครับ”
ตื่นเต้น จางอูยองตื่นเต้นทำไมปกติก็คุยกับพี่คุณทุกวัน
ทำไมวันนี้ตื่นเต้นกว่าปกติเนี่ย
“ดึกแล้ว เด็กดีนอนได้แล้วนะครับเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสาย”
“พี่คุณ ก็รีบนอนเหมือนกันนะครับ เสาร์ อาทิตย์นี้เจอกันแน่นอน”
“แน่นะ สัญญาก่อนสิครับว่าจะมาแน่ๆ”
“แน่สิครับ สัญญา”
“โอเค ห้ามผิดสัญญานะครับ เอาล่ะดึกแล้วได้เวลานอนของเด็กดีแล้วครับ ฝันดีนะอูยอง”
อ๊ากจางอูยองนอนไม่หลับๆๆ มีหลายอย่างที่ทำให้นอนไม่หลับ
“อูยองเรารู้ใช่มั้ยครับว่าพี่คุณกำลังจีบเราอยู่” “ใครจะไปรู้ล่ะค๊าบ ไม่แน่ใจด้วย แล้วทำไมไม่บอกเค้าตั้งนาน”
“คิดถึงจะแย่”
“คนบ้า คิดถึงกันขนาดนั้นเลยเหรอ” อูยองพูดมุบมิบนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงเอาหมอนมากอดแก้เขิน
.
.
7:30
“ครับพี่คุณ~” อูยองงัวเงียตอบ
“สายแล้ว ยังไม่ตื่นอีกเหรอครับหืม เด็กเกเรจะไม่ยอมตื่นไปโรงเรียนเหรอ”
“ก็เมื่อคืนใครกันล่ะที่ทำให้อูยองนอนไม่หลับ” ยังคงงัวเงียตอบ
“ไม่ต้องมาเถียงเลยครับเด็กเกเร ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้”
“คร้าบบ ไม่เถียงแล้วก็ได้ครับคนขี้บ่น”
.
.
.
“คุณแม่ค๊าบบ
วันนี้ไปส่งอูยองหน่อยนะครับ”
อูยองตะโกนพร้อมวิ่งลงมาจากชั้นบนอย่างเร่งรีบ
“อาบน้ำนานจังเลยน้า... ปล่อยให้รอตั้งนาน”
“พี่คุณ!! มาบ้านอูยองได้ไงครับ แล้วมาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”
อูยองทำตาโตตกใจที่เห็นนิชคุณนั่งอยู่โซฟาห้องรับแขกและรีบวิ่งเข้าไปหาทันที
“มายังไงไม่ต้องสงสัยหรอกน่า พี่คุณมาถึงที่นี่ก็ตอนโทรไปปลุกอูยองนั่นแหละครับ”
“แล้วคุณแม่อูยองไปไหนแล้วครับ”
“คุณแม่ออกไปทำงานแล้วล่ะ พี่คุณบอกคุณแม่ว่าจะไปส่งอูยองเอง ป่ะไปโรงเรียนกัน เดี๋ยวสาย”
นิชคุณไม่พูดเปล่า ร่างสูงจูงมืออูยองให้รีบไปขึ้นรถทันที อูยองก็เดินตามนิชคุณไปแบบงงๆ
“แล้วคุณแม่ไม่งงเหรอครับว่าพี่คุณเป็นใคร” อูยองเงยถ้าขึ้นไปถามคนที่ตัวสูงกว่า
“ไม่ครับเพราะพี่คุณบอกคุณแม่อูยองว่าเป็นเพื่อนแทคยอน
เป็นติวเตอร์ของอูยอง
แล้วก็.....บอกว่าชอบอูยอง”
“พี่คุณอ่ะ เล่นอะไรเนี่ย ปรึกษาอูยองบ้างสิค๊าบ” อูยองเขินหน้าแดง มือเล็กหยิกเข้าให้ที่ต้นแขนล่ำๆ
นิชคุณกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์และยักไหล่ให้ทีนึง
.
.
.
ระหว่างทางที่นั่งรถไปโรงเรียน
“พี่คุณคิดยังไงมาถึงที่นี่ครับเนี่ย”
“ก็ไม่ได้คิดอะไรมากครับ แค่คิดถึงก็มาแล้ว อีกอย่างคือพี่คุณกลัวว่าเด็กดื้อจะเบี้ยวไม่ยอมไปหาตามสัญญาหน่ะสิ”
จะหยอดกันไปถึงไหนคนโดนหยอดเขินไม่รู้จะเขินยังไงแล้ว
“พี่คุณอ่ะ! อูยองไม่ใช่คนไม่รักษาสัญญาซะหน่อย อีกอย่างพรุ่งนี้อูยองก็ไปหาแล้ว อีกแค่วันเดียวเอง พี่คุณขับรถมาเองเหนื่อยแย่เลยนะครับ” พูดด้วยน้ำเสียงเก้อเขิน
“เป็นห่วงพี่คุณเหรอ” นิชคุณทำเสียงมุ้งมิ้ง
“ไม่ใช่ซะหน่อย”
“ปากแข็งนะเรา” นิชคุณเอื้อมมือไปหยิกแก้มเด็กปากแข็งเข้าให้หนึ่งที
“แล้ววันนี้พี่คุณไม่มีเรียนเหรอครับ”
“วันนี้พี่คุณว่างครับก็เลยมา อีกอย่างอูยองจะได้ไม่ต้องเดินทางไปโซลคนเดียว พี่คุณเป็นห่วงนะรู้มั้ย”
อูยองหันไปยื้มให้คนที่กำลังขับรถแล้วก็ซบลงตรงไหล่กว้างของนิชคุณ
การมีความรักมันทำให้หัวใจพองโตขนาดนี้เลยเนอะ อูยองไม่เคยรู้ ไม่เคยสัมผัสมาก่อนวันนี้ทำให้จางอูยองมีกำลังใจเรียนขึ้นมากมาย
“เลิกเรียนพี่คุณจะรอรับอยู่แถวๆนี้นะครับ”
“ค๊าบผม”
.
.
.
.
หลังเลิกเรียนนิชคุณมารับอูยองกลับบ้านไปเก็บของเพื่อที่จะไปโซล นิชคุณขออนุญาต คุณพ่อคุณแม่ของอูยองแล้วเรียบร้อย ซึ่งทั้งสองท่านก็ยินดีให้อูยองไปด้วยโดยไม่ขัดอะไร แถมคุณแม่ยังบอกอีกด้วยว่า “นิชคุณแม่ฝากดูแลอูยองด้วยนะลูก ถ้าดื้อจัดการเจ้าตัวแสบได้เลยนะคะ”
.
.
.
ขับรถมาถึงครึ่งทางนิชคุณเห็นอูยองท่าทางจะง่วงแต่อูยองก็ดื้อไม่ยอมหลับ
“ง่วงเหรอครับ”
อูยองส่ายหน้าให้ “เปล่าครับพี่คุณ”
“แต่อาการมันฟ้องพี่คุณนะ เห็นมั้ยตาปรือจนลืมตาไม่ขึ้นแล้ว ง่วงก็เอนเบาะลงไปนอนเลยครับ เพราะอีกนานกว่าเราจะถึง”
“ไม่เอาครับอูยองไม่นอน อูยองจะนั่งเป็นเพื่อนพี่คุณ”
“เด็กดื้อ!”
นิชคุณจอดรถข้างทางกะทันหัน เอื้อมมือไปเอนเบอะลงให้อูยองนอน จมูกโด่งห่างจากแก้มกลมๆของอูยองไม่ถึงหนึ่งเซน “ไม่ต้องห่วงพี่คุณหรอกครับพี่คุณไม่เหงาหรอกน่า” พูดจบก็กดจูบลงไปบนแก้มนิ่มหนึ่งที “นอนนะครับเด็กดื้อ”
“อ๊ะ ขโมยจูบอูยองอ่ะ” อูยองอู้อี้พูดในลำคอไม่มีแรงต่อล้อต่อเถียงมากเพราะง่วงนอน
ส่วนคนขโมยจูบก็ได้แต่อมยิ้มแล้วก็ขับรถต่อ
ไม่ถึงนาทีเด็กดื้อก็หลับไปปุ๋ยไปซะแล้ว เด็กดื้อชอบให้กล่อมนอนแบบนี้สินะถึงจะยอมหลับ
.
.
.
.
พอถึงบ้าน นิชคุณปลุกเด็กดื้อ แต่ก็ไม่ยอมตื่น เอาแต่งอแงจะนอนต่อ เลยต้องจัดการอุ้มขึ้นไปบนบ้าน แต่อูยองตัวหนักยังกะอะไรดี ถ้าไม่รักจะปล่อยให้นอนบนรถให้รู้แล้วรู้รอดเลย
“เดี๋ยวอาบน้ำเสร็จจะมานอนกอดให้หายคิดถึงเลยเจ้าเด็กดื้อ”
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงสักทีนะ วันที่จะได้นอนกอดอูยอง อูยองนะตัวอวบๆนิ่มๆ กอดแล้วเต็มอ้อมกอดดีจัง กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวอูยองช่างน่ากดจูบลงไปหลายๆครั้งให้ชื่นใจจริงๆเลยเชียว
.
.
.
พออูยองรู้สึกตัวในตอนเช้า จะขยับตัวแต่ก็ขยับไม่ได้ เพราะโดนแขนล่ำของอีกคนกอดเอาไว้แน่น อูยองพลิกตัวเข้าหาร่างสูง
จดจ้องไปที่ใบหน้าหล่อได้รูปที่กำลังหลับตาพริ้ม มือเล็กซนเอื้อมไปเกลี่ยจมูกโด่งเล่น
แต่ต้องรีบชักมือกลับ เพราะเจ้าของจมูกโด่งลืมตาขึ้นมา
มองจดจ้องไปที่เด็กดื้อ จนอูยองต้องหลบสายตาดุๆคู่นั้น แล้วก็แกล้งทำเป็นหลับต่อ
ปากบางเม้มเข้าหากันแน่น เพราะกลัวว่าตัวเองจะโดนดุ
“เมื่อกี้ทำอะไรหื้ม จะปลุกพี่คุณเหรอ” นิชคุณทำเสียงดุใส่เด็กดื้อ
อูยองไม่ตอบ ได้แต่เม้มปากแน่นกว่าเดิมและพยายามจะมุดหลบเสียงดุ
“พี่คุณถาม จะปลุกพี่คุณเหรอครับ!”
“ค คือ..ป เปล่าครับพี่คุณ” อูยองเห็นจมูกโด่งๆของพี่คุณก็แค่อยากเกลี่ยจมูกโด่งเล่นเฉยๆไม่ได้ตั้งใจจะปลุกสักหน่อย
คนดุเป็นต้องหัวเราะออกมาในลำคอที่เห็นเด็กดื้อตอบแบบกล้าๆกลัวๆ
“ทำไมเด็กดื้อคนเมื่อกี้ต้องเม้มปากแน่นแบบนั้นด้วยน้า~
กลัวพี่คุณเหรอครับหื้ม~”
สุดท้ายนิชคุณก็ต้องเลิกแกล้งดุเด็กเพราะดูเหมือนเด็กดื้อจะกลัวเอาจริงๆ
"ก็ผมก่อกวนจนพี่คุณตื่น กลัวโดนดุ"
“ขอพี่คุณนอนต่ออีกหน่อยนะครับ เมื่อคืนกว่าจะถึงก็ดึกอยู่เหมือนกัน” พูดจบก็กดจูบลงไปแก้มนิ่มเบาๆ
อูยองครี่ยิ้มออกมาน้อยๆแล้วพูดออกมาเบาๆ
“แกล้งกันเหรอ
ฟู่วว ตกใจหมดเลย”
แล้วอูยองก็หลับไปพร้อมกับนิชคุณอีกรอบ
.
.
.
.
.
.
ช่วงเย็นๆของวันหลังจากติวหนังสือให้อูยองเสร็จ นิชคุณมีข้อเสนอให้อูยองว่าวันนี้อยากทำอาหาร หรืออยากตกแต่งร้าน เพราะช่วงนี้ก็ใกล้คริสต์มาสเข้ามาทุกที
“อืม~อูยองอยากทำอาหารนะครับพี่คุณ แต่อูยองก็อยากจัดร้าน” อูยองทำท่าคิดหนักเพราะเลือกไม่ถูก
“เป็นคนหลายใจเหรอเราหืม~ เลือกเอาสักอย่างสิครับ” มือหนาเอื้อมไปหยิกแก้มป่องด้วยความหมั่นเขี้ยว
“งั้นอูยองเลือกจัดร้านก็ได้ครับ น่าสนุกดี”
“ป่ะงั้นลงมือกันเลยเนอะ”
วันนี้อูยองทำหลายหน้าที่ทั้งช่วยนิชคุณขนของออกมาเตรียมตกแต่ง หยิบนู่นจับนี่อยู่ตลอดเวลา ส่วนพนักงานร้านถูกสั่งให้กลับก่อนเวลาตั้งแต่ตอนบ่ายแล้ว และตอนนี้ อูยองก็ทำหน้าที่บรรจงห่อของขวัญกล่องเล็กๆเพื่อนำไปประดับต้นคริสต์มาสต้นใหญ่ ที่อยู่ใจกลางร้านส่วนนิชคุณกำลังประดับไฟแต่ติดอุปกรณ์ต่างๆให้กับต้นคริสต์มาสเช่นกัน
“พี่คุณ
อูยองห่อของขวัญกล่องเล็กเสร็จแล้วน้า~ ให้เอาไปติดเลยรึเปล่าครับ”
อูยองตะโกนมาถามคนที่กำลังตกแต่งต้นคริสต์มาส
“ครับเอามาให้พี่คุณเลยครับ เดี๋ยวพี่คุณติดเองนะอูยอง”
“นี่ครับพี่คุณ” อูยองหอบเอากล่องของขวัญกล่องเล็กๆหลายๆกล่องมาให้นิชคุณ
“เหนื่อยรึเปล่าครับ วันนี้พี่คุณใช้งานหนักไปรึเปล่านะ อูยองไปนั่งพักก่อนนะครับ ตรงนี้เหลือแต่ติดของขวัญกล่องเล็กๆพวกนี้ก็เสร็จแล้วล่ะครับ”
“ไม่เหนื่อยเลยครับพี่คุณ อูยองสนุกมากกว่า อูยองจะอยู่ตรงนี้จนกว่าพี่คุณจะตกแต่งเสร็จแล้วค่อยไปพักพร้อมกันนะครับ” พูดพร้อมยื่นกล่องของขวัญกล่องเล็กให้นิชคุณไปติดประดับบนต้นคริสต์มาสทีละกล่องๆจนเสร็จ
“เรานี่มันเด็กดื้อจริงๆเลนน้า พี่คุณบอกให้นั่งพักก็ไม่ยอมไปนั่ง ดูสิเหงื่อออกเต็มตัวไปหมดแล้ว ดูมอมแมมเชียว นั่งรอตรงนี้นะครับพี่คุณจะไปเอาน้ำมาให้”
คนพี่เดินมาพร้อมน้ำหนึ่งแก้วและผ้าเช็ดหน้าหนึ่งผืน
“นี่น้ำครับ” นิชคุณยื่นน้ำให้และลากเก้าอี้เข้ามานั่งใกล้ๆอูยองเพื่อซับเหงื่อให้ มือหนาจับผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาและบรรจงซับเหงื่อออกจากหน้าให้อูยองอย่างอ่อนโยน
“อูยอง คริสต์มาสนี้อยากได้อะไรเป็นพิเศษรึเปล่าครับ”
ถามพร้อมจ้องไปที่คนกำลังดื่มน้ำอยู่
อูยองวางแก้วลง “ทำไมเหรอครับพี่คุณ
ถ้าอูยองอยากได้แล้วซานตาครอสจะเอามาให้หรอครับ” เจ้าเด็กดื้อพูดออกมากวนๆและหัวเราะออกมา
“อูยองนะไม่เคยเชื่อเรื่องซานต้าหรอกเพราะตอนเด็กๆอูยองเคยแขวนถุงเท้าไว้หน้าบ้านพอตื่นเช้ามาก็ไม่เห็นจะมีอะไรในถุงเท้านั่นเลย”
นิชคุณฟังเด็กที่อยู่ข้างหน้าเล่าเป็นตุเป็นตะเป็นต้องหัวเราะออกมา
“อะ ซานต้า‘คุณ’ให้” พร้อมยื่นกล่องเล็กๆให้อูยอง “รับไปสิครับ ซานต้าคุณอุส่าเอามาให้แล้ว ให้กับมือเลยด้วย”
อูยองฉีกยิ้มกว้าง แต่ข้างในคืออะไรตอนนี้ยังไม่รู้ “ขอบคุณครับซานต้าคุณ อูยองแกะเลยได้มั้ยครับ”
“อื้ม เอาเลยครับแกะเลย”
พอแกะแล้วอูยองเป็นต้องฉีกยิ้มกว้างออกมาอีกรอบของในกล่องคือสร้อยมีจี้รูป “N”
“เป็นสร้อยคู่ครับ
ตัว N คือ Nichkhun คนอื่นจะได้รู้ว่าอูยองมีเจ้าของชื่อ
“นิชคุณ”
ส่วนของพี่คุณคือตัว W เป็นเจ้าของ “อูยอง” ไง ชอบมั้ยครับ”
อูยองเอาแต่ยิ้มเขินๆ “ชอบมากครับพี่คุณ”
“มาพี่คุณใส่ให้นะครับ ห้ามหาย! ห้ามถอด! สัญญามั้ยครับ”
อูยองยกนิ้วก้อยขึ้นมา “สัญญาครับ จะรักษาอย่างดีเลย”
“พอใส่สร้อยรูปตัว
N แล้วดูเหมาะมากเลยนะอูยอง
แล้วอูยองไม่มีอะไรตอบแทนพี่คุณบ้าง
เหรอครับหืม”
“คือ..อูยองขอโทษนะครับ อูยองเอามาให้พี่คุณทีหลังได้มั้ย อูยองไม่รู้นี่! ว่าพี่คุณจะมีอะไรให้อูยองอะ!” อูยองตอบงอนๆเพราะอยู่ๆก็มาทวงขอบตอบแทนกันเอาดื้อๆ
“ไม่ใช่ครับ พี่คุณหมายถึงนี่ ” นิชคุณพองแก้มแล้วเอานิ้วจิ้มๆที่แก้ม “ขอสักฟอดสิครับ...นะ..” นิชคุณยื่นหน้ารอให้อีกคนมาหอมแก้ม
พอรู้ว่าอีกคนให้หอมแก้มอูยองต้องหน้าแดงขึ้นมาทันที “พี่คุณอะ”
“ไม่ได้เหรอครับ น่าน้อยใจจังเลยน้า” นิชคุณทำเสียงน้อยใจขึ้นมาทันที
ฟอดดดดดด
“พอใจรึยังล่ะครับ”
“ถ้าได้อีกข้างก็จะดีนะครับ”
“ไม่เอาแล่ว พี่คุณบ้า!”
ฟอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“คนฉวยโอกาสสสสสสสสส” อูยองตะโกนประท้วง
“ฉวยโอกาสที่ไหนล่ะครับ พี่คุณกลัวอูยองเสียเปรียบ เลยต้องหอมคืนไง”
อูยองทำตาค้อนใส่ทันที ยิ่งอูยองทำแบบนี้ก็ยิ่งเรียกร้อยยิ้มให้กับนิชคุณมากขึ้น
.
.
.
“อูยองดึกแล้วเราไปอาบน้ำนอนก่อนพี่คุณได้เลยนะครับ พี่คุณขออยู่ห้องทำงานแป๊บนึง”
“ค๊าบบ”
.
.
.
“พี่คุณทำอะไรเหรอครับ
ทำไมไม่ยอมไปนอนสักที” เห็นว่าดึกแล้ว แต่พี่คุณไม่ยอมเข้าไปนอนสักที อูยองก็เลยอูยองเดินออกมาหานิชคุณที่ห้องทำงาน
“พี่คุณเช็คบัญชีประจำวันของร้านครับ แล้วทำไมเรายังไม่นอนอีกหืม ดึกแล้วนะครับ”
“อูยองนอนไม่หลับครับ ก็เลยออกมาหาพี่คุณ” อูยองลากเก้าอีกอีกตัวมานั่งข้างๆนิชคุณ “พี่คุณต้องเช็คบัญชีแบบนี้ทุกวันเลยเหรอครับ”
“ครับ พี่คุณต้องทำทุกวัน”
“พี่คุณเหนื่อยแย่เลยนะครับ เรียนก็หนักพอแล้ว งั้นอูยองจะเรียนบัญชีดีมั้ยครับจะได้มาช่วยพี่คุณทำบัญชีไง”
นิชคุณเป็นต้องยิ้มให้ “กลัวพี่คุณเหนื่อยขนาดนั้นเลยเหรอครับ เรียนแบบที่เราชอบจะดีกว่านะ”
“อูยองพูดเล่นครับ อูยองไม่ชอบตัวเลขเยอะๆสักเท่าไหร่ฮ่าๆ แต่อูยองก็ไม่อยากเห็นพี่คุณเหนื่อยนี่ครับ แต่พี่คุณเก่งจังเลยนะครับ เป็นทั้งเจ้าของร้านอาหาร ตอนกลางคืนเช็คบัญชีเองทุกวัน พอตอนกลางวันก็ไปเป็นคุณหมอ เป็นหลายอย่างคงเหนื่อยแย่เลย”
“ลืมอะไรอีกอย่างรึเปล่า พี่คุณเป็นแฟนอูยองด้วยนะ”
“อะ อะไรครับ พี่คุณอย่ามาโมเม พี่คุณยังไม่เห็นขออูยองเป็นแฟนเลยสักคำ” อูยองทำท่างอนๆ
“แล้วที่ให้สร้อยพี่คุณยังแสดงออกไม่พอเหรอ เด็กดื้อ”
“ก็พี่คุณยังไม่ได้ขออูยองเป็นแฟนนี่ครับ แบบ ‘เราเป็นแฟนกันนะแบบนี้อะ’ ”
อูยองนั่งกอดอกแล้วทำท่างอนๆ
“เราอยากได้แบบนั้นเหรอครับ”
นิชคุณเชยคางอูยองขึ้นมาให้สบตา
“อย่าหลบตาสิครับ ... มองตาพี่คุณสิ … อูยอง~มองตาพี่คุณสิครับ” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขึ้น
อูยองค่อยๆมองดวงตากลมโตคู่นั้น พอโดนพี่คุณจ้องแบบนั้นมันก็ทำให้ใจสั่นแรงได้เหมือนกันนะ
“เราเป็นแฟนกันนะ อูยองเป็นแฟนพี่คุณนะครับ”
(>//<)
“ว่าไงครับ..... พี่คุณขออูยองเป็นแฟนแล้วนะ ตอบพี่คุณสิว่าจะให้เป็นไม่ให้เป็น”
“ค ครับ เป็นแฟนกันครับ”
“ไม่เอา~ตอบใหม่ แล้วก็สบตาพี่คุณด้วยครับ”
>..<
“ครับ อูยองจะเป็นแฟนพี่คุณ” ดวงตาเรียวเล็กสบตากับดวงตาคมโตและพูดประโยคนั้นออกมา
มือหนาสองข้างประครองหน้าอูยองให้เงยขึ้นมาแล้วกดจูบลงไปบนกลีบปากบางอมชมพูอย่างนุ่มนวล คนโดนจูบนั่งตัวเกร็งทื่อทำตัวไม่ถูก ตาเรียวเบิกกว้างด้วยความตกใจ มือเล็กโอบกอดเอวนิชคุณแน่นและสุดท้ายตัวเล็กก็หลับตาพริ้มรับรสจูบอันแสนหวานที่อีกฝ่ายมอบให้
จูบแรก...
สัมผัสแรกมันช่างอบอุ่น นุ่มนวลและแสนหวานเหลือเกิน
ความคิดเห็น