คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [ Mafia's Honeymoon ] Ch.2 : Blush
“แกคิดอะไรอยู่ โคโรเนโร่” รัลพยายามควบคุมความรู้สึกแปลกๆ ที่เกิดขึ้นเอาไว้แล้วเอ่ยถาม
อะไรกันผ่านศึกมาตั้งเยอะแล้ว กลับมาหวั่นอะไรแบบนี้...
ตั้งสติหน่อยรัล...
“ก็แค่คิดว่า...” คนถูกเรียกชื่อเขยิบเข้าไปใกล้ขึ้นอีก จนตอนนี้เขานอนอยู่ตรงข้างๆ หัวของรัล “คืนนี้เธอสวยมาก”
สีแดงระเรื่อฉายอยู่บนแก้มของเธอ เผยให้เห็นว่าเธอเขินและหวั่นไหวกับชายคนนี้มากแค่ไหน ดวงตาสีน้ำตาลสั่น
ถึงจะเป็นคนที่ปกปิดความรู้สึกไว้ได้เก่งแค่ไหน แต่ถ้าเป็นเรื่องของเขา...
ถ้าอยู่ใกล้ชิดกับเขา...
เธอไม่เคยทำแบบนั้นได้เลย...
“ออกไปไกลๆ หน้าเลยนะ!” เสียงรัลเริ่มสั่น
ให้ตายเถอะ…
เธอไม่เคยควบคุมตัวเองเวลาได้อยู่ใกล้ชิดกับโคโรเนโร่ได้เลยจริงๆ...
“เราแต่งงานกันแล้วนะเว้ยเฮ้ย” โคโรเนโร่ยิ้มกริ่ม พลางคิดอะไรสารพัดในใจ
นี่สิค่อยดูเป็นผู้หญิงกับเขาขึ้นมาหน่อย...
ใช่ว่าเขาจะไม่เขินนะ ทุกครั้งเวลาที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับเธอ ใจเขาสั่นระรัวจะตาย ยิ่งในค่ำคืนนี้ เธอทั้งสวย ทั้งดูน่ารัก กับคำพูดที่สวนทางกับสิ่งที่แสดงออกมา
โอ้ย! ทำไมคำสาปไม่คลายให้มันหมดๆ ไปโว้ย!
ชักจะทนไม่ไหวแล้ว!
โคโรเนโร่ข่มความรู้สึกที่อยากทำอะไรต่อมิอะไร แล้วนอนจ้องหน้ารัลอยู่เงียบๆ ยื่นมือไปสัมผัสผมสีครามที่แผ่สยาย เพียงแค่การกระทำอันแสนเรียบง่าย ชวนให้หัวใจของเธอเต้นตึกๆ ไม่เป็นจังหวะเหมือนเคย
“แล้วไง...” เธอเบือนหน้าหนี ไม่อยากให้เขาเห็นหน้าแดงๆ ไปมากกว่านี้
ถ้าเปรียบนี่คือสนามรบ เธอก็กำลังถูกบุกโจมตีเข้าใส่ จนตั้งรับแทบไม่ทัน และหากประมาทและตั้งสติไม่ได้ไปมากกว่านี้ ก็มีสิทธิ์เป็นฝ่ายแพ้ได้อย่างง่ายดาย
และเธอก็ไม่อยากแพ้...
แต่ในใจของเธอน่ะ...
“พูดแค่นี้จะหันหน้าหนีทำไมละเว้ยเฮ้ย” เสียงกระซิบข้างหูทำรัลรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมา “เขินมากจนทนไม่ได้เหรอ”
พรึ่บ!
“อะ ไอ้บ้า! ใครจะไปเขินคนอย่างนายกัน!”
รัลหันกลับมาตวาดใส่ทันที ราวกับนี่คือปฏิกิริยาที่มีไว้ตอบโต้เขาอัตโนมัติ ทำเอาคนโดนตวาดถึงกับหัวเราะออกมาเบาๆ
คิดไว้ไม่มีผิด...
งั้นเอางี้เลยละกัน...
“...!!!”
หญิงสาวถึงกับพูดไม่ออก เมื่อริมฝีปากของโคโรเนโร่จรดลงมาบนแก้ม ดวงตาเบิกกว้าง ตกใจสุดขีด ไร้ซึ่งการขัดขืนหรืออะไรแต่อย่างใด
อะไรกัน...
ทำไมเธอถึงยอม...
เนิ่นนานกว่าที่โคโรเนโร่จะละริมฝีปากออก ดวงตาสีฟ้าสะท้อนความรู้สึกลึกๆ ข้างในใจที่มีเพียงแต่รัลที่รู้ว่าสื่ออะไร
“แต่งงานแล้ว ทำแบบนี้ไม่แปลกเนอะ”
“...”
เพียงแค่สบตา รัลก็สูญเสียการควบคุมตัวเอง เหมือนโดนภาพมายาเข้า มือไม้อ่อนไปหมด ในสมองของเธอมีแต่ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้
เธอแพ้แล้ว...
แพ้ไอ้เด็กนี่เนี่ยนะ...
“หนอยยย...” รัลกัดปากตัวเองอย่างเจ็บใจ
“นุ่มชะมัดเว้ยเฮ้ย”
โคโรเนโร่ยกมือขึ้นแตะที่ปากของตน รู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัวไม่แพ้คนตรงหน้า แก้มป่องๆ น่าดึงเล่นเปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อๆ ดูเหมือนเขาจะทนข่มอะไรไว้ไม่ได้อีกแล้ว
รัลในเวอร์ชั่นผู้หญิง (ขึ้นมาหน่อย) มาดึงสลักระเบิดเข้าให้!
“ขออีกทีนะ...”
เสียงอ้อนแบบเด็กๆ และสายตาหวานๆ สะกดให้หญิงสาวรู้สึกเคลิ้มไป
ความรู้สึกภายในใจของเธอถูกปลดปล่อยออกมา เธอไม่คิดที่จะขัดขืนอะไรอีกแล้ว ปล่อยให้เขาได้ทำในสิ่งที่เขาต้องการ
วินาทีนี้ เธอมีความสุขมากเหลือเกิน กับคนที่เธอรัก กับคนที่เธอรอมาตลอด ถึงเขาจะเป็นเพียงเด็กทารกก็ตาม...
ก็เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งนี่นะ...
“โธ่เว้ย! ทำไมคำสาปบ้านี่ไม่คลายไปให้หมดๆ นะ ฮึ่ย!”
เสียงตะโกนอย่างเจ็บใจทำเอารัลถึงกับหลุดหัวเราะออกมา
หมอนี่ก็แค่เด็กทารก จะมีปัญญาทำอะไรแบบนั้นกับผู้ใหญ่ได้...
“ทำไม จะปล้ำฉันหรือไง”
“ก็ใช่น่ะสิเว้ยเฮ้ย! เอ้ย ผิดๆๆ”
เขาแก้ตัวเป็นพัลวัน พลางเอามือขยี้ผมสีเหลืองทองอย่างเจ็บใจมาก ถึงใจจริงอยากจะทำแบบนั้นมาก จะลงแดงตายอยู่แล้ว ถ้าโดราเอมอนมีจริง เขาจะบุกไปปล้นเอาไฟฉายขยายส่วนมาแน่นอน
ยอมเลยครับ...
รัลรวบรวมสติแล้วกลับมาเป็นรัลคนเดิม เธอลุกขึ้นมานั่ง มองเด็กน้อยที่ลนลาน ทำอะไรไม่ถูก นับ 1 2 3 ในใจ แล้วก็...
“ไปนอนตรงโน้นเลยไป๊!” ไล่เสร็จก็ใช้มือผลักออกไปสุดแรง จนชนกับผนังห้องเข้าเต็มเปา
ตู้ม!!!
ผนังเป็นรอยร้าว เศษคอนกรีตเล็กๆ กระจายอยู่บนพื้น แต่โคโรเนโร่กลับไม่เป็นอะไร ถึงอย่างนั้นสภาพก็ยับเยิน ดูไม่จืดเลย เขาค่อยๆ ลุกขึ้นแล้วกระโดดขึ้นมาบนเตียง กลับมาหาคนที่เพิ่งทำร้ายเขาไปตะกี้ ซึ่งนั่งมองเงียบๆ
“เจ็บนะเว้ยเฮ้ย!”
รัลเลิกสนใจแล้วนอนตะแคงหันหนีอีกฝ่าย เอื้อมมือไปปิดโคมไฟบนหัวเตียง โคโรเนโร่เห็นอย่างนั้นเลยนอนตาม โดยรักษาระยะห่างไว้ แล้วหันหน้าไปหาคนข้างๆ
“ฝันดีนะรัล”
“...”
--------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะ ขอบคุณเม้นที่สนับสนุน (หรือกดดัน ถถถถ) ให้อัพต่อนะคะ
เป็นไปได้ก็อยากได้เม้นมากกว่าคำว่าอัพต่อเนอะ
แต่งไปเขินไป เหมือนจะเด็ดแต่ก็ไม่สุด จะหื่นก็ไม่เชิงอีก โอ้ย 55555
ทำเอาไรท์อ่านมังงะธรรมดาไม่ได้เลย อ่านไปก็เขินไป -//-
ตอนหน้าสปอยไว้ก่อนว่าพวกเขาจะได้ฮันนีมูนกันแล้ว จะเป็นไงนั้น รอติดตามค่ะ อดใจรอหน่อยน้า
ยังไงก็ขอฝากเรื่องนี้ไว้ด้วยน้า ติชมกันเข้ามาได้เสมอ เลิฟฟฟ ♥
ความคิดเห็น