คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [ Mafia's Honeymoon ] Intro
พิธีแต่งงานเพิ่งจะผ่านพ้นไป...
แขกเหรื่อก็ต่างทยอยกันกลับหมดแล้ว...
ณ สถานที่จัดงานที่ใหญ่แบบสุดขั้ว หรูหราแต่แฝงไปด้วยความน่ากลัวแห่งนี้ ห้องโถงของโรงแรมในความดูแลของ ‘วองโกเล่ แฟมิลี่’ บริเวณงานประดับไปด้วยดอกไม้สีขาว กลิ่นหอมจางๆ ปนด้วยกลิ่นดินปืนคลุ้งไปทั่ว โต๊ะจีนกระจัดกระจายเละเทะไปบ้าง แต่ก็พอรับไหว เศษข้าวของในงานที่ถูกระเบิดเกลื่อนพื้นไปหมด งานแต่งมาเฟียก็งี้แหละนะ
ช่างเรื่องนั้นเถอะ ตอนนี้เรามาสนใจกลุ่มคนที่กำลังยืนคุยกันอยู่หน้าเวทีดีกว่า
“เจ้าบ่าวเจ้าสาวหายไปไหนแล้วล่ะ เมื่อกี้ยังอยู่บนเวทีอยู่เลย”
เด็กหนุ่มตัวเล็กเรือนผมสีน้ำตาลในชุดสูทสีขาวเอ่ยปากถามขึ้น พลางสอดสายตามองหา ‘เจ้าบ่าวและเจ้าสาว’ ด้วยความกลัวที่ว่าพวกเขาสองคนจะไปทำอะไรที่คาดไม่ถึงอีก
“ช่างมันเถอะคร้าบบบ รุ่นที่สิบ”
เสียงดังขึ้นจากข้างๆ เด็กหนุ่มที่ถูกเรียกว่า ‘รุ่นที่สิบ’ หรือชื่อจริงๆ ก็คือ ‘ซาวาดะ สึนะโยชิ’ เจ้าของเสียงหลับตาพร้อมกับยิ้มกว้างให้ แต่ถึงอย่างนั้นใจของสึนะก็ไม่สามารถสงบลงได้อยู่ดี
“โกคุเดระคุง...”
‘โกคุเดระ ฮายาโตะ’ เพื่อนของสึนะหรือจะเรียกว่าผู้พิทักษ์แห่งวายุของวองโกเล่ก็ได้ ผู้ที่ปรารถนาจะเป็นมือขวาของรุ่นที่สิบยังคงยืนยิ้มให้สึนะ แม้น้ำเสียงของคนที่เรียกชื่อเขาจะแฝงไปด้วยความกังวลอยู่มากก็ตาม
“จะไปห่วงทำไมเจ้าสึนะ คนเพิ่งแต่งงานก็ต้องอยากอยู่ด้วยกันสองต่อสองทั้งนั้นแหละเฟ้ย”
เด็กทารกผู้สวมหมวกปีกกว้างคาดแถบสีส้มและชุดสูทกระโดดจากพื้นขึ้นมายืนอยู่บนไหล่ของสึนะ ทำเอาเขาสะดุ้งโหยงเลยทีเดียว
ชื่อของเด็กคนนี้คือ ‘รีบอร์น’ อัลโกบาเลโน่ที่มาทำหน้าที่เป็นครูสอนพิเศษให้กับสึนะ แต่เป้าหมายที่แท้จริงคือการทำให้เขากลายเป็นบอสวองโกเล่รุ่นที่สิบ
“กะ แกมาอยู่บนไหล่ฉันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”
“เมื่อกี้ไง”
“เป็นแค่เด็กทารก รู้ดะ...” สึนะชะงัก “เอ่อ... ฉันลืมไปว่า...”
“จ๊างมันเต๊อะ”
รีบอร์นส่งสายตาโหดใส่ทั้งที่คำพูดออกจะน่ารัก สึนะถึงกับทำหน้าจ๋อย เขาลืมไปว่ารีบอร์นไม่ใช่เด็กทารกธรรมดา ก่อนหน้านั้นคือนักฆ่าที่ว่ากันว่าเก่งที่สุด ก่อนจะโดนคำสาปอัลโกบาเลโน่ทำให้จากร่างสูงใหญ่แสนเท่ กลับหดเหลือเพียงเท่านี้ ถึงแม้จะเพิ่งคลายคำสาปไป แต่ร่างของเขาก็ยังไม่กลับเป็นเหมือนเดิม ทำได้เพียงรอวันเวลาที่จะโตเหมือนเด็กทารกทั่วๆ ไป
เช่นเดียวกับคู่บ่าวสาวในวันนี้...
“เอาน่าสึนะ” ร่างสูงเรีอนผมสั้นสีดำเอ่ยขึ้นพลางเดินมาตบบ่าอีกข้าง เขามีนามว่า ‘ยามาโมโตะ ทาเคชิ’ เพื่อนสนิทของสึนะเช่นกัน หรืออีกอย่างคือผู้พิทักษ์แห่งพิรุณของวองโกเล่ “สองคนนั้นคงนอนแล้วล่ะ”
“อะ อึ้ม งั้นเรากลับกันเลยดีกว่า” สึนะพูดขึ้น โดยที่สายตาของเขายังคงจังจ้องไปที่เวที ซึ่งมีป้ายขนาดใหญ่แปะอยู่
‘โคโรเนโร่ ♥ รัล’
นั่นล่ะชื่อของเจ้าของงานวันนี้
“นั่นสินะ พวกเคียวโกะก็กลับกันไปนานแล้วด้วย”
ยามาโมโตะเอ่ยถึง ‘ซาซางาวะ เคียวโกะ’ คนที่สึนะแอบชอบและเป็นน้องสาวของ ‘ซาซางาวะ เรียวเฮ’ ผู้พิทักษ์แห่งอรุณของวองโกเล่ที่สุดขั้วอยู่ตลอดเวลา ซึ่งก็มีส่วนที่ทำให้เกิดงานนี้ขึ้นมาได้เช่นกัน และคนอื่นๆ อีกซึ่งกลับกันไปนานแล้วเพราะต้องพาพวกเด็กๆ ไปนอน
“งั้นก็กลับเถอะครับรุ่นที่สิบ”
ทันทีที่โกคุเดระพูดจบ รีบอร์นก็กระโดดลงจากไหล่ของสึนะ แล้วเดินไปยังทางออกของห้องโถงโดยไม่รอคนอื่นๆ ที่ยืนเหวออยู่
“เดี๋ยวสิรีบอร์น รอพวกเราหน่อยเซ่!”
สึนะรีบเดินตามรีบอร์นไป ตามด้วยโกคุเดระและยามาโมโตะ ตามกันจนทันได้ยินเสียงของรีบอร์นที่ว่า…
“น่าสงสารเจ้าโคโรเนโร่นะ ถึงอยากจะทำอะไรแบบนั้นกับรัลแต่ก็ทำไม่ได้”
--------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะ ไรท์เอง ไม่ได้เขียนฟิคมาตั้งนาน รู้สึกหัวตื้อๆ แฮะ
แต่ด้วยไฟแรงกล้าอยากเขียนคู่นี้ เลยจัดมา
เรื่องนี้ยอมรับเลยว่าแรงบันดาลใจมาจากการที่ได้ย้อนอ่านรีบอร์นถึงเล่มสุดท้าย
คืออยากเขียนคู่นี้แบบยาวๆ มาแล้ว แต่คิดไม่ออก จนพลิกมาเป็น Ver. Happy
ยังก็ขอฝากเรื่องนี้ไว้ด้วยนะคะ ติชมกันเข้ามาได้เสมอ เลิฟฟฟ
ความคิดเห็น