ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (SF YeRyeo) รักหมดใจหรือว่าใจหมดรัก

    ลำดับตอนที่ #2 : รักหมดใจหรือใจหมดรัก... chapter 1

    • อัปเดตล่าสุด 27 มี.ค. 55





    รักหมดใจหรือใจหมดรัก

     

    Chapter 1

     

                     ครืด... ครืด...

      

                     'พี่เยซองที่รัก'

                     พี่เยซองโทรหาผมจริงๆใช่ไหม

     

                     "สวัสดีครับพี่เยซอง"

                     "อุค พี่ขอโทษนะที่พักนี้ไม่ค่อยได้ไปหา พี่ยุ่งมากๆเลย เราไปโรงเรียนได้แล้วนะ พี่เป็นห่วงเรานะรู้ไหม"เสียงของฝ่ายตรงข้ามทำให้เขาดูมีชีวิตชีวาอีกครั้ง แต่...

                     "เยซองคะ ไปทานข้าวได้แล้วนะคะ"เพราะเสียงของหญิงสาวคนหนึ่งที่เล็ดลอดเข้ามาในโทรศัพท์ของเขา ทำให้เขากลับต้องเศร้ากว่าเดิมเสียอีก

                     "เดี๋ยวพี่ไปทำงานก่อนนะ แล้วพี่จะโทรหา พี่รักอุคนะ" เยซองรีบพูดรัวๆแล้ววางสายไป

     

                     อะไรกันนะ...เยซองโทรมาบอกเขาแค่นี้เองหรือ ถ้าเป็นอย่างนี้ ไม่ต้องโทรมาเสียจะดีกว่า

                     "พี่เยซองใจร้าย ผะ...ผม กะ..กะ..."น้ำเสียงอึกอักพร้อมน้ำตา เขาไม่สามารถพูดได้เลยวาเขาเกลียดเยซอง ไม่เลย... เขาไม่ทำได้เลย

                     "ผมควรจะลืมพี่ เลิกรักพี่ แต่ผมก็ทำไม่ได้เลย ทำไมนะ ทำไม... ผมเองก็ยังหาเหตุผลที่ผมยังเลิกรักพี่ไม่ได้ พี่ช่วยบอกผมที ว่าทำไม..."เอ่ยเอื้อนทั้งน้ำตา ซึ่งเขาได้แต่คิดว่า เขาช่างน่าสมเพชเหลือเกิน

     

                     ครืด...ครืด...

     

                     'คยูฮยอน'

     

                     "ฮัลโหล คยูมีอะไรกับพี่รึเปล่า"เรียวอุครีบรับโทรศัพท์เมื่อเห็นว่าเป็นรุ่นน้องคนสนิท ถึงแม้ว่าเขาจะทำเสียงให้ปกติเท่าไร แต่เสียงสะอื้นก็ยังเล็ดลอดออกมาอยู่ดี

                     "นี่คนนั้นทำให้พี่เศร้าอีกแล้วหรอครับ พี่ร้องไห้อีกแล้วใช่ไหม งั้นผมออกไปหาพี่นะ"รุ่นน้องนามว่า"คยูฮยอน"รีบพูดตัดบท ก่อนที่จะรีบรุดออกไปหารุ่นพี่ที่เขารักที่สุด

     

                     "พี่เรียวอุค คนนั้นเค้าทำอะไรให้พี่ร้องไห้อีก"คำถามแรกเมื่อคยูฮยอนเห็นรุ่นพี่ที่ตนรักมากมีคราบน้ำตาเต็มอยู่บนใบหน้สวยของรุ่นพี่

                     "เขาไม่ได้ทำอะไรพี่หรอกคยู นายกลับไปเถอะ"เรียวอุคยกมือขึ้นปาดน้ำตาแล้วรีบไล่รุ่นน้องกลับไป เขาไม่อยากให้ใครเห็นว่าเขาอ่อนแอ

                     "ไม่ ผมไม่กลับ เขาทำให้พี่ร้องไห้ พี่เสียใจ พี่ก็ยังมาแก้ตัวให้ตัวให้เขาอีก พี่รักเขามากเลยหรือไง"คยูฮยอนถามเสียงดุนิดๆ แต่ไม่รู้ว่าเพราะน้ำเสียงดุของเขาหรือเพราะคำถามที่แทงใจดำทำให้เรียวอุคถึงต้องกับปล่อยโฮออกมาอีกครั้ง

                     "ใช่ พี่รักเขามาก ถึงแม้ว่าเขาจะทำให้พี่เจ็บเพียงไหน พี่ก็จะยังรักเขา"คำตอบของเรียวอุคทำเอาเขาถึงกับสะอึกไปเลย นี่รุ่นพี่ของเขารักคนนั้นมากเลยหรอ คนนั้นเขาเป็นคนยังไงนะ ถึงทำให้รุ่นพี่ของเขารักได้ขนาดนี้

                     "พี่ครับ บอกผมได้ไหมว่าเขาเป็นใคร"คยูฮยอนถามพลางตีหน้าเครียด

                     "เขาเป็นนักร้องชื่อดังนามว่า "คิม เยซอง" นายรู้จักใช่ไหม จากที่พี่เป็นแฟนคลับของเขา จนวันหนึ่งที่พี่ได้ไปงานแฟนมีตติ้งของเขาพี่เป็นผู้โชคดีได้ทานอาหารร่วมกับเขา และได้คุยกับเขาจนสนิทกัน จากนั้นความรู้สึกพี่ก็เปลี่ยนไป ไม่ใช่แค่แฟนคลับอีกต่อไป..."เรียวอุคเล่าทั้งน้ำตา คยูฮยอนที่เห็นรุ่นพี่ร้องไห้ จึงรีบดึงร่างเล็กของรุ่นพี่ เข้ามากอดไว้

                     "เขาไม่เคยแคร์พี่เลยสักนิด ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาจริงใจกับพี่หรือเปล่า ผมว่าเขาก็คงเห็นพี่เป็นแค่แฟนคลับคนนึงนั่นแหละสักวันหนึ่งผมจะแก้แค้นเขาให้พี่"คยูฮยอนกล่าวเสียงเข้มๆ ดูน่าเกรงขาม แววตาดูมุ่งมั่นเอามากๆ

                     "ไม่ คยูอย่าทำอะไรเขานะ พี่รักเขา เขาก็รักพี่ อย่าทำอะไรเขาเลย"น้ำเสียงอ้อนวอนของเรียวอุคทำให้เขาใจเย็นลง

                     "แล้วพี่รู้ได้ไงว่าเขาก็รักพี่เหมือนกัน"

                     "ก็เขาเคยบอกพี่นี่"ทันทีที่คยูฮยอนถามจบเรียวอุคก็รีบสวนกลับทันที

                     "แล้วพี่แน่ใจหรอว่าเขารักพี่จริงๆ"เพราะคำพูดของคยูฮยอนทำเอาเรียวอุคอึ้งรับประทานไปเลย

                     "ถ้าเขาไม่ได้รักพี่จริงๆล่ะ ถ้าเขาเห็นพี่เป็นแค่ของเล่น..."

     

                     เพี๊ยะ !!!

     

                     ยังไม่ทันที่คยูฮยอนจะพูดจบฝ่ามือเล็กของเรียวอุคก็ปะทะเข้าที่ใบหน้าหล่อของคยูฮยอนอย่างจัง

     

                     "คยู นี่นายพูดอย่างนั้นกับพี่เยซองได้ไง นายควรจะให้ความเคารพเขานะ ไม่ใช่มาว่าอย่างนี้"เรียวอุคต่อว่าคยูฮยอนด้วยความโกรธ

                     "ก็ช่าง...เเต่เขาทำให้พี่เจ็บ เขาหลอกพี่ ผมยอมไม่ได้"ทว่าฝ่ามือของเรียวอุคที่ปะทะเข้าที่หน้าของเขาเมื่อครู่นี้ เขากลับไม่สะทกสะท้านเลย

                     "พี่ถามตรงๆนะ นายมาเดือดร้อนอะไรแทนพี่ นายมายุ่งกับพี่ทำไม"

                     "คือ....ผม..."

     

     ไรเตอร์กลับมาเเล้วนะคะ ตัวหนังสือมันใหญ่ไปไหม 555
    ไรเตอร์อาจไม่ค่อยได้มาอัพนะคะ อ่านหนังสือสอบ
    ฝาดคอมเม้นติชมกันด้วยนะคร้า ^^ 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×