คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : CHAPTER 7
CHAPTER 7
คืนนี้ยองแจขอมาพักที่ห้องผมชั่วคราวเพื่อช่วยผมและเจลโล่หาทางแก้คำสาปกัน แล้วผมจะแก้คำสาปยังไงล่ะครับ เจลโล่ก็บอกไม่ได้ ทำไม.. ทำไมถึงบอกไม่ได้...
"ทำไมนายถึงบอกไม่ได้ล่ะ"ยองแจถามพลางหยิบขนมมานั่งกินเล่นไปด้วย แดกอย่าง
เดียวเลยไอ้นี่ - - (ไม่ต่างไรกะแกหรอกแด้ - -)
"คนที่สาปผมเขาสั่งห้ามมาฮะ"
"นายเรียกคนที่สาปนายมาตอนนี้ไม่ได้หรอ พวกเราจะได้ช่วยต่อรองให้"แต่คำตอบที่ได้กลับเป็นการส่ายหน้าปฏิเสธ ทำให้ทั้งผมและยองแจต่างเครียดมากขึ้นไปอีก ไม่มีอะไรพอที่จะบอกได้เลยหรอเนี้ย
"นายพูดอะไรเกี่ยวกับการแก้คำสาปไม่ได้เลยหรอ บอกสักหน่อยก็ยังดีนะ"
"ผมบอกได้แค่ว่าฮยองต้องหาแม่ผมให้เจอ ผมบอกได้แค่นี้แหละฮะ"
"คนที่สาปนายนี่ใจร้ายมากไปไหม บอกอะไรไม่ได้เลยเนี้ย"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก.. ใครมาเคาะประตูเอาตอนนี้ หรือจะเป็นยงกุกฮยองอีก สงสัยโดนฮิมชานฮยองไล่มาอีกแล้วมั้ง ผมลุกไปเปิดประตูก็พบว่า หน้าประตู....ไม่มีใครอยู่เลย... ผมพยายามมองหาก็ไม่มีใครอยู่ แต่เอ๊ะ ใครเอากระดาษมาทิ้งไว้หน้าห้องผมเนี้ย เมื่อผมหยิบขึ้นมาดู ทำให้ในหัวมีแต่เครื่องหมายคำถามเต็มจนจะล้นออกมา
'มินิมาร์ท'
ใครเป็นคนเอามาทิ้งไว้ แล้วข้อความในกระดาษต้องการสื่ออะไรกันแน่
"มีอะไรหรอฮะ"เจลโล่ถามพลางลอยมาหาผมที่ยืนมองข้อความในกระดาษอยู่นานสองนาน
"เห้ยไรวะ ดูด้วยดิ"ยองแจวางถุงขนมก่อนรีบลุกมาชะเง้อมองข้อความในกระดาษในมือผม
"มันหมายความว่าไงกันแน่"
"มีใครแกล้งเอามาทิ้งไว้หน้าห้องมึงเปล่า"
"เดี๋ยวกูมา แปบ"ผมวิ่งลงไปหาเจ๊จีอึนที่ยังนั่งฟังเพลงและเล่นเกมอย่างสบายใจอยู่บนเก้าอี้หลังเคาท์เตอร์
"เจ๊ครับ"
"..."
"เจ๊จีอึน"
"..."เห้ย คนหล่อมายืนข้างๆยังไม่รู้เรื่องอีก
"เจ๊โว้ยยยยยยยยยยยย"
"ห้ะๆๆๆ ใครเรียกคนสวย ไอ้แด้ ลงมาอะไรป่านนี้ห้ะ"จีอึนที่ตกใจกับเสียงอันหล่อเหลา(?)ของผมดึงหูฟังออกจากหูตัวเองทันที
"เมื่อกี้เจ๊เห็นใครเดินเข้ามาในนี้บ้างไหม"
"ไม่เห็นมีเลยนะ ทำไมหรอ"
"เพราะเจ๊มัวแต่เล่นเกมป่ะเนี้ย"
"ไอ้บ้า ฉันพึ่งเล่น"
“แล้วเมื่อกี้ ใครมาเคาะประตูห้องผมเนี่ย....”
“มีอะไรหรือเปล่าไอ้แด้?”
“อ..อ๋อ เปล่าครับ เล่นเกมต่อไปเถอะครับ”ผมเดินกลับห้องไป ปล่อยให้เจ๊จีอึนนั่งงงต่อไป
สรุปเมื่อกี้ใครมาเคาะประตูห้องผม? แล้วทำไมถึงเอากระดาษมาทิ้งไว้หน้าห้อง? จะว่าทิ้งขยะก็ไม่ใช่ หน้าห้องผมไม่ใช่ที่ทิ้งขยะ หรือมันจะเป็นคำใบ้สำหรับการแก้คำสาปของเจลโล่...
“สรุปพี่ที่นั่งตรงเคาท์เตอร์ว่าไงมั้งมึง”ผมแค่เปิดประตูห้อง ยังไม่ทันก้าวเข้าไปเลย ไอ้หมูแจก็ยิงคำถามมาทันที แหม่ จะให้กูเข้าห้องก่อนก็ไม่ได้เนาะมึง -*-
“เจ๊แกบอกว่าไม่เห็น”
“หรือว่าที่มาเคาะประตูเมื่อกี้...จะไม่ใช่คน”
“จะอะไรก็ช่างยังไงคืนนี้ก็ดึกแล้ว อาบน้ำนอนไปมึง”ผมเดินไปหาไอ้หมูแจที่นั่งเล่นกับแมวของเจลโล่ก่อนเตะตูดไล่มันไปอาบน้ำ
“แค่นี้มึงต้องใช้ตีนเลยหรอวะ งั้นก็ยืมเสื้อผ้ามึงใส่ก่อนละกัน”
“มึงใส่ตัวเดิมไปดิ มึงยิ่งอ้วนๆอยู่ เดี๋ยวเสื้อกูปริหมด เสียดายของ”จริงๆไอ้หมูแจมันก็ไม่ได้อ้วนอะไรมากมายหรอกครับ ช่วงที่พึ่งรู้จักกับมันใหม่ๆ วันๆมือมันจะต้องมีขนมสักถุงไม่ก็ช็อกโกแลตสักแท่งติดไม้ตืดมือตลอด พอผมเริ่มแซวเริ่มล้อมัน มันก็เลยเริ่มออกกำลังกายจริงจังจนจากพุงน้อยๆของมันเริ่มเปลี่ยนเป็นกล้ามเนื้อ หุ่นดีขึ้นเรื่อยๆ แต่ถึงยังไงผมก็ยังเรียกมันว่าไอ้หมูแจอยู่ดี ฮ่าๆๆ
“เอะอะก็เรียกกูไอ้หมูนะ กูไม่อ้วนแล้วโว้ย ไอ้ดำมืดดดด”ยองแจวางแมวลงบนพื้นก่อนลุกขึ้นเดินไปอาบน้ำ
“ขอบคุณนะฮะ”เจลโล่อุ้มแมวขึ้นมาก่อน คลี่ยิ้มให้ผม
“มีอะไรให้ฉันช่วยก็บอกแล้วกันนะเด็กน้อย”เจลโล่ยื่นแมวมาให้ผมอุ้มต่อ ก่อนพยักหน้าและลอยเข้าตู้หายไป
ขอให้เขากลับมาเป็นคนเร็วๆด้วยเถอะ...
ในระหว่างที่ผมนั่งรอไอ้หมูแจอาบน้ำ ผมก้มมองแมวตัวน้อยๆบนตักที่ยิ่งนับวันมันก็ยิ่งน่ารักน่าเอ็นดูมากขึ้น มันพยายามปีนขึ้นมาบนตัวผม ถึงแม้จะตัวเล็กแต่กรงเล็บมันนี่สิเกี่ยวเสื้อผมจนจะเป็นรูแล้ว - -“ แต่ก็ช่างเถอะ ยังไงเสื้อตัวนี้ก็เก่าแล้ว เป็นรูๆอีก เท่ดีวุ้ย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ไอ้แด้ กูใส่ชุดไหนได้บ้าง”ยองแจเดินหัวเปียกออกมาจากห้องน้ำโดยที่ไม่เช็ดอีกตามเคย น้ำหยดเต็มพื้นแล้วโว้ย
“มึงนี่ อีนิสัยไม่เช็ดผมนี่ยังไม่เลิกอีกหรอวะ”ผมเดินไปหาเสื้อผ้าสำหรับไอ้หมูแจ ด้วยความที่น้ำหยดเต็มพื้น ไอ้หมูแจที่กำลังเดินมาหาผมดันลื่นน้ำอีก ผมรีบหันไปคว้าเอวมันไว้ ดีนะที่ทัน มาอีกแล้วครับ ฉากเหมือนในละครเลย- -“
“มึงเลิกจ้องหน้ากูได้และ กูรู้ว่ากูหล่อ”
“ถุ้ย ถ้ากูไม่รับมึงคงหัวฟาดพื้นไปและ”
“กูว่ามึงเอามือออกจากเอวกูได้และ เดี๋ยวจะมีคนหึงมึงนะ”ไอ้หมูแจพูดเหมือนรู้ว่าถ้าผมยังไม่ปล่อยมือ ผมอาจจะโดนใครแกล้งเอาก็ได้
“ทำไมล่ะ มึงเกลียดกูหรอ”ผมแกล้งกระชับเอวอีกคนมาใกล้ๆ ทำให้ไอ้หมูแจรีบว้ากๆๆใส่หน้าผมทันที
“ไม่ต้องมาแกล้งผมเลยฮะ ผมไม่หึงหรอกนะ”เจลโล่ปรากฏตัวขึ้นมาข้างๆผมก่อนยู่ปากใส่ อยู่เฉยๆนายก็น่ารักแล้ว ยิ่งทำแบบนี้ยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่ ผมค่อยๆคลายมือออกจากเอวไอ้หมูแจก่อนหยิบเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นยื่นให้มัน
“ไม่หึงแต่นายหน้าแดงเลยนะ ^^”ยองแจหันไปเห็นเจลโล่ที่แอบหน้าแดงน้อยๆอยู่ สงสัยจะชอบไอ้แด้มันแน่เลย
“ฮยองไม่ต้องมาแขวะผมเลยนะ ทำไมมีแต่คนแกล้งผมเนี้ย”เจลโล่จากน่ารักหน้าเริ่มจะเป็นตูดแล้วครับ ฮ่าๆๆๆ ก่อนลอยกลับเข้าตู้ไป
“เจลโล่นี่น่ารักเหมือนกันแหะ”
“เห้ย มึงห้ามยุ่งนะเว้ย”
“แน่ะ มึงชอบเจลโล่ใช่ไหมมมม บอกกูมาน.. ”ผมเอาเสื้อที่จะให้มันใส่ยัดปากมัน ไอ้หมูแจ! มึงจะเสียงดังไปแล้วนะเว้ย!
“มึงรีบไปแต่งตัวแล้วนอนเลยนะ กูสั่ง ก่อนที่กูจะเตะมึงออกจากห้องกู”
“อ่ะจ้ะๆ นอนก็นอน ฝันดีเว้ยไอ้มืด”ยองแจรีบใส่เสื้อผ้า เอามือสางผมน้อยๆก่อนรีบกระโจนไปนอนบนเตียงของผม
‘มึงชอบเจลโล่ใช่ไหม’
ประโยคนี่วนเวียนอยู่ในสมองผมไม่ไปไหน ผมชอบเขาหรอ?ทั้งๆที่เจอกันได้ไม่นาน ถ้าถามถึงความรู้สึกที่ผมมีต่อเขา ผมอยากดูแลเขา อยากช่วยเขาแก้คำสาป เป็นห่วงว่าในวันที่อากาศหนาว เขาจะเป็นยังไงบ้าง ความรู้สึกพวกนี้มันอะไรกัน...
สวัสดีค่ะรีดเดอร์ทุกคน
ตอนนี้อาจจะสั้นกว่าตอนอื่น เพราะ ไรท์ตัน แหะๆ- -“
แด้จะเจอแม่ของโล่เมื่อไหร่น้า~ รอติดตามตอนไปละกันค่ะ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นด้วยนะคะ ^^
ความคิดเห็น