fic (all27) พันธนาการแห่งเลือด

ลำดับตอนที่ #5 : 4

basil talk

"พี่สึนะยังไม่มาเหรอ หิวแล้วน่ะT_T"
"เดี๋ยวพี่ไปตามให้ไหม"
"ไม่ต้องเหรอครับเดี๋ยวผมไปตามเอง"
โกคุเทระรีบพูดทันทีที่พี่จีอ็อคโต้ลุกขึ้น ในขณะที่ผมเบะปากอยู่ รีบอร์นก็มองหาพี่ผมอยู่
"ไม่ต้องไปหาฉันเหรอ ฉันมาแล้ว"
"พี่ครับ"
ผมดีใจก่อนที่จะวิ่งไปก่อนพี่ชายตนเองทันที พี่จีอ็อคโต้ติเราทั้งสอง
"บาจิล บางทีสึนะก็อยู่บ้านน่ะไม่ได้ไปไหนอย่าห่วงตลอดเวลาแบบนี้สิ สึนะก็เหมื่อนกันถ้ารู้ว่าบาจิลขี้เป็นห่วงแบบนี้น่าจะมาให้เร็วหน่อย"
"ก็แปปเดี้ยวเองง่ะT_T"
ผมยิ้มอย่างมีความสุขแกมม่ารีบอร์นมากินด้วยก็เหมื่อนครอบครัวเลย กินอยู่พร้อมหน้ากัน
"โกคุเทระคุง ฮารุจังมากินด้วยสิ"
ผมพูดพลางหยิบที่นั้งให้ทั้งสองคนที่ยืนเกลออยู่ ในขณะที่พี่ืชายทั้งสองขอผมเห็นด้วย โกคุเทระกับฮารุตกใจก่อนที่จะปฏิเสธกันยกใหญ่
"ไม่ได้เหรอครับ/ค่ะ"
"ไม่เป็นไรเหรอ"
"มิบังอาจครับ/ค่ะ"
ทั้งสองคนปฏิเสิธพลางมองหน้ารีบอร์นที่นั่งข้างๆพี่สึนะ พี่ืสึนะเห็นทั้งสองเอาแต่เล่นตัวเมื่อผมชวนสารพัดทั้งคู่ก่อนที่จะยิ้มโหดๆในขณะที่รีบอร์นใส่กระสุน
แกร็ง
"นี้คือคำสั่งน่ะ ทั้งสองคน"
"ไม่ทำตาม ยิงทิ้งเลย"
รังสีสีส้มปนสีดำของรีบอร์นกระจายออกไป ทำให้ทั้งสองคนรีบนั่งทันทีในขณะที่พี่จีอ็อคโต้ของผมขำอยู่ ในขณะที่ทั้งสองคนนั่งกินอย่างเกรงใจ ร่างบางก็นั่งมองหน้าทั้งสองคนทำให้ทั่งสองงคนทำตัวไม่ถูก
"พวกนายไปฝึกมีดกันที่ไหนน่ะ ฉันอยากไปดู"
ทั้งสองคนหยุดกินทันที ในขณะที่พี่จีอ็อคโต้ก็หยุด ทุกคนก็หยุดตาม ทั้งสองคนที่โดนถามก็ทำหน้าเขินอาย
"จะไปจริงๆเหรอครับ"
"อื้ม"
"พวกผมฝึกไม่ค่อยดีน่ะครับ"
"รับได้"
"กินเสร็จพาพวกฉันไปด้วย"
รีบอร์นพูดเสริม ทั้งสองคนเลือกไม่ได้ เมื่อกินเสร็จก้พาพวกเราไปกัน

********************************************************************

ณ โรงฝึก Asarigumi 

yamamoto takeshi talk

ผม ยามาโมโตะ ทาเคชิ  เป็นเจ้าของโรงฝึก Asarigumi ที่พ่อผมเป็นคนสร้างเพื่อให้คนที่อยากเก่งดาบมาฝึก โรงฝึกของผมทำมาจากไม้เนื้อแน่นเวลาฟันพลาดก็ไม่ค่อยเป็นไรมาก ตั้ง

อยู่ในที่ธรรมชาติ เห็นอย่างนี้ไม่มีใครรู้เหรอว่าผมเป็นอะไรน่ะ.
ขณะนั้นก็มีรถดำคันงามมาจอดอยู่หน้าโรงฝึกก่อนที่โกคุเทระ ฮายาโตะก็ลงมาจากรถ และเดินไปเปิดประตูให้อีกคนที่อยู้ข้างในออกมา
"ที่นี้งั้นรึ สรรหาจัง"
โกคุเทระขำเบาๆในขณะที่ผมอึ้ง กับร่างบางผมสีน้ำตาลตรงหน้า
...น่ารักอย่างนี้..ผู้ชายเหรอเนี้ย
...ไม่อยากเชื่อ..กลิ่นแปลกๆ..
..มนุษย์เหรอนั้น..กลิ่นเลือดแปลกจัง..
...น่าหลงใหล..
ผมตั้งสติได้สักพักก่อนที่จะเดินไปทักเมื่อลงมากันหมดแล้ว
"สวัสดี โกคุเทระคุง ฮารุนายพาคนไหม่มาฝึกเหรอ"
ร่างบางมองหน้าผมด้วยสายตาเรียบเฉยก่อนที่จะตอบแทนทั้งสองคนที่หอบของกันอยู่
"ฉันเป็นเจ้านายของทั้งสองคนน่ะ เป็นเพื่อนด้วย จะมาฝึกด้วย"
"งั้นเหรอ ผมยามาโมโตะทาเคชิและคุณ......"
ผมยิ้มเล็กน้อย ก็ผมยังไม่รู้ชื่อร่างบางตรงหน้า ร่วมถึงคนแปลกๆไหม่ที่ออกมาจากรถคันนั้นด้วย
"ฉันชื่อสึนะคนที่เกาะแขนฉันชื่อบาจิลน่ะ"
"คุณสึนะ คุณบาจิล"
ร่างเล็กยิ้มอย่างเป็นมิตรกลับมาให้ในขณะที่ร่างบางยิ้มให้เล็กน้อย ผมหน้าแดงเล็กน้อยก่อนที่ทั้งสองคนที่ยกของเสร็จก็เดินตรงมาหาผม โกคุเทระเดินมากระซิกผมเบาๆ
"นี้พวกเค้ายกโขยงมาดูฉันฝึกกับฮารุอย่าทำให้ฉันหน้าแตกต่อหน้าพวกเค้าล่ะ"
โกคุเทระพูดขู่ผมในขณะที่ผมไม่รู้สึกกลัวเค้าเลย ผมเดินนำทุกคนไปแนะนำสถานที่ต่างในขณะที่โกคุเทระกับฮารุวิ่งไปฝึกกัน ซึ่งร่างบางอยู่ใกล้ผมสุดแต่ก็ไม่วายมีคนอื่นจ้องผมเป็นตาเดียว นี้ขี้หวงกันขนาดนี้เชียว ยิ่งคนใส่สูทดำนั้น
"รอบข้างนี้ธรรมชาติจัง"
"คับ ผมชอบปลูกต้นไม้และตกแต่งรอบโรงฝึกน่ะครับ"
ผมตอบร่างบางที่พูดทำลายความเงียบและแรงกดดันระหว่างทาง ผมสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนึงแต่ไม่กล้าถาม ผมจึงพาทุกคนไปที่ลานกว้าง
"นี้ทุกคนไปเดินเล่นชื้นชมที่นี้กันก่อน อย่าพึ่งฝึกกันน่ะ เพราะทุกคนพึ่งมาไหม่"
ผมพูดเสร็จทุกคนก็แยกย้ายกันไปทันที เหลือร่างบางที่ยืนอยู่ข้างผมอยู่เฉยๆไม่ไปไหน นี้ล่ะโอกาสของผม
"นี้มีแฟนรึยังน่ะ"
"ยังไม่มีน่ะ"
เป็นอย่างที่ผมคิด เอ๋ แล้วคนใส่สูทสีดำละ
"แล้วคนใส่สูทสีดำล่ะ"
"ฮะฮะฮะฮะ รีบอร์นน่ะเหรอ นั้นผู้ปกครองฉัน"
ร่างบางหัวเราะเบาใส่หน้าผมในขณะที่ผมหน้าแตกอยู่
ผู้ปกครองเหรอ ยังหนุ่มเนี้ยน่ะ แต่ก็เท่ากับร่างบางโสดน่ะสิ มีโอกาสจีบ ผมเลยขยับไปใกล้ชิดกับร่างบางเล็กน้อย 
..กลิ่นน่าหลงใหลนี้อีกล่ะ..ทำไมกัน
ผมลองสูดกลิ่นเลือดในตัวร่างบางดู ก่อนที่ผมจะรีบปิดปากเพื่อไม่ให้ร่างบางเห็นและวิ่งออกไปทันที กลิ่นนั้น  ทำให้ผมกระหาย คนนั้นคือคนที่มีสายเลือดที่เหล่าแวมไพร์เราต้องการงั้นเหรอ อยู่ใกล้ตัวผมแค่นี้เอง 
ในห้องน้ำผมมองกระจกก่อนที่ส่องเขี้ยวของตนเองและรีบกินสารที่คล้ายเลือดเข้าไปและล้างหน้าหลายครั้ง ก่อนที่มันจะกลายเป็นฟันธรรมดา
เหตุผลที่ผมปลูกต้นไม้ใหญ่ๆทำให้ที่นี้ร่มเงาแสงแดดไม่ค่อยส่องเข้ามาถึง และที่ๆไม่ค่อยมีคนผ่านมากนัก ก็อย่างที่หลายคนเข้าใจ
มันก็เพราะ.....
.........

ผมคือแวมไพร์อารยะ

********************************************************************

อีกด้านของโรงฝึก

"อยู่ๆก็วิ่งหนีไปเฉยเลย"
ร่างบางกอดอกมองไปที่ห้องน้ำที่ยามาโมโตะวิ่งเข้าไป บาจิลมอง
"สงสัยท้องเสียมั้ง"
"นายไปพูดอะไรให้เค้าเสียใจเหรอ หักอกเค้าอ่ะดิ"
จีอ็อคโต้ยิ้มทะเล้นให้ร่างบางในขณะที่รู้ว่าร่างบางนั้นเสน่ห์แรง
"จะบ้าเหรอพี่จีอ็อคโต้"
รีบอร์นมองสึนะที่ไล่ีตีจีอ็อคโต้และมองไปที่ที่ยามาโมะโตะวิ่งไป
"น่าสงสัยแหะ..."

-------------------------------------------------------------------------------------------------
ไรเตอร์
จบไปอีกตอนนึงน่ะค่ะ 
ยามาโมโตผู้ท้าชิงคนที่2ค่ะ แวมไพร์อารยะ
มีการสงสัยว่าสึนะเป็นแฟนกับรีบอร์นด้วย55555+
ตอนนี้ไรเตอร์คิดไม่ค่อยออกแต่ก็แต่งค่ะ ซือของเรานี้เสน่ห์แรงจัง
อ่านแล้วเม้นด้วยน่ะค่ะ 
to be continued 5555+