fic (all27) พันธนาการแห่งเลือด

ลำดับตอนที่ #25 : 22

ณ ร้านอาหารของโรงพยาบาล

สาวน้อยบลูเบลมองบรรยากาศรอบข้างอย่างไม่ค่อยดีนัก เพราะตัวเธอเองก็ไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับจีอ็อคโต้สักเท่าไร แต่ดูเหมื่อนเจ้าตัวเองจะไม่อยากเล่าให้เธอฟังนอกจากคนที่ตั้งคำถาม เธอเลยแค่เดินไปเสริฟอาหารและเดินออกมาค่อยยืนแอบฟังอยู่ห่างๆ จีมองหน้าร่างโปร่งที่ยังคงความเย็นชาอยู่ด้วยความสงสัยเต็มทน. แม้มันคือการลึกฟื้นให้ความเจ็บปวดสุดๆของร่างโปร่งตรงหน้าก็ตาม
"จริงๆแล้วน่ะ ครอบครัวฉันมีพ่อแม่และเราพี่น้องสามคน....."
จีกินอาหารที่เสริฟตรงหน้าพลางตั้งใจฟังเมื่อร่างโปรงเล่าขึ้น แม้บางอันเค้าจะได้ยินมาแล้วก็ตาม
"พวกเรามีความสุขมาตลอดจนสึนะอายุครบ5ขวบ ในวันที่ฉลองวันเกิดให้สึนะ เจ้าพวกนั้นก็บุกมาปาร์ตี่้ด้วย...."
ร่างโปร่งพูดหยุดเป็นวรรคๆก่อนที่จะก้มลงเอาช้อนเขี้ยข้าวต้มที่ร้อนกำลังดีไปมา
"โอเลกาโน่โดนเดม่อน สเปรเด้ ใช่อะไรสักอย่างที่ฉันเองก็ไม่รู้จนถึงทุกวันนี้บีบโอเลกาโน่จนตาย....จากที่สึนะเล่ามาหมดนั้นทำให้ฉันมีความเกลียดแวมไพร์มากขึ้นแต่ไม่ได้เกลียดทุกสายพันธ์รึมากเกินไป สึนะเห็นเหตุการ์ณทุกอย่าง....."
"อำนาจเลือดของแวมไพร์อสูรน่ะ ควบคุมคนที่จ้องได้เช่นกัน"
ร่างโปร่งเงยหน้ามองคนตรงหน้าก่อนที่จะโค้งเล็กน้อยเป็นการขอบคุณ
"ขอบคุณน่ะที่บอก แล้วหลังจากนั้นหลังจากโอเลกาโน่ตาย ทุกคนในงานก็แตกตื่นจนมีเด็กอีกคนชื่อว่าเบียคุรันมาฆ่าทุกคน เดม่อนฆ่าพ่อ เบียคุรันฆ่าแม่ สึนะได้แต่ต้องซ่อนอยู่ในตู้แคบๆนั้นซึ่งฉันก็พึ่งมาเห็นเหตุการ์ณในตอนนั้นพอดี บาจิลกำลังจะโดนจับตัวไปในขณะนั้น สึนะก็เข้ามาขวางในขณะที่ฉันยืนอึ้งอยู่....."
ร่างโปรงพูดด้วยเสียงสั่นๆขึ้นก่อนที่น้ำตาจะใหลรินเล็กน้อยจนจีรู้สึกผิดขึ้นมาอีกครั้ง
"หลังจากนั่นเจ้าพวกนั้นก็จะจับสึนะและบาจิลไปแต่สึนะขัดขื่นจนมืออันโสโครกของมันปล่อยออกจากน้องทั้งสองของฉัน ตอนนั้นเมื่อได้โอกาศ ฉันก็วิ่งเข้าไปฉุดกระซากทั้งสองเข้าไปในห้องครัวที่และยัดทั้งสองเข้าไปในตู้เก็บอุปกรณ์ที่ฉันรื้อค้นหาของเล่นมาก่อนหน้านั้น โดนตัวฉันเองอยู่ข้างนอกและพิงประตูทางออกของตู้นั้นไม่ให้ทั้งสองออกมา...."
ร่างโปรงพูดพลางหยิบแก้วน้ำใสที่ใส่น้ำสะอาดอยู่ขึ้นมาดื่ม
(ไรเตอร์เกรียน: ที่เสียงสั่นเพราะไม่ได้กินน้ำมะนาวผสมน้ำอุ่นสิน่ะ#ผิด//โดนคนอ่านตบ)
"แล้วพวกมันก็รู้ว่าพวกเราอยู่ในห้องครัว พวกมันเลยเดินมาและพูดว่าและตั้งทางเลือกให้พวกเรา เลือก แต่ฉันก็ปฎิเสธเพราะถ้าไปทั้งสามคนและมันอาจจะไม่ดีแน่ แล้วถ้าฉันไป.....แล้วใครจะดูแลทั้งสองล่ะ..."
ร่างโปรงพูดพลางมองถ้วยข้าวต้มที่บัดนี้จากที่ร้อนกำลังดีกลายเป็นเย็นชืดจนไม่น่ากิน
"ฉันขอร้องพวกเค้าจนเดม่อน สเปคใจอ่อนลงและเอาตาฉันไปเพื่อมัดจำว่า ปีนี้มันจะมาแน่......ซึ่งหลังจากนั้นแกมม่าก้มาช่วยพวกเราและให้เราอยุ้อาศัยด้วย และส่งรีบอร์นมาช่วยดูแลพวกเราสามคนพี่น้อง"
"เป็นคนดีสิน่ะ คนทั้งสองคนนั้นน่ะ"
"ครับ"
ร่างโป่รงพูดพลางก้มหัวงุด
"หลังจากนั้นผมก็ถูกส่งโรงพยาบาลมานับครั้งและแกมม่าเป็นคนจ่ายเงินค่าโรงพยาบาลให้ มีบางครั้งเท่านั้นที่บาจิลและสึนะจะมาเยี่ยมผม จนวันนึงเค้าก็ปล่อยผมออกมาจากดรงพยาบาลเพื่อไปพักผ่อนที่บ้าน ตอนนั้นเองสึนะที่ออกไปข้างนอกก็มาพร้อมกับเด็กหนุ่มที่มีหน้าตาเหมื่อนสึนะราวกับโคลนนิ่ง แต่ไม่เหมื่อนสะทุกอย่าง"
"ใครกัน.....??? คุณรู้ชื่อไหม"
ชายหนุ่มเกิดความสงสัยขึ้นมาอีกครั้ง แต่เมื่อถามถึงชื่อ ร่างโปร่งก้ส่ายหน้าไปมาเบาๆ
"ผมไม่รู้... ตอนนั้นเมื่อมากินข้าวเสร้จเค้าก้ขอตัวกลับก่อน หลังจากนั้นผมก็ถูกส่งไปโรงพยาบาล ไม่รุ้อะไรหลังจากนั้น..."
"งั้นรึ"
"อื้ม"
ร่างโปร่งตอบกลับก่อนที่จะลุกขึ้น จีมองหน้าร่างโปร่งก่อนที่จะตั้งคำถามขึ้น
"จะไปไหนรึ"
"กลับไปหาพวกสึนะครับ ไปด้วยกันไหม"
"ไม่ล่ะ ไปเถอะ"
"งั้นเหรอครับ ครับ"
ร่างโปร่งมองหน้าชายหนุ่มเล็กน้อยก่อนที่จะเดินออกไปปล่อยชายหนุ่มทิ้งไว้ที่ร้าน ชายหนุ่มพึงพำเล็กน้อยก่อนที่จะเดินออกมาจากร้าน
"เด็กนั้น คือใครกัน"





********************************************************************
ไรเตอรื
สวัสดีค่ะ ช่วงนี้ดองเกินไปจนคนอ่านบ่นเลย แปลกจริง ฉันแต่งออกจะห่วย
ช่วงนี้การบ้านเยอะอะน่ะค่ะ
ต้องขออภัยด้วย ซึ่งตอนนี้ก็แต่งมาลวกแบบไม่ได้ตั้งใจ
แต่อ่านแล้วเม้นด้วยน่ะค่ะ บาย