fic (all27) พันธนาการแห่งเลือด

ลำดับตอนที่ #10 : 9

ร่างบางมองโกคุเทระที่กำลังกางเต็นอยู่ เพราะที่นี้เป็นถ้ำเลยต้องกางเต็นนอนเอง แถมต้องนอนกับพวกหมาป่าด้วย ร่างบางรู้สึกแปลกๆอยู่ที่ต้องนอนที่เต็นในถ้ำคงเพราะเค้าค่องข้างเป็นลูกคุณหนูเลยไม่ค่อยชินเท่าไรแถมนี้เป็นครั้งแรกด้วยเลยปล่อยให้โกคุเทระกางเต็นอยู่คนเดียว บาจิลก็เช่นกัน ร่างบางมองมนุษย์หมาป่าซันซัสที่ตอนนี้อยู่ในร่างหมาป่า
"ทุกวันเวลาตกเย็นคุณจะกลายร่างเป็นหมาป่าทุกครั้งเหรอ"
ซันซัสไม่ตอบแต่ก็พยักรับและมองกลับมาที่ร่างบาง ร่างบางเดินเข้ามาลูบขนซันซัสเบาๆ
...ถึงฉันจะไม่ค่อยอยากยุ่งกับพวกหมาป่าหรือฮันเตอร์ซักนิดแต่ก็คงต้องยุ่ง...
..ขนของพวกหมาป่านี่ค่อนข้างหยาบอยู่แต่ก็ละเอียด...
"คุณจะออกไปทำอะไรตอนเย็นเหรอ"
"ออกหาเหยื่อน่ะและจะหาเนื้อมาให้พวกแกด้วย"
ซันซัสพูดเสร็จก็กระโดดออกมาจากถ้ำทันที
"เดี้ยวฉันมองลานแถวนี้่ก่อน ว่ามีเหยื่อหรึอมีศัตรูไหม"
"ปลอดภัยด้วยน่ะครับ"
ร่างบางโบกมือให้ในขณะที่ซันซัสงงก็กริยาของร่างบางอย่างมากแต่ก็กระโดดออกไป สิ่งที่เค้ารู้ว่าหมาป่านั้นเป็นซันซัสเพราะแผลที่เต็มตัวและเต็มหน้าเหมื่อนกับผ่านการต่อสู้มามากมายนั้น สคร่อโล่ที่อยู่ในร่างหมาป่าเดินตรงมาหาเค้าและนั่งลงข้างเค้า
"อยากกินเนื้ออะไร กระต่าย ไก่ กระรอก"
"กินอะไรก็ได้ครับเพราะผมจะทำกับข้าวเป็นการตอบแทนคุณ"
"เฮ้ย ไม่ต้องทำให้ก็ได้ พวกฉันกินดิบอยู่แล้ว"
สคร่อโล่พูดเสร็จก็หันไปมองร่างบางแต่ก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นร่างบางไปนั่งอยู่ในมุงมืดในถ้ำในท่าทางคนน้อยใจ สค่อโล่รีบเดินด้วยขาสี่ข้างมาปลอบสึนะทันที
"นี้นายเป็นอะไร"
"ผมไม่มีประโยชน์น่ะครับ จะทำอาหารให้พวกคุณก็ดันกินดิบอีก"
"ไม่ใช่น่ะ พวกฉันจะกินอาหารฝีมือนายก็ได้"
สคร่อโล่รีบปลอบร่างบางที่น้ำตาซึมทันทีในขณะที่เบลเดินมาในร่างหมาป่าและนั่งข้างๆร่างบางอีกคน
"ชิชิชิสคร่อโล่ฉันพึ่งเคยเห็นนายง้อคนอื่นน่ะ"
"โธ่เว้ยยยยย ฉันไม่ได้ง้อน่ะ ฉันแค่ปลอบใจเอง"
สคร่อโล่ตะโกนใส่เบลอย่างหัวเสียในขณะที่สึนะเลิกซึมและหันมามองทั้งสองคน
"หมาป่าชอบอยู่กันเป็นฝูงงั้นสิน่ะ ก็คงต้องมีหัวหน้าฝูงสิน่ะ ว่าแต่หัวหน้าฝูงนายคือใครเหรอ"
"ซันซัสน่ะ"
เบลตอบให้เค้าก่อนที่จะเดินไปที่ปากถ้ำเหมื่อนจะออกไปหาเหยื่อสคร่อโล่ก็เช่นกัน
...จริงด้วยสิน่ะ..ซันซัสเป็นหัวหน้าฝูงจริงๆด้วยเป็นอย่างที่เค้าคิด
"นี้ฉันจะไปแล้ว ถ้าจะนอนก็เข้าเต็นได้แต่ถ้าจะอาบน้ำมีสายน้ำขนาดกลางที่ไม่เล็กหรือใหญ่มากแต่ก็พอตื้นๆอยู่ขนาดเท่าเอวได้นั้นแหละอาบได้น่ะ"
"ครับ "
เมื่อสึนะตอบรับ สคร่อโล่กับเบลและเคนก็วิ่งไปไปหาซันซัสและเดินไปหาเหยื่อกันทันที บาจิลมองคนพวกนั้นก่อนที่จะวิ่งไปหาสึนะ
"พี่สึนะ พี่คุยกับพวกเค้าทำไมเหรอ คุยเรื่องอะไรเหรอ"
"ข้อมูลพวกเค้าเล็กๆน้อยๆน่ะ โกคุเทระคุง บาจิลคุงจะอาบน้ำหรือเปล่า"
"อาบสิครับ พี่รู้ที่อาบน้ำเหรอ"
"อื้อ พี่รู้สิไปเตรียมเสื้อผ้าที่ยังไม่เปียกมาป่ะ จะได้อาบน้ำด้วยกัน"
"ครับ"
บาจิลพูดเสร็จก็เดินไปเปิดกระเป๋าตนเองเพื่อหาเสื้อผ้าที่ยังไม่เปียกส่วนโกคุเทระก็ยื่นเสื้อของสึนะส่วนมืออีกข้างนึงกอดเสื้อผ้าของตนเองอยู่ สึนะรับเสื้อผ้านั้นก่อนที่จะส่งยิ้มให้โกคุเทระก่อนที่จะเดินนำทางบาจิลและโกคุเทระไปสายน้ำเล็กๆที่สคร่อโล่บอกและทั้งสามคนก็อาบน้ำกันจนถึงมืดพวกซันซัสกลับมาพร้อมกับเนื้อและสัตว์เล็กๆพวกเค้าไม่ได้กินเนื้อสัตว์มาอย่างที่สึนะขอมาจริง ร่างบางแอบดีใจนิดหน่อยก่อนที่จะเอาเนื้อสัตว์พวกนั้นมาปรุงอาหาร พวกซันซัสกลายร่างเป็นคนก่อนที่จะนั่งรอสึนะ ร่างบางมีประสบการ์ณทำอาหารอยู่เล็กน้อยเพราะรีบอร์นเคยสอนเค้าแล้ว และเมื่อสึนะลองทำดูแล้วเค้าก็พอจะมั่นใจในฝีมือเค้าอยู่และเมื่อเค้าทำเสร็จก็รีบไปเสริฟให้ทุกคนทันทีซันซัสเป็นคนแรกที่กินอาหารฝีมือร่างบาง ร่างบางมองซันซัสอย่างลุ้นๆว่าซันซัสจะเอยปากอะไร ซันซัสมองร่างบางเล็กน้อยก่อนที่จะหลับตาพูด
"อร่อยดีน่ะ นายนี้ไอเดียแจ้วจริงๆน่ะ ใส่อาหารไว้ในใบตองนี้นายไปหาวัสดุปรุงอาหารมาจากไหนเนี้ย"
ร่างบางดีใจมากที่ซันซัสตอบแบบนั้นก่อนที่คนอื่นจะเริ่มกินด้วย
"เอ้อ เอามาจากกระเป้าน่ะ เครื่องปรุงบางอันมันแตกและหายเลยไม่ครบรสน่ะครับขอโทษด้วย"
"อืมก็อร่อยอยู่แล้วนิ มิน่าถึงตื้อพวกฉันนักหนา "
"อื้มถ้าอร่อยก็ขอบคุณน่ะครับ กินให้ไม่อั้นเลยน่ะครับถ้าไม่พอเดี้ยวไปเติมให้"
ร่างบางยิ้มให้ทุกคนอย่างอบอุ่นทำเอาทุกคนหน้าแดงกันอย่างไม่ได้นัดหมายแม้แต่บาจิลเองก็ตาม บาจิลมองพี่ชายพลางหน้าแดงก่ำ
...รอยยิ้มพี่ช่างเจิดจ้าจังเลยแหะ...
"ค..คุณหนูมากินด้วยกันสิครับ ผมก็อยากรู้เหมื่อนกันว่าคุณหนูเอาไฟมาจากไหน"
"เอาไฟมาจากไฟแช็คน่ะ กินเสร็จก็รีบนอนกันได้แล้วน่ะ อากาศเริ่มหนาวชื้นแล้ว"
ทุกคนกินกันอย่างเอร็ดอร่อยจนถึงเวลานอน.สึนะ โกคุเทระ บาจิลเข้าเต็นส่วนซันซัส สคร่อโล่ เบล เคนนอนอยู่ในกองใบไม้ พวกซันซัสในเวลาตอนมืดน้ันจะไม่ค่อยนอนยกเว้นแต่บางตัวที่อ่อนล้าจนหลับไป ส่วนพวกบาจิลก็เช่นกัน บาจิลและโกคุเทระต่างก็หลับกันไปเว้นแต่ร่างบางที่นั่งมองบาจิลอยู่
"ข้างนอกพวกซันซัสเฝ้าอยู่สิน่ะ"
ร่างบางบ่นเบาๆก่อนที่จะจูบหน้าผากบาจิลและโกคุเทระ ร่างบางรู้สึกได้ถึงการเป็นกังวลของพี่ชายอย่างเห็นได้ชัดแม้ไม่ได้อยู่ใกล้กันก็ตาม
...พี่จีอ็อคโต้ตอนนี้พี่กังวลใจเรื่องอะไรเหรอ...
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นร่างบางรีบรับทันทีเพราะไม่อยากให้เสียงนั้นรบกวนบาจิลทำให้บาจิลตื่น ร่าบางมองเบอร์และบ่นเบาๆ
"พี่ คงโทรมาเป็นห่วงฉันสิน่ะ"
"นี้พี่จีอ็อคโต้น่ะ ใครรับสายอยู่เหรอ ช่วยตอบที"
"ผมสึนะเองครับ"
"พวกนายปลอดภัยกันไหม"
"ปลอดภัยกันทุกคนครับ"
ร่างบางได้ยินเสียงถอนหายใจของอีกฝั่งแบบโล่งอก
"อยู่ที่นั้น สนุกดีไหม"
"สนุกดีครับ"
ร่างบางตอบกลับแบบไม่ไห้พี่ชายต้องเป็นห่วง
"ระวังตัวด้วยน่ะ"
"ผมระวังตัวตลอดแหละครับพี่ ว่าแต่ทำไมพี่ต้องกำชับผมด้วยเหรอ"
"ปะ เปล่าพี่แค่เป็นห่วงน่ะ ฝันดีน่ะ"
"ครับ พี่ก็ฝันดีน่ะครับ"
ร่างบางกดปิดสายก่อนที่จะโน้มตัวลงไปนอนแต่อีกด้านหนึ่งที่วางสายแล้วกับไม่ยอมนอน
"จ..เจ้าพวกนั้นกำลังจะมาแล้วแต่เรากลับไม่บอกสึนะเรานี้มันบ้าจริงๆ"
จีอ็อคโต้บ่นกับตนเองและกุมขมับ
"แต่ถ้าตอนนี้สึนะสนุกก็อย่าไปบอกให้สึนะเครียดก็แล้วกัน แต่ถ้าเรามัวแต่เครียดและไม่นอนสึนะรู้ก็คงร้อนใจมากเอาเป็นว่าไว้คิดวันหลังล่ะกัน"
จีอ็อคโต้พูดเสร็จก็นอนเข้าสู่การหลับใหลทันที
------~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~+++++++++¥¥¥¥

ไรเตอร์ จบไปอีกตอนแล้วน่ะค่ะ ตอนนี้ก็แต่งด้วยipodค่ะ ถ้าอ่านไม่ถนัดเดี้ยวแก้ไขให้น่ะค่ะ
ช่วงนี้ไม่ค่อยแตะคอมน่ะค่ะ แตะแต่ipodอย่างเดียว
อ่านแล้วเม้นด้วยน่ะค่ะ


ปล.ไรเตอร์รู้ว่าพวกคุณเล่นน้ำสงกรานอยู่ไรเตอร์ไม่ได้เล่นขอให้สนุกน่ะค่ะ