fic (all27) พันธนาการแห่งเลือด

ลำดับตอนที่ #3 : 2

ณ บ้านของแกมม่า

แกมม่าพาร่างบางที่ใส่เสื้อคลุมเค้าอยู่เข้ามาในบ้านพร้อมกับร่างเล็กที่ตามมาดูสถานที่ตัวเองต้องพัก(ชัวคราว)อยู่กับผู้ชายตัวสูงใหญ่ในเครื่องแบบนั้น บาจิลรู้สึกกลัวจึงสะกิลพี่ชายเบาๆ
"พี่คับ ผมกลัวผู้ชายคนนี้จังเลย"
สึนะหันมาลูบหัวบาจิลเบาๆพลางหยิกแกร่างเล็กอย่างเอ็นดูกับความขี้กลัวของร่างเล็ก
"เค้าเป็นคนช่วยพี่จีอ็อคโต้นี้น่า บางทีก็เชื่อใจเค้าหน่อยก็ดี "
"จริงเหรอ"
"จริงสิ ถ้าเค้าทำอันตรายกับบาจิลพี่ก็จะปกป้องน้องเอง"
"ถ้าพี่ปกป้องผม. แล้วใครจะปกป้องพี่ล่ะ"
สึนะที่พูดไม่ออกกับคำถามตอบกลับของบาจิลเลยขู่น้องแทนคำตอบ
"บาจิลบางทีน้องก็ถามอะไรที่ไม่เข้าหูพี่เลยน่ะ-^-"
บาจิลได้ยินอย่างนั้นเลยเงืยบไป ในขณะที่แกมม่าพยายามกลั่นขำเกี่ยวกับบทสนทนาของพี่น้องคู่นี้
"พวกเธอไปนั่งบนโซฟานั้นก่อนและกัน เดี้ยวฉันก่อเตาผิงก่อน"
ว่าเสร็จทั้งสองคนก็เดินไปนั่งอย่างว่าง่าย
"อาการหนาวจังเลยน่ะ จริงไหมสึนะคุง บาจิลคุง "
ทั้งสองคนพยักหน้าพร้อมกันเหมื่อนเห็นด้วย แกมม่าเอาผ้าขนสัตว์มาห่มให้ทั้งคน ก่อนที่จะเดินไปก่อไฟต่อ
"มีใครอยากไปห้องน้ำไหมอยู่ทางช้ายริมสุดน่ะ ถ้าไม่เข้าใจ ให้ฉันพาไปได้น่ะ"
แกมม่าพูดเสร็จก็รับโทรศัพท์ที่โทรมาพอดี พอคุยเสร็จก็หันมายิ้มให้ทั้งสองคนในขณะที่สึนะทำหน้าเอ๋อแบบสุดๆ
"เป็นอะไรเหรอคุณแกมม่าอยู่ๆก็หันมายิ้ม"
"โทรศัพท์จากโรงพยาบาลน่ะ มันบอกว่าพี่พวกเธอปลอดภัยแล้ว แต่ต้องให้เค้านอนพักก่อนอย่าพึ่งไปยุ่งเพราะแผลอาจติดเชื้อได้"
สึนะกับบาจิลก็ลุกขึ้นกระโดดโลดเต้นทันทีที่รู้ว่าพี่ชายของตนปลอดภัย แต่ก็เสียดายเช่นกันที่ไม่ได้ไปกอดพี่ชายตนเองให้หนำใจหน่อย
"เย้ พี่จีอ็อคโต้ปล่อดภัยแถมแผลก็ไม่ติดเชื้อด้วยล่ะ พี่สึนะ"
"อัืม บาจิลพี่ก็ดีใจเหมื่อนกัน "
แกมม่ามองทั้งสองอย่างเอ็นดู ก่อนที่สึนะจะหันไปเห็นรูปนึงที่วางอยู่บนโต๊ะแกมม่าและหยิบมาดู
"ผู้หญิงคนนี้ใครงั้นเหรอ?"
สึนะชี้ไปทางผู้หญิงผมยาวถึงไหล่ใต้ตามีสัญลักษณ์เหมื่อนดอกไม้สีเหลือง ตาสีฟ้าเหมื่อนทะเลสาปในรูปที่ยืนคู่กับแกมม่า บาจิลที่สงสัยก็เดินมาดูด้วย
"เธอสวยจังเลยครับพี่"
"นั้นภรรยาฉันเองเธอชื่อ อาเรียน่ะ"
"สวยจังเลยน่ะ ว่าแต่เธออยู่ไหนล่ะ"
"เธอตายแล้วล่ะ ตั้งแต่สามปีที่แล้วน่ะ"
สึนะได้ยินดังนั้นก็ตกใจก่อนที่จะตบปากตัวเองที่ไปถามอย่างนั้น
เพียะ!!!
สึนะตบเสร็จก็น้ำตาซึมทันที แกมม่าสายหัวเบาๆก่อนที่จะบ่นขึ้น
"จริงแล้วเรื่องมันนานแล้ว คนอื่นเห็นก็ถามทั้งนั้นแหละ ไม่จำเป็นต้องตบปากก็ได้"
"ใช่พี่ปากบวมหมดเลย ผมขอไปเข้าห้องน้ำก่อนน่ะครับ"
"ไปถูกไหม ฉันจะได้พาไป"
"ผมไปถูกครับไม่ต้องเหรอ"
บาจิลโบกมือห้ามทันทีที่แกมม่าลุกจะนำทางให้ตน เพราะลำบากเค้ามาเยอะแล้ว ก่อนที่จะเดินไป ปล่อยให้สึนะกับแกมม่าอยู่กันสองคนตามลำพัง
"ที่บาจิลพูดก็ถูกน่ะ ถัานายปกป้องเค้าแล้วใครจะปกป้องนายและถ้าจีอ็อคโต้ปกป้องนายและใครล่ะจะปกป้องจีอ็อคโต้ ถ้าโตขึ้นนายก็ต้องหาคนมาคุมกันแล้วล่ะ"
สึนะพยักหน้าเล็กน้อย
"คงต้องอย่างนั้นแหละคับ ว่าแต่คนที่จะมาคุ้มครองพวกผมหรึอเป็นผู้ปกครองของผมคือใครเหรอครับ"
ร่างบางทำหน้าสงสัยอย่างเต็มที่ ส่วนแกมม่าก็มองนาฬิกาเรือนทองของเค้า
"อื่มเดี๋ยวเค้าก็มาแล้วล่ะ เค้าเป็นคนมีฝีมือดี เชื่อใจเค้าได้เลย"
สึนะทำหน้าครุ่มคิดอยู่สักพักก่อนที่จะนึกได้ว่าตัวเองต้องการรู้อะไร
"คุณแกมม่าครับระหว่างที่คุณตรวจสอบอยู่ คุณเห็นเด็กผู้หญิงผมสีส้มผสมน้ำตาลอ่อนไหมครับทีดวงตาสีส้มอายยุราวๆเท่ากับผมน่ะครับ"
"ไม่เห็นน่ะ ขอโทษน่ะ"
"ไม่เป็นไรครับ"
สึนะทำหน้าท้อแท้อย่างเห็นได้ชัด ก่อนที่จะหยิบสร้อยรูป 27ขึ้นมา พลางนึกถึงคำพูดของเคียวโกะเพื่อนสนิดของเค้า
(ยินดีด้วยน่ะจ้ะอายุครบ5ขวบแล้วสึนะคุง)
(ว้าว ขอบคุณมากน่ะเคียวโกะจัง จะใส่ตลอดเวลาเลย)
(จ้ะ)
(หยิบมาใส่)
(แต่สึนะคุง จะใส่ตลอดเวลาเหรอจ้ะ)
(ก็ฉันชอบหมายเลขนี้น่ะ 27 กำลังสวย)
(งั้นเหรอ ฉันก็มีน่ะ ดูสิ)
(หมายเลข 95 งั้นเหรอ)
(ใช่่ ฉันชอบน่ะและจะใช่ตลอดเวลาเหมื่อนสึนะคุงด้วย)
(อื้ม555555+)
่....ปานนี้เธอคงตายแล้วสิน่ะ....
สึนะทำหน้าเศร้าจับใจก่อนที่บาจิลจะตะโกนเข้ามาว่า
"พี่ไปอาบน้ำกันสิ"
"อื้มรอพี่ก่อนน่ะ"
สึนะพูดเลร็จก็ลุกขึ้นไปเตรียมเสื้อผ้าที่จะเปลียนและเข้าห้องน้ำไปในขณะที่แกมม่าบอกไล่หลังกับสึนะว่าอาหารเดี้ยวเค้าทำเอง สึนะที่อาบน้ำเสร็จแล้วก็เดินออกมาร่วมโต๊ะทานอาหารแต่ก็มีหนุ่มแปลกหน้าคนนึงนั่งร่วมด้วย
"ใครกันน่ะ"
"อ้อ เจ้านีิคือคนที่่จะมาดูแลพวกนายน่ะ"
"สวัดดี ฉันชื่อรีบอร์นจะมาเป็นคนดูแลพวกนายเอง"
~~~~~~,~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~<<<<<<<~~~~,,,,,,,
ไรเตอร์ คือนี้ก็แต่งมาจาก iPod อีกน่ะค่ะแต่ตอนนี้สั่นไปน่ะ ช่วยเม้นให้ด้วยน่ะค่ะ เพราะตอนนี้ปวดหัวจึงแต่งน้อยอะค่ะ ส่วนอันที่วงเล็บคือคำพูดที่โดนตัดไปในตอนที่1อะค่ะ ส่วนตอนที่สองย้อนนิดหน่อยน่ะค่ะ