ลำดับตอนที่ #27
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : 24
ณ บ้านฮันเตอร์(6:00นาฬิกา)
ร่างบางยังคงนอนซมอยู่ในที่นอนสีขาวบริสุทธ์ไม่ขยับเขยื่อนไปไหน สักพักเสียงตะโกนโหวกเหวกก็ดังมาจากด้านนอก
"อะไรกัน เกิดอะไรขึ้น"
ร่างบางลุกขึ้นอย่างเพลียๆก่อนที่จะลุกขึ้นเดินลงบันไดไปชั้นล่างเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น
"เกิดอะไรขึ้นน่ะ"
ร่างบางพูดอย่างตกใจเมื่อเห็นคราบเลือดและเห็นจีอ็อคโต้ที่กลับมาแล้วชักสีหน้าไม่ค่อยดี
"ได้ยินมาว่าM.M.ถูกแวมไพร์เล่นงานน่ะ"
จีอ็อคโต้พูดพลางจูงมือร่างบางเข้าไปในห้องรักษาสำหรับฮันเตอร์ เมื่อร่างบางไปถึงก็รีบตรงดิ่งไปหาร่างสาวที่นอนทรมานอยู่กับเตียงเหล็ก
"เป็นยังใงบ้างครับ คุณฮันเตอร์หญิง เข้มแข็งไว้น่ะครับ"
ร่างบางพูดพลางมองสาวน้อยที่พยายามสมานแผลตัวเองอยู่ ในขณะที่ฟราน มามอน และเคียวโกะกำลังทำแผลให้สาวน้อยอยู่
"ฉันไม่เป็นไรมากหรอกหน่า เดี้ยวก็หาย~"
M.M.พูดอย่างใจเย็นก่อนที่จะมองแผลใหญ่ที่ส่วนท้องของตน
"สึนะ บาจิล ทางที่ดี ควรออกมาข้างนอกรอดูอาการดีกว่าน่ะ"
"ทำไมอ่ะครับ"
บาจิลทักทวงขึ้น พลางมองหน้าจีอ็อคโต้
"ก็ถ้าเรายังอยู่ก็คงรบกวนการรักษาเค้าน่ะสิ ออกไปกันดีกว่า"
จีอ็อคโต้พูดก่อนที่จะจูงมือบาจิลเดินออกไป เค้ารู้อยู่แล้วว่าสึนะเชื่อฟังเค้าแน่ เลยไม่จำเป็นต้องลากออกมา ร่างบางมองหน้าสาวน้อยอย่างสงสาร เค้าห่วงแม้จะไม่ผูกพันธ์ทางสายเลือดหรือสนิทกันมากและอีกอย่าง เค้าก็ไม่ได้ชอบฮันเตอร์ชักเท่าไรนัก แต่ก็เป็นคนที่มีประโยชน์อยู่
"..."
ร่างบางนิ่งเงียบก่อนที่จะเดินไปหยิบมีดเล็กและปาดนิ้วตัวเองให้เลือดมันใหลพอสมควร
"ทำอะไรน่ะสึนะคุง !!?"
เคียวโกะถามอย่างสงสัย สึนะไม่ตอบและเอาเลือดของตนให้M.M.ดื่ม ก่อนที่จะอธิบายให้เคียวโกะได้เข้าใจ
"ฮันเตอร์น่ะ กินเนื้อแวมไพร์ให้มีกำลังที่แข็งแกร่ง จนตนเองมีความคล้ายกับแวมไพร์ เพราะฉะนั้นเลือดของฉันก็สามารถรักษาได้เช่นเดียวกับเอาไว้รักษาแวมไพร์ "
ร่างบางพูดก่อนที่จะเปิดประตูออกตามคำสั่งของจีอ็อคโต้ และเมื่ออกมาจากห้องรักษาตัว ก็เห็นมุคุโร่นั่งทำแผลอยู่ข้างนอก ร่วมถึงจีอ็อคโต้และบาจิลที่มองอยู่ห่างๆ (ท่าทางจะไม่รู้วิธีรักษาเหมื่อนสึนะสิน่ะ- -:;//ไรเตอร์)
"คุณก็โดนเล่นงานรึ"
"ก็นิดหน่อยอ่ะน่ะ "
มุคุโร่พูดพลางพันแผลเหวอะหวะที่หัวใหล่ ร่างบางขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนที่จะมองแผลของชายหนุ่ม
"อย่างนั้นเรียกว่านิดหน่อยรึ- -"
"ก็.......นิดหน่อยสำหรับฉันล่ะน่ะ"
"มันเป็นยังใงช่วยเล่าให้ผมฟังหน่อยได้ไหมครับ"
บาจิลพูดขึ้นเพราะอยากรู้ จีอ็อคโต้ก็สงสัยเช่นกัน ชายหนุ่มมองหน้าร่างบางก่อนที่จะถอนหายใจ
"ตอนนั้น พวกฉันออกไปหาแวมไพร์กลางดึกและฝนตก เสียงกรีดร้องของเหยื่อทำให้ฉันรีบวิ่งไปตามเสียง เช่นเดียวกับพวกฟราน(ที่ไม่ยอมทำตามคำสั่งฉัน) และแวมไพร์ที่ฉันไปเจอคนแรก มีตาสีแดง ผมสีแดง ท่าทางจะเป็นลูกน้องของเบียคุรัน เจคโซ ที่เป็นแวมไพร์เลือดบริสุทธ์ที่ได้ชื่อว่าโหดร้ายรองลงมาจากเดม่อน สเปคเด้ ตอนนั้นฉันสู้กับมันอย่างดุเดือดและสูสีกัน จนกระทั่งมีแวมไพร์อีกตัว หัวสีเขียวทำฉันเสียหลักจนได้แผลนี้ แวมไพร์หัวแดงนั้นกะจะมาทำร้ายฉันซ้ำแต่M.M.มาปกป้องก่อนเลยได้แผลที่ท้อง และเมื่อพวกฟรานมาถึงก็รีบพาพวกเราหนี- -:;..."
มุคุโร่หอบเล็กน้อยเมื่อเล่าเสร็จ บาจิลเดินไปถือน้ำให้มุคุโร่ดื่ม
"เจ้าพวกนั้นนี้ชั่วร้ายจริงๆ..."
จีอ็อคโต้บ่นเบาๆเมื่อฟังเสร็จ ในขณะที่ร่างบางเดินมาเอาเลือดให้มุคุโร่ดื่ม
"เอ๋?? สึนะ นายเอาเลือดให้มุคุโรดื่มทำไม?!!"
"รักษาครับ ฮันเตอร์ก็ใกล้เคียงกับแวมไพร์.."
ร่างบางตอบให้จีอ็อคโต้ มุคุโร่และบาจิลหายสงสัย มุคุโร่ยอมดื่มแต่โดยดีและสังเกตว่าแผลสมานตัวได้ดีกว่าเดิมและหายเจ็บ แต่ปากแผลปิดไม่ค่อยมากนัก
"ไม่รู้มาก่อนว่าวิธีรักษาของตระกูลเราจะทำอย่างนี้ได้เลยน่ะ พึ่งรู้ก็ตอนนี้แหละ"
"แล้วทำไมแผลมันถึงไม่หายหมดล่ะครับ"
บาจิลถามขึ้นในขณะที่จีอ็อคโต้ทำหน้ามึน
"ก็บอกว่าฮันเตอร์ใกล้เคียงกับแวมไพร์ ไม่ได้เหมื่อนไปหมดทุกอย่าง...เวลาดื่มเลือดพวกเรา ฮันเตอร์จะแผลหายแต่ไม่หมด แค่ช่วยบรรเทาแค่นั้น ส่วนแวมไพร์ ถ้ากินไปแผลจะหายเลย.."
ร่างบางพูดก่อนที่จะเดินไปแก้ผ้าพันแผลให้มุคุโร่และพันให้ใหม่อย่างเบามือ
....แทบจะไม่รู้สึกอะไรเลยแหะ...
มุคุโร่เคลิมเล็กน้อยก่อนที่ร่างบางจะพันแผลให้เสร็จ
"ขอบใจน่ะครับ คุณหนู คุฟุฟุฟุ^^"
"ไม่เป็นไรหรอก"
ร่างบางยิ้มกลับให้มุคุโร่. และแล้วประตูห้องของโกคุเทระก็เปิดขึ้นพร้อมกับเสียงโวยวาย
"เกิดอะไรขึ้น!!!! คุณหนู"
โกคุเทระแหกปากขึ้นก่อนที่จะวิ่งมาจับมือสึนะและสำรวจสึนะยกใหญ่
"เอิม~~โกคุเทระคุง คนที่บาดเจ็บน่ะ ไม่ใช่ฉันน่ะ แต่เป็นมุคุโร่กับM.M.ต่างหากล่ะ"
"คุฟุฟุฟุ ตื่นสายจังเลยน่ะครับ แปดโมงแล้ว~"
"อะเอ๋ แปดโมงแล้วรึ"
"สำเภ้าอีกแล้วน่ะ แกเนี้ย"
รีบอร์นเดินออกมาพร้อมกับคราบเลือดและเครื่องมือหมอ โกคุเทระสะดุ้งโหยงก่อนที่จะวิ่งไปหลบหลังร่างบาง
"เอ๋~~รีบอร์นก็อยู่ในนั้นด้วยหรือ"
"ก็อยู่สิ นี้เธอไม่ได้สังเกตฉันเลยรึ "
"ขะขอโทษครับ"
ร่างบางพูดก่อนที่จะเกาแก้มตัวเองเล็กน้อยเพื่อแก้เก้อ
"เดี้ยวฉันขอไปรักษาต่อน่ะ"
รีบอร์นเดินไปล้างมีดก่อนที่จะเดินเข้าไปพร้อมกับคำพูดทิ้งท้ายให้ร่างบาง
"ยัยนั้นดีขึ้นแล้ว เพราะเลือดของเธอน่ะ"
"ครับ^^"
เสียงปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียงงัวเงียของฮารุ
"นี้ อีตาบ้าโกคุเทระ ตะโกนแหกปากเสียงดังทำไมเนี้ย= ="
"อย่ารู้เลย นอนต่อไปเถอะยัยบ๊อง"
"เอ้อๆนอนก็นอน"
ฮารุพูดก่อนที่จะชุกตัวกับผ้าห่ม
"ยัยขี้เซาเอ้ย!!"
"ว่าแต่เพื่อนพี่จีอ็อคโต้ล่ะครับ"
บาจิลพูดก่อนที่จะมองหน้าจีอ็อคโต้ ซึ่งสึนะก็พึ่งนึกได้เช่นกัน
"นั้นสิ แล้วเพื่อนพี่จีอ็อคโต้ล่ะ"
"กะ........ก็"
จีอ็อคโต้พูดติดๆขัดๆเล็กน้อย
"เอาตรงๆเลยน่ะครับ พี่"
"ดะ....โดนเดม่อน สเปรเด้ ทำร้ายน่ะ แล้วตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล.."
"เดม่อน สเปรเด้...เบียคุรัน เจคโซ"
ร่างบางกำมือแน่นและจีอ็อคโต้ก็เดินมาลูบใหล่ช้าๆเป็นเชิงว่าให้ร่างบางใจเย็น
"แล้วอาการเป็นใงบ้างครับ"
บาจิลพูดพลางกุมมือร่างบาง
"ก็...ปลอดภัยดีแล้วล่ะน่ะ แต่ก็คงต้องอยู่รักษาก่อน.."
จีอ็อคโต้พูดพลางถอนหายใจเล็กน้อย
"พี่ของไปเดินสูดอากาศด้านนอกก่อนน่ะ สึนะ"
"ครับ"
"ผมขอไปด้วยน่ะ พี่จีอ็อคโต้"
บาจิลพูดก่อนที่จะเดินตามจีอ็อคโต้ไป
"โกคุเทระคุง ก็ไปกับพี่และน้องฉันสิ"
"อะ..แล้วคุณหนูล่ะ"
"ฉันไม่ไปหรอก โกคุเทระไปเถอะ"
"ครับ!"
โกคุเทระเดินตามทั้งสองตามคำสั่งของร่างบาง ร่างบางเดินเข้ามานั่งข้างมุคุโร่และยิ้มให้บางๆ
"ผมสังเกตมานานแล้วน่ะ ทำไมแววตาคุณดูเศร้าจัง"
มุคุโร่พูดก่อนที่จะจ้องหน้าร่างบาง
"คิ.....เป็นธรรมดาอยู่แล้ว.."
ร่างบางพูดก่อนที่จะส่ายหน้าช้าๆ มุคุโร่ยังคงจ้องหน้าร่างบางอยู่
"ผมขอไปล้างหน้าก่อนน่ะ^^"
ร่างบางพูดก่อนที่จะเดินไปเอาผ้าขนหนูและเข้าห้องน้ำไป .
..แววตาที่มีแต่ความเศร้านั้น...
..คงมีอะไรที่เจ็บปวดมากสิน่ะ..
...อยากรู้จริง...
-----------------------------------------------------------------------
ณ บ้านเอ็นมะ+ดีโน่ เสียงประตูดังขึ้นเป็นระยะๆจนเอ็นมะต้องเดินไปเปิด
"อะเอ๋....เบียคุรัน!!"
"หึหึ เงียบๆไว้ซ่ะแล้วแกจะยังมีชีวิตอยู่ แวมไพร์อารยะ"
เอ็นมะอึ้งเล็กน้อยและดีโน่เองก็ลงมาข้างล่างและก็อึ้งเช่นกัน
"แกมาทำไม!!!!"
ดีโน่พูดและพุ่งเข้าไปหาเบียคุรัน หมายจะทำร้ายทันที แต่แล้วก็กระเด็นออกมาด้วยฝีมือของเบียคุรัน
"นิ่งๆหน่อยสิ อยากตายไวรึใง ฉันแค่จะมาขอพักกับพวกแกสักคืนสองคืน แค่นั้นเอง"
ชายหนุ่มทำหน้าเจ้าเล่ห์พร้อมเหยียดยิ้มให้สองคนตรงหน้า
"ใครเค้าจะยอมกันล่ะ!!"
เอ็นมะพูดก่อนที่จะจ้องหน้าเบียคุรัน และแล้วชายหนุ่มผมเขียวและแดงก็เข้ามาอยู่เคียงข้างกับเบียคุรัน พร้อมกับเดม่อนที่เข้ามานั่งโต๊ะในบ้านของเอ็นมะตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้
"ยอมๆหน่อยสิ~~~~~พวกแกไม่มีวันชนะพวกฉันหรอก~~~ เพราะแวมไพร์อารยะกินแต่สาร แม้สมัยก่อนจะเคยชนะเผ่าพันธ์พวกฉันก็ตาม แต่เมื่อไม่ได้กินเลือดและกินแต่สาร ทำให้พวกแกอ่อนแอ~~^^ เพราะฉะนั้น ถ้ายังรักชีวิตอยู่ ให้พวกฉันเข้ามาส่ะ"
เดม่อนพูดก่อนที่จะนั่งไขว่ห้างมอง ซึ่งเอ็นมะอำ้อึ้งอยู่เล็กน้อยก่อนที่จะยอมให้ทั้งสามคนเข้ามา ดีโน่และเอ็นมะทำหน้าไม่สู้ดีนักก่อนที่จะมองชายหนุ่มทั้งสี่
"บริการพวกฉันดีด้วยล่ะ~~"
เบียคุรันพูดด้วยท่าทีหยอกล้อ ทำให้ทั้งสองกัดฟันแน่น
"คงต้องบริการพวกมันสิน่ะ"
"อื้อ ก็เราไม่มีทางเลือกแล้ว..."
ทั้งสองถอนหายใจพร้อมกันก่อนที่จะเดินไปทำตามคำสั่งทั้งสี่คน
************************************************************€**********
ไรเตอร์ สวัสดีเคอะ
จบไปแล้วอีกตอนน่ะค่ะ ตอนก่อนหน้านี้ทำไมคอมเม้นน้อยจัง ทำไมอ่ะT^T
ไรมาอัพค่อนข้างบ่อย เพราะไรเป็นไข้บ่อย-*-
ถ้าอ่านไม่ถนัดก็ขอโทษด้วยน่ะค่ะ เดี้ยวแก้ไขค่ะ
อ่านแล้วคอมเม้นด้วยน่ะค่ะ บายค่ะ~~^^
ร่างบางยังคงนอนซมอยู่ในที่นอนสีขาวบริสุทธ์ไม่ขยับเขยื่อนไปไหน สักพักเสียงตะโกนโหวกเหวกก็ดังมาจากด้านนอก
"อะไรกัน เกิดอะไรขึ้น"
ร่างบางลุกขึ้นอย่างเพลียๆก่อนที่จะลุกขึ้นเดินลงบันไดไปชั้นล่างเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น
"เกิดอะไรขึ้นน่ะ"
ร่างบางพูดอย่างตกใจเมื่อเห็นคราบเลือดและเห็นจีอ็อคโต้ที่กลับมาแล้วชักสีหน้าไม่ค่อยดี
"ได้ยินมาว่าM.M.ถูกแวมไพร์เล่นงานน่ะ"
จีอ็อคโต้พูดพลางจูงมือร่างบางเข้าไปในห้องรักษาสำหรับฮันเตอร์ เมื่อร่างบางไปถึงก็รีบตรงดิ่งไปหาร่างสาวที่นอนทรมานอยู่กับเตียงเหล็ก
"เป็นยังใงบ้างครับ คุณฮันเตอร์หญิง เข้มแข็งไว้น่ะครับ"
ร่างบางพูดพลางมองสาวน้อยที่พยายามสมานแผลตัวเองอยู่ ในขณะที่ฟราน มามอน และเคียวโกะกำลังทำแผลให้สาวน้อยอยู่
"ฉันไม่เป็นไรมากหรอกหน่า เดี้ยวก็หาย~"
M.M.พูดอย่างใจเย็นก่อนที่จะมองแผลใหญ่ที่ส่วนท้องของตน
"สึนะ บาจิล ทางที่ดี ควรออกมาข้างนอกรอดูอาการดีกว่าน่ะ"
"ทำไมอ่ะครับ"
บาจิลทักทวงขึ้น พลางมองหน้าจีอ็อคโต้
"ก็ถ้าเรายังอยู่ก็คงรบกวนการรักษาเค้าน่ะสิ ออกไปกันดีกว่า"
จีอ็อคโต้พูดก่อนที่จะจูงมือบาจิลเดินออกไป เค้ารู้อยู่แล้วว่าสึนะเชื่อฟังเค้าแน่ เลยไม่จำเป็นต้องลากออกมา ร่างบางมองหน้าสาวน้อยอย่างสงสาร เค้าห่วงแม้จะไม่ผูกพันธ์ทางสายเลือดหรือสนิทกันมากและอีกอย่าง เค้าก็ไม่ได้ชอบฮันเตอร์ชักเท่าไรนัก แต่ก็เป็นคนที่มีประโยชน์อยู่
"..."
ร่างบางนิ่งเงียบก่อนที่จะเดินไปหยิบมีดเล็กและปาดนิ้วตัวเองให้เลือดมันใหลพอสมควร
"ทำอะไรน่ะสึนะคุง !!?"
เคียวโกะถามอย่างสงสัย สึนะไม่ตอบและเอาเลือดของตนให้M.M.ดื่ม ก่อนที่จะอธิบายให้เคียวโกะได้เข้าใจ
"ฮันเตอร์น่ะ กินเนื้อแวมไพร์ให้มีกำลังที่แข็งแกร่ง จนตนเองมีความคล้ายกับแวมไพร์ เพราะฉะนั้นเลือดของฉันก็สามารถรักษาได้เช่นเดียวกับเอาไว้รักษาแวมไพร์ "
ร่างบางพูดก่อนที่จะเปิดประตูออกตามคำสั่งของจีอ็อคโต้ และเมื่ออกมาจากห้องรักษาตัว ก็เห็นมุคุโร่นั่งทำแผลอยู่ข้างนอก ร่วมถึงจีอ็อคโต้และบาจิลที่มองอยู่ห่างๆ (ท่าทางจะไม่รู้วิธีรักษาเหมื่อนสึนะสิน่ะ- -:;//ไรเตอร์)
"คุณก็โดนเล่นงานรึ"
"ก็นิดหน่อยอ่ะน่ะ "
มุคุโร่พูดพลางพันแผลเหวอะหวะที่หัวใหล่ ร่างบางขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนที่จะมองแผลของชายหนุ่ม
"อย่างนั้นเรียกว่านิดหน่อยรึ- -"
"ก็.......นิดหน่อยสำหรับฉันล่ะน่ะ"
"มันเป็นยังใงช่วยเล่าให้ผมฟังหน่อยได้ไหมครับ"
บาจิลพูดขึ้นเพราะอยากรู้ จีอ็อคโต้ก็สงสัยเช่นกัน ชายหนุ่มมองหน้าร่างบางก่อนที่จะถอนหายใจ
"ตอนนั้น พวกฉันออกไปหาแวมไพร์กลางดึกและฝนตก เสียงกรีดร้องของเหยื่อทำให้ฉันรีบวิ่งไปตามเสียง เช่นเดียวกับพวกฟราน(ที่ไม่ยอมทำตามคำสั่งฉัน) และแวมไพร์ที่ฉันไปเจอคนแรก มีตาสีแดง ผมสีแดง ท่าทางจะเป็นลูกน้องของเบียคุรัน เจคโซ ที่เป็นแวมไพร์เลือดบริสุทธ์ที่ได้ชื่อว่าโหดร้ายรองลงมาจากเดม่อน สเปคเด้ ตอนนั้นฉันสู้กับมันอย่างดุเดือดและสูสีกัน จนกระทั่งมีแวมไพร์อีกตัว หัวสีเขียวทำฉันเสียหลักจนได้แผลนี้ แวมไพร์หัวแดงนั้นกะจะมาทำร้ายฉันซ้ำแต่M.M.มาปกป้องก่อนเลยได้แผลที่ท้อง และเมื่อพวกฟรานมาถึงก็รีบพาพวกเราหนี- -:;..."
มุคุโร่หอบเล็กน้อยเมื่อเล่าเสร็จ บาจิลเดินไปถือน้ำให้มุคุโร่ดื่ม
"เจ้าพวกนั้นนี้ชั่วร้ายจริงๆ..."
จีอ็อคโต้บ่นเบาๆเมื่อฟังเสร็จ ในขณะที่ร่างบางเดินมาเอาเลือดให้มุคุโร่ดื่ม
"เอ๋?? สึนะ นายเอาเลือดให้มุคุโรดื่มทำไม?!!"
"รักษาครับ ฮันเตอร์ก็ใกล้เคียงกับแวมไพร์.."
ร่างบางตอบให้จีอ็อคโต้ มุคุโร่และบาจิลหายสงสัย มุคุโร่ยอมดื่มแต่โดยดีและสังเกตว่าแผลสมานตัวได้ดีกว่าเดิมและหายเจ็บ แต่ปากแผลปิดไม่ค่อยมากนัก
"ไม่รู้มาก่อนว่าวิธีรักษาของตระกูลเราจะทำอย่างนี้ได้เลยน่ะ พึ่งรู้ก็ตอนนี้แหละ"
"แล้วทำไมแผลมันถึงไม่หายหมดล่ะครับ"
บาจิลถามขึ้นในขณะที่จีอ็อคโต้ทำหน้ามึน
"ก็บอกว่าฮันเตอร์ใกล้เคียงกับแวมไพร์ ไม่ได้เหมื่อนไปหมดทุกอย่าง...เวลาดื่มเลือดพวกเรา ฮันเตอร์จะแผลหายแต่ไม่หมด แค่ช่วยบรรเทาแค่นั้น ส่วนแวมไพร์ ถ้ากินไปแผลจะหายเลย.."
ร่างบางพูดก่อนที่จะเดินไปแก้ผ้าพันแผลให้มุคุโร่และพันให้ใหม่อย่างเบามือ
....แทบจะไม่รู้สึกอะไรเลยแหะ...
มุคุโร่เคลิมเล็กน้อยก่อนที่ร่างบางจะพันแผลให้เสร็จ
"ขอบใจน่ะครับ คุณหนู คุฟุฟุฟุ^^"
"ไม่เป็นไรหรอก"
ร่างบางยิ้มกลับให้มุคุโร่. และแล้วประตูห้องของโกคุเทระก็เปิดขึ้นพร้อมกับเสียงโวยวาย
"เกิดอะไรขึ้น!!!! คุณหนู"
โกคุเทระแหกปากขึ้นก่อนที่จะวิ่งมาจับมือสึนะและสำรวจสึนะยกใหญ่
"เอิม~~โกคุเทระคุง คนที่บาดเจ็บน่ะ ไม่ใช่ฉันน่ะ แต่เป็นมุคุโร่กับM.M.ต่างหากล่ะ"
"คุฟุฟุฟุ ตื่นสายจังเลยน่ะครับ แปดโมงแล้ว~"
"อะเอ๋ แปดโมงแล้วรึ"
"สำเภ้าอีกแล้วน่ะ แกเนี้ย"
รีบอร์นเดินออกมาพร้อมกับคราบเลือดและเครื่องมือหมอ โกคุเทระสะดุ้งโหยงก่อนที่จะวิ่งไปหลบหลังร่างบาง
"เอ๋~~รีบอร์นก็อยู่ในนั้นด้วยหรือ"
"ก็อยู่สิ นี้เธอไม่ได้สังเกตฉันเลยรึ "
"ขะขอโทษครับ"
ร่างบางพูดก่อนที่จะเกาแก้มตัวเองเล็กน้อยเพื่อแก้เก้อ
"เดี้ยวฉันขอไปรักษาต่อน่ะ"
รีบอร์นเดินไปล้างมีดก่อนที่จะเดินเข้าไปพร้อมกับคำพูดทิ้งท้ายให้ร่างบาง
"ยัยนั้นดีขึ้นแล้ว เพราะเลือดของเธอน่ะ"
"ครับ^^"
เสียงปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียงงัวเงียของฮารุ
"นี้ อีตาบ้าโกคุเทระ ตะโกนแหกปากเสียงดังทำไมเนี้ย= ="
"อย่ารู้เลย นอนต่อไปเถอะยัยบ๊อง"
"เอ้อๆนอนก็นอน"
ฮารุพูดก่อนที่จะชุกตัวกับผ้าห่ม
"ยัยขี้เซาเอ้ย!!"
"ว่าแต่เพื่อนพี่จีอ็อคโต้ล่ะครับ"
บาจิลพูดก่อนที่จะมองหน้าจีอ็อคโต้ ซึ่งสึนะก็พึ่งนึกได้เช่นกัน
"นั้นสิ แล้วเพื่อนพี่จีอ็อคโต้ล่ะ"
"กะ........ก็"
จีอ็อคโต้พูดติดๆขัดๆเล็กน้อย
"เอาตรงๆเลยน่ะครับ พี่"
"ดะ....โดนเดม่อน สเปรเด้ ทำร้ายน่ะ แล้วตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล.."
"เดม่อน สเปรเด้...เบียคุรัน เจคโซ"
ร่างบางกำมือแน่นและจีอ็อคโต้ก็เดินมาลูบใหล่ช้าๆเป็นเชิงว่าให้ร่างบางใจเย็น
"แล้วอาการเป็นใงบ้างครับ"
บาจิลพูดพลางกุมมือร่างบาง
"ก็...ปลอดภัยดีแล้วล่ะน่ะ แต่ก็คงต้องอยู่รักษาก่อน.."
จีอ็อคโต้พูดพลางถอนหายใจเล็กน้อย
"พี่ของไปเดินสูดอากาศด้านนอกก่อนน่ะ สึนะ"
"ครับ"
"ผมขอไปด้วยน่ะ พี่จีอ็อคโต้"
บาจิลพูดก่อนที่จะเดินตามจีอ็อคโต้ไป
"โกคุเทระคุง ก็ไปกับพี่และน้องฉันสิ"
"อะ..แล้วคุณหนูล่ะ"
"ฉันไม่ไปหรอก โกคุเทระไปเถอะ"
"ครับ!"
โกคุเทระเดินตามทั้งสองตามคำสั่งของร่างบาง ร่างบางเดินเข้ามานั่งข้างมุคุโร่และยิ้มให้บางๆ
"ผมสังเกตมานานแล้วน่ะ ทำไมแววตาคุณดูเศร้าจัง"
มุคุโร่พูดก่อนที่จะจ้องหน้าร่างบาง
"คิ.....เป็นธรรมดาอยู่แล้ว.."
ร่างบางพูดก่อนที่จะส่ายหน้าช้าๆ มุคุโร่ยังคงจ้องหน้าร่างบางอยู่
"ผมขอไปล้างหน้าก่อนน่ะ^^"
ร่างบางพูดก่อนที่จะเดินไปเอาผ้าขนหนูและเข้าห้องน้ำไป .
..แววตาที่มีแต่ความเศร้านั้น...
..คงมีอะไรที่เจ็บปวดมากสิน่ะ..
...อยากรู้จริง...
-----------------------------------------------------------------------
ณ บ้านเอ็นมะ+ดีโน่ เสียงประตูดังขึ้นเป็นระยะๆจนเอ็นมะต้องเดินไปเปิด
"อะเอ๋....เบียคุรัน!!"
"หึหึ เงียบๆไว้ซ่ะแล้วแกจะยังมีชีวิตอยู่ แวมไพร์อารยะ"
เอ็นมะอึ้งเล็กน้อยและดีโน่เองก็ลงมาข้างล่างและก็อึ้งเช่นกัน
"แกมาทำไม!!!!"
ดีโน่พูดและพุ่งเข้าไปหาเบียคุรัน หมายจะทำร้ายทันที แต่แล้วก็กระเด็นออกมาด้วยฝีมือของเบียคุรัน
"นิ่งๆหน่อยสิ อยากตายไวรึใง ฉันแค่จะมาขอพักกับพวกแกสักคืนสองคืน แค่นั้นเอง"
ชายหนุ่มทำหน้าเจ้าเล่ห์พร้อมเหยียดยิ้มให้สองคนตรงหน้า
"ใครเค้าจะยอมกันล่ะ!!"
เอ็นมะพูดก่อนที่จะจ้องหน้าเบียคุรัน และแล้วชายหนุ่มผมเขียวและแดงก็เข้ามาอยู่เคียงข้างกับเบียคุรัน พร้อมกับเดม่อนที่เข้ามานั่งโต๊ะในบ้านของเอ็นมะตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้
"ยอมๆหน่อยสิ~~~~~พวกแกไม่มีวันชนะพวกฉันหรอก~~~ เพราะแวมไพร์อารยะกินแต่สาร แม้สมัยก่อนจะเคยชนะเผ่าพันธ์พวกฉันก็ตาม แต่เมื่อไม่ได้กินเลือดและกินแต่สาร ทำให้พวกแกอ่อนแอ~~^^ เพราะฉะนั้น ถ้ายังรักชีวิตอยู่ ให้พวกฉันเข้ามาส่ะ"
เดม่อนพูดก่อนที่จะนั่งไขว่ห้างมอง ซึ่งเอ็นมะอำ้อึ้งอยู่เล็กน้อยก่อนที่จะยอมให้ทั้งสามคนเข้ามา ดีโน่และเอ็นมะทำหน้าไม่สู้ดีนักก่อนที่จะมองชายหนุ่มทั้งสี่
"บริการพวกฉันดีด้วยล่ะ~~"
เบียคุรันพูดด้วยท่าทีหยอกล้อ ทำให้ทั้งสองกัดฟันแน่น
"คงต้องบริการพวกมันสิน่ะ"
"อื้อ ก็เราไม่มีทางเลือกแล้ว..."
ทั้งสองถอนหายใจพร้อมกันก่อนที่จะเดินไปทำตามคำสั่งทั้งสี่คน
************************************************************€**********
ไรเตอร์ สวัสดีเคอะ
จบไปแล้วอีกตอนน่ะค่ะ ตอนก่อนหน้านี้ทำไมคอมเม้นน้อยจัง ทำไมอ่ะT^T
ไรมาอัพค่อนข้างบ่อย เพราะไรเป็นไข้บ่อย-*-
ถ้าอ่านไม่ถนัดก็ขอโทษด้วยน่ะค่ะ เดี้ยวแก้ไขค่ะ
อ่านแล้วคอมเม้นด้วยน่ะค่ะ บายค่ะ~~^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น