fic (all27) พันธนาการแห่งเลือด

ลำดับตอนที่ #22 : 19#

ช่วงเย็นบรรยากาศข้างนอกก็ยังคงเย็นยะเยือกชุ่มชำ่ไปด้วยฝนที่กระหน่ำตกลงมา
"..............................."
ร่างบางยังคงเงียบและนั่งกอดเข่าอยู่แม้อากาศข้างในห้องจะเย็นยะเยือกขนาดไหนก็ตาม น้ำตาที่ใหลอาบแก้มนวลขาวเริ่มแหบแห้งลง ตอนนี้เปลือกตาของร่างบางร้อนผ่าวและบวมช้ำไปหมดเพราะพึ่งผ่านจากการร้องให้ ร่างกายเล็กบางที่ค่อนขางผอมซีดเริ่มมีสั่นขึ้นอีกครั้ง
"ฤดูนี้ฤดูฝนหรือใงกัน...จริงด้วย ตอนนี้ฤดูฝน...คะ..แค่กแค่ก"
ร่างบางพูดก่อนที่จะไอออกมา ตอนนี้ร่างบางคอแห้งไปหมด มือเรียวเล็กพยายามพยุงตัวลุกขึ้นส่วนอีกข้างนึงกุมหัวไว้ด้วยอาการที่มึนๆ ซักพักประตูบานใหญ่สีดำทึมก็เปิดขึ้นพร้อมกับร่างสูงโปร่งของชายหนุ่ม ร่างบางสะดุ้งก่อนที่จะถอยห่างออกไปเล็กน้อย
"ตื่นแล้วเหรอ"
ชายหนุ่มพูดขึ้นอย่างคงความเย็นชาอยู่ ร่างบางมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างหวาดๆ ชายหนุ่มดวงตาสีนิลคมคลาย ใบหน้าคมเข็มผิวสีขาวละเอียดซีดเข้ากับผมสีนิลสั้นปะบ่าเรียวละเอียดพลิ้ว ริมฝีปากเรียบบางเฉียบที่ซีดเล็กน้อยเผยออกมาเห็นฟันขาวเรียงสวย เสื้อผ้าที่ชายหนุ่มใส่อยู่นั้นคือเสื้อกั๊กสีดำเงาไม่มีเสื้อใน. ทำให้แผ่นอกแกร่งของชายหนุ่มเผยออกมาให้ดูชม ร่างบางหน้าแดงระเรื่อก่อนที่จะมองเสื้อเชิดขาวเปื้อนเลื้อดคลุมยาวไปเกียบถึงเข่าที่ตนใส่อยู่
"ตะตื่นแล้วครับ "
ร่างบางมีท่าทีประหม่าเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าเสื้อที่ตนใส่อยู่คือเสื้อของชายตรงหน้าที่ช่วยตนจากเบียคุรัน
"เสียงสั่นจังเลยน่ะ เป็นอะไรงั้นรึ"
ชายหนุ่มพูดพลางขมวดคิ้วมองก่อนที่จะสาวเท้าเข้ามาใกล้ร่างบางและใช้มือหนาแตะหน้าผากร่างบางอย่างอ่อนโยน
"อะเอ๋ ผมไม่ได้เป็นอะไรหรอกครับ"
"คึคึไม่ได้เป็นอะไร แล้วไงตัวร้อนอย่างนี้ล่ะ นี้ร้องให้จนเป็นไข้เลยรึ"
"อ่ะคือ"
"ไม่ต้องพยายามพูดหรอก "
ชายหนุ่มพูดตัดบทก่อนที่จะอุ้มร่างบางขึ้น ร่างบางตกใจหนักก่อนที่จะเกาะชายหนุ่มแน่น
"อะอุ้มผมทำไม"
"..........."
อีกฝ่ายไม่ตอบแต่อุ้มร่างบางไปไว้บนโซฟาสีเทานุ่มพลางหยิบผ้าห่มมาห่มให้ ร่างบางมองตามชายหนุ่มที่พึ่งจะห่มผ้าห่มให้ก่อนที่จะเดินหายไป ......คุณเป็นใคร....ทำไมต้องทำดีกับผมด้วย..
ชายหนุ่มเดินกลับมาพร้อมกับขันใบใหญ่และผ้าสะอาด(ซึ่งคาดว่าเป็นผ้าเช็คหน้าของเค้า)มาวางและทรุดตัวลงมานั่งข้างๆร่างบาง ก่อนที่จะใช้ผ้ามาถูแขนเล็กของร่างบาง
"เธอมีแฟนแล้วงั้นรึ"
ชายหนุ่มพูดขึ้นเหมื่อนชวนคุย ร่างบางเหม่อลอยเล็กน้อยด้วยพิษไข้ก่อนที่จะตอบชายหนุ่ม
"ไม่เชิงว่าแฟนครับ เค้าคืออดีตคนรักเก่า"
"ไม่เชิงงั้นรึ"
ชายหนุ่มถูไปเรื่อยๆพลางมองอาการของร่างบาง
"ครับ ไม่เชิง เพราะเค้าคนนั้นหายไปเมื่อ9ปีก่อน เลยตั้งตัวเองว่าโสดน่ะ ว่าแต่ทำไมคุณถึงถามงั้นเหรอ"
ร่างบางพูดพลางมองชายหนุ่มที่เอาผ้าชุบน้ำพลางบิดอย่างสงสัย
"ก็ได้ยินบนสนทนาของเธอและเจ้าผงโอโม่นั้นมาน่ะ"
"ผงโอโม่??"
"เบียคุรัน เจคโซ่น่ะ"
ชายหนุ่มพูดพลางบรรจงเอาผ้ามาถูขาของร่างบาง
"อะเอ้.....เบียคุรัน เจคโซงั้นรึ ไอ้แวมไพร์สวะเบียคุรันนั้นมีนามสกุลว่าเจคโซเหรอ"
"อะอื้ม ใช่ แต่จะบอกให้น่ะ ถ้าเจ้านั้นหมายตาเธอจริง เค้าคนนั้นอาจจะโดนเจ้าเบียคุรันจัดการก็ได้"
"อะเอ๊ จริงด้วย ทำไมกัน ทำไมฉันไม่ทันคิดน่ะ "
ร่างบางเริ่มเกิดอาการกระวนกระวายขึ้นทันที
....จริงด้วย...เจ้าพวกแวมไพร์นั้นจับตามองเราอยู่มาตลอดแม้จะไม่ทุกเวลาก็ตาม...
....ถ้างั้น....ถะ..ถ้างั้น......
น้ำตาใสๆเริ่มใหลริมลงมาอีกครั้ง ทำให้ชายหนุ่มตกใจและใช้มือเรียวหนาของตนปาดน้ำตาร่างบางเบาๆ
"อย่าพึ่งด่วนสรุปสิ เค้าคนนั้นอาจจะตีตัวห่างจากเธอเองก็ได้ เชื่อสิ เค้ายังไม่ตายหรอก"
"อื้มนั้นสิน่ะครับ ผมมันตัวอันตรายนี้หน่า"
ร่างบางพูดพลางเอามือเช็ดน้ำตาของตนไปมา ชายหนุ่มรู้สึกผิดเล็กน้อยที่กระตุ้นอารมย์ทำให้ร่างบางนึกถึงอีกครั้ง แต่ด้วยความอยากรู้เค้าจึงถามต่อขึ้น
"ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก ว่าแต่ชายหนุ่มคนนั้นหน้าตาเป็นใง หืม?"
ร่างบางเลิกร้องให้แม้จะยังสะอึกสะอื้นอยู่แต่ก็ยอมตอบชายหนุ่ม
"จำไม่ค่อยได้ครับ แต่ที่ผมพอจำได้คือเค้ามีรูปร่างที่คล้ายผมเพียงแต่ส่วนสูงมากกว่าเล็กน้อย อายุก็เท่าผมน่ะ เค้าเป็นคนที่นิสัยดีมากเลยล่ะ แต่ก็ยังไม่รู้สาเหตุที่เค้าหายไปเลยสักนิด"
ร่างบางพูดพลางตีหน้าเศร้า ชายหนุ่มมองร่างบางเล็กน้อยก่อนที่จะถูตัวให้ร่างบางเสร็จและเด่ินหายออกไปอีกครั้ง ร่างบางมองตามแผ่นหลังกว้างใหญ่ของชายหนุ่มอีกครั้ง
"...........นิสัยอ่อนโยน.....คล้ายกันเลยแหะ"
ร่างบางบ่นขึ้นอย่างแผ่วเบา ก่อนที่จะมองรอบบ้านที่ดูเหมื่อนจะร้างคน .
..นี้บ้านของเค้ารึ.....
ร่างบางเหม่อลอยจนซักพัก ประตูบานใหญ่ก็เปิดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับร่างชายหนุ่มที่ถือโจ๊กสำเร็จลูกอยู่ ร่างบางค่อนข้างงง?เล็กน้อยแต่ไม่ถามชายหนุ่ม
"ฉันไปซื้อมาจากเมืองน่ะ ขับรถไป"
ชายหนุ่มพูดขึ้นเหมื่อนรู้ทันร่างบางพลางยิ้มอย่างเอ็นดูให้กับร่างบาง
"อ่ะ งั้นหรอกครับ"
ร่างบางหายสงสัยและจะหยิบช้อนเพื่อกินโจ๊กแต่ชายหนุ่มกลับเบื้อนสอนและถ้วยออก
"อะเอ๋ ทำไมเหรอครับ คุณไม่ให้ผมกินเหรอ??"
"ไม่ใช่หรอก ฉันจะป้อนเธอเอง อ้าปากซ่ะ"
แก้มนวลขาวเริ่มแดงระเรื่อกำ่ทันที ก่อนที่จะทำตามที่ชายหนุ่มสั่ง โจ๊กเหลวรสข้าวโพดโดนป้อนเข้าไปในปากร่างบางทันที ร่างบางเคี้ยวโจ๊กอย่างเอร็ดอร่อยพลางอมยิ้มขึ้น
"อร่อยจังเลย รสที่ชอบเลยด้วย ขอบคุณน่ะครับ"
ร่างบางพูดพลางยิ้มจนชายหนุ่มเริ่มยิ้มตาม
"อร่อยงั้นรึ ดีใจเหมื่อนกันน่ะที่เธอชอบน่ะ กินต่อไปให้หมดแล้วกัน"
ชายหนุ่มพูดพลางป้อนคำต่อไป ซึ่งร่างบางก็กินทุกคำจนหมดถ้วย
"กินหมดแล้วสิน่ะ อ่ะ นี้ยา"
ชายหนุ่มพูดพลางยื่นเม็ดสีขาวซึ่งดูเหมื่อนจะเป็นยาลดไข้
"เอ๋ ยา"
"ใช่ ยาลดไข้ และนี้น้ำ "
ชายหนุ่มพูดพลางยื่นให้ ร่างบางรับพลางทำหน้าไม่ค่อยอยากกินแต่ก็พยายามกลืนลงไปและดื่มน้ำยกใหญ่ ร่างบางกินเสร็จก็มีอาการง่วงเล็กน้อยก่อนที่จะนึกขึ้นมาได้ว่าตนต้องรีบไปหารีบอร์น
"อ่ะ คุณครับ ขอผมไปหารีบอร์นก่อนได้ไหม"
"รีบอร์นงั้นรึ ใครกันน่ะ แต่ยังคงออกไปข้างนอกไม่ได้หรอก เพราะว่าเบียคุรันน่ะ เจ้านั้นยังคงอาจจะอยู่ข้างนอกอยู่ ทางที่ดีเธอควรจะนอนก่อนน่ะ" "แต่ผมนอนไปแล้วน่ะ จะนอนอีกทำไมล่ะ"
"ก็เพื่อให้ไข้ลดใง "
ชายหนุ่มพูดพลางอุ้มร่างบางขึ้นจากโซฟาและเดินไปห้องนอนพลางวางร่างบางไว้กับฟูกขาวนุ่ม เมื่อหัวถึงหมอน ตาของร่างบางก็เริ่มจะปิดลงด้วยแรงง่วงทันที ในขณะชายหนุ่มตั้งท่าจะเดินออกไปก็โดนมือนุ่มนิ่มของร่างบางรั้งไว้
"เดี้ยวก่อนครับ ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย"
ร่างบางพูดขึ้นเมื่อชายหนุ่มหันมา
...จะรู้ชื่อให้ได้ ..แม้ตอนนี้สมองจะโปร่งขาวแล้วก็ตาม
ชายหนุ่มมองร่างบางที่งัวเงียก่อนที่จะก้มลงไปใกล้และกระซิบหูร่างบางขึ้น
"ฉันชื่อ ฮิบาริ เคียวยะ"
ชายหนุ่มพูดขึ้นก่อนที่ภาพตรงหน้าเริ่มเลือนลาง ร่างบางเข้าสู่การหลับใหลทันทีเมื่อหายขัดข้องใจ
...ฮิบาริ..เคียวยะงั้นรึ....
...ชื่อเพราะจัง.. อบอุ่น..
..คุณมันช่างอบอุ่นจริงๆ..อ่อนโยน ...จนผมเริ่มหวันไหว......
....ทำไมต้องอ่อนโยนดูแลผมด้วย....
................ทำไม?..............
***********************************************************************
ไรเตอร์เฟ้ยยยย สวัสดีค่ะ จบไปแล้วอีกตอนน่ะค่ะ
ขอโทษที่อัพช้าค่ะ ดูจากคอมเม้นแล้วบางคนไม่ได้อ่านรึ ท่านฮิน่ะ
ไม่ใช่แฟนเก่าหนูทูน่าน่ะ มีคำใบ้ให้แล้วนิ

เอาเป็นว่าขอแปะรูปภาพไว้น่ะว่าสภาพหนูทูน่าเป็นยังใง และท่านฮิด้วย


ฮ่ะฮ่ะ อ่านแล้วคอมเม้นด้วยน่ะค่ะ บายบี้