fic (all27) พันธนาการแห่งเลือด

ลำดับตอนที่ #15 : 13

"แวมไพร์อย่างแกโดนไฟไปนิดหน่อย ตัวไม่ไหม้หรึอใง"
"อย่าประหม่าฉันสิ สึนะจัง"
ชายหนุ่มเหยียดยิ้มให้ร่างบางตรงน่าและมองร่างบางหัวจรดเท้า และเลียริมฝีปากเล็กน้อย ทำให้ร่างบางรู้สึกกลัวเล็กน้อยแต่ไม่แสดงออก
"เหมื่อนกับที่เดม่อนพูดเลยแหะ น่าหม่ำ"
"แกพูดอะไรของแก"
"หึหึหึ"
ร่างบางมองชายหนุ่มตรงหน้าพลางขมวดคิ้ว ก่อนที่จะซักมีดขึ้นมาข้างตัวทันที ในขณะที่เบียคุรันก็เห็นเช่นกัน
"ว้าว มีดเงินที่เธอใช้ฟันเดม่อนเมื่อสิบปีก่อนสิน่ะ ยังเก็บไว้อีกเหรอ ร่วมถึงเศษเสื้อผ้าเก่าของพวกฉันที่ผูกอยู่ที่แขนอย่างหนาแน่นใช่ไหมล่ะ"
ร่างบางทำท่าตกใจเล็กน้อยก่อนที่จะถกแขนเสื้อออกมาดู พลางมองคนตรงหน้าที่ยืนยิ้มกวนประสาทอยู่
"แกรู้ได้ใง"
"หึหึหึ ฉันรู้ทุกอย่างที่เป็นเธออยู่แล้ว หึหึหึ คงแค้นพวกฉันมากสิน่ะ งั้นก็เข้ามาถ้าคิดว่าทำอะไรฉันได้ เอาให้สุดความสามารถเลยน่ะ"
ร่างบางมองคนตรงหน้าที่ให้ท่าเต็มที่ก่อนที่จะกำมีดแน่น 
......จะดูถูกกันเกินไปแล้ว.......
ร่างบางมองคนตรงหน้าอย่าหมั่นใส้ก่อนที่จะเก็บมีดนั้นและซักปืนขึ้นมากระหน่ำยิงแทน ชายตรงหน้าหลบได้อย่างคล่องแคล้วและเข้ามาใกล้ร่างบางไปเรื่อย
"หึหึหึ สุดท้ายก็ไม่กล้าสู้กับฉันแบบประชิดอยู่ดี"
ร่างบางมองกระสุนในปืนกระบอกของตัวเองก่อนที่จะเหงื่อออกเล็กน้อยแล้วทิ้งปืนลง และซักมีดออกมาอีกครั้ง เบียคุรันจ้องมองก่อนที่จะฉีกยิ้มออกมา
"ฮะฮะฮะฮะ เอาออกมาแล้วรึ หรือคิดจะสู้แบบประชิดกับฉันล่ะ สึนะจัง ถ้าฉันจับเธอได้เธอก็ไม่มีแรงขัดขื่นแล้ว ยังจะเสี่ยงอีกหรอก ยอมดีๆก็ได้"
"ไม่มีวันซะเหรอ ฮึ"







---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



gokudera hayato talk

ผมขับรถไปเรื่อยโดยมีคุณหนูขับตามมา และยัยฮารุก็ช้อนหลังผมอยู่ (แทนที่จะเป็นคุณหนูแท้ๆ) ผมค่อยๆขับไปเรื่อยจนฮารุเริ่มพูดขึ้น
"นี้ทำไมฉันรู้สึกว่าคุณหนูไม่ได้ตามมาน่ะ"
"บ้าเหรอ คุณหนูขับรถไม่เป็นน่ะ ก็ต้องตามเรามาอยู่แล้วไม่ไปไหนเหรอ"
ผมพูดตอบกลับไปอย่างหงุดหงิด ก่อนที่จะได้ยินยัยฮารุตะโกนดังลั่นจนผมเตกใจบังคับรถไม่ถูกจนเกียบล้ม
"กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
"ตะโกนหาอะไรห๋า!!!!!!!ยัยบ้า"
"คะคุณหนู"
"คุณหนูเป็นอะไร"
ผมรีบหันไปมองข้างหลังก่อนที่จะตกใจ
"คุณหนูหายไปค่ะ"
ผมรีบร้อนลนแล้วเร่งคันเร่งยิ่งกว่าเดิม
"จะไปไหนเหรอ"
"ยัยโง่ ก็กลับที่เดิมน่ะสิ คุณหนูต้องหลงอยู่ที่ไหนซักแห่งแน่"
"ฮาฮิ"
เมื่อยัยฮารุกอดผมดีแล้ว ผมก็เร่งคันเร่งทันทีจนยัยนั้้นแทบตก แต่ตอนนี้ใจผมอยู่ที่คุณหนูมากกว่าเพราะถ้าคุณหนูหลงทางก็แย่ และถ้า...........และถ้าเจอกับเจ้าแวมไพร์ที่ชื่อว่าเดม่อนกับเบียคุรันนั้นก็ยิ่งแย่ใหญ่ 
.....คุณหนูของผม.....ขอให้ปลอดภัยด้วยเถอะ....






---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ร่างบางถือมีดแน่นก่อนที่จะวิ่งมุงเค้ามาหมายจะฟันคอทันที เบียคุรันรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยกับการกระทำของร่างบางเพราะหมู่คนมากมายแต่ละคนที่ทำเป็นอวดเก่งนั้นมักจะไม่กล้าทำแบบนี้จริงเท่าที่เค้าเจอมาหรือฆ่ามาหมด ชายหนุ่มเริ่มกระตุกยิ้มอย่างพอใจทันที และพยายามหลบปลายมีดที่เข้ามาแทงไม่ยั้ง
"หึหึหึ กล้าดีนิ มิน่าถึงได้ถูกสนใจและน่าจับตามองมากกว่าพี่น้องตนเอง หึหึหึ"
"เรื่องนั้นฉันไม่สนเหรอ ตอนนี้ที่ฉันสนคือฆ่าแก"