fic (all27) พันธนาการแห่งเลือด

ลำดับตอนที่ #11 : 10

เช้าของวันไหม่ ร่างบางค่อยๆลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจช้าก่อนที่จะมองร่างเล็กที่ใส่เสื่อสีชมพูลายกระต่ายนอนอุปุอยู่ ริมฝีปากสีชมพูอวบอิ่มของร่างบางเผยยิ้มเล็กน้อยพลางเขย่าผู้ที่หลับอยู่
"บาจิล ตื่นได้แล้ว ได้เวลากลับบ้านแล้ว"
"อื้ม ขอเวลา 5นาทีครับ"
ร่างเล็กยังงัวเงียอยู่ก่อนที่จะกระซับผ้านวมลายแมวเข้าหาตัว ร่างบางกอดอกมองร่างเล็ก
"หึหึหึไม่ตื่น ต้องใช้ไม้เด็ดซะแล้ว บาจิลพี่ไม่ใช่พี่จีอ็อคโต้ รู่จักเวลาพี่ปลุกใครน้อยไปแล้ว"
ร่างบางพูดเสร็จก็กระซากผ้านวมของร่างเล็กอย่างแรง ร่างเล็กกระเด็นหัวไปชนกับโขดหินทันที ไม่เท่านั้นร่างบางยังกระโดดมาคร่อมร่างบาจิลและจี้จุดต่างของบาจิลเพราะรู้ว่าน้องคนนี้บ้าจี้กว่าใครในครอบครัว
"ฮะฮะฮะโอ้ยฮะฮะยะฮะอย่าพี่หยุดน่ะฮะฮะ"
ร่างเล็กหัวเราะจนท้องแข็งจนร่างบางหยุดจั๊กจี้แล้วอมยิ้มมอง
"หึหึใงล่ะน้องพี่ น้องไม่ใช้คนแรกที่โดนน่ะ แกมม่า พี่จีอ็อคโต้ก็โดน แต่ถ้าถามถึงรีบอร์นรายนั้นไม่บ้าจี้เหรอ ฮารุก็โดนแล้วด้วย เอ้โกคุเทระยังไม่โดนนี้หน่า จะบ้าจี้ไหมน้าาา"
ร่างบางมองตรงไปที่เต็นแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แต่ก็ยิ้มธรรมดาทันทีเมื่อโกคุเทระเดินหาวมาจากในเต็นพลางเกาหัวอย่างงง?พลางมองพี่น้องทั้งสอง
"ตะกี้เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ ว่าแต่ทำไมคุณหนูตื่นเช้าจังเลยล่ะครับ"
โกคุเทระว่าพลางมองนาฬิกาข้อมือสีทอง บาจิลมองไปทางพวกซันซัสที่ดูเหมื่อนจะอดหลับอดนอนก่อนที่จะโดนสึนะดึงแขนไปที่กระเป๋า
"วันนี้ก็จะกลับบ้านแล้ว ไปอาบน้ำเปลื่ยนเสื้อผ้าเร็ว เสร็จแล้วพวกคุณซันซัสจะพาไปที่ทางถนนที่เรามาภูเขานี้แล้วเดี้ยวพอไปถึง พี่จะโทรให้พี่จีอ็อคโต้มารับ"
ร่างบางชี้ให้ร่างเล็กดูเสื้อผ้าที่โดนพับมาอย่างดีในขณะที่โกคุเทระก็แปลกใจเหมื่อนกันที่มีเสื้อผ้าของตนเองโดนเลือกมาแล้วพับไว้บนกระเป๋าเดินทางอยู่
"คุณหนูครับ ใครเป็นคนเลือกเสื้อผ้าให้ผมกับคุณบาจิลล่ะครับ"
"ฮื้อ ฉันเองล่ะ เลือกและพับมาให้" "ค. คุณหนูไม่ต้องทำแบบนั้นก็ได้ ว่าแต่คุณหนูตื่นตั้งแต่เมื่อไรเหรอ"
"ตอนตีห้าน่ะ"
ร่างบางพูดพลางยิ้มบางๆให้คนทั้งสองตรงหน้าก่อนที่จะผลักทั้งสองไปอาบน้ำส่วนตัวเองเดินเล่นชมแถวนี้รอเพราะร่างบางอาบน้ำแล้วและที่เค้าตื่นเช้ามากว่าเดิมเพราะเค้าไม่ค่อยคุ้นกับสถานที่เท่าไรเลยนอนดึกตื่นเช้า ร่างบางยืนมองธรรมชาติสักพัก ก็มีคนยื่นเนื้อไก่ให้พลางเชิดหน้าเกาะอกอย่างหยิ่งๆ ร่างบางหันมาริมฝีปากสีชมพูเผยยิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะรับเนื้อไก่
"ก่อนไปน่ะ ทำอาหารให้กินก่อน"
ซันซัสมองร่างบางเล็กน้อยก่อนที่จะหลบตาไป ร่างบางเดินหไปปรุงอาหารทันที บาจิลและโกคุเทระที่พึงอาบน้ำเสร็จก็เห็นพวกซันซัสนั่งรออะไรชักอย่างพวกตนจึงนั่งด้วย ชักพักก็เห็นร่างบางเดินมาพร้อมกับอาหารหอมกรุ่น มาวางต่อหน้าทุกคนและแจกให้
"กินกันให้อร่อยล่ะ ทุกคน" ร่างบางมองทุกคนพลางยิ้ม บาจิลตักชิ้นเนื้อไก่เข้าปากพลางเคี้ยวแก้มตุยตุย
"อร่อยมากเลยพี่ อร่อยที่สุดเลย"
"ฮิฮิกินเยอะๆน่ะ"
ร่างบางพูดเสร็จก็เดินไปมองวิวซึ่งดูเหมื่อนหลบสายตาทุกคน ร่างบางใช้มือเรียวขาวบางของตนกุมอกไว้พลางขมวดคิ้วและทอดสายตามองข้างล่าง
....ความฝันนั้น..
..โศกนาฎกรรมที่ตามหลอกหลอน..
. ..มันต้องการเตือนอะไรเรางั้นรึ...
"แค่กแค่ก"
ร่างบางไอเบาๆใส่ผ้าเช็ดหน้าสีแดงก่อนที่จะยัดใส่กระเป๋า ซันซัสมองร่างบาง
..ชัววู่บที่เจ้าตัวเล็กนั้นไอ..เหมื่อนได้กลิ่นเลือดแรงออกมาเลยแหะ...
ทุกคนทานอาหารกันเสร็จพวกซันซัสก็สั่งให้พวกสึนะเก็บข้าวของเก็บเต็นและเดินไปที่ถนน ร่างบางหันไปยิ้มให้พวกซันซัสก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์โทรหาจีอ็อคโต้ พวกซันซัสที่มาส่งแล้วก็เดินกลับถ้ำไป
"พี่จีอ็อคโต้ครับมารับที ที่เดิมน่ะครับ" "อื้มเดี้ยวพี่ไปรับน่ะ"
ชักพักรถคันดำที่พึ่งถูกล้างจนเงางามก็มาจอดอยู่ข้างหน้าร่างบาง โกคุเทระเดินไปเปิดประตูให้ทั้งสองและเข้าไปด้วย รถคันดำงามค่อยขับไปอย่างช้าๆ ร่างบางตกใจเล็กน้อยที่รีบอร์นนั่งอยู่ด้วยและงง? ที่จีอ็อคโต้ขับไปคนละที่กับทางกลับบ้าน
"พี่จะขับรถไปไหนเหรอครับ"
"พาน้องไปหาที่อยู่ฮันเตอร์น่ะ"
"ทำไมต้องไปด้วยล่ะครับ"
"พี่ว่าน้องควรต้องรู้จักกับฮันเตอร์ให้มากกว่านี้"
จีอ็อคโต้พูดเสร็จก็เลี้ยวรถเข้าย่านตลาดที่มีคนมากมายส่งเสียงเอะอะเจี้ยวจ้าวกันยกใหญ่ร่างบางค่อยๆสาวเท้าลงมาจากรถพลางมองตลาดที่นี้ ตลาดที่นี้เป็นตลาดขนาดใหญ่ตั้งอยู่ที่โรงแรมดังหลายแห่งเรียกว่าเป็รศูนย์กลางของสถานที่ที่มีคนเที่ยวมากที่สุดด้วย ของที่เอามาขายแต่ละครั้งก็เป็นของสวยเก๋ส่วนใหญ่มักจะเป็นอะไรที่เป็นแฟชั้นวัยรุ่นเลยพักอาศัยที่นี้บ่อย จีอ็อคโต้เดินนำทุกคนไปที่โรงแรมแห่งหนึ่งที่ดูเหมื่อนหรูที่สุด ร่างบางมองเล็กน้อยก่อนที่จะเผยยิ้มออกมา
"นี้คือที่ที่ฮันเตอร์อาศัยเหรอ ผิดจากที่คิดแหะคิดว่าจะเป็นอะไรที่ลึกลับกว่านี้"
"เข้าไปเถอะน่า"
จีอ็อคโต้ผลักร่างบางเข้าไป ข้างในโรงแรมนี้ก็ไม่ได้ต่างจากผับเท่าไร สาวเล็กใหญ่นุ่งน้อยห่มน้อยเต็นแดนส์กันกระจายจีอ็อคโต้พาร่างบางและรีบอร์นโกคุเทระบาจิลเดินซิดแซกทุกคนไปจนถึงห้องหนึ่งจีอ็อคโต้เดินไปเปิดประตูและผลักทุกคนเข้าไปก่อนที่จะปิดประตู ชายหนุ่มที่ถูกเรียกว่าฮันเตอร์ก็เดินมาต้อนรับทันที
"คุฟุฟุฟุยินดีต้อนรับครับคุณจีอ็อคโต้และคนอื่นๆ"
ชายหนุ่มผู้มีดวงตาสองสีที่ไม่เหมื่อนใคร ใบหน้าคมเข้ม ผิวสีขาวเรียบ ริมฝีปากสีเนื้อบางเฉียบยิ้มเล็กน้อยอย่างมีภาคภูมิ มาพร้อมกับการหัวเราะที่ไม่เหมื่อนใคร จีอ็อคโต้ยิ้มกลับไปให้เล็กน้อย บาจิลเมื่อเห็นหน้าชายหนุ่มตรงหน้าและตัวสั่นเหมื่อนเจ้าเข้าส่วนสึนะขมวดคิ้วนิ่วหน้ากัดฟันแน่น จีอ็อคโต้รู้สึกได้ทันทีว่าน้องชายทั้งสองคนกำลังเข้าใจผิดจึงกำลังจะอธิบาย
"สึนะนั้นไม่ใช่เด..."


ตู้ม!!!!!!!!!!!!



โครม!!!!!!!!





Rokudo mukuro talk

ผม โรคุโด มุคุโร่ ฮันเตอร์ผู้หล่อเหลาที่อาศัยอยู่ที่ญี่ปุ่นหลังจากได้ข่าวถึงสาวที่โดนแวมไพร์กัดหลังจากนั้นก็มีผู้ชายผมสีทองพองฟู นามว่าจีอ็อคโต้ก็มาบอกว่าให้ปกป้องน้องชายของเค้าในฐานะฮันเตอร์ ผมเลยจะขอดูว่าน้องชายคนนั้นหน้าตาเป็นอย่างไร พอใจกับผมไหม วันนี้เค้าเลยพามาให้ดู หลังจากที่ผมทักทายจีอ็อคโต้ เด็กผู้ชายที่ร่างกายบอบบาง มีดวงตาสีน้ำตาลใสเหมื่อนลูกแก้ว ใบหน้าเรียวสวยได้รูปเข้ากับผิวสีขาวอมชมพูซีดหน่อย ริมฝีปากสีชมพูอวบอิ่มนั้นก็กระโดดถีบผมด้วยท่าไม้ตายกระโดดถีบขาคู่ทันที ผมที่ยังไม่ได้ตั่งตัวนั้นก็กระเด็นไปติดกับกำแพงทันที
"โอ้ยยย"
ผมร้องอย่างเจ็บปวดก่อนที่จะมองร่างบางที่หน้าตาน่ารักนั้น บัดนี้สายตาของร่างบางเปลียนไปเป็นฆาตรกรและขว้างมีดเงินที่อยู่ใกล้ตัวมาใส่ผมไม่ยั้ง ผมหลบได้หมดก่อนที่จะตกใจที่ร่างบางอยู่ใกล้ผมตั้งแต่เมื่อไรไม่รู่้ถือมีดไว้ที่มือก่อนที่หมายจะฟันคอผม
"ตายซ่ะ เดม่อน สเปคเด้"
"เดี้ยวก่อนสึนะ คนๆนี้ไม่ใช่เดม่อนสเปคเด้"
จีอ็อคโต้พูดขึ้นก่อนที่จะจับมือร่างบางตรงหน้าผม ร่างบางตกใจเล็กน้อยก่อนที่จะมองหน้าผมและพิจารณาอีกครั้ง พลางทำหน้ารู้สึกผิด
"จ...จริงด้วย"
"คุฟุฟุฟุคุณนี้รุนแรงเร่าใจผมจริงน่ะ น่าสนใจดีนิ"
"ไม่ได้ตั้งใจให้นายสนใจนิ"
ร่างบางตรงหน้าผมโดนผู้เป็นพี่ตีมือและทำหน้าดุใส่ ส่วนร่างบางก็ทำหน้าบูดเบี้ยว
"ขอโทษเค้าเดี้ยวนี้น่ะ"
"ก็เค้าผิดเองนี้หน่า ดันน่าตาเหมื่อนเดม่อนสเปคเด้คนนั้นน่ะ"
"สึนะ"
"ขอโทษครับToT"
"คุฟุฟุฟุฟุ ผมโรคุโด มุคุโร่ครับคุณล่ะ"
ร่างบางท่าทางน่ารักน่าหมั่นใส้จนอย่ากจับกด(เฮ้ย ใจเย็นมุคุโร่///ไรเตอร์)
ตรงนี้มองผมและบึ้งใส่ สงสัยไม่ชอบหน้าผมที่คล้ายกับใครบางคนมั้งแต่เจ้าตัวก็บอก
"ซาวาดะ สึนะโยชิ"
"ยินดีที่ได้รู้จักน่ะครับ"
ผมส่งยิ้มที่เป็นมิตรไมตรีให้ร่างบางตรงหน้าร่างบางทำท่าลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะส่งยิ้มให้มุคุโร่อย่างสุภาพและจับมือกับผม
...มือนุ่มนิ่มดีแหะ..
"มุคุโร่ซัง เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น "
ผู้หญิงผมสีแดงเดินมาพร้อมกับผู้ชายที่ใส่แว่นหนาเหมื่อนเด็กเรียนอยู่ในเครื่องแบบชุดนักเรียนปกทหารสีเขียวและผู้ชายผมสีขาวและสีเขียวที่ดูเหมื่อนจะบ้ากำลังเดินลงมาจากบันได บาจิลมองคนพวกนั้นก่อนที่จะเดินไปหามุคุโร่
"ผมชื่อบาจิลครับ คนพวกนั้นคือใครเหรอ"
"อ้อ ฮันเตอร์เหมื่อนกับฉันแหละผู้หญิงผมสีแดงชื่อm.mผู้ชายที่ใส่แว่นกำปะชื่อจิคุสะชายผมสีขาวสั้นชื่อเรียวเฮผู้ชายที่ผมสีเขียวใส่แว่นตาชื่อโคโย"
คนทั้งหมดส่งยิ้มให้ร่างบางและร่างเล็กสึนะกับบาจิลก็ยิ้มกลับไปให้ทุกคน มุคุโร่ที่คุยกับจีอ็อคโต้เสร็จก็เดินมาหาสึนะ
"คุณคือลูกคนกลางตระกูลซาวาดะ มีสายเลือดพิเศษที่เหล่าแวมไพร์ต้องการมากกว่าพี่น้อง เสียพ่อแม่ไปตั้งแต่โศกนาฎกรรมเมื่อสิบปีที่แล้วโดยฝีมือแวมไพร์อสูรสองตนสินะ"
"อะ อืมใช่"
"โศกนาฎกรรมเมื่อสิบปีที่แล้วในบ้านตระกูลซาวาดะ รู้สึกผมจะช่วยคนในตอนนั้นได้คนนึงน่ะ ผู้หญิงด้วยอายุราวกับคุณนั้นแหละ ตอนนี้อยู่ข้างบนมั้ง"
ร่างบางตกใจก่อนที่จะเดินไปเขย่ามุคุโร่ทันที
"ใคร ชื่อว่าอะไร"
"มุคุโรคุง จะกินอาหารอะไรไหมจ้ะ"
สาวน้อยผมสีส้มสั่นประบ่าดวงตาสีส้มเหมื่อนกับดวงอาทิตย์สดใสผิวขาวใสปากสีชมพูเดินลงมาจากบรรไดก่อนที่จะมองสึนะและเบิกตาโตเช่นเดียวกับสึนะ
"สะ สึนะคุง"
"คะเคียวโกะจัง"
-----------------------------------------------------------------
ในถ้ำ

ซันซัสทำไมนายต้องใจอ่อนกับเด็กที่ชื่อว่าซาวาดะ สึนะโยชิล่ะ สคร่อโร่นายก็ด้วยทำไมเหรอ เคนถามทั้งสองคนอย่างสงสัย
"เด็กนั้นมีเสน่ห่์มากน่ะ เลยหลง"
"นี้นายรู้สึกเหมื่อนฉันเหรอ"
สคร่อโร่พูดพลางมองซันซัส ซันซัสมองหน้าสคร่อโร่ก่อนที่จะยิ้มเล็กน้อย ในขณะที่เบลเดินมาร่วมวงกับพวกสคร่อโร่และซันซัส
"ชิชิชิชิใจตรงกันนี้หน่า พวกนายน่ะ"
"เจ้านั้นมีเสน่ย์ทั่วถึงจริงๆ"
เคนเดินมาร่วมวงสนทนาด้วย
"ได้ข่าวว่าเจ้าเด็กนั้นเจ้าแวมไพร์อสูรสองตัวนั้นหมายปองไม่ไช่เหรอ"
"อะเอ้ เจ้าสองคนนั้น"
"ใช่ เดม่อนและเบียคุรันไอ้สวะทั้งสามฉันคิดว่าต้องคอยปกป้องเด็กตัวเล็กคนนั้นแล้วล่ะ"



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~<<<<<<<<<~~~~~~~~
ไรเตอร์

ตอนนี้ก็แต่งด้วยipodน่ะค่ะถ้าอ่านไม่ถนัดก็อย่าพึ่งอ่านก็ได้ค่ะ ตอนนี้เจอเคียวโกะแล้วน่ะค่ะปลอดภัยทุกประการ
ติดตามตอนต่อไปค่ะส่วนตัวอักษรไม่เว้นกันก็ขงโทษด้วยน่ะค่ะ
เดี้ยวแก้ไขให้ค่ะ อ่านแล้วเม้นด้วยน่ะค่ะ^~^