Mom!! แม่ครับผมอยากแต่งงานกับผู้ชายคนนี้ [JUNSEOB]

ลำดับตอนที่ #6 : [Mom!! แม่ครับผมอยากแต่งงานกับผู้ชายคนนี้]เริ่มย้ายเข้าบ้าน

 เริ่มย้ายเข้าบ้าน








 

คนตัวเล็กค่อยๆเดินจนมาถึงรถยนต์คันหรูที่เจ้าโยซอบมองยังไงๆก็ไม่เห็นคนในรถเลย คนที่นั่งในรถจึงใจดีเลื่อนบานกระจกดีดำสนิทนั้นเพื่อให้รู้ว่าตนนั้นเป็นใคร

“เข้ามาเลยครับ”จุนฮยองพูดพลางถอดแว่นกันแดดสีชาเย็นที่สวมมาวันนี้ออก  ที่หากใครๆมองยังไง๊ยังไงมันก็หล่อระเบิดโลกละลายอยู่ดี โยซอบได้แต่ยืนดูการกระทำนั้นอย่างนิ่งแล้วคิดในใจว่า ‘แมร่งโคตรหล่อเลยวะ’ และหลังจากอาการค้างคนหล่อได้ซักพัก โยซอบก็จัดการพาร่างของตัวเองยัดเข้าไปในรถคันหรูนั้น

“ลงมาเร็วดีนะครับ”จุนฮยองพูดขึ้นมาก่อนเพื่อทำลายความเงียบที่ใกล้จะเข้ามาพร้อมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆคนที่กำลังจะตอบคำถาม

“อ๋อ อืม เอ่อ ชั้น ก็ เอ่อ แบบ ว่า อืม”โยซอบตอนนี้ดูเหมือนว่าจะเกิดอาการที่เจ้าตัวนั้นควบคุมตัวเองไม่ได้เสียแล้วสาเหตุนั้นมันจะมาจากอะไรไปคงไม่ได้ถ้าไม่ใช่คนที่กำลังจ้องหน้าลุ้นคำตอบจากเค้าในตอนนี้

“อืม โยซอบครับผมว่าเรารีบไปบ้านผมกันดีกว่าเดี๋ยวพ่อกับแม่ผมจะรอนานนะครับ” จุนฮยองพูดพร้อมกับถอยใบหน้าออกมาจากคนตัวเล็กแล้วยิ้มอย่างอบอุ่นมอบให้ แต่กลับทำให้คนตัวเล็กได้แต่ขมุมขมิบปากตามอย่างประชดๆ

รถยนต์คันหรูแล่นออกไปจากบริเวณหน้าประตูบ้านบานใหญ่แล้วขับไปตามท้องถนนที่ตอนนี้เริ่มจะมีแสงไฟจากหลอดไฟแล้ว

รถยนต์คันหรูคันเดิมค่อยๆเลื่อนตัวมาจอดยังประตูหน้าบ้านหลังหนึ่งซึ่งดูๆแล้วน่าจะสูงไปหลายสิบเมตร
เลยทีเดียว ใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีประตูบานใหญ่นั้นก็เปิดออกมา ทำให้เห็นถึงตัวบ้านที่ใหญ่โตหรูหราสมกับการเป็นเศรษฐีระดับต้นๆของประเทศเหลือเกิน

รถที่คนทั้งคู่นั่งมาด้วยกันเป็นเวลาที่ไม่นานมากนั้นตอนนี้ก็ได้มาจอดอยู่บริเวณหน้าประตูไม้บานใหญ่แล้วทันทีที่รถจอดสนิทนั้นไม่ต้องรอให้เสียเวลาก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งที่ดูจะมีอายุไม่มากเท่าไรแต่งตัวด้วยสุดสูทดูหรูหราทีเดียวเดินมาและเปิดประตูรถให้จุนฮยองลง จากนั้นจึงเดินมาเปิดประตูให้โยซอบลงบ้าง คนตัวเล็กได้แต่มองหน้าชายหนุ่มคนนั้น

 

โอ๊ะ โอ ตอนนี้ไรเตอร์มาอัพได้เท่านี้จริงเดี๋ยวถ้าว่างๆจะมาอัพอีกนะจ๊ะ T^T


มาต่อๆๆๆ

“โยซอบครับ เข้าบ้านได้แล้ว”จุนฮยองหันหน้ามาพูดกับโยซอบทำให้โยซอบละสายตาจากชายหนุ่มคนเมื่อครู่

จากนั้นทั้งคู่เดินเข้าไปในบ้านที่ดูๆไปแล้วน่าจะเป็นวังซะมากกว่า ของตกแต่งทุกอย่างนั้นล้วนแต่มีค่ามากมายหลายบาท แต่ว่าทั้งคนที่เข้าไปบ้านนั้นครั้งแรกและคนที่โตมาจากที่นี่แต่เล็กก็ไม่ได้ตื่นเต้นกับบรรยากาศรอบข้างเท่าไหร่

“คุณนายกับคุณท่านรออยู่ที่ห้องรับรองนะคะ”เสียงใสๆของสาวใช้ในบ้านดังขึ้น จุนฮยองได้แต่ยิ้มตอบแล้วเดินต่อไป

“นี่ นายไม่คิดจะบอกอะไรชั้นหน่อยรึไงนะ”โยซอบที่เงียบมานานเอ่ยขึ้น

“แล้วจะให้ผมบอกอะไรล่ะครับ”จุนฮยองถาม สายตาก็ยังคงจ้องมองไปตามทางเดิน

“ก็ แบบว่าป๊านายนิสัยยังไงม๊านายอารมณ์ประมาณไหนอ่ะ”คนตัวเล็กที่เมื่อครู่ยังเดินตามหลังตอนนี้ได้เดินมาอยุ่ข้างๆคนตัวสูงแล้ว

“ก็ไปเจอเองก็รู้”จุนฮยองพูดพร้อมกับยิ้มชวนละลายมาให้หนึ่งที ซึ่งมันก็ส่งผลให้คนฟังได้แต่ขมุมขมิบปากตามอย่างไม่พอใจเท่าไหร่

“เชิญข้างในเลยครับ” เสียงของชายชราคนหนึ่งเอ่ยขึ้นพร้อมกับยื่นมือไปเปิดประตูบานใหญ่ เผยให้เห็นร่างสองร่าง

 

“มาแล้วครับ”จุนฮยองพูดพร้อมก็เดินไปกอดคนทั้งสองคนที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวสวย

“อืม มีเรื่องอะไรกันล่ะล่ะ ” เสียงต่ำๆของผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้น

“ก็แค่จะพาคนคนหนึ่งเข้าบ้านน่ะครับ” จุนอยองพูดจบก็คลายอ้อมกอดออกจากผู้เป็นพ่อและแม่

“มันแค่หรอห๊ะ” คุณแม่ยังสาวเอ่ยขึ้น

“โห แม่อ่ะ” คนตัวสูงที่ดีแต่ยิ้มตอนนี้กลับทำหน้าตางอนอย่างสุดกับคำพูดของผู้เป็นแม่แบบน่ารักๆ

“แล้วคนนั้นน่ะหรอ”  คุณพ่อที่สังเกตเห็นโยซอบที่กำลังยืนยิ้มให้อยู่

“ครับ”จุนฮยองพูดพร้อมกับเดินไปหาโยซอบแล้วกอดที่เอวอย่างหลวมๆ

“นี่ นายจะทำอะไรบอกกันก่อนก็ดีนะ” คนตัวเล็กออกเสียงเบาๆให้ได้ยินเพียงสองคนกับคนที่กำลังทำมิดีมิร้ายกับเขาแต่ใบหน้ากลับส่งยิ้มหวานให้ว่าที่คุณพ่อและคุณแม่สามี

“เอาน่าใจเย็นซิครับที่รัก” จุนฮยองก้มตัวลงมาเล็กน้อยเพื่อกระซิบประโยคนั้น

“เหอะๆที่รักบ้านป้าแกดิ” ยังโยน้อยยังคงตอบไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้มที่ถ้าใครมองคงจะคิดว่าทั้งสองนั้นรักกันม๊ากมาก

“ว่าแต่ แกคิดยังไงเอาหนู เอ่อ...” เสียงของผู้เป็นพ่อพูดขึ้นมาแต่ว่ายังไม่รู้จักชื่อของโยซอบจึงหยุดไว้แค่นั้น

“โยซอบ ฮะ ยังโยซอบ”โยซอบตอบพร้อมรอยยิ้มแสนจริงใจ

“นั้นแหละแกคิดยังไงจะเอาหนูโยซอบเข้าบ้าน”ผู้เป็นพ่อถามพร้อมจ้องหน้าจุนฮยองอย่างต้องการคำตอบ

“ผมทำเค้าท้องครับ” จุนฮยองพูดด้วยสีน้าแสนสบายอารมณ์แต่ว่าคนอีกสามคนที่ฟังอยู่นะซิมันไม่สนุกเลยซักนิดนะ ยง จุนฮยอง!!!!

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
นะ ในที่สุดไรเตอร์ก็กลับมามีใครรออยู่มั่งเอ่ย????
เงียบ.........................    แต่มะเป็นไรไรเตอร์ซะอย่างไม่กลัวอยู่แล้ว(มีไรให้แกกลัว)
อ่า~ยังไงไรเตอร์ก็ต้องขอบคุณทุกคอมเม้นนะค่ะอยากบอกว่าไรเตอร์อ่านทุกคอมเม้นเลย มันก็เป็นกำลังใจที่ดีมากๆเลยนะค่ะ ><
ยังก็ขอให้รัก+ติดตามเรื่องนี้ต่อไปนะคะ >[]<