คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Parent =3=
3
ยามเช้าที่สดใสแต่ดูจะขุ่นมัวสำหรับร่างเล็กนามยังโยซอบนิดๆ(มั้ง)
“ดูจุน ทำไงดี มันโทรจิกตั้งแต่ตีสี่จนตอนนี้เจ็ดโมงมันยังไม่หยุดโทรเลย” โยซอบบ่นด้วยหน้าตางัวเงียสุดๆก็เมื่อคืนกว่าจะนอนหลับได้เพราะเรื่องของไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้ที่อยู่ๆมาขอเป็นแฟน แล้วพอนอนได้สักชั่วโมงมันก็โทรมาหาตั้งแต่ตีสี่ถึงเจ็ดโมงก็ยังไม่หยุดเพราะโยซอบไม่ยอมรับสายนี่เอง
“ก็รับไปซิตัวป่วน” ดูจุนพูดพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ให้โยซอบ
“ไม่เอา จะไปอาบน้ำล่ะไม่สน ถ้าโทรมาอีกล่ะก็” พูดได้แค่นั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง
“โอ้ยยยยย ไม่ไหวแล้วเว้ย” ว่าแล้วโยซอบก็เดินเข้าห้องน้ำด้วยหน้าตาหงุดหงิดสุดๆ
“อยากรู้เหมือนกันว่าเรื่องจะเป็นยังไงต่อ” ดูจุนยืนคุยกับตัวเองด้วยเสียงเศร้าๆ
“ฮยอนซึง เจ้าตัวเล็กนั่นมันยังไม่ยอมรับสายชั้นอีกหรอ?” จุนฮยองที่อยู่ในชุดนอนลายหมีเอ่ยถามพร้อมขยี้ตาเบาๆเป็นการบ่งบอกว่าเพิ่งตื่น
“ครับ แล้วเค้าชื่อโยซอบครับ จำให้ได้ซักทีเถอะครับ” ฮยอนซึงพูดด้วยหน้าตาเซ็งๆ ก็เล่นปลุกเค้าตั้งแต่ตีสี่โทรจิกโยซอบ นอนก็ไม่ได้นอน
“โอเคๆ โยซอบๆ ชั้นไปอาบน้ำก่อนนะ เอ่อ ลืมไป มอนิ่งนะครับฮยอนซึงที่รัก” ว่าแล้วก็เดินไปอาบน้ำทิ้งฮยอนซึงนั่งหน้าแดงคนเดียวเป็นลูกมะเขือเทศสุกประจำแบบนี้ทุกเช้า
...จุนฮยอง เมื่อไหร่จะเลิกทำให้ใจชั้นเต้นเร็วแบบนี้นะ...
“โยซอบ รับโทรศัพท์เหอะ” ดูจุนบอกด้วยความรำคาญกับโยซอบที่กำลังนั่งทานข้าวอยู่
“ไม่สน ว่าแต่แม่ไปไหนอ่ะดูจุน?” โยซอบพยายามเลี่ยงการพูดถึงเรื่องนั้น
“ท่านไปงานเดินแบบเปิดตัวน้ำหอมน่ะครับ” ดูจุน
“เอาอีกล่ะ ชอบไปงานไร้สาระพวกนี้กันจัง - -“ โยซอบพูดไปยัดขนมปังปิ้งเข้าปากไป
“ดูจุน” แล้วอยู่ๆก็เรียกขึ้นมาด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
“ครับ?” ดูจุนตอบไปแบบงงๆ
“ไม่ได้ปิ้งขนมปังให้ชั้นเองกับมือใช่มั้ยวันนี้?” น้ำเสียงที่นิ่งๆกับแค่เสียงหายใจของคนสองคนในบ้านหลังใหญ่แทบจะเป็นคฤหาสน์ทำให้มันดูจริงจังไปกันใหญ่
“ขอโทษครับ” ว่าแล้วดูจุนก็เดินไปจะหยิบขนมปังพวกนั้นออกจากโต๊ะอาหาร
“ไม่ต้อง เอาโทรศัพท์มา” โยซอบยังคงพูดด้วยน้ำเสียงเดิมๆแล้วแบมือรอ ดูจุนไม่พูดอะไรแล้วยื่นโทรศัพท์ที่สั่นยิ่งกว่าเจ้าเข้าของโยซอบให้เจ้าของ
“ฮัลโหล” โยซอบกรอกเสียงไปแบบนิ่งๆเหมือนที่พูดกับดูจุนเมื่อครู่
“คุณจุนฮยองครับ คุณโยซอบรับสายแล้ว” ฮยอนซึงตะโกนเสียงดังแข่งกับเสียงน้ำที่จุนฮยองอาบอยู่
“โอเคๆ บอกให้รอสายแปบ จะออกไปแล้ว” จุนฮยองพูดแล้วก็ได้ยินเสียงน้ำปิดลงทันที
“คือว่าตอนนี้คุณจุนฮยอง อาบน้ำอยู่น่ะครับ รอสักครู่นะครับ” ฮยอนซึง
“ครับ” โยซอบยังคงใช้น้ำเสียงเรียบๆ
“มาล่ะ เอาโทรศัพท์มาดิ” จุนฮยองในสภาพ เปลือยท่อนบนโผล่มารับโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว
“ว่าไงครับ คุณแฟน” จุนฮยองเอ่ยไปอย่างอารมณ์ดี
“ให้ไปบ้านนายเลยมั้ย?” โยซอบถามเสียงเรียบๆ ด้วยอารมณ์ที่มันบูดเพราะดูจุนตัวดีของเค้าไม่ยอมทำอาหารให้เค้ากินเองกับมือ
“อ่าห๊ะ เยี่ยมมาก” พูดแค่นั้นจุนฮยองก็วางสายไป ..
“อะ..ไอ้นี่” โยซอบได้แต่โวยวายกับโทรศัพท์ไหนจะหงุดหงิดดูจุน ต้องมาเจอคนเอาแต่ใจแบบจุนฮยองอีก
..โยซอบจะระเบิดตัวเองตาย..
โวยวายได้สักสามวิก็เดินหนีดูจุนไปที่โรงรถโดยไม่ทันให้ดูจุนตั้งตัวทันที ร่างเล็กๆเดินไปถึงโรงจอดรถอย่างรวดเร็วเพราะความโกรธ และหงุดหงิดในเวลาเดียวกัน
“ดูจุน ออกรถ” โยซอบพูดขึ้นมาทันทีที่นั่งลงในที่นั่งประจำของเค้า ซึ่งก็คือที่นั่งข้างคนขับนี่เอง
“โยซอบ จะรีบอะไรนักหนา” ดูจุนเอ่ยถามยิ้มๆ โดยที่ลืมเหตุการณ์เมื่อกี้ไปหมดสิ้น - -
“ก็ไปบ้านจุนๆ อะไรสักอย่างนั่นไง” โยซอบพูดพร้อมดิ้นตัวหยุกหยิกจากการรนจนใส่เข็มขัดนิรภัยไม่ถูก
“เค้าชื่อจุนฮยองครับ” ดูจุนพูดแล้วเอื้อมตัวไปหยิบเข็มขัดนิรภัยจากมือโยซอบแล้วใส่ให้อย่างง่ายดาย
“เอ่อ นั่นแหละ ขอบคุณนะ” ประโยคแรกดูจะพูดปัดๆแต่อันหลังนี่จริงใจชัดเจน
“ไปกันเลยนะ” ดูจุนพูดแล้วขับเคลื่อนรถยนต์คันหรูออกจากบ้านหลังโตของตระกูลยัง
“ฮยอนซึงงงงงงงงงงงงงง” เสียงแหกปาก(?) ของจุนฮยองดังขึ้นลั่นบ้านทันทีที่เค้าแต่งตัวเสร็จ ทั้งๆที่ฮยอนซึงก็อยู่แค่ประตูห้อง - -
“ครับ?” ร่างบางของฮยอนซึงเดินเข้าไปหาจุนฮยองทันทีที่ถูกเรียก
“นาฬิกาชั้นไปไหน?” จุนฮยองถามคำถามที่เค้าต้องการรู้ทันที
“เอ่อ มันน่าจะอยู่ที่เดิมไม่ใช่หรอครับ?” ฮยอนซึงลองถามดู ก็ปกติจุนฮยองใส่แล้วก็ถอดที่เดิมตลอด
“ถ้ามันอยู่ที่เดิมจะถาม?” จุนฮยองพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูปนกับอารมณ์ร้อนๆหน่อยๆ
“เดี๋ยวหาให้ครับ” ฮยอนซึงทันทีที่ได้ยินประโยคเมื่อครู่จากฮยองก็ตอบรับทันที รู้แน่ๆว่าถ้าขืนปล่อยให้หาเองบ้านระเบิดแน่ ฮยอนซึงมองหาไปทั่วห้องแต่งตัว แสนกว้างอย่างระเอียด ก้มมองด้านล่างบ้างยืดดูด้านบนก็ไม่เจอ
“คุณจุนฮยอง ได้วางไว้ในห้องนี้รึเปล่าครับ?” ฮยอนซึงเอ่ยถามจุนฮยองที่ยืนนิ่งเป็นหุ่นขี้ผึ้งไม่ช่วยหาอะไรเล้ย
“ไม่รู้” จุนฮยองพูดนิ่งๆแล้วยืนกระดิกเท้าอย่างรอคอย
“ครับ” ฮยอนซึงพูดแล้วแอบถอนหายใจกับตัวเองเบาๆ เหนื่อยใจกับเจ้านายแบบนี้จริงๆ แล้วก็เดินออกไปหาในห้องน้ำ ซึ่งก็เจอพอดี สงสัยเมื่อวานจุนฮยองอาจจะเผลอ ฮยอนซึงหยิบนาฬิหาเจ้าปัญหาของจุนฮยองมาแล้วก็ต้องแอบยิ้มคนเดียว ก็มันเป็นเรือนที่เค้าซื้อให้นี่นา
“เจอแล้วครับ” ฮยอนซึงพูดแล้วก็เอามายื่นจุนฮยอง
“ขอบคุณนะ” จุนฮยองรับมาแล้วก็จัดการใส่อย่างรวดเร็ว
“คุณจุนฮยองค่ะ มีแขกมาหาค่ะ” เสียงสาวใช้ในบ้านคนหนึ่งดังขึ้นมาจากหน้าประตูห้อง
จุนฮยองยกยิ้มมุมปากเบาๆแล้วเดินออกจากห้องไป มุ่งหน้าลงไปหาแขกที่ว่าทันที
“ดูจุน ทำไมบ้านเราไม่มีอันนี้มั่งอ่ะ” โยซอบพูดแล้วชี้ไปที่ประตูกระจกบานใหญ่
“มันคนล่ะสไตล์กันครับ” ดูจุนตอบโยซอบไป
“แต่อยากได้”โยซอบพูดด้วยน้ำเสียงเอาแต่ใจเหมือนเด็กๆ
“ไว้โตขึ้นมีครอบครัวก็สร้างบ้านที่มีกระจบแบบนี้ซิครับ ^^” ดูจุน
“อีกนาน - -“ โยซอบพูดแล้วทำหน้าเอือมทันที ก็ดวงความรักของเค้ามันน่าสงสารเหลือเกิน แฟนคนแรกก็โดนบอกเลิก คนที่สองก็โดนเค้าบอกเลิกอีก คนที่สามอุตส่าห์ว่าจะบอกเลิกเขา แต่ก็ดันโดนบอกเลิกอีก ด้วยเหตุผลเดียวๆกันว่า เอาแต่ใจเกิน
“ยินดีต้อนรับ” อยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งโผล่ออกมาขัดการสนทนาของดูจุนและโยซอบที่มายืนรอตรงหน้าประตู
“อ่าห๊ะ” โยซอบตอบหน้าเซ็งๆ ก็ตอนแรกว่าจะไม่มาแต่พอโมโหดูจุนแล้วมันก็อยากมา แล้วมาแล้วก็ไม่อยากมา - -
“ไปที่ทำงานคุณแม่สุดที่รักของชั้นกันดีกว่านะ” จุนฮยองพูดแล้วก็มาจับมือโยซอบลากไปขึ้นรถของตนที่จอดรอตรงลานหน้าบ้านเรียบร้อย ไม่สนสายตาอีกสองคู่ของดูจุนและฮยอนซึงแม้แต่น้อย
“ฮะ..เฮ้ย นายปล่อยก๊อนนนน เดินเองได้ๆ” โยซอบพูดไปตีมือจุนฮยองไป แต่ก็โดนลากจนถึงรถเรียบร้อย - -
“รีบๆไปกันเถอะ เดี๋ยวแม่ชั้นรอนาน” ว่าแล้วก็เดินไปที่นั่งคนขับโดยไม่มีการเปิดประตูรถให้อีกฝ่ายแบบคู่รักทั่วไป
“นายจุนฮยอง” โยซอบได้แต่เรียกชื่อนี้ด้วยน้ำเสียงประหนึ่งน้ำแข็งในตู้เย็น (ห๊ะ?) แล้วนั่งเข้าไปในรถอย่างว่าง่าย
“ตามไปดูกันมั้ย?” อยู่ๆดูจุนที่ยืนอยู่เหตุการณ์อยู่กับฮยองซึงก็ถามขึ้นมา
“มันเป็นหน้าที่นิ” ฮยอนซึงพูดแล้วก็ทำท่าจะเดินไปโรงจอดรถทันที
“เดี๋ยว เอารถชั้นก็ได้” ดูจุนพูดแล้วจับข้อมือบางของฮยอนซึงเบาๆ
“ก็ได้ แต่ปล่อยก่อนนะดูจุน” ฮยอนซึงพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆของเจ้าตัว ทำให้ดูจุนยอมปล่อยแต่โดยดี
และทั้งสี่ก็นั่งรถเดินทางมุ่งหน้าตรงไปยังเป้าหมายเดียวกัน ~
=====================================================================================
กราบประทานอภัยแฟนฟิคทุกท่าน _/\_ อันตัวไรท์เตอร์ได้ไปทำธุระมา นั่นก็คือ
ไปเที่ยวมาค่ะ 5555555 สนุกมากเลยนะเธอ (ยังกล้าพูดอีก - -)
ฮี่ๆ ก็แบบว่า ซอรี่ที่สมองตันกว่าจะอัพได้ แรงกดดันมันน้อยค่ะ -...-
ยังไงก็รักทุกคนเหมือนเดิมค่ะ จุ๊บ ><
ความคิดเห็น