คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Parent =2=
2
“จะทำอะไรครับคุณจุนฮยอง” ฮยอนซึงเอ่ยถามเมื่ออยู่ๆจุนฮยองก็ลุกตรงไปหาร่างเล็กนั้นทันที
“ก็รู้อยู่แล้วนิ” ว่าแล้วจุนฮยองก็มุ่งตรงไปหาโยซอบโดยไม่คิดอะไรเลย - -
จุนฮยองค่อยๆเดินมาแล้วก็เจอกับร่างเล็กที่กำลังยืนล้างมืออยู่ โดยไม่รู้ตัวเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง
“นายคือยัง โยซอบ ใช่มั้ย?” จุนฮยองเอ่ยถามทันที ทำเอาโยซอบตกใจไม่น้อย
“อะ.เอ่อ ใช่แล้ว ทำไมหรอ?” พอตั้งสติได้นิดหน่อยก็เอ่ยถามอีกคน
“เป็นแฟนกันมั้ย?” จุนฮยองถามไปหน้าด้านๆ - -
“o_o”
“เป็นมั้ย?” จุนฮยองถามย้ำอีกรอบ
“ปะ.เป็นอะไร” โยซอบที่เมื่อกี้สติก็ไม่ค่อยมีเจอคำถามนี้ไป ยิ่งสติไม่อยู่ไปใหญ่
“ก็ เป็น แฟน กับ ชั้น มั้ย?” จุนฮยองถามย้ำทีละคำ ยิ่งย้ำชัดเจนในสิ่งที่คนตัวเล็กได้ฟังเมื่อกี้
“นายเป็นใคร?” โยซอบเลี่ยงที่จะตอบคำถามนั้น
“ยง จุนฮยอง ลูกชายคนเดียวของตระกูลยง บริษัทส่งออกสินค้ารายใหญ่ของประเทศ” จุนฮยองร่ายยาว
“ถามชื่อเฉยๆบอกทำไมว่าเป็นลูกใคร” โยซอบบ่นพึมพำกับตัวเอง แต่คิดหรอว่าจุนฮยองไม่ได้ยิน
..มะ..ไม่ตกใจในฐานะเรารึไง..
“กะ..ก็ชั้นจะบอก”จุนฮยองตอบไปแบบติดขัดหน่อยๆ ก็ปกติสาวๆที่ไหนได้ยินก็สนใจเค้าขึ้นมาซะมากมาย
“เอ่อ โอเค งั้นไปนะ” โยซอบส่งยิ้มแล้วพยายามจะวิ่งแจ้นไป แต่ว่า จุนฮยองกลับจับข้อมือได้
“จะไปไหน?” จุนฮยองถามทันทีที่จับได้
“ก็กลับบ้าน ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณ จุนฮยอง” โยซอบพูดแล้วพยายามสะบัดมือปลาหมึกของจุนฮยองออก
“ยังไม่ได้ตอบคำถามเมื่อกี้เลยนะครับคุณโยซอบ”จุนฮยองถามแล้วจ้องตาโยซอบอย่างจัง
“ถามอะไร? นายถามอะไรลืมแล้ว” โยซอบพยายามตีมึนแล้ว สะบัดข้อมือสุดแรงเกิด แต่ถามว่าสู้แรงจุนฮยองได้มั้ยคำตอบคือ ไม่ - -
“ก็จะมาเป็นแฟนชั้นมั้ย?” จุนฮยองถามย้ำอีกรอบ
“เอาชัดๆเลยนะนายจุนฮยอง นายเป็นใครก็ไม่รู้ แถมยังเป็นผู้ชายด้วย นี่ไม่ใช่ฟิควายนะเว้ย” โยซอบบอกไป
“ก็จะเอาเป็นแฟนอ่ะ งั้นชั้นต้องทำไงนายถึงจะเป็นแฟนชั้น” จุนฮยอพูดจาเอาแต่ใจตัวเองออกไปตามปกติ
“ไม่รู้เว้ย แต่ปล่อยก่อนเหอะ สัญญาจะไม่หนี” โยซอบเริ่มขอร้องเพราะตอนนี้ข้อมือของเขามันเริ่มเป็นรอยแดงๆแล้ว
“โอเค” ว่าแล้วจุนฮยองก็ปล่อยข้อมือเล็กๆนั้นออกจากมือของเขา
“แล้วจะทำไงถึงจะได้นายเป็นแฟน?” จุนฮยองถามอีกรอบด้วยหน้าตาชิวๆ
“ก็บอกว่าไม่รู้ อุ๊บ” ขณะที่โยซอบกำลังพูดอยู่ อยู่ๆจุนฮยองก็จัดการเอาปากตัวเองประกบเข้ากับปากของคนตัวเล็กอย่างไม่ทันตั้งตัว
“จะ..จูบแรก o_o” โยซอบนิ่ง
“ว่าไงครับ?” จุนฮยองถามเป็นรอบที่เท่าไรไม่ทราบแล้วได้
“โยซอบไปห้องน้ำนานเกินไปแล้วนะ ดูจุนตามไปดูหน่อยซิ” ผู้เป็นแม่ของโยซอบที่นั่งรออยู่ในร้านกาแฟสุดหรูเอ่ยกับดูจุน คนดูแลหรือเรียกอีกอย่างก็การ์ดของโยซอบนี่แหละ
“ครับ” ดูจุนรับคำแล้วค่อยๆเดินไปห้องน้ำที่โยซอบมาเข้า
“โย เฮ้ย นายเป็นใคร?” ดูจุนที่เพิ่งเดินมาถึงอยู่ๆก็มาเจอกับฮยอนซึงที่มายืนดักดูจุนไว้
“ขอโทษครับ แต่ห้องน้ำนี้เข้าไม่ได้ครับ” ฮยอนซึงบอกกับดูจุนเหมือนกับที่บอกทุกคนที่จะมาเข้าห้องน้ำนี้
“ผมมาตามหาเพื่อนผมครับ เขาเพิ่งเข้าห้องน้ำไป” ดูจุนพูดเรียบๆ
“ดูจุน เรื่องนี้เป็นเรื่องของคุณจุนฮยองกับคุณโยซอบนายอย่าเข้าไปยุ่ง” ฮยอนซึงพร้อมกับก้มหน้าลงเพื่อปิดบังแววตาที่กำลังเศร้าของเขา
“ฮยอนซึง นายเป็นอะไรรึเปล่า?” ดูจุนแตะไหล่ของฮยอนซึงเบาๆ แล้วพยายามก้มมองหน้าอีกคน
“ชั้นไม่ได้เป็นอะไร ดูจุน นายอย่าเข้าไปล่ะกัน” ฮยอนซึง
“โอเค นายขอชั้นก็ทำให้ได้” ดูจุน
“ว่าแต่ดูจุน นายลืมเรื่องของเราได้รึยัง?”
“ใครจะเป็นแฟนนายง่ายๆล่ะ - -“ โยซอบยังคงพยายามปฏิเสธอีกรอบ
“ชั้นอยากได้นายเป็นแฟน ชั้นไม่ได้ชอบนายแต่เอาตรงๆนะ ชั้นอยากแกล้งแม่กับพ่อเลี้ยงชั้น โอเคมั้ย?” จุนฮยองร่ายยาวในเหตุผลของเขา
“เอ่อ แล้วจะแกล้งเค้าทำไมล่ะ?” โยซอบถามคำถามในใจเค้า ก็จริงอ่ะ จะแกล้งทำไม??
“ชั้นไม่ชอบ แค่นั้นแหละ หน้าที่ของนายตอนนี้คือตอบตกลงชั้น” จุนฮยองยังคงยืนยันความเอาแต่ใจของตัวเอง
“เอาแต่ใจตัวเองสุดๆ” ร่างเล็กแอบบ่นกับตัวเองเบาๆ แต่ในห้องน้ำที่เงียบขนาดนี้ไม่ได้ยินก็แปลก
“ใช่ชั้นเอาแต่ใจ เอาเป็นว่าตอนนี้นายเป็นแฟนชั้นแล้วนะ พรุ่งนี้ก็ไปเปิดตัวกับคุณพ่อและคุณแม่สุดที่รักของชั้นได้เลย” จุนฮยองพูดอย่างเอาแต่ใจตัวเองอีกครั้ง
“เอ่อ คือ ชั้นตกลงนายตอนไหนฟระ?” โยซอบได้แค่ทำหน้างง
“ตอนนี้แหละครับ ที่รัก เอาโทรศัพท์นายมาซิ” ประโยคแรกพูดแล้วยิ้มหวานแต่ประโยคต่อมาหลับทำหน้ากวนเบื้องล่างเหมือนเดิม แล้วแบมือใส่คนตรงหน้า
“ทำไมชั้นต้องให้โทรศัพท์กับนายด้วย?” โยซอบถามด้วยใบหน้างงๆอีกครั้ง
“เอามาเห๊อะ” ว่าแล้วจุนอยองก็ล้วงๆคลำๆแถวกางเกงของโยซอบโดยไม่ได้รับการอนุญาตใดๆ โยซอบก็ยืนตัวแข็งงงกับการกระทำของอีกคนสุดๆ
“เจอแล้ว” ว่าแล้วก็จัดการปลดล็อค กดนั่นจิ้มนี่ แล้วก็ยื่นคืนให้โยซอบที่ยืนงงเป็นรูปปั้นอยู่ แต่ก็ยื่นมือรับโทรศัพท์มือถือของตัวเองได้
“ไว้พรุ่งนี้เจอกันนะครับ” จุนฮยองพูดเสร็จก็เดินออกจากห้องน้ำไปทันที
“ป่ะฮยอนซึงกลับบ้านกัน” จุนฮยองที่เพิ่งเดินมาถึงหน้าห้องน้ำจัดการกอดคอฮยอนซึงด้วยใบหน้ายิ้มแย้มไม่ได้สนใบหน้าของฮยอนซึงเล้ย
“ครับ” ฮยอนซึงพูดแล้วก็เดินตามแรงลากของจุนฮยองไป
“ดูจุ๊นนนนนนน” เสียงแหลมๆของโยซอบดังขึ้นทันทีที่เดินมาเจอดูจุนที่หน้าห้องน้ำ
“เป็นอะไร?” ดูจุนถามโยซอบด้วยสายตาเป็นห่วง
“จูบแรกเค้า แฟนคนแรกของเค้า กลายเป็นมันอ่ะ ไม่ยอมๆ” พูดแล้วร่างเล็กๆของโยซอบก็โผกอดดูจุนทันที
“อะไรนะ!!!!??”
=====================================================================================
โย่วๆ อาโหลสวัสดีรีดทุกคน ตอนแรกไรท์เปิดมางง สุดๆมีเม้นได้ไง น้ำตาปริ่มๆเบย
;____;
ขอบคุณรีดทุกคนที่มาให้กำลังใจ ตอนนี้ปั่นตอนสามอยู่ (ไฟรนตูดสุดๆ 55555)
เอาล่ะ ลาเหมือนทุกเรื่อง รักทุกคนจ๊ะ จุ๊บ
ความคิดเห็น