คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ' A l l O f B J i n ' ; all of JunJin
' A l l O f B J i n '
all of JunJin
บรรยากาศภายในโรงหนังรอบนี้ทั้งๆที่เป็นหนังรักแต่ถ้าคุณได้เข้ามาต้องสัมผัสได้คล้ายๆมาดูหนังแอคชั่นแน่นอน สายตาของศัตรูแต่ภพแต่ชาติไหนไม่รู้สองคนเหลือบมองผ่านผู้ชายตัวเล็กๆน่ารักคนหนึ่งอยู่บ่อยครั้ง
หลังจากที่พี่จินคลนั่ลรักบอกให้ผมและไอ้จุนฮเวมาดูหนังพร้อมกัน ผมก็นั่งข้างพี่จินฮวานถัดไปเป็นไอ้เวตามด้วยผองเพื่อนของมัน ผมก็ไม่อยากมีเรื่องมีราวอะไรกับมันเลยสักนิ๊ดดดดดดดดดดด #กูหวังพี่มึงอยู่บอกเลอ
เวลาผ่านไปไม่นานหนังก็เริ่มฉายขึ้นมาที่พวกเรามาดูกันคือหนังรักที่แสนโรแมนติกที่สุดในรอบเดือน นี่ผมวางแผนว่าจะมานั่งงุ้งงิ้งๆกับพี่จินฮวานสองคนแต่นี่...นี่คือร่ะ ไอ้จุนฮเวมันนั่งจับมือพี่มัน นอนซบเอนตัวไซร้คอ เอาหัวถูดูนั่ลรักกรุ้งกริ้งกระดิ่งแมวสุดๆ แต่มันทำแบบนั้นไปผมก็ไม่อะไรหรอก...เพียงแต่เวลามันทำแล้วแม่งชอบโผล่หน้ามายิ้มให้ผม #ผมนี่ยืนขึ้นเลย
หงุดหงิดครับ แต่ไม่กล้าทำอะไรนี่ถ้าไม่มีพี่จินฮวานอย่าหวังว่าผมกับไอ้จุนฮเวจะนั่งใกล้กันเกิน 500 เมตร
แล้วหนังก็ฉายต่อไปเรื่อยๆ อยู่ๆพี่จินฮวานก็ลุกไปเข้า
ห้องน้ำ..........................................................
เก้าอี้พี่จินฮวานว่าง....ก็ไอ้จุนฮเวเลยน่ะสิครับ ผมจะไม่หวั่นไหวเลยยยยยย ถ้าพวกแม่งทั้งหมดไม่หันมามองหน้าผมทันทีที่พี่จินฮวานลุกออกไป ไอ้จุนฮเวนี่คนแรกเลย ผมก็เลยแค่ยิ้มมุมปากให้มัน แล้วทำเป็นดูหนังไป แต่ไม่ทันไรเสียงของมันก็ดังขึ้นมา ทำให้ผมที่กำลังนั่งเคี้ยวๆป็อบคอร์นอยู่ต้องหันไปมอง
“มึงมายุ่งกับพี่กูทำไม” อ้าวววววววววว ตอนแรกกูไม่รู้วววววว
“ไม่ได้ยุ่ง กูมาจีบ” ชัด ม่ะ
“ทำไมต้องเป็นพี่กู” หน้ามันโคตรจริงจัง ผิดกับตอนที่นอนอ้อนพี่มันลิบลับ #ให้บอกมั้ยว่าแอบกลัว
“พี่จินฮวานน่ารัก” เออ นั่นแหละ
“กูไม่ให้” ชะ.................................
“ทำไม” เออ ทำไม ทำไม๊ #น้ำตาจะไหลเพื่อนแม่งจ้องกูกันทุกคน
“กู เกลียด มึง” ช้าๆ ชัดๆ เลยมึงเอ้ยยยยยย ป๋าครับความหวังของลูกบินที่จะเอาพี่จินฮวานนางฟ้าแสนสวยไปเป็นสะใภ้ป๋ามันเลือนลางเหลือเกิน TT
“แล้วเกี่ยวไรด้วยวะ” ทั้งๆที่ใจสั่นไปหมดแล้วแต่ก็ยังปากดีอยู่นะครัช
“กูจริงจังนะ พี่จินฮวานของกู กูหวงมาก แล้วมึงที่กูโคตรเกลียดทำไมกูต้องให้มึงมายุ่งกับพี่กู เลิกยุ่งกับพี่กูได้ล่ะ” อ้าววววววววววว ทำไมมึงชัดเจนขนาดนี้ครับ น้ำตาจะไหลจริงๆแล้วครับ
มันหมดกำลังใจ ใช่ว่าพี่จินฮวานจะยอมเล่นด้วยจนมั่นใจว่าจะผ่านด่านไอ้จุนฮเวมันไปได้ แค่ตัวพี่จินฮวานผมยังไม่ได้อะไรมาเลย ฮรือออออออออ ท้อแท้แล้วอ่ะป๋า #อยากกลับบ้านนนนนนนนนน
“กูก็จริงจังกับพี่มึง” พอผมพูดประโยคนี่จบไอ้จุนฮเวมันก็ยืนขึ้นลุกตั้งท่าจะมาต่อยผมจังๆพร้อมใบหน้าโมโหสุดชีวิต ถามว่ากลัวมั้ย...มาก แต่ผมก็ยังนั่งทำหน้านิ่งใส่มัน
ชั่ววูบนั้นผมเห็นแค่หมัดของมันลอยมาแล้วเข้าที่แก้มซ้ายผมจังๆ ตอนนั้นผมเริ่มโมโหขึ้นมาทันที อะไรวะ แค่จีบพี่ยังไม่ทันทำไรแม่งก็ต่อยไร้สาระมากครับบอกเลย แล้วในโรงหนังคนแม่งมองเป็นตาเดียวเลยพระนางเค้าจะเลิกกันไม่สนใจเล้ยยยยย
ทันทีที่โดนหมัดนั้นเสร็จผมก็ลุกยืนแล้วต่อยสวนทันที ไม่ทันได้ทำอะไรต่อตีนไอ้จุนฮเวก็อัดมากลางท้องผมเต็มๆ เท่านั้นแหละ ผมก็ล้มลงไปแล้วถูกจุนฮเวเข้าคร่อม ต่อยไม่ยั้งเลยสัสเอ้ยยยยย ลูกป๋านะนิ่ ไม่ยอมหรอก ต่อยสวนแม่งทุกครั้งอ่ะ
ใช้เวลาไม่นานเจ้าหน้าที่ของโรงหนังผู้ชายสี่ห้าคนรวมทั้งผองเพื่อนของไอ้จุนฮเวก็เข้ามาลากไอ้จุนฮเวที่กำลังบ้าคลั่ง แต่ลากให้มันไปไกลผมได้นิดเดียว แม่งตั้งท่าจะต่อยผมตอบ นี่ฮันบินเว้ย ไม่ยอมใครเหมือนกัน ลุกขึ้นจะตามไปต่อยต่อแต่ก็โดนรั้งไว้
“จุนฮเว หยุด!” แค่ได้ยินเสียงไอ้จุนฮเวที่ดิ้นอยู่ก็หยุดเหมือนโดนกดปุ่มหยุด รวมถึงผมด้วย
“ขอโทษนะครับ พวกเราจะออกไปจัดการกันเดี๋ยวนี้แหละครับ ขอโทษนะครับ” ภาพที่ผมเห็นผ่านแสงมืดๆของโรงหนังคือพี่จินฮวานโค้งขอโทษพนักงานพวกนั้น แล้วเดินออกไปทันที ผมเลยรีบลุกแล้วเดินตามไป ส่วนจุนฮเวโดนแช่แข็งไปแล้วล่ะครับ
ผมเดินตามที่จินฮวานออกมามองแค่หลังก็รู้ว่าพี่เค้าโกรธ
“พี่จินฮวาน ผมขอโทษ” ทันทีที่พี่จินฮวานหยุดเดินผมก็รีบเอ่ยปากขอโทษทันที
“ไม่เป็นไร” น้ำเสียงเบาๆที่ฟังยังไงก็เป็นไรอยู่นั่นแหละ
“คือผมขอโทษจริงๆ” ผมยังน้ำสิ่งที่ต้องการบอกอีกครั้ง
แต่ไม่ทันไรเสียงฝีเท้าของคนที่กำลังวิ่งมาไม่ต้องเดาก็รู้ว่าคงเป็นจุนฮเวกับเพื่อนๆของมันนั่นแหละ มาถึงไอ้จุนมันก็กอดพี่มันทันทีเลยครับ แบคฮักอ่ะป๋าแบคฮักเลย #อยากทำมั่ง #ใช่เวลาตลกมั้ย
“พี่จินฮวาน ขอโทษ” ผมยืนมองนิ่งๆ พี่จินฮวานแค่หันหน้ามา เสี้ยววินั้นผมเห็นน้ำตาคลอๆที่ตาพี่จินก่อนที่จะหันไปซบอกของน้องชายทันที #หึงพี่กับน้องได้มั้ย
“ผมขอโทษ” ไอ้จุนมันยังพร่ำขอโทษแล้วก็ลูบหลังพี่มันอยู่อย่างนั้น ผมเดาว่าพี่จินฮวานคงตกใจที่อยู่ๆก็เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น
“ไอ้บิน ตามมานี่หน่อย” อยู่ๆก็มีแรงสะกิดพร้อมเสียงจากด้านหลังผมก็หันไปมองพบว่าเป็นหนึ่งในผองเพื่อนของไอ้จุนฮเว แต่เป็นรุ่นพี่ครับคนนี้ ผมก็เดินตามออกไปให้ห่างจากสองพี่น้อง
“ครับพี่มินโฮ” ไอ้รุ่นพี่นี่ก็กัดกับรุ่นพี่ผมมาตลอดด้วยแหละครับ
“ดูก็รู้ใช่ม่ะว่าไอ้จุนฮเวมันหวงพี่มันมาก มึงก็อย่าไปยุ่งกับของมันเลย” เสียงเอ่ยเตือนเรียบๆ แต่ทำไมผมนี่ท้อแท้ชิบหายเลยครับ
“แต่ผมชอบพี่จินฮวานมาก” เออ ชอบมากด้วยไม่นอกใจด้วยยยยยยยยยย
“งั้นก็ตามใจ ที่พี่เตือนนี่เพราะหวังดีนะเว้ย มึงก็รู้ฮันบินไอ้จุนฮเวมันไม่ชอบใครมันไม่ชอบไปทั้งชาติ แล้วอย่างมึงจะเอาอะไรไปสู้ให้ผ่านด่านมัน โชคดีล่ะมึง” ว่าพวกไอ้พี่มินโฮและเพื่อนของจุนฮเวก็เดินไปตบบ่าบอกลาจุนฮเวที่ยังยืนกอดพี่ตัวเองไว้แบบนั้น ทีนี้แม่งเหลือกันสามคน...#ผมนี่เหมือนคนนอกชิบหายเลยครับ
“จุนฮเวเป็นอะไรมากมั้ย” พี่จินฮวานคงเริ่มหยุดร้องแล้วเลยเงยหน้ามาถามน้องชายตัวเอง
“ไม่หรอกครับ พี่ไม่ต้องห่วงน่า” ว่าแล้วแม่งก็ยิ้มอีก ผมนี่ยืนกุมท้องร้าวไปทั้งร่างเลย #พี่จินฮวานช่วยโหน่ยยยย
“งั้น...พี่ไปดูฮันบินหน่อยนะ” ห่ะ...อะไรนะ
“ทำไมต้องไปดูมันด้วย” เสียงมันโคตรโหด
“ก็เราเป็นคนต่อยเค้าไม่ยั้งเลยนิ พี่เห็นนะ คงเจ็บน่าพูด” ประโยคแรกพี่จินฮวานก็ดูคุยกับมันแหละ แต่ประโยคหลังดูพึมพำแล้วก็หันมาสบตากับผม #ฮาเรลู่ยาาาาาาาา
แล้วไอ้จุนมันก็กระซิบอะไรสักอย่างกับพี่จินฮวาน แล้วพี่ก็แค่พยักหน้าตอบหน้าตาดูเครียดๆ
“ฮันบินเจ็บตรงไหนมั้ย” พี่จินฮวานเดินมาหาผมแล้วหันไปพยักหน้ากับจุนฮเวแล้วไอ้จุนฮเวมันก็เดินหนีไป
“ไม่เป็นไรมากหรอกครับ” แอ๊บพระเอกแป๊บครับ จริงๆแก้มนี่แดงท้องนี่ถ้าเปิดดูเป็นรอยตีนไอ้จุนฮเวล่ะม้างงงงงงงง
“งั้นมานั่งตรงนี้ก่อนมา” เป็นครั้งแรกครับ ครั้งแรกจริงๆที่พี่จินฮวานคุยกับผมดีๆ แล้วจับตัวผมก่อน #ฟินมั้ยให้ทาย
ผมก็เดินตามพี่จินฮวานมานั่งเก้าอี้แถวๆหน้าโรงหนังนั่นแหละครับ
“ผมขอโทษอีกครั้งนะครับ”
“ไม่เป็นไร จุนฮเวเองก็อารมณ์ร้อนด้วย พี่ก็ไม่คิดว่าเค้าจะหวงพี่มากขนาดนี้” พี่จินฮวานพูดไปก็กัดปากตัวเองไปเหมือนจะคิดมากเอาการ แต่.....น่ารักจุงเบย -///-
“ยังไงพี่ก็ขอโทษแทนจุนฮเวด้วยนะ” ว่าแล้วพี่จินฮวานก็โค้งหัวขอโทษผม
“ไม่ต้องหรอกครับ โอ้ย” แล้วผมก็โค้งตามแต่จุกที่ท้องจนทำอะไรไม่ถูกเลย
“เจ็บมากเหรอ ไปหาหมอมั้ย?” ผมได้แต่ส่ายหน้าปฏิเสธไป
“งั้นก็ดูแลตัวเองดีๆนะ” พี่จินฮวานพูดคำนี้ไปแล้วก้มหน้าหลบสายตาเหมือนมีเรื่องอะไรจะบอก
“พี่มีอะไรจะบอกผมรึเปล่า”
“เอ่อ...คือฮันบิน พี่ว่า เรารู้จักกันแบบพี่น้องดีกว่ามั้ย” โลกของผมแม่งพังไปตรงหน้าเลย
“อะไรนะครับ” จริงๆผมแม่งเข้าใจทุกอย่างชัดเจนแล้ว แต่ขอเถอะขออีกครั้งให้แน่ใจ
“ก็ฮันบินจีบพี่อยู่ไม่ใช่เหรอ..พี่อยากให้เราเลิกจีบพี่แล้ว เป็นแค่พี่น้องกันเฉยๆ” ไม่อาวววว พี่ชายบินก็มีแล้วพี่สาวบินก็มี ไม่เอาพี่ชายอีกคนไม่อาวววววววววว
“งะ..งั้นเหรอครับ” แต่สุดท้ายก็งอแงไม่ได้หรอกครับ
“ขอโทษจริงๆนะ”
แล้วเธอก็เดินจากไปปปปป ปล่อยให้วันเวลาดีๆเป็นเพียงแค่ฝุ่นผงงงงงงงงงงงงง
---------------------------------------------------------------
เอาไปแค่นี้ก่อนน้า คือเค้าจะโผล่มาบอกว่ายังไม่ไปไหน
พยายามไม่หายไปนานๆ แต่ก็ทำไปแล้วขอโทษนะคะ TT
ยังไงก็ขอบคุณทุกคอมเม้นทุกกดเฟบน้า
เดี๋ยวถ้าจบแล้วจะมาอัพให้เบยตอนนี้
เลิฟ ♥
-------------------------------------------------------------------------------
มาต่อล่ะงับ ให้เดาฮันบินจะหยุดแค่นี้มั้ย 55555555555555
ร่ะพี่จินก็ดูมีเยื่อใยแล้วเห็นม้ายยยยย #มีด้วยเหรอครับ 5555
แต่ก็อย่างว่า มาเอาใจช่วยบินอันเถอะทุกคนนางโลกพังแล้ว!!
มาเข้าเรื่องตัวเองดีฝ่า ช่วงนี้เค้าเรียนหนักกิจกรรมเยอะอะบอกเลอ TT
เสียจรุยมาก ไม่ค่อยมีเวลามาคิดฟิคแล้วปกติคิดก่อนนอน
แต่ช่วงนี้หัวถึงหมอนก็หลับเลย ขอโทษจริงๆนะคะ #โค้งแปดทิศ
ยังไงก็ขอบคุณที่ยังติดตามกันนะ รักจุงเบย จุ้บๆ
ป.ล. อ่านทุกคอมเม้น รักทุกคอมเม้นเบย แอร้ย -//-
ความคิดเห็น