ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Kiss 5 minute จุ๊บกันวันล่ะ 5 นาที[Junseob]

    ลำดับตอนที่ #8 : Kiss 5 minute [ ชอบ ]

    • อัปเดตล่าสุด 9 ต.ค. 54


     Kiss 5 minute

    7

     

     

    ...ทำตามหัวใจเรียกร้องหรอ??....

    ...พูดแบบนี้ก็เขินอ่ะเซ่ -/////////////-...

    ...แต่ว่า เค้ามีแฟนแล้วนี่นา พูดแบบนี้...

    ...โยซอบไม่ผิดใช่มั้ยที่ชอบเค้าน่ะ... 

    และนั่นความคิดน้อยๆของโยซอบของเราขณะที่กำลังรีบเดินมาที่บ้านของฮยอนซึงก่อนเวลาซักสิบห้านาทีเพื่อปรึกษาพี่ชายสุดที่รัก

     

     

    “พี่ฮยอนซึงงงงงงงงงงง” เสียงตะโกนสุดเสียงของโยซอบน้อยที่หน้าบ้านของพี่ชายสุดที่รัก ส่งผลให้ฮยอนซึงที่กำลังนั่งลั้ลล้าดูทีวีอยู่รีบวิ่งออกไปดูหน้าบ้านแบบเร็วนิดนึง(?) -..-

    “มาทำเร็วไปตั้งสิบห้านาทีนะตัวเล็ก” ฮยอนซึงพูดไปขณะที่วิ่งไปเปิดประตูบ้านให้โยซอบเข้ามาในบ้านของตนเอง

    “คือ แบบว่า เอ่อ...คือว่าโยซอบอยากรู้ว่าเมื่อวานพี่ไปไหนมา?” โยซอบโกหกไปแบบ ไม่เนียน - -‘’

    ...โยซอบโกหกไม่เนียนเลยนะน้องรัก -*-...

    “ก็บอกไว้ในรายงานแล้วนะพี่ว่า” ฮยอนซึงพูดไปพร้อมกับนำทางร่างเล็กๆนั้นไปที่ห้องรับแขก

    “อ้าว หรอครับ โยซอบไม่ทันอ่านมั้ง” โยซอบยังคงโกหกต่อไป แล้วนั่งลงบนโซฟาตัวประจำ

    “โยซอบ ไม่ต้องโกหกหรอก พี่รู้น่า” ฮยอนซึงพูดแล้วนั่งลงข้างๆโยซอบ

    “อ่า~ พี่ฮยอนซึงจับได้ซะแล้ว แหะๆ” โยซอบพูดแล้วเกาหัวแก้เก้อนิดหน่อยๆ

    “พี่รู้น่า แล้วมันเกี่ยวกับผู้ร่วมทดลองใช่มั้ยล่ะ?” ฮยอนซึงถามมาตรงๆโดยไม่ได้ดูคนข้างๆที่ใบหน้าเริ่มขึ้นสีมาแล้ว

    “กะ..ก็ น่าจะใช่มั้ง” โยซอบพูดไป

    “ไม่น่าละมั้ง” ฮยอนซึงพูดแล้วหันหน้ามาดูคนข้างๆที่ก้มหน้าจนจะชนโซฟาอยู่แล้ว -/-

    “ก็เมื่อวานอ่ะ พี่ฮยอนซึงไม่อยู่แล้ว นายผู้ร่วมทดลองเค้ามาจูบโยซอบ แล้วก็บอกว่าเค้าทำตามหัวใจอะไรแบบนี้อ่ะ โยซอบก็แบบมาเล่าให้พี่ฟัง” โยซอบพูดมาเป็นชุดและยังเร็วเป็นจังหวะยิ่งกว่าฝีมือการแร๊ฟของจุนฮยองวงบีสท์ -..-

    -0- << ฮยอนซึง

    ...โยซอบ มาแบบนี้พี่จะไปยังไงดี - -‘’...

    “แล้วโยซอบอยากได้อะไรจากพี่อ่ะ?” ฮยอนซึงถามไป

    “ก็พี่ฮยอนซึงช่วยยืนยันทีว่า เค้าชอบโยซอบรึป่าว -///-“ โยซอบถามไป

    ...แบบนี้ก็น่าจะใช่แล้วแหละ - -‘’ แต่ว่าเราไม่บอกน่าจะดีกว่านะ...

    “พี่ว่านะ อย่ารู้เลยโยซอบ มาช่วยพี่อาบน้ำหนูแฮมเตอร์ดีกว่านะ -3-“ ฮยอนซึงพูดพร้อมกับลุกยืนเต็มความสูง

    “พี่ฮยอนซึงเลี้ยงแฮมเตอร์ด้วยหรอ” โยซอบพูดพร้อมกับตาเป็นประกาย

    ...เห็นในการ์ตูนมันน่ารักจริงๆนะ *0*...

    “อื้ม เลี้ยงไว้ตั้งนานแล้ว ^^” ว่าแล้วก็มุ่งหน้าเดินไปเอาหนูแฮมเตอร์ในห้องของตัวเองมา

    ...เด็กน้อยเอ้ย โดนเปลี่ยนความสนใจแค่นี้ก็คล้อยตามซะล่ะ - -‘’...

     

     

    และแล้วก็สี่โมงแล้วจ้า~  -0-

    “พี่ฮยอนซึงๆ โยซอบว่านะแฮมเตอร์พี่ฮยอนซึงน่ารักมากเลยอ่ะ -//-“ โยซอบพูดพร้อมกับลูบหัวเจ้าแฮมเตร์น้อยในมือของตนเอง

    “อยากได้มั้ยล่ะ?” ฮยอนซึงที่เพิ่งเดินมาถึงห้องรับแขกที่สั่งโยซอบมานั่งรอหลังจากอาบน้ำเจ้าตัวแฮมเตอร์น้อยของเขาเสร็จ

    “อื้ม อยากไปมากเลยอ่ะ” โยซอบพูดพร้อมกับส่งสายตาหวานใสไปให้ฮยอนซึงหนึ่งที แต่ว่าฮยอนซึงแค่ยิ้มๆให้

    ...น้องก็จริงแต่แฮมเตอร์ตัวนี้มันจะนำพาเนื้อคู่เลยนะน้อง -..-...

    “ไม่เอาก็ได้” และเมื่อเห็นอาการของพี่ชายเมื่อครู่โยซอบก็กลับมาเล่นกับเจ้าหนูน้อยในมือต่อ

     

    ตึง ตึง ตึ๊ง ตึง ตึ่ง  (คิดซะว่าเหมือนเสียงตอนเดินพาเรด -..-)

    แล้วอยู่ๆเสียงกริ่งหน้าบ้านของฮยอนซึก็ดังขึ้นแสดงว่าผู้ร่วมทดลองได้มาถึงแล้ว

    “พี่ขอแฮมเตอร์น้อยในมือหน่อย” ฮยอนซึงพูดพร้อมกับแบมือขอแฮมเตอร์ในมือของโยซอบ

    “อ้าว ไม่ไปเปิดประตูอ่ะพี่?” โยซอบยังคงมึนๆกับการกระทำของฮยอนซึงเล็กน้อย

    “เอา เหอะน่าพี่ขี้เกียจ” ฮยอนซึงพูดแล้วก็คว้าเจ้าหนูแฮมเตอร์ในมือโยซอบมาแล้วเดินไปง่ายๆ

    ...เอางี้เลยหรอพี่ฮยอนซึง -*-..

    แต่ว่าโยซอบก็ยังต้องทำหน้าที่ไปเปิดประตูบ้านตามที่ฮยอนซึงสั่ง

     

    “ว่าไงนายตัวเล็กวันนี้มาเร็วนะ” จุนฮยองพูดขึ้นขณะที่เห็นหน้าน่ารักๆของโยซอบโผล่มาจากประตู

    “อื้ม ^^” และก็ได้แค่ยิ้มเพราะ มันทำตัวไม่ถูก -/-

    และแล้วก็ถึงเวลาทดลองทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ โยซอบน้อยยอมให้จับมืออีกครั้ง

    ...น่ารักจังเลยนะนายตัวเล็ก...

     

    เมื่อการทดลองเสร็จสิ้นลง~

    “เด็กๆ วันนี้พี่มีอะไรจะบอก” ฮยอนซึงเอ่ยขึ้นก่อนที่เด็กๆทั้งสองของเค้าจะเดินออกจากบ้านไป

    “มีอะไรหรอ?” จุนฮยองถามขึ้นมา

    “วันนี้วันที่เท่าไหร่?” ฮยอนซึงถาม

    “วันที่ 29 ครับ” และโยซอบน้อยของเราก็ตอบได้ดี(?)

    “ใช่แล้ว เราต้องการ การฉลองก่อนปีใหม่ มาฉลองกันเถอะ” ฮยอนซึงพูดไปก็ไม่ได้ถามความเห็นเด็กๆทั้งสองเลย แต่กลับจัดการลากแขนของทั้งสองมาที่ห้องรับแขกของตัวเอง

     

    “รอพี่แปบนะเดี๋ยวมา ^^” ฮยอนซึงพูดแล้วเดินหายเข้าไปในห้องครัวทิ้งให้โยซอบและจุนฮยองอยู่ด้วยกันเพียงลำพัง

     

    “พี่ฮยอนซึงก็แบบนี้แหละ ^^” โยซอบหันไปพูดกับจุนฮยองที่นั่งทำหน้ามึนอยู่ข้างๆตนเองบนโซฟาตัวเมื่อกี้

    “ชั้นพอจะทำใจได้แล้วแหละ - -‘’” จุนฮยองได้แต่ยอมรับชะตากรรมของตัวเองต่อไป

    และใช้เวลาเพียงไม่นานฮยอนซึงก็เดินออกมาพร้อมกับสิ่งที่ขอเรียกว่า “โค้กขม” ก็แล้วกัน

     -..-

    และไอ้โค้กขมนั่นก็คงจะเป็นสัญญาณที่บ่งบอกได้เลยว่าไม่ได้กลับบ้านแน่เด็กๆ -0-

    “เอาล่ะๆ วันนี้นะ พี่จะเคลียร์เอง กินตามสบายนะจ๊ะ” ฮยอนซึงพูดแล้วก็จัดการรินโค้กขมๆในขวดสีน้ำเงินใสๆ  และเหมือนมันจะเป็นบ่อเกิดขึ้นอาการ เมา ดีๆนี่เอง

     

    สองชั่วโมงผ่านไป~

    ทั้งสามยังคงนั่งกินไปคุยกันไปตามประสา จุนฮยองก็โชว์แมนโดยการดื่มแบบไม่แคร์สื่อไป โดยไม่ได้สนใจคนข้างๆเลยว่าตอนนี้นั่งมองน้ำนั้นนานแค่ไหนแล้ว

    “นายตัวเล็กทำไมไม่กินอ่ะ” จุนฮยองที่เพิ่งสังเกตเห็นถามขึ้น (แหม่ะ - -‘’)

    “ก็กลัวขม -0-“ ใช่เลยโยซอบกลัวขม

    “กินไปเดี๋ยวก็หวาน” จุนฮยองที่เริ่มมึนเพราะน้ำเมานิดหนึ่งแล้ว เริ่มชักชวน

    “จริงอ่ะ” และโยซอบน้อยขี้สงสัยก็อยากลองของขึ้นมา

    “อื้ม เชื่อชั้นดิ ^^” จุนฮยองพูดพร้อมกับยิ้มไปหนึ่งที

    ...ละลายอ่ะ -///- เชื่อหมดเลย...

    “งั้นจะลองดู” ว่าแล้วก็คว้าแก้วข้างที่วางอยู่ข้างหน้ามาดื่มไปอึกเดียวหมดแก้ว

    ...ขมจัง >w<...

    “ไหนบอกหวาน?” โยซอบพูดแล้วหันไปทำหน้าค้อนให้คนที่ลองให้ตัวเองชิม

    “ใครบอกว่ามันจะหวานในคำแรก กินต่อเดี๋ยวหวานชัวร์” จุนฮยองยังคงโกหกเด็กน้อยคนนี้ต่อไป

     

    แต่ว่าหลายคนอาจสงสัยอยู่กันสามคนแล้วฮยอนซึงไปไหน แอ๊ะๆ อย่าตกใจไปฮยอนซึงก็นั่งล้อมวงอยู่กับทั้งสองนั่นแหละแต่มันติดตรงที่ฮยอนซึงเอาแต่กินแล้วคิดถึงความสำเร็จในการทดลองและคำทำนายดวงชะตาจากคุณยายหมอดุที่หลงทางมาวันนั้น

    ตรึงๆๆๆๆๆ (คิดซะว่าคิดเอฟเฟ็กย้อนเวลานะแจ๊ะๆ -3-)

    เวลานี้คือเวลาเย็นในวันนั้นวันที่จุนฮยองโยซอบและฮยอนซึงออกมาเดินเล่นที่สวนสาธาณะใกล้ๆบ้าน ขณะที่ฮยอนซึงเดินเล่นฆ่าเวลาให้เด็กๆคุยกันนั้นก็มีบางอย่างเกิดขึ้น

    “พ่อหนูๆ” น้ำเสียงแหบๆที่ฟังแค่เสียงก็รู้แล้วว่ามีอายูแค่ไหน

    “ครับ” ฮยอนซึงหันไปเพราะว่าคุณยายคนนั้นดูเหมือนจะเรียกเค้า

    “เอานี่ไปซิ” คุณยายสูงอายุเอ่ยพร้อมกับยื่นหนูแฮมเตอร์ในมือไปให้

    “ให้ผมหรอครับ?” ฮยอนซึงพูดแล้วชี้นิ้วมาที่ตัวเอง

    “ใช่แล้วจ๊ะ ^^” หญิงชราพูดพร้อมกับยิ้มด้วยความอบอุ่น

    ...หว่าคุณยาย...

    “เอามาให้ผมทำไมหรอครับ?” ฮยอนซึงถามพร้อมกับยื่นมือออกไปอุ้มเจ้าแฮมเตอร์ตัวนั้น

    “เอาไว้ให้หลานตามหาเนื้อคู่ไงจ๊ะ หนูตัวนี้จะนำพาเนื้อคู่ของหลานมาให้ดูแลให้ดีล่ะ ^^” หญิงชราพูดพร้อมกับรอยยิ้มอีกครั้งแล้ว เดินหันหลังไป

    “คุณยายครับ ผม เอ่อ...”ไม่ทันที่ฮยอนซึงจะได้ถามอะไรต่อคุณยายคนนั้นก็หายไปพร้อมกับความมืดเสียแล้ว

    “เอาไงดี - -‘’

    ตรึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ และก็กลับมาที่ปัจจุบันตอนนี้ก็ผ่านไปหกชั่วโมงแล้ว ซึ่งก็เป็นเวลาห้าทุ่มแล้ว

    “โยซอบห้ามดื่มนะ” เสียงของจุนฮยองดังขึ้นมาเพราะดูเหมือนโยซอบจะเริ่มเมาหน่อยๆแล้ว แต่ว่า

    ...ผมไม่อยากให้โยซอบเมานี่ครับ...

    “แต่นายบอกให้ชั้นดื่มนะ” โยซอบพูดพร้อมกับแย่งแก้วของตัวเองที่จุนฮยองกำลังถืออยู่

    “ไม่ต้องดื่มแล้ว” ว่าแล้วจุนฮยองก็จัดการดื่มน้ำในแก้วนั้นจนหมด

     “เอ่อ เด็กๆพี่ว่าพี่ไม่ไหวล่ะดูแลตัวเองนะ ไปนอนที่ห้องนั่งเล่นดีกว่านะ ไว้พรุ่งนี้ค่อยจัดการที่นี่กัน รึว่าจะกินต่อจะทำอะไรก็ทำเหอะพี่ไปนอนล่ะนะ” เมื่อร่ายยาวจนสมใจฮยอนซึงก็ลุกขึ้นเพื่อเดินไปที่ห้องนอนของตนเอง ด้วยอาการเซนิดๆพอเป็นพิธี

     

    “นายตัวเล็กไปนอนเหอะ”จุนฮยองพูดพร้อมกับพยายามดึงตัวโยซอบขึ้นยืนตามตนเองที่ลุกยืนพร้อมๆกับฮยอนซึงแล้ว

    “ง่า เรายังไม่ง่วงเลยนะ” โยซอบพูดขึ้นมา

    “เอาน่าไปนอนได้แล้วๆ” ว่าแล้วจุนฮยองก็จัดการอุ้มโยซอบในท่าเจ้าบ่าวอุ่มเจ้าสาวเพื่อเดินไปที่ห้องนั่งเล่นที่ไม่ไกลจากห้องรับแขกเท่าไหร่

    ...อ่า นายผู้ร่วมทดลองทำอะไรเนี่ยใจสั่นหมดล่ะน้า -///-...

    และเมื่อมาถึงห้องนั่งเล่น จุนฮยองก็จัดการวางร่างเล็กๆของโยซอบลงบนโซฟาตัวยาวที่ตั้งอยู่กลางห้องที่ว่างเปล่าเสียนี่กระไร

    “นายนอนบนนั้นนะ ชั้นจะนอนข้างล่างเอง” จุนฮยองพูดแล้วจัดการพาร่างของตัวเองนั่งลงด้านหน้าของโซฟา

    “ง่า อย่าทิ้งเราดิ” เมื่อพูดแบบนั้นเสร็จ โยซอบก็จัดการคลานลงมาด้านล่างที่จุนฮยองนั่งอยู่

    “เฮ้ย ลงมาทำไม” จุนฮยองพูดขึ้นมาเพราะอยู่ดีๆร่างเล็กๆของโยซอบก็มานั่งอยู่ข้างๆของตนเองเสียแล้ว

    ^^” และก็ได้ตอบมาเพียงรอยยิ้มน่ารักๆนั้นเท่านั้น

    ...ผมล่ะเหนื่อยเจอยิ้มแบบนี้ทีไรอ่อนไหวทุกที –////-...

    “ว่าแต่ว่าเรามาหาอะไรคุยกันเถอะ เพราะว่าเรายังไม่ง่วงเลย” โยซอบพูดขึ้นมา

    “อืม งั้นเอางั้นก็ได้ ว่าแต่ว่าจะพูดเรื่องอะไรดี?” จุนฮยองพูดขึ้นมา

    “อืมมมมมมมม เอาเป็นเรื่องของความรู้สึกดีม่ะ ความรู้สึกของกันและกัน ^^” พูดเสร็จก็หันมายิ้มให้จุนฮยองหนึ่งที

    ...ไม่ต้องรอคำตอบหรอกคร้าบ แค่นี้ก็ตกลงแล้ว -///-...

    “งั้นก็ได้ ว่าแต่ว่าใครจะเริ่มก่อน” จุนฮยองถาม

    “เราเริ่มเองเราเริ่มเอง คึคึ” โยซอบ

    “งั้นตามใจ” และเมื่อจุนฮยองพูดประโยคนี้จบหัวเล็กๆของโยซอบก็มาตกอยู่ที่บ่าของจุนฮยองเสียแล้ว

    ...น่ารักจริงๆเลย...

    “อ่า เรานะเวลาเห็นหน้าผู้ร่วมทดลองแล้วใจเต้นแปลกๆ แล้วแบบเวลาเราจ้องตานายมันก็รู้สึกไม่เหมือนคนอื่น นายว่ามันแปลกๆม่ะ?” โยซอบพูดแล้วเหลือบตามามองหน้าของจุนฮยองที่ตอนนี้ทำตัวเป็นผู้ฟังที่ดีทีเดียว

    “แล้วนะเราก็คิดว่าเราชอบนายแหละ”พอพูดเสร็จโยซอบก็จัดการหลบสายตาของจุนฮยองทันที

    ...ชั้นอิจฉาความไร้เดียงสาของนายจัง มันทำให้นายอยากพูดอะไรก็พูดได้...

    “อืม หรอเนี่ย? อยากฟังความรู้สึกของชั้นมั้ย?” จุนฮยองแสร้งเป็นถาม ถึงจะไม่ตอบตกลงก็จะเล่า -..-

    “อยากดิ”โยซอบพูดไปขณะที่หัวก็ยังพิงอยู่ที่ไหล่ของจุนฮยอง

    “อืม งั้นฟังให้ดีนะ ชั้นน่ะคิดว่าตอนแรกที่เจอนาย นายดูจะอ่อนต่อโลกเหลือเกิน แต่พดได้จูบกับนายในวันแรกมันก็ทำให้ชั้นหวั่นไหวอย่างบอกไม่ถูก และจนถึงวันนี้ชั้นมีเพียงคำพูดเดียวที่จะบอกนายคือว่าชั้น...” จุนฮยองร่ายยาวแล้วหันไปมองหน้าของร่างเล็กที่พิงไหลอยู่ แต่คงเพราะการที่จุนฮยองพูดยาวไปจึงทำให้คนที่พิงไหล่อยู่นั้นหลับไปโดยไม่รู้ตัว

    “เฮ้อ หลับไปแล้วซินะนายตัวเล็ก” จุนฮยองพูดกับตัวเองแล้วจัดการปัดผมหน้าของโยซอบที่ดูเหมือนจะมาบดบังความน่ารักของร่างเล็กไว้อย่างเบามือ

    “ก็แค่จะบอกว่า ชั้นชอบนาย เท่านั้นเอง” จุนฮยองพูดเสร็จก็จัดการประทับรอยจูบเบาๆลงบนแก้มของโยซอบเบาๆ

    “ฝันดีนะนายตัวเล็ก”.....










     

     

    ...เราได้ยินนะนายผู้ร่วมทดลอง...

    ...ดีใจจังที่แกล้งหลับ -////-...

    ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


    หุหุ จบตอนนี้แล้วเขินกันบ้างป่าว? ไรท์เตอร์โคตรเขินอ่ะ -////- 
    ถึงจะไม่มีการสัมผัสที่มากมายแต่เต็มไปด้วยความรู้สึก อร๊าย เพ้ออ่ะ >w<
     แล้วก็วันนี้ไรท์เตอร์มาอัพช้าไปวันหนึ่งแหละรู้สึกไม่ดีจัง TT
    แต่ว่าก็ขอโทษทุกคนด้วยนะคะ -/\-
    แล้วไรท์เตอร์มีเรื่องจะบอกแหละ ฟิคเรื่องนี้อีกสองตอนจะจบแล้ว
    ขอบคุณที่ติดตามมาจนถึงตอนนี้เลยนะคะ ^^
    เอ่อมีอีกเรื่องๆ คะแนนโยซี่อ่ะที่หน้าฟิค นำไปไกลเชียว - -'' หมั่นไส้ -..- (ไรท์เตอร์ขี้อิจฉา -0-)
    อยากแต่งให้โยทรมานจริงๆเลย กร๊ากกกกกกกกกก (โรคจิตแล้ว - -'')
    เอาล่ะค่ะ ไปแล้วๆ รักรีดเดอร์ทุกคนนะคะ เจอกันตอนต่อไปค่ะ ^3^

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×