คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ' A l l O f B J i n ' ; all of Junhoe
' A l l O f B J i n '
all of JunHoe
ยามบ่ายแก่ๆหลังจากแตะบอลกับเพื่อนๆสิ่งที่ทำให้มีความสุขมากที่สุดก็คงเป็นการเดินกอดคอเพื่อนเดินออกโรงเรียนพร้อมเสียงเฮฮาที่ดังขึ้นมา เรียกสายตาจากคนภายนอก แต่ก็ไม่ได้ทำให้กลุ่มแก๊งค์เด็กห้องบีรู้สึกอายสักนิด ยังคงยิงมุกนั่นนี่เรื่อยไปจนบางทีก็เอือมระอากันเอง...อาเมน
“กูไปนะ” ผมพูดขึ้นทันทีที่ถึงทางม้าลาย เพื่อข้ามไปยังมหาลัยของพี่ชาย โบกมือลาเพื่อนๆแบบแมนๆลูกผู้ชายแตะบอลกันครัช! แล้วพวกมันก็โบกกลับมาบ้างไม่กลับมาบ้าง มีกันเป็นสิบเสียงดังชิบหายครับ บอกเลอ
ผมเดินลั้นล้ามาเรื่อยๆ ตั้งใจตรงดิ่งไปหาพี่ชายแสนดีของผมด้วยใจรัก เพราะว่าวันนี้พี่ผมีซ้อมก่อนสอบ แถมได้ยินแว่วๆว่าจะได้ร้องในงานของคณะด้วย #พี่ใครเก่งจังเลอ -///-
เดินมาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มแต่ก็ต้องสะดุดกึกเมื่อเห็นไอ้ห่านบินศัตรูฉกาจของผมเดินผ่านไปหน้าเหม่อๆ พร้อมเพื่อนรักของมันไอ้บี้ ไอ้บี๋ ไอ้บิ๊ ไอ้อะไรสักอย่างที่พยายามประคองมันให้เดินตรงๆ #วางกาวในมือก่อนมั้ยน้อง
ได้แต่คิดแล้วก็สงสัยว่ามันจะเข้ามาทำอะไรกันในนี้แต่ไม่คิดมากครับ ไปหาพี่ดีกว่าว่าแล้วผมก็ตรงไปหาพี่ที่ห้องซ้อมทันที แค่คิดถึงก็มีฟามสุขล้าว
“ทำไมมาหาพี่ช้าาาาาา” นะ..น่ารักอีกแล้ว เดินมาถึงพี่ชายผมก็จัดการคล้องแขนผมทันที แล้วไม่พอเอาหน้าซบไหล่อีก #ยังต้องบอกอีกมั้ยครับว่าทำไมต้องหวงมาก!
“ก็วันนี้มีประชุมแล้วก็เลยแตะบอลแก้เครียดกับเพื่อน” ผมบอกไปตามความจริง แต่ไม่ค่อยพูดรายละเอียดเรื่องประชุมเท่าไหร่ พี่ไม่ชอบให้ผมมีเรื่อง
“อ่อ งั้นกลับไปหาไรกินกันพี่หิวล่ะ” ว่าแล้วเราสองพี่น้องก็เดินกุ๊กๆกิ๊กๆกั๊กๆ(?) กันออกไปจากมหาลัย คือถ้าใครไม่รู้นี่มองเป็นแฟนได้เลยครับ สายส่วนสูงหน้าตาที่ไม่ค่อยใกล้เคียงคำว่าพี่กับน้องสักเท่าไหร่
วันเสาร์เลาชอบบบบบบบบ
ผมตื่นมาพร้อมความงัวเงียเช่นทุกวันนั่งหาวสองสามทีมองไปรอบห้องไม่เจอพี่ชายตัวเองในเวลาเที่ยงครึ่งผมก็ไม่แปลกใจ เดินออกไปเข้าห้องน้ำ อาบน้ำแต่งตัวเดินออกไปหาอะไรกินที่ห้องครัว เลยเจอกับโน้ตที่พี่ทิ้งไว้ว่าจะไปซ้อมร้องเพลงแล้วอาจไปดูหนังกับเพื่อนด้วย อันนี้ก็ไม่หวงเท่าไหร่ครับเพื่อนพี่ผมสแกนมาแล้ว แต่ก็ไม่ค่อยมั่นใจมาก ถ้าตามหวงพี่ก็คงรำคาญ ฉะนั้นผมจะไม่ค่อยยุ่งกับเพื่อนพี่เท่าไหร่
เดินเล่นไปนั่นนี่สักพักปิดคอม เพิ่ลๆสุดที่รักก็โทรมาตามให้ออกไปข้างนอก ไอ้ห้องพักผมมันก็ไม่ไกลด้วยดิ่ ก็เลยออกไปหาเพื่อนๆในชุดบอล... #ชิวๆ
ห้างสรรพสินค้าแถวๆนั้นแหละ แฮ่
ผมเดินมาถึงเพื่อนๆสามสี่คนของผมก็นั่งโบกมือหยอยๆ เรียกให้เข้าไปกินไอศกรีมกับพวกมัน
“อ้าว ไม่เอาพี่มึงมาด้วยอ่ะ?” มาถึงก็หาเรื่องกูเลยครัช
“เอามาทำไม พี่กูเกี่ยวไรกับกู” เออ !
“จะได้มีอะไรสดใสๆด้วยไง เจอแต่พวกมึงเบื่อแม่ง” ล่ะแม่งก็หัวเราะกันทั้งโต๊ะ เฮ้ย ไม่ค่อยขำเว้ย แต่ยอมรับเรื่องพี่นั่ลรักสดใส ฉะนั้นกูจะไม่โกรธพวกมึง
นั่งกินติมไปกับพวกมันไปสายตานกเหยี่ยวที่คอยจับจ้องพี่ชายตัวเองพร้อมเรด้าการจับพฤติกรรมกระตุกรัวๆ ผมก็เลยมองตามที่ใจมันสั่งมา เจอเข้าพอดีกับพี่ชายตัวเล็กของผม เดินกับใคร...สักคนที่รู้สึกคุ้นๆ หลังแม่งคุ้นชินมาก แต่คิดไม่ออกครับ หน้าก็ไม่เห็นรู้แต่กลิ่นมันแรง...กลิ่นการแย่งพี่จินฮวานมันแรง ยิ่งเดินใกล้ๆ แม่งเนียนกระแซะไหล่เชียว เดี๋ยวเหอะมึ๊งงงงงงงงงงงง #ผมนี่ยืนขึ้นเลย
ว่าแล้วก็ไม่รอช้าครับผมรีบใส่เกียร์หมาตามสองคนนั้นไป ตะ...แต่เดี๋ยวอะไรกระตุกๆแขนกูไว้ครับ พอหันไปมองเท่านั้นแหละ..ไอ้เพื่อนชั่วทั้งหลายดึงไว้อย่างรู้ทัน
“ไม่ต้องไปเลยมึง ไปดูหนังกับพวกกู กูสั่ง” นั่นมีสั่งกูด้วยครับ
“พี่จินฮวานกู” นี่ขายังสับอยู่กับที่เลยนะเฮ้ย หยั่มมาห้ามมมมมมม
“ปล่อยพี่เค้าไปบ้างเหอะมึง จะขึ้นคานตายเพราะมึงนี่แหละ” นี่แหละประโยคเด็ดพวกแม่ง พูดคำนี้ทีไรผมนี่เบรคแทบไม่ทันไม่กล้าหวงพี่ไปประมาณ 0.9 % #แต่ก็มีผลนะครับ ก็เลยจำต้องปล่อยไป แค่ตอนนี้เท่านั้นแหละ ถ้าไอ้พวกนี้มันเลิกสนใจนี่จะวิ่งตามไปถามให้มันรู้เรื่องเลยเถอะครับ
จากนั้นผมและผองเพื่อนก็เดินไปยังโรงหนังเพื่อนหาหนังสักเรื่องดูตามที่มันวางแผนกันไว้ #ไม่ถงไม่ถามความรู้สึกกูสักคำ เดี๋ยวนะครับมึง...หน้าตาไอ้ที่กำลังยืนต่อแถวซื้อป็อบคอร์นนี่หน้าตาคุ้นๆ
“จุนฮเว เพื่อนรักมึงอ่ะ” เท่านั้นแหละครับ รู้เลยกูรู้เลยครับ
“ไอ้บินห้องเอ” ทันทีที่เห็นหน้ามันชัดๆผมก็ถึงบางอ้อทันที แต่เดี๋ยววววววววววววววววววววววว
เดี๋ยววววววววววววววววววววว
เสื้อคุ้นๆลายมิกกี้เมาส์นี่คุ้นๆ..............................เหมือนคนที่เดินกรุ้งกริ้งๆข้างพี่จินฮวานของผมเมื่อกี้เลย
เหมือน.....
ผมมองตามมันไปก็เจอคนตัวเล็กหน้าตาน่ารักนั่งรอมันแล้ว....ยิ้ม แล้วคนคนนั้นคือ....
พี่จินฮวานของเวววววววววว!!!!!!!!!!!!
#ผมนี่สมันไปเลย
ไวเท่าความคิดผมรีบเดินไปหาไอ้บินและพี่ชายของผมทันที ใครจะฉุดจะดึงกูไม่สนล่ะสัสเอ้ย แม่งไอ้บินเล่นกับใครไม่เล่นมึงมาเล่นพี่กู อย่าคิดจะได้ยุ่งกับพี่กูนะมึ๊งงงงงงงงงงง
หมับ!!
เมื่อเดินไปถึงตัวไอ้บินที่กำลังงุ้งงิ้งๆ ยื่นป็อบคอร์นให้พี่ชายผม ผมก็จัดการจับแขนมันให้หันมา ตอนหันมาหน้าแม่งอย่างเหวอ ทั้งพี่ผมทั้งมันเลยแหละ
“ไอ้ฮันบิน” ผมกัดฟันเรียกชื่อมันช้าๆ
“ว่าไงจุนฮเว” แหนะ...ดูมันกวนตีนยิ้ม มันยิ้มใส่แถมยกมือมาเซย์ไฮอีก
“มึงรู้จักพี่กูได้ยังไง” นั่นแหละครับคำถามแรกในหัวผมตั้งแต่เห็นทั้งสองคนด้วยกัน
“กะ..” ยังไม่ทันที่มันจะได้ตอบอะไรพี่จินฮวานก็ลุกขึ้นจับแขนผมแล้วมองหน้าด้วยสายตาว่างเปล่า
เจ็บกว่าโดนพี่ด่าอีกนะรู้มั้ย TT #เวเสียจรุยยยยยยยยย
“จุนฮเวพี่ขอโทษที่ไม่ได้บอกเราว่าจะมาดูหนังกับฮันบินไม่คิดว่าเราจะรู้จักกัน ถ้ารู้จักกันก็ดีแล้ว ไปดูหนังด้วยกันเนอะ” ห่ะ............. #แดกจุด ไม่ใช่แค่ผมเท่านั้นที่ถึงกับสตั๊นไป แต่ไอ้บินรวมทั้งผองเพื่อนของผมที่เพิ่งจะเดินตามมาสมทบก็เงิบ จะมีก็เพียงกระแสไฟฟ้าแห่งความโกรธเคืองของผมที่แผ่ใส่ไอ้บินอย่างบ้าคลั่ง ก่อนมันจะยกยิ้มแป้นแล้นแล้วกลับไปยืนข้างพี่จินฮวานอีกครั้ง
มึง ไม่ได้ ดู หนัง อย่าง สงบ สุข แน่
ไอ้ห่านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
---------------------------
เย้ๆ เค้ากลับมาล่ะน้าตะเอง คิดถึงกันม้ายยยยยยยยย #กริบ...
งืมมม กลับมาตอนนี้คือเปิดเทอมแล้วครับผม
ก่อนหน้านี้ก็ไปเข้าค่ายมาสนุกมากเบย #บอกตำไม 5555
นั่นแหละ 555555555 ตอนนี้เปิดเทอมแล้วไรท์ซึ่ง
ปัจจุบันกำลังศึกษาอยู่ม.5 แล้วนั้น การบ้านมากมายมหาศาลก็รออยู่
#ล่องห้ายยยยยยย ทีนี้เวลามันก็ไม่ค่อยมี
ยังไงถ้ามีเวลาพอจะอัพอาทิตย์ล่ะครั้งเนอะ
อยู่ด้วยกันหน่อยนะ #เขินจัง -///-
ตอนนี้น้องเวก็รับรู้แล้วว่าพี่บี้นั้นกำลังเต๊าะพี่จิน แต่อ่านแค่ฝั่งเวมันไม่ได้อะไรหรอก 555
เดี๋ยวตอนหน้ามาดูกันว่าในโรงหนังหนุ่มๆจะเกิดประกายไฟ
ระหว่างการรับชมหรือไม่ 5555555
ยังไงก็ยังขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นทุกการกดแฟบนะคะ
เป็นกำลังใจที่ยิ่งใหญ่มากเลยแหละ จุ้บ รักทุกคลลลลล
see yaaaaa !!
ความคิดเห็น