คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ' A l l O f B J i n ' ; all of First Time
' A l l O f B J i n '
all of First Time
ฮอลลลลลลลลลลลลล ฟินว่ะครับ ได้หยอดพี่จินฮวานล่วย -///- ไม่รู้ว่าพี่เค้าเขินรึเปล่าแต่ผมแม่งโคตรเขิน นอนกลิ้งเป็นนอนอยู่บนเตียงเนี่ยครับ จากตอนค่ำๆที่พี่เค้าไม่ยอมตอบผมก็รีบไปปรึกษาบี้เพื่อนรักทันที บี้ก็แนะนำมาครับว่าของแบบนี้ด้านได้อายอด ก็เลยคิดว่าจะลุยเต็มกำลังตั้งแต่วันนี้แหละ
ตอนแรกก็คิดแค่ว่าเออ คุยกันได้มีตัวตนในสายตานางฟ้าของผมก็พอแล้วแต่พอไปส่องรูปของพี่ตามเฟสบุ๊คที่โดนเพื่อนแท็กทั้งรูปเจ้าตัวอัพเองใจมันก็เต้นแรงจนควบคุมไม่อยู่เลยครับ เห็นข้อความเชิงเต๊าะจากคนอื่นก็รู้สึกไม่ดีเลยคิดสั้นๆว่า ยังไงก็ต้องได้เป็นเจ้าของพี่จินฮวานนางฟ้าของผมแบบฟูลออฟชั่น #ต้องล่ายยยยยยย
จากวันนั้นที่ผมคุยกับพี่จินฮวานผ่านคาท็อคผมก็ทักพี่เค้าไปทุกวันแหละครับ ตอบมาบ้างไม่ตอบบ้าง ผ่านมาก็สองอาทิตย์แล้ว มีความสุขทุกครั้งที่เห็นแจ้งเตือนว่าได้รับข้อความมาจาก J.jin Kim ผมก็มีกำลังใจเดินยิ้มแก้มแตกไปโรงเรียนได้ล้าว
วันศุกร์สดใส ในห้องเรียนของบี้ และบี๋
“บี้วันนี้ต้องไปประชุมกับชมรมอื่นเรื่องงบใช่มั้ย?” ถามเสร็จก็จัดการนั่งจิ้มโฟนไปยิ้มไป ง่อว์ คนมีความรักก็งี้แหละ -/- #เขิน
“ช่ายล้าว ไปเลยม่ะเพื่อน? รึจะกินข้าวก่อน”
“กินข้าวก่อน หึหึ เก็บแรงไว้ไฝว้กับพวกชมรมฟุตบอล” นั่นแหละครับ ภาพเริ่มชัดรึยัง เรื่องผมกับไอ้จุนฮเวน่ะครับ ไอ้นั่นก็ตัวพ่อของชมรมฟุตบอลไง ผมก็ชมรมบาส แย่งงบกันมาตั้งแต่รุ่นพ่อแล้ว ไม่ถูกกันด้วยชมรม แล้วเด็กของบีแม่งก็อยู่กันทั้งห้องอ่ะครับชมรมนั้น ห้องเอก็อยู่บาสกันทั้งห้อง เอาเป็นว่านี่คือที่มาอย่างคร่าวๆของความไม่ถูกกันของผมกับไอ้จุนฮเวครับ แต่จะว่าไปตอนนี้ก็ไม่อยากเป็นศัตรูมันแล้วล่ะครับ ก็พี่มันนั่ลร้ากกกกกกกก -///- #วกไปหาพี่จินตัลหลอด
ถึงเวลาปลาชุม #หื้ม
ภายโรงยิมกว้างๆได้แปลงเปลี่ยนเป็นที่ประชุมของสองชมรมยักษ์ใหญ่ของโรงเรียน โต๊ะและเก้าอี้มากมายถูกจัดางไว้ให้เป็นวงกลมสองวง มีโต๊ะยาวห้าที่นั่งสองโต๊ะอยู่ด้านหน้า ระหว่างสองโต๊ะยาวก็มีขาไมค์ตั้งอยู่ ชายหนุ่มจากทั้งสองชมรมเริ่มทยอยเดินเข้ามา ยังอยู่ในสภาพชุดนักเรียนของโรงเรียนอย่างเรียบร้อยกันทุกคน
เมื่อทุกคนเข้ามากันพร้อมแล้วชายหนุ่มคนหนึ่งซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นประธานนักเรียนก็เดินไปที่ไมค์ที่ตั้งอยู่ด้วยท่าทางแสนสุขุม
“เอาล่ะครับ เราจะเริ่มการประชุมว่าด้วยเรื่องของงบประมาณก่อนจะปิดเทอมนะครับ” ชายหนุ่มคนนั้นกล่าวเสร็จ กลุ่มของบีไอและจุนฮเวที่อยู่กันคนล่ะโต๊ะยาวด้านหน้าก็เริ่มมองหน้ากันทันที เหมือนมีกระแสไฟฟ้าระหว่างสายตาของแต่ล่ะชมรม
“ชมรมบาสของเรา …......” ผมเริ่มบรรยายความเก่งกาจและความสำเร็จของชมรมบาสที่มีลีดเดอร์แสนดีอย่าง คิม ฮันบินคนนี้ควบคุมด้วยท่าทีแสนวิชาการที่นานๆทีจะทำ พยายามไม่จ้องไปที่ไอ้จุนฮเวเดี๋ยวจะพูดจาถ่มถุยชมรมมันอีก ล่ะเกิดมันไม่พอใจผมมากขึ้นมีหวังความรักของผมกับพี่จินฮวานจะต้องมีก้างใหญ่เท่าจักรวาล แต่มันก็จ้องผมเอ้าจ้องเอา คือมึงยังไม่รู้ไงว่ากูพยายามไม่มีเรื่องกะมึงงายจุนฮเวววววว
แต่มัน.......
มันเดาะลิ้น!!
มันกรอกตา!!!!!!
มันกัดปาก!!!!!!!!!!
เว้ยยยยยยยยยยย กูไม่ทงไม่ทนนนนนนนนแล้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“ก็อย่างว่าแหละครับ ผลงานของชมรมเราก็ทำได้ดีกว่าชมรมฟุตบอลมา ตลอด!” เอาล่ะไงปาก แต่ตอนนี้ไม่สนครับ ขึ้นแม่งขึ้น นี่ลูกป๋านะเว้ย สนใจมั่งพูดอยู่นะพูดอยู่ พอผมพูดแบบนั้นเท่านั้นแหละ เสียงเชียร์จากเพื่อนๆพี่ๆน้องๆในชมรมบาสก็ดังเป็นกำลังใจผมอย่างท่วมท้น แต่ก็มาพร้อมเสียงโห่จากพวกชมรมฟุตบอล ไม่เป็นไรไอด้อนแคร์ #เครนะ
“แค่ไปแข่งระดับจังหวัด ไม่กี่หมื่นวอนก็พอมั้งครับชมรม ฟุต บอล” พูดทีล่ะประโยคแล้วจ้องตาแม่ง เสียงเชียร์เสียงโห่ดังมาอีกครั้ง ไอ้จุนฮเวมันเอาอีกล่ะครับ กรอกตาแล้วเดาลิ้นเล่น ทำหน้ากวนๆ
“ถึงจะไปแค่ระดับจังหวัด แต่ก็ไม่เคยแข่งแพ้ในบ้านตัวเอง แถมแพ้สามทีมที่อ่อนที่สุดในสายนะครับ” จึก! เหมือนมีดปักกลางอก นี่มันประวัติการแข่งตอนผมอยู่ม.ปลายปีหนึ่งนิ่ครับ รุ่นพี่รุ่นนั้นทำไว้ห่วยมากครับ อันนี้ยอมรับ แต่ไม่ได้นี่มันศักดิ์ศรีชมรมมมมมมมมมมมมมมมม #ไฟออกเหมือนหมีบราวน์
“เรื่องมันก็นานมากแล้วนะครับคุณจุนฮเวแถมตอนนั้นกับตอนนี้มันก็ต่างกันแล้ว อย่าพูดถึงอดีตสิครับ ดูปัจจุบันกันมั้ยครับ” แหม่ ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมีสาระได้มากขนาดเน้ อยากให้พี่จินฮวานเห็นโมเม้นน้องบินสุดเท่แบบนี้จาง
“ปัจจุบันเราก็ผ่านเข้าแข่งรอบจังหวัดกันทั้งสองนิ่ครับคุณฮันบิน” เดี๋ยวนะครับ …. เพิ่งมามีสติคิดได้ว่าไอ้จุนฮเวมันเป็นน้องพี่จินฮวาน เอาล่ะกู........
“อือ” รู้สึกพูดไม่ออก เพื่อนต่างมองหน้าผมด้วยสายตาแปลกๆ มีเพียงบี้เพื่อนรักที่ตบบ่าผมปุๆ
เป็นกำลังใจ ผมก็เลยส่งสายตา SOS ใส่เพื่อนรักอีกสี่คนที่นั่งอยู่ คือมึงมานั่งให้ครบเท่านั้นรึไงวะแม่ง บี้ก็ด้วยบี้ไม่ห้ามเค้าเลย บี้ก็รู้ว่าเค้าต้องจีบพี่มัน ฮืออออออ #ไม่ทันแล้วมั้ย
และแล้วการประชุมก็จบลงด้วยดารแบ่งงบกันครึ่งต่อครึ่ง คือจริงๆแล้วทุกคนก็รู้แหละว่าตอนจบมันเป็นแบบนี้แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนพร้อมใจกันมาประชุมแบบนี้คือจะรอดูประธานของสองชมรมดวลวาทะกันแบบนั้นแหละ แล้วคราวนี้ คิม ฮันบินพ่ายแพ้โดยสมบูรณ์ไม่ใช่ไม่สู้นะเว้ย นี่คิดถึงอนาคตความรักตัวเอง แต่ก็ตอกมันไปเยอะนะ #ควรดีใจหรือเสียใจดีครัช
หลังจากเดินออกจากที่ประชุมวันนี้ก็คิดว่าจะบุกไปหาพี่จินฮวานที่มหาลัยครับ!!
เมื่อคืนได้ทำการหยอดไปจนพี่เค้ายอมว่าไปหาได้ เยส!
ตอนนี้ผมกับเพื่อนบี้ก็เลยลากคอกันเดินข้าทางม้าลายมามหาลัยตรงข้ามโรงเรียนตัวเอง บรรยากาศตอนนี้คึกคักมากครับ สงสัยพี่ๆเค้าจะพักเที่ยงกัน คนเยอะแยะเต็มไปหมดเบย ล่ะผมจะหาพี่จินฮวานเจอได้ไง งืม
“บี้ ไปหาพี่จินฮวานที่ไหนดี?” ถามครับต้องถาม
“สืบตารางสอนเค้ามาแล้วไม่ใช่เหรอ?” ถามแล้วได้คำถามคืนมา โอเค ตอบก่ะล่าย
“มีเรียนอีกทีบ่ายอ่ะ แต่พี่เค้าจะมาตั้งแต่เที่ยง พี่บอกมา” พูดไปตัวก็จะลอยหน้าเริ่มเคลิ้ม
“งั้นก็ทักไปดิ่” เออจริง ผมเริ่มหาที่นั่งใต้ร่มไม้แถวนั้น เพราะตอนนี้ถ้ายังยืนกลางถนนแบบนี้ก็เกรงว่าความหล่อผมอาจทำสาวๆคลั่งได้ #มโน
หลังจากจิ้มๆ ถามพี่จินฮวานนาฟ้าตัวน้อยของผมก็ได้คำตอบมาว่าพี่มาซ้อมที่ห้องซ้อมในคณะแล้ว อยากรอเจอก็รอได้แต่ห้ามเข้าไปยุ่ง เท่านั้นแหละครับผมกับบี้ก็เลย เดินถามไปคนอื่นไปทั่วว่าห้องซ้อมร้องเพลงของเอกการร้องเพลงอยู่ที่ไหน จนได้คำตอบก็ไปยังเป้าหมายทันที
ห้องซ้อมอยู่ในตึกของคณะนิเทศศาสตร์แหละครับอยู่ชั้นหนึ่งมาถึงก็เจอเลย ผมแอบได้ยินเสียงซ้อมร้องเพลงดังลอดออกมา ก็อดที่จะตื่นเต้นไม่ได้ เพราะกว่าจะง้อจะหยอดให้พี่จินฮวานยอมให้มาหาได้คือเป็นอาทิตย์ #น้ำตาจะไหล
เวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมงตอนนี้บี้เพื่อนรักผมมันไปเดินหาของกินล่ะครับ แล้วพี่จินฮวานก็เดินออกมากับเพื่อน....ผู้ชายคนนึงตัวสูงๆ เดินมาข้างๆ ยิ้มด้วย ยีผมพี่จินฮวานเล่นด้วย เท่านั้นแหละครับที่นั่งหน้ายิ้มๆตั้งนานหน้าบูดทันที #หึงครับบอกเลย
“อ้าว..เอ่อ..ฮันบิน มารอพี่จริงดิ่?” ทำหน้างงๆแบบน่ารักอีก ไม่เอางอนอยู่
“ครับ” สั้นๆห้วนๆ งอนอยู่ง้อเร็ว
“เอ่อ นี่ ฮันบินอ่ะฮงซอก ฮันบินนี่ฮงซอกเพื่อนพี่” แล้วพี่จินฮวานก็แนะนำเพื่อนของพี่ให้ผมรู้จัก มองหน้าล่ะไม่ถูกชะตา!
“ยินดีที่ได้รู้จักนะฮันบิน”
“ครับ เหมือนกัน” ไม่ชอบบอกเลยไม่ชอบบบบบบบ #พ่นไฟ
“งั้นไปก่อนนะ จินฮวานกลับบ้านดีๆล่ะ” ว่าแล้วไอ้พี่นั่นก็เดินจากไป นี่แทบกระโดดขี่คอแม่ง มีสิทธิ์อัลไลมายีผมพี่จินฮวานของบินนนนนนนน #บินไม่ยอมน่ะป๋าจ๋า TT
“อื้อ นายด้วยนะขี่รถกลับบ้านดีน้า” ล่ะยิ้มหวานให้มันอีกตะมายยยยยยยย
“แล้วมาหาพี่มีเรื่องอะไรรึเปล่า ตื้อตั้งนาน” แล้วก็หันหน้าหวานๆมาถามผม แต่ทำไม...ทำไมเสียงแข็งๆไม่เห็นเหมือนคุยกะไอ้พี่นั่นเลย ฮึ่ย ป๋าจ๋า ลูกบินไม่ยอม พี่สองมาตรฐานอ่ะ #ไม่ยอม!
“ไม่มีเรื่องอะไรหรอกครับ อยากเห็นหน้าเฉยๆ” แหงะ งอนแล้วทำไมผมต้องหยอดด้วย #ฮันบินคลบ้า
“อ่า แค่นั้น? งั้นพี่กลับหอล่ะนะ” ห่ะ...ดะ...เดี๋ยวดิ ไม่งอนแล้วครับไม่งอนแล้ว แล้วทำไมต้องเดินหนี รอด้วย
“วันพรุ่งนี้ไปดูหนังด้วยกันได้มั้ยครับ?” เอาวะ...ชวนไปเดทแม่มมมมมม
“ดูก่อนนะ พรุ่งนี้พี่มีซ้อมร้องเพลงด้วย” ทำไมใจแป้วๆ
“ครับ ยังไงก็จะรอนะครับ” แต่คนอย่าง คิมฮันบิน คิดว่าจะลุยแล้วต้องเต็มกำลังเท่าน้านนนนนนนนนน
“อื้อ ไปล่ะ กลับบ้านดีๆนะเรา” แล้วก็เดินจากไป แต่..เมื่อกี้พี่...พี่จินฮวานนางฟ้าตัวน้อยของผมส่งยิ้ม...ยิ้มหวานๆอ่ะครับใส่ผมด้วย ฮืออออออออ นี่ยิ้มหน้าบานแข่งกับจานดาวเทียมแล้ว เง้อ ป๋าจ๋ามิสชั่นคอมพลีสสสสสสสส
----------------------------------------------------------------
เย้ๆ ในที่สุดก็ล่ายมาอัพแบ้ว TT
ขอโทษนะคะที่บอกไว้ว่าจะมาอัพอีกวันถัดจากที่ลง OS
แต่คือ...ไปบ้านที่เชียงใหม่ล่ะเน็ตโดนตัดไปแบ้ว....
จากนั้นก็อยู่นั้นอีกยาวอ่ะค่ะ เพิ่งถึงบ้านวันนี้
แล้ว..แล้วพรุ่งนี้ต้องไปกรุงเทพอีกค่าาาา ฮือออออ
พอกลับจากกรุงเทพก็เปิดเทอม...คือไรท์เหมือนยังไม่ได้ทำไรเบย 55555
แต่ยังไงก็จะพยายามหาเวลาปั่นฟิคเรื่องนี้ให้ได้รุยยย
เพราะตอนนี้น้องบินกะพี่จินจะไปดูหนังกันล้าวววว #ไหนบอกพี่จินไม่ง่าย
เดี๋ยวรู้เลย 5555555555
จากใจจริงๆของไรท์แล้วก็ไม่อยากให้มันยาวเท่าไหร่อ่ะค่ะ คือ..
เดี๋ยวไม่จบ 5555555555
ยังไงก็ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ
ขอบคุณทู้กกก กำลังใจเบยทั้งคอมเม้นทั้งกดแฟบ แค่นั้นก็ดีใจยิ้มแก้มบานแข่งกะน้องบินได้แล้ว 5555
ไว้เจอกันวันที่มีเน็ตนะคะ TT
ปล. อาจมาอีกทีวันที่ 19 นะคะ
O W E N TM.
ความคิดเห็น