คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Kiss 5 minute [ คิดถึง ] (RTP.)
3
ที่บ้านโยซอบ~
“ไอเลิฟ ยู เบบี้ โย่วๆ เย้ๆๆๆๆๆ” เสียงแหกปาก(?)ของพี่สาวของโยซอบที่หน้าตาน่ารักไม่แพ้น้องชายเลย และเสียงนี้ก็ดังออกลั่นบ้าน จนร่างเล็กๆที่นอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงรำคาญถึงขั้นเอาหมอนสีขาวข้างกายมาปิดหูตัวเองไว้
...นูน่า ถ้าจะทำแบบนี้นะ อย่าเลยโยซอบขอร้อง...ก็ได้แต่ขอร้องอยู่ในใจเบาๆ
“ว่าแต่ว่ากี่โมงแล้วนะ” ร่างเล็กๆค่อยๆโผล่หน้าออกมาจากหมอนแล้วมองดูโทรศัพท์ของตนเอง
แล้วปรากฏว่า
“อ๊ากกกกกกกกก เพิ่งเที่ยงวัน จะบ้าตายเมื่อไหร่จะสี่โมงนะ” โยซอบได้แต่โวยวายกับตัวเองเบาๆ
“แล้วเราจะอยากให้ถึงสี่โมงทำไมนะ”ว่าแล้วก็กลับมาคิดถึงเหตุผลของการโวยวายของตัวเอง
“นั่นดิๆ คิดถึงสี่โมงทำไมนะ” โยซอบเริ่มบ่นกับตัวเอง
“อ๋อ อาจจะเป็นเพราะเราอยากเจอพี่ฮยอนซึงไง” และก็พูดให้เหตุผลกับตัวเอง - -‘’
“รึว่า เราจะ..........” พูดหยุดไว้แค่นั้นแล้วก็ขย้ำหัวตัวเองอย่างเมามันส์
...รึว่าเราจะคิดถึงนายผู้ร่วมการทดทอง....
“ไม่จริงงงงงงงงงงงงง” แล้วโยซอบก็แหกปาก(?)โวยวายอีกครั้ง
ปัง!
เสียงเปิดประตูอย่างรุนแรงดังขึ้นทำให้คนตัวเล็กที่กำลังคลุ้งคลั่งอยู่หันหน้าไปหาสาเหตุของต้นตอเสียง
“เน่ๆ ยังโย น้อยเอ้ย นูน่าขอบอกนะว่า” หญิงสาวผู้เป็นพี่สาวที่เปิดประตูเข้ามาทำหน้าตาจริงจัง ทำให้โยซอบกลัวนิดๆ
...จะด่าอะไรโยซอบป่ะเนี่ย...
“ไปกินข้าวได้แล้ว ^^” แล้วก็ยิ้มหวานให้ และจากไปพร้อมการโยกสะโพกตามจังหวะเพลงอย่างเมามัน
“เหอะๆ” ซึ่งส่งผลให้โยซอบได้แต่ยิ้มแห้งๆให้กับตัวเอง แล้วเดินตามพี่สาวไปในสมองก็เต็มไปด้วยคำว่า
...เมื่อไหร่จะสี่โมง...
บ้านของจุนฮยอง~
“ไอ้ห้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” พลังเสียงในการตะโกนของหญิงสาวผู้มีศักดิ์เป็นพี่ของจุนฮยองดังขึ้นภายในห้องนอนสีสดใสของเขา
“หือ?” และเป็นเสียงสัญญาณตอบรับเบาๆจากซากศพตัวเดิมบนเตียง
“จะนอนไปถึงเมื่อไหร่” น้ำเสียงสุดจะทนของพี่สาวบอกกับซากศพนั้น
“เมื่อร่างกายบอกว่าพอใจ” จุนฮยองตอบไปแล้ว เอาผ้าห่มขึ้นคลุมหัวตัวเอง
“แล้วเมื่อไหร่ล่ะค่ะพ่อคุณ” หญิงสาวพูดพร้อมกับดึงผ้าห่มออกแรงๆ
“พี่จะปลุกผมทำไม?” จุนฮยองพูดพร้อมกับลุกนั่งอย่างเต็มตัว
“ตื่นเร็วดีนี่” ผู้มีศักดิ์เป็นพี่เอ่ย
“ถามว่าจะปลุกทำไม ไม่ได้มีอะไรไม่ใช่หรอ” จุนฮยองถามไป
“ก็แฟนโทรมา จะไม่รับรึไง” เธอบอก
“พี่ก็รู้ว่าผมเลิกกับเค้าแล้วยังจะอะไรอีก เบอร์ผมก็เปลี่ยนหนี แล้วพี่ใช่มั้ยที่บอกเบอร์บ้านไปน่ะ เหอะๆ ยุ่งไม่เข้าเรื่อง” จุนฮยองพูดไปโดยไม่ได้คิดอะไรก็เค้าเลิกกันแล้วนี่นา เรื่องมันจบไปแล้วไม่จำเป็นต้องมาสานต่ออะไรกัน
“จุนฮยอง พี่ไม่เข้าใจนะว่าพวกผู้ชายเค้าคิดยังไงแต่ว่าพี่เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาก่อนพี่รู้ว่ามันรู้สึกยังไงเมื่อเสียคนรักไป” หญิงสาวพูดพร้อมกับน้ำตาที่เริ่มมาคลออยู่ที่ตาแล้ว สายตาขี้เล่นเมื่อกี้เปลี่ยนเป็นจริงจังอย่างเห็นได้ชัด
“แต่ผมไม่ได้รักเค้าแล้ว มันจบแล้วพี่ต้องเข้าใจ”จุนฮยองก็ไม่ต่างกันแววตาที่งัวเงียเมื่อตะกี้มันเปลี่ยนไปจริงจัง
“แต่.....จุนฮยอง กลับไปคุยกับน้องเค้าอีกครั้งไม่ได้หรอ เผื่อนายอาจจะเข้าใจน้องเค้าแล้วกลับไปรักกันได้อีกครั้ง” หลังจากจบประโยคนี้ไม่เพียงแต่น้ำตาคลอแต่มันได้ไหลลงมาที่แก้มขาวๆของหญิงสาวแล้ว
“พี่จะมาพูดเรื่องนี้อีกทำไม ก็บอกไปกี่รอบแล้วว่าผมกับเค้าจบกันไปแล้ว อย่าพูดเรื่องนี้อีกเลยนะพี่ ผมขอ” จุนฮยองพูดแล้วก็ลุกขึ้นยืนและก้าวออกไปจากห้อง
“แต่ จุนฮยอง ไปรับโทรศัพท์ได้มั้ย” หญิงสาวขอร้องพร้อมกับน้ำตา
“บอกแล้วว่ามันจบไปแล้ว!!!”จุนฮยองตะวานดังลั่น ทำให้หญิงสาวตกใจเล็กน้อยและเหมือนกับว่าเมื่อได้ยินประโยคเหล่านั้นแล้วมันแทงเข้าไปในหัวใจ เพราะ..เค้าก็เคยผ่านมาแล้วการที่คนรักมาบอกลาอย่างไร้เยื่อใยมันเจ็บปวด เกินจะทนไหว ร่างบางๆของหญิงสาวทรุดลงไปกับพื้นตามแรงโน้มถ่วงของโลก
“จุนฮยอง นายไม่เข้าใจผู้หญิงจริงๆซินะ”
ด้านจุนฮยองที่เดินออกมาจากห้องด้วยความรำคาญที่สาวเต็มแก่ก็รู้ก็เข้าใจว่าเธอคนนั้นยังรักเค้าอยู่แต่ เค้าไม่ได้รักเธอแล้ว คนมันไม่รักแล้วจะเอาอะไรมารั้งมันก็ไม่อยู่หรอก
“เฮ้อ แล้วนี่กี่โมงแล้วเนี่ย” ร่างสูงพูดกับตัวเองแล้วมองนาฬิกาข้อมือของตนเอง
“เพิ่งบ่ายสอง เฮ้อ เมื่อไหร่จะสี่โมง” เมื่อบ่นกับตัวเองเสร็จศัพท์ก็จัดการเดินเข้าห้องน้ำไป
(อยากตามไปม่ะรีดเดอร์ ??? -,.- แต่ไรท์เตอร์ว่าอย่าดีกว่าเนอะ -..- )
ใช้เวลาเพียงไม่นานจุนฮยองก็ออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูเพียงตัวเดียวที่ปกปิดร่างกายส่วนล่างไว้และผมที่เพิ่งสระไป ทำให้ผมเปียกนิดๆ
“หล่อจริงผู้ชายคนนี้” จุนฮยองพูดขณะที่ยืนส่องกระจกที่หน้าห้องน้ำ
แล้วก็เดินเข้าห้องของตัวเองไป
ครืนนนนนนนน ครืนนนนนนนนน (มันคือเสียงที่คลาสิคที่สุดในเรื่องนี้แล้ว - -‘’)
เสียงสั่นสะเทือนของโทรศัพท์ดังขึ้นทันทีที่เจ้าของห้องเดินมาถึงภายในห้อง จุนฮยองพยายามมองหาที่อยู่ของมันอยู่นานพอสมควรก็พบกับโทรศัพท์ของตัวเองที่นอนตาย(?)อยู่บนเตียงของเค้าเอง
“ฮัลโหล” ร่างสูงกรอกเสียงไป
[จุนฮยอง...ฮึก] เสียงปลายสายเป็นเสียงของหญิงสาวที่จุนฮยองแสนจะคุ้นหู
“แค่นี้นะ” ว่าแล้วก็กดวางทันทีเท่าที่จะสมองจะสั่งการได้
“โทรมาทำซากไรเนี่ย น่ารำคาญ”จุนฮยองบ่นกับตัวเองก่อนจะเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ไรท์เตอร์เซนเซอร์ตอนจุนฮยองแต่งตัวไว้แปบ กลัวรีดเดอร์แตกตื่น ฮ่าๆๆ
ใช้เวลาไม่นานจุนฮยองก็แต่งตัวเสร็จ และไม่ว่าจะเป็นการแต่งตัวแบบไหนเค้าก็ออกมาดูดีอย่างบอกไม่ถูก และวันนี้ก็ด้วยที่เขาใส่เพียงเสื้อแขนยาวสีดำบางๆและกางเกงยีนต์ธรรมดาๆ แต่พอมาอยู่บนตัวเค้าแล้วมันก็ดูดี
“แหม่ะ หล่อแบบนี้ละลายเลยซินะสาวๆ”เขาพูดกับตัวเองขณะที่ยืนส่องกระจกบานโตในห้อง
“ว่าแต่ว่ากี่โมงแล้วนี่” ว่าแล้วก็จัดการก้มมองนาฬิกาข้อมือของตัวเองอีกครั้ง
“บ่ายสามครึ่งแล้วหรอเนี่ย ถึงเวลาเดินทางแล้ว เจอกันนะนายตัวเล็ก หึหึ” จุนฮยองพูดกับตัวเองแล้วเดินออกจาห้องไป
สี่โมงที่บ้านฮยอนซึงจ้า -0-
การจับเวลาและการกระทำต่างๆที่เหมือนเดิมในวันที่ 16 ของการทดลอง แต่ที่ต่างไปคือความรู้สึกระหว่างจูบและการจับมือต่างหาก
...เด็กคนนี้ทำไมรู้สึกว่าจูบแล้วมันแตกต่างจากวันแรกจัง...
...แค่การจับมือตอนแรกเราก็จับมือให้กำลังใจแต่ทำไมรู้สึกอยากกุมมือนี้ไว้นานๆ...
...แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกับอวัยวะในอกข้างซ้ายกันแน่ฟระ เต้นไม่เป็นจังหวะอยู่ได้...
...แค่สบตา หัวใจก็เต้นแรง...
...แค่สัมผัสริมฝีปากก็โหยหาอยากครอบครองต่อไปนานๆ...
...กูเป็นเหี้_ไรเนี่ย...
หลังจากเสียงนาฬิกาดังทั้งคู่ก็ผละออกจากกันและทำตามปกติในทุกเรื่องๆ
จนถึงเวลากลับบ้าน
“เด็กๆกลับบ้านดีๆนะๆ ^^”ฮยอนซึงกล่าวลาเด็กๆอย่างปกติ
“พี่ฮยอนซึงเดี๋ยวๆ ผมมีเรื่องจะคุยด้วย” แต่อยู่ดีๆโยซอบก็แทรกขึ้นมา ทำให้อีกสองคนมองมาที่โยซอบอย่างอดสงสัยไม่ได้
“ไม่มีอะไรหรอกแค่อยากคุยด้วยเฉยๆ” โยซอบตอบพร้อมกับยิ้มแก้ตัวแห้งๆ
“อ่า โอเคๆ” ฮยอนซึงพูด แล้วทั้งสามก็เดินไปที่ประตูบ้านเหมือนทุกวัน
“กลับบ้านดีๆนะ ^^” โยซอบพูดพร้อมกับโบกมือลาให้จุนฮยองพร้อมกับรอยยิ้มแสนน่ารัก
...นะ...น่ารักเป็นบ้า อุ๊บ ผมป่าว -0-...
“อืม นายด้วยนะ” จุนฮยองพูดเสร็จก็เดินจากไป ทิ้งทั้งสองไว้ด้วยกัน
“พี่ฮยอนซึงเข้าในบ้านเหอะ” ว่าแล้วโยซอบก็จัดการลากฮยอนซึงเข้าบ้าน และมาหยุดอยู่ที่ห้องรับแขก
“พี่ฮยอนซึงนั่งๆๆ” โยซอบพูดแล้วจัดการตบโซฟาสีน้ำตาลอ่อนที่เข้ากับสไตล์ของบ้านที่เป็นไม้ทั้งหลังแบบนี้ได้เป็นอย่างดี
“มีอะไรหรอโยซอบ” ฮยอนซึงถามแล้วเดินมานั่งในตำแหน่งที่โยซอบจัดไว้(?) พอฮยอนซึงนั่งเสร็จโยซอบก็จัดการนั่งลงข้างๆทันที
“คืองี้นะพี่ฮยอนซึง โยซอบคิดมาหลายวันแล้ว แต่ว่าเริ่มคิดว่ามันไม่ปกติตั้งแต่เมื่อวานแล้วอ่ะ” โยซอบพูดออกมา
“หือ? พี่ไม่เข้าใจ” ฮยอนซึงถามเพราะเขาไม่เข้าใจเลยซักนิดถึงสิ่งที่น้องชายคนนี้ต้องการจะบอก
“กะ...ก็ แบบว่า เวลาไม่ได้มาบ้านที่ฮยอนซึงใช่ป่ะ โยซอบก็ชอบคิดถึงนายผู้ร่วมทดลองแล้วก็แบบว่า” โยซอบพูดไปก็เริ่มหน้าขึ้นสีอย่างเห็นได้ชัด เมื่อฮยอนซึงพี่ชายสังเกตถึงการกระทำนั้นก็แทบจะลมจับ ถึงกับกุมขมับเลยทีเดียว
...กูว่าแล้วเชียวไม่น่าเล้ยยยยยยย....
“แต่ไม่แค่นั้นนะพี่ฮยอนซึง โยซอบว่าโยซอบใจเต้นแปลกๆมัน ตึก ตึก ตึกเร็วเป็นกองเลยอ่ะพี่เวลาจูบกับผู้ร่วมทดลองคนนั้น” โยซอบเล่าไปก็ทำท่าประกอบไปเพื่อให้ฮยอนซึงเข้าถึงมันมากขึ้น แต่ว่าอีกคนที่นั่งฟังอยู่นี่น่ะซิจะบ้าตาย
“แล้วโยซอบก็คิดว่ามันชัดเจนมากขึ้นตอนเมื่อวาน” โยซอบพูดพร้อมกับน้ำเสียงหงอยๆเล็กน้อย
“เมื่อวานทำไมหรอ?” ฮยอนซึงถามขึ้นมาถึงแม้ตอนนี้ในใจจะคิดไปแล้วเกิน 60% ว่า
...โยซอบน้องรักตกหลุมรักนายจุนฮยองนั่นเข้าซะแล้ว...
“ก็เมื่อวานอ่ะ วันเกิดผู้ร่วมทดลองใช่ป่ะล่ะพี่ โยซอบก็แบบว่าบอกสุขสันต์วันเกิดไป แต่ไม่รู้ทำไมมันรู้สึกผิดมากๆเลยที่ไม่ได้เอาของขวัญมาให้ โยซอบก็เลยร้องไห้” ร่างเล็กๆนั้นเล่าไปพร้อมกับทำน้ำเสียงเหมือนโดนแม่ถามว่าทำจานแตกรึเปล่า
“แต่ก็มันไม่ใช่แค่นั้นนะพี่ฮยอนซึง โยซอบก็ขอโทษด้วย แต่ว่าตอนนั้นโยซอบรู้สึกว่าตัวเองอยากกอดผู้ร่วมทดลองนั่นมากๆเลย โยซอบก็เลยกอดเค้าไป” โยซอบยังคงเล่าด้วยน้ำเสียงเหมือนเดิม
“โยซอบ ที่เล่าๆมานี่ต้องการจะบอกว่าอะไร?” ฮยอนซึงถามเพราะตอนนี้เค้าฟันธงฉึกๆได้เลยล่ะว่ามันเกิดอะไรกับหัวใจดวงน้อยๆของเจ้าตัวเล็กนั่น
“คือว่าโยซอบอยากรู้ว่า โยซอบรู้สึกยังไงกันแน่กับผู้ร่วมทดลองคนนั้นอ่ะ” โยซอบตัดสินใจพูดมันออกมาเพราะคิดว่าคงมีพี่ฮยอนซึงคนเดียวที่จะให้คำตอบได้
“พี่ว่านะ โยซอบน่ะ......................................................................................
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนที่สามมาแล้วๆ ไรท์เตอร์พยามไม่ออกทะเลแล้วแต่ว่าแลดูตัวเองออกทะเลไปเยอะเลยฮ่าๆๆๆ
นิดนึงๆเรื่องวันเกิดอิห้อยที่มีคนบอกว่าวันที่ 19 ไม่ใช่หรอ?
ไรท์เตอร์ลืมบอกในตอนที่แล้วอ่ะโม้เยอะไปหน่อย - -'' คือว่าที่ไรท์เตอร์เอาให้เป็นวันที่ 15
เพราะมันจะเป็นครึ่งๆเดือนพอดีความสัมพันธ์มันก็จะยังครึ่งกลางๆอยู่ เข้าใจเนอะ ^^
แล้วมาถึงตอนนี้ไรท์เตอร์ป่าวสร้างปมนะเออ (นี่ไม่สร้าง - -'') แหะๆ
แบบว่า ไม่พูดมากล่ะๆ ไรท์เตอร์ไปดูซีรี่ย์ต่อดีกว่า หุหุ เรื่อง 49 days อ่ะ
ใครเคยดูมั่งเอ่ย? ไรท์เตอร์กะลังติดเลย 55555+
สุดท้าย รักรีดเดอร์นะจ๊ะ จุ๊บๆ -3-
ความคิดเห็น