นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ALICE'S APPLE เกม ลวง ตาย
ทุกครั้งที่เธอลืมตา ความทรงจำของเธอจะสูญหาย บุคคลปริศนาและรอยสลักบนข้อมือเฉลยไว้เพียงแค่ชื่อ ช่วงเวลาแห่งการดิ้นรนเพื่อหาทางรอดพ้นจากการถูกไล่ล่า จำต้องดำเนินไปพร้อมกับค้นหาอดีตของตัวเอง
ผู้เข้าชมรวม
5,308
ผู้เข้าชมเดือนนี้
25
ผู้เข้าชมรวม
5.3K
หมวด : แฟนตาซี
อัปเดตล่าสุด : 23 ก.พ. 55 / 13:15 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ALICE'S APPLE เกม ลวง ตาย
ซีรีส์จากเรื่องสั้นในโครงการ Punica Short Story II
จากปลายปากกาของ...ฟารา
-คลิก- ALICE'S APPLE เกม ลวง ตาย - Official Trailer -คลิก-
-คลิก- ALICE'S APPLE เกม ลวง ตาย - Official Trailer -คลิก-
เมื่อฉันลืมตาขึ้นมา รอบกายคือสิ่งที่ฉันไม่รู้จัก
คนที่ไม่คุ้นหน้า ภาษาที่ไม่คุ้นเคย
แต่ทุกคนต่างปรารถนาให้ฉัน “เลือก”
ความดีงามที่ฉาบไว้บนใบหน้าเป็นเพียงแค่ “สิ่งหลอกลวง”
“การหักหลัง” คือบรรทัดฐานของ “เกม”
ไม่มีคำว่า “ถูก” หรือ “ผิด” บนเส้นทางเหล่านั้น
เพราะมีเพียงความ “สำเร็จ” หรือ “ล้มเหลว” เท่านั้น
Alice’s Apple เกม ลวง ตาย
‘AREA 01 : ฉันตื่นขึ้นมาในความมืดมิด’
รายละเอียดเพิ่มเติมในเวปไซด์ของ พูนิก้า สำนักพิมพ์
http://punica.co.th/book/view.php?NewsID=403&GrpID=95&d=948
Alice’s Apple ต้อนรับ X’mas 2011
-คลิก- Fan Art โดย Airi -คลิก-
http://punica.co.th/book/view.php?NewsID=403&GrpID=95&d=948
Alice’s Apple ต้อนรับ X’mas 2011
-คลิก- Fan Art โดย Airi -คลิก-
Music Playlist at MixPod.com
ผลงานอื่นๆ ของ I L L R E I ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ I L L R E I
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"Alice's Apple เกม ลวง ตาย [AREA 01] - อลิซในโลกแห่งเกมส์"
(แจ้งลบ)*คำเตือน : บทความนี้อาจมีเฉลยเนื้อหาในเรื่อง หากใครที่ยังไม่ได้อ่าน แนะนำว่าไม่ควร เพราะจะเสียอรรถรสได้* ‡Intro‡ ในเกมส์นี้ สิ่งที่อลิซต้องทำคือ ‘เลือก’ ไม่มีหนทางที่ ‘ถูกต้อง’ หรือ ‘ผิด’ มีแต่ ‘สำเร็จ’ หรือ ‘ล้มเหลว’ เท่านั้น แล้วเธอควรจะเชื่อใจใครได้บ้าง? ... อ่านเพิ่มเติม
*คำเตือน : บทความนี้อาจมีเฉลยเนื้อหาในเรื่อง หากใครที่ยังไม่ได้อ่าน แนะนำว่าไม่ควร เพราะจะเสียอรรถรสได้* ‡Intro‡ ในเกมส์นี้ สิ่งที่อลิซต้องทำคือ ‘เลือก’ ไม่มีหนทางที่ ‘ถูกต้อง’ หรือ ‘ผิด’ มีแต่ ‘สำเร็จ’ หรือ ‘ล้มเหลว’ เท่านั้น แล้วเธอควรจะเชื่อใจใครได้บ้าง? ในเมื่อทุกคนต่าง ‘มุ่งหลอกลวง’ แล้วเธอควรจะเลือกทางไหน เมื่อทุกคนต่าง ต้องการให้เธอ ‘เลือกตามที่พวกเขาต้องการ’ ใครเป็นคนตัดสินใจ อลิซ ใช่ไหม? แล้วจุดจบอยู่ที่ไหน? ไม่แน่ว่าอาจเป็นก้าวแรกของ ‘จุดเริ่มต้น’ ก็เป็นได้…. (อินโทเมามาก 555+) ‡หน้าปกและภาพประกอบ‡ ต้องขอชมพี่ ETA ที่วาดภาพปกได้สุดยอดมาก ชอบหน้าปกมาก การลงสีของ ‘พี่กวี’ ก็ได้อารมณ์ดาร์คสุดๆเหมือนอลิซเป็นตุ๊กตาที่ถูกชักโดยอริสายังไงอย่างนั้น การจัดวางรูปเล่มก็ทำได้ดี ตัวหนังสือสวย ทำให้รู้สึกประทับใจตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นปก (แต่ตัวหนังสือแอบคุ้นๆ) ส่วนภาพประกอบข้างใน เลือกฉากได้ดีแล้วค่ะ แต่ถ้าจะให้ดีกว่านี้ ไอริว่า ควรเลือกฉากเด่นๆ ของบทนั้นๆ มาวาดค่ะ แต่ชอบฉากที่สไตน์กอดอลิซมาก ความรัก ความอบอุ่นมันเด้งออกจากภาพเลยล่ะ รอดูหน้าปกเล่ม 2 ค่ะ (หนูวอน สไตน์อลิซ =w=) ‡ตัวละครและบทบาท‡ พูดถึงตัวละคร เป็นอะไรที่จับใจมาก มีความแปลกใหม่ สื่ออารมณ์ซับซ้อนจากก้นบึ่งของจิตใจตัวละครออกมาได้ดี อลิซ หรือ อลิสา ไอศุรินทร์ อลิซ…อลิซคิอชื่อฉันเหรอ? ฉันคืออลิซ? แล้วอลิซเป็นใคร? ฉันเป็นใคร? แย่แล้ว! มะ…ไม่จริงน่า ฉะ ฉันจำไม่ได้ว่าตัวเองเป็นใคร?! เด็กสาวผู้ตื่นขึ้นมาในที่ๆ ไม่รู้จัก ผู้คนที่ไม่คุ้นตา เธอไม่มีความทรงจำใดๆ หลงเหลืออยู่เลย เธอควรทำอย่างไร อะไรคือสิ่งที่ถูกต้อง อะไรคือสิ่งที่เธอควรทำ เธอเลือกได้ไหม? บทบาท : ตัวดำเนินเรื่อง / ตัวเอกในเกมส์ อลิซเป็นตัวเอกของเรื่อง เลยมีหน้าที่ต้องเดินไปตามทางเลือกที่กำหนด โดยไม่สนใจว่าเธอจะอยากเลือกไหม? ไม่เธอไม่มีทางเลือกมากนัก สิ่งที่เธอแสดงออกมาเป็นตัวตนของเธอเอง ของอลิสา หรือของใครกันแน่? เธอเป็นใคร? นั่นเป็นสิ่งที่เราต้องมาขบคิดกัน อลิซเป็นตัวละครที่มีสีสันต์มาก ค่อนข้างเป็นตัวเดินเรื่องที่เพอร์เฟ็คสำหรับแนวเรื่องแบบนี้ เพราะเธอไม่มีความทรงจำ และถูกชักจูงง่าย เธอมีความคิดอ่านสมกับวัยดี ลักษณะการพูดจาดูไม่ขัดกับภาพเด็กสาวอายุ 16 (หรือ 15?) เธอเป็นคนรั้น อะไรที่เธอคิดว่าถูกเธอก็จะทำ บางครั้งก็มีมุมน่ารักขำๆ ให้ได้อมยิ้ม ความถูกต้องและจริยธรรมเป็นสิ่งที่เธอเลือก ความกล้าหาญและใจดีของเธอทำให้เรื่องราวดำเนินไปทิศทางที่ดีงาม แต่คนดีมักตายไว มนุษย์ไว้ใจไม่ได้เป็นบทเรียนราคาแพงสำหรับเธอ แล้วเธอเชื่อใครได้บ้าง? หรือจริงๆแล้วทุกคนกำลังหลอกเธอกันแน่? ปล. อ่านจบแล้วรู้สึกสงสารอลิซแหะ อยากให้เธอได้รับความรักจริงๆ บ้าง ความรักที่ไม่ใช่ตัวตนของใคร แต่เป็นตัวเธอจริงๆ สู้ๆนะ เชียร์อยู่ ขอให้เธอ ‘จำ’ ได้ เอร่า หรือ ที่ใครๆต่างเรียกเธอว่า ดร. อริสา พี่ค่ะ ฉันน่ะเป็นนักวิทยาศาสตร์นะ สำหรับฉัน ไม่มีคำว่า ‘ดี’ หรือ ‘เลว’ มีแต่ผลการทดลองที่ ‘สำเร็จ’ หริอ ‘ล้มเหลว’ ค่ะ น้องสาวฝาแฝดของอลิซ เด็กสาวอัฉริยะ ที่มีความคิดที่กำกึ่งระหว่างความถูกต้อง กับสิ่งที่ผิดมหันต์ แต่ทุกสิ่งที่ทำเป็นเพียงแค่ ‘การทดลอง’ เท่านั้นจริงหรือ? บทบาท : ผู้เขียนบท / ผู้ควบคุมทิศทางของเกมส์ (GM) เธอมองทุกอย่างเป็นแค่ วิทยาศาสตร์ การคำนวน หรือแค่การทดลองเท่านั้น บทบาทที่เธอมีต่อเรื่องคือผู้คุมบังเหียนของเกมส์ เธอมีสิทธิกำหนดเนื้อเรื่องให้เป็นไปในทิศทางที่ต้องการ อย่างที่เธอได้กล่าวเอาในบทส่งท้าย เธอเป็นตัวละครที่อาจดำมืดที่สุดก็ได้ เธออยากได้พี่สาวกลับคืนมา แต่การทดลองก็เป็นสิ่งที่ท้าทายเธอมากเช่นกัน ท้าทายว่าเธอจะสามารถนำพี่สาวกลับมาได้หรือไม่ โดยที่เธอไม่ได้รู้สึกสงสารอลิซเลย ว่าเด็กสาวจะรู้สึกอย่างไร หากต้องเผชิญกับโศกนาฏกรรมซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอแค่ต้องการบทสรุปอย่างเดียวเท่านั้น นั่นคือความสำเร็จ ซึ่งสิ่งที่เธอเลือก คือสิ่งที่คิดว่าถูกที่สุดสำหรับตัวเอง และนั่นแหละ คือ ‘อริสา’ บทบาทของอริสาค่อนข้างเด่นชัดทีเดียวในสเตจแรก แม้จะออกมาน้อยครั้ง แต่วิธีการพูดและลักษณะท่าทางที่แสดงออกบ่งชี้ให้เห็นว่าเธอเป็นคนแบบไหน เธอไม่เชื่อใจมนุษย์หรือใครหน้าไหน แต่สิ่งที่เธอแคร์คือพี่สาวของเธอ ‘อลิสา’ ตอนแรกเธอเรียกอลิซอย่างดีแต่พออลิซปฏิเสธทางที่เธอหยิบยื่น อริสาก็มีแต่ความเย็นชาให้ อะไรที่ผิดพลาดเป็นสิ่งที่อริสาไม่ต้องการ อาจเพราะเธอเป็นอัจฉริยะ ทุกสิ่งที่ทำจึงสำเร็จไปซะหมด เธอคงลืมไปแล้วว่าความถูกต้องกับวิทยาศาสตร์ก็สามารถไปด้วยกันได้ หวังว่าซักวันเราจะได้เห็นเธอมองเห็นสิ่งที่สำคัญกว่านั้น ไม่ใช่แค่เพียง ‘สำเร็จ’ หรือ ‘ล้มเหลว’ ปล. อยากเห็นตัวตนจริงๆ ของอริสามากๆ คิดว่านี่คงไม่ใช่ตัวตนจริงๆของเธอหรอก ตัวตนของเธอไม่แน่ว่าอาจจะอยู่ที่อลิสาก็ได้นะ สไตน์ เดอ ฟรีตส์ ข้ารักเจ้าจนถึงจุดแห่งความคลั่ง ที่เรียกว่าความบ้าคลั่งนั้น สำหรับข้าแล้วเป็นหนทางเดียวที่จะรักได้อย่างมีสติ เพื่อผู้หญิงที่ตนรัก แม้ต้องกลายเป็นปีศาจผู้ขายวิญาณให้กับเมฟีสโตฟีลิส เขาก็ยินดี ความรักของเขา มอบให้ใครกันแน่ เธอคือ อลิซ หรือ อลิสา? บทบาท : ส่วนเติมเต็ม / ผู้ชี้นำ / ตัวแปรสำคัญ? ศัลยแพทย์ระบบประสาทและสมองเป็นตัวละครอีกตัวที่ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ แต่พอได้อ่านไซด์ของกาเดี้ยนแองเจิล ก็รู้อะไรมากขึ้นเกี่ยวกับเขาคนนี้ สิ่งที่ชัดเจนที่สุดสำหรับตัวของสไตน์คือความรักอย่างแรงกล้าที่มีต่อ ‘อลิซ’ มันรุนแรงจนทำให้เขาสามารถเอาชนะปรสิตได้ (ถึงแม้จะยังคลุมคลั่งก็ตาม) เขารัก และให้ความสำคัญกับอลิซคนเดียว เพราะฉะนั้นคนอื่นจะเป็นอย่างไรก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องใส่ใจ ขอเพียงแค่มีอลิซก็พอ ซึ่งมันทำให้จิตใจของเขาบิดเบี้ยว เพราะตรรกะส่วนอื่นๆ ถูกความรักบดบัง จนเขาไม่ต้องการอะไรนอกจากได้อลิซกลับมา สำหรับเขาแล้ว อลิซอาจเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตของเขาก็เป็นได้ สไตน์เป็นตัวละครที่มีอารมณ์ซับซ้อนมากที่สุดแล้ว ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ แต่เรารู้เป้าหมายของเขาแน่ๆ ล่ะ เราอาจถูกหลอกได้จากคำพูดและตำแหน่งที่ดูน่าเชื่อถือของเขา แต่ใครจะคิดล่ะว่าเขาจะเป็นคนที่คลั่งรักได้มากขนาดนี้ หลายคนอาจสงสารสไตน์และเห็นใจ แต่เรากลับคิดว่า เป็นตัวละครที่ไม่น่าสงสารเท่าไหร่ ตรงข้าม เขาเป็นคนที่โหดร้ายกับทุกคนด้วยซ้ำ ยกเว้นกับอลิซเพียงคนเดียว ความรักที่เขามีให้อลิซ ทำให้จิตใจของอลิซหวั่นไหว เขาจึงเป็นตัวละครที่มีความสำคัญกับความรู้สึกของอลิซมากอีกตัว ซึ่งเขาก็ทำได้สำเร็จแล้วจากการชักนำอลิซให้ทำในสิ่งที่เขาปราถนา นับว่าเก่งมาก ความรักของสไตน์ ไม่ใช่ความรักจอมปลอม แต่เป็นความรักที่มอบให้แค่ อลิซ ‘ของเขา’ เท่านั้น แม้ความรักจะเป็นสิ่งที่สวยงาม แต่ความรักของสไตน์ มันทำให้เขา ‘ผิดเพี้ยน’ ปล. สไตน์ใจร้ายมาก…T^T ฉันไม่สงสารแก ฉันสงสารอลิสา ซึ่งที่อยากเห็น คงเป็น สไตน์ในมุมที่อ่อนโยนล่ะมั้ง อยากเห็นสไตน์มีความรักให้กับอลิสาบ้างน่ะ ไวแอท ได้เวลาทำตามสัญญาแล้ว จะส่งแฟ้ม Alice’s Apple มาได้รึยัง? บุคคลอันตราย ผู้ไร้ความปรานี ทำทุกอย่างได้โดยไม่สนใจศิลธรรม มีเพียงภารกิจเท่านั้นที่เขายึดมั่น บทบาท : อุปสรรค์ / บั๊คในเกมส์ เขาเป็นทหารรับจ้างผู้ได้รับภารกิจให้มาขโมย โปรเจ็ค Alice's Apple เขาเป็นตัวละครที่มีเงื่อนงำน้อยที่สุดแล้ว หมายถึงความซับซ้อนของอารมณ์ เพราะเท่าที่อ่านมา ไวแอทเป็นคนที่พูดตรงๆ คิดหรือชอบอะไรก็จะทำไปตามนั้น ถึงแม้เขาจะไม่มีความเป็นมนุษย์มากที่สุดในเรื่อง แต่เรียกได้ว่า เขาอาจจะเป็นคนที่เหมือนมนุษย์ที่สุดในเรื่องแล้วก็ได้ ในครั้งหน้าๆ ไวแอทอาจเป็นอุปสรรค์ที่สำคัญอย่างนึงสำหรับอริซ หรือเขาจะเป็นส่วนช่วยให้อลิซเข้าถึงความทรงจำของเธอกันแน่ น่าติดตาม ปล. ไวแอทรู้สึกจะเก่งเว่อจริงๆ นะ แต่ด้วยความที่เป็นนิยายวิทยาศาสตร์ที่กำกึ่งแฟนตาซี อะไรก็เป็นไปได้ทั้งนั้น อยากลองเห็นไวแอททำหน้าผิดหวังหรือจนตรอกบ้าง คงรู้สึกดีพิลึก ไอย์ กินเยอะๆ เถอะ ถ้าไม่พอเดี๋ยวผมซื้อให้อีก อลิสา ไอศุรินทร์ ที่ผมรู้จักก็ชอบกินของหวานเหมือนกัน เขาเป็นเหมือนพระรอง ไม่ก็คนดีที่โลกรออะไรแบบนั้น เห็นครั้งแรกก็คิดว่า นี่แหละ คนนี่แหละ…สามีในอนาคตของฉัน (ไม่ใช่และ) บทบาท : ตัวช่วย อินเตอร์โปรหนุ่มหน้าสวย(ย้ำว่าสวยมาก ฮา) เขาพึ่งมามีบทบาทในเล่ม 1 นี้ (ตัวละครที่กล่าวมาก่อนหน้านี้มีบทอยู่ใน ชอทสตอรี่ 2 ทั้งนั้น) เขาเป็นคนนิ่งๆ ไม่ค่อยพูด แต่ถ้าได้สนิทด้วยแล้วจะรู้ว่าเป็นคนที่ใจดีมาก (อร๊างงง) จากคำพูดที่ยกมา จะรู้สึกถึงเงื้อนงำอีกอย่าง แสดงว่าไอย์ต้องเคยเจอกับอลิสามาแล้ว และจากที่เขาให้ความชวยเหลืออลิซ ก็ไม่ใช่เพราะในฐานะตำรวจเฉยๆ แน่ๆ (แอบมีลุ้นนะ คริๆ) ความสัมพันธ์ที่กำลังจะพัฒนา และการช่วยเหลือของไอย์ในอนาคตอาจจะเป็นสิ่งที่กำหนดทิศทางที่อลิซเลือกก็เป็นได้ แต่ใจมนุษย์ยากแท้หยั่งถึง แต่ก็คิดว่าไอย์คงตัวละครประเภทที่ไม่แสดงออกถึงด้านมืดของตัวเองออกมามากนัก และถึงไอย์จะมีบทบาทสเตจ 2 มากก็จริง แต่แทบจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวเขาเลย ไม่แน่ว่าถ้าเขาต้องเผยสิ่งที่อยู่ภายในจิตใจออกมาจริงๆ อาจจะมีสิ่งที่น่ากลัวเก็บซ่อนไว้ก็เป็นได้ แต่ยังไงก็อยากให้เขาเป็น ‘สีขาว’ ต่อไปเพราะอลิซจะได้มีที่พึ่ง ปล. คลั่งไอย์มาก ขอบทเขาเยอะๆ นะคะ =w=” ‡แนวคิดและโครงเรื่อง‡ ขอแบ่งออกเป็น 2 สเตจตามเนื้อเรื่องเพื่อความสะดวกในการวิจารณ์ สเตจ 1 ในสเตจแรกอลิซตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาล ‘ไอศุรินทร์’ โผล่มาเจอผีดิบนางพยาบาลไล่กัด เจอหมอบ้าเลือดเอาชแลงไล่ฟาดผี โอเค เป็นใครเจอแบบนี้ก็ต้องสติแตกกันบ้างล่ะนะ การกระทำของอลิซจึงไม่ใช่สิ่งที่รู้สึกแปลกแยก เพราะถ้าเป็นไอริ ก็คงเลือกไม่ต่างกัน เรื่องราวประมาณหนีเอาชีวิรอดจากผีดิบและหมอคลั่งที่อลิซมารู้ทีหลังว่าเขาชื่อ สไตน์ เป็นการโหมโรงที่ค่อนข้างโชกเลือดทีเดียว (แอบสยองเล็กๆ) แม้จะหนีมาได้อย่างทุลักทุเลแต่เธอก็รอดมาได้ จนมาเจอกลุ่มคนที่รอดชีวิตอีกสามคน สามคนนี้เป็นจุดสำคัญอีกอย่างของเรื่องเลยล่ะ เป็นตัวแปรที่ทำให้อลิซไม่รอด คือถ้าเธออยู่คนเดียวตลอดทั้งเกมส์ ไม่แน่เธออาจตอบรับข้อเสนอของอริสาก็รอดไปแล้ว แต่เพราะเธอเจอพวกเขา เธอเลยได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง นั่นรวมถึงธาตุแท้ของมนุษย์ ว่ามนุษย์นอกจากจะมีคนที่ดีแล้ว คนที่เห็นแก่ตัวแบบกู่ไม่กลับก็มีเช่นกัน ในสเตจนี้เหมือนจะเน้นความโหดร้ายของการที่จะต้องอยู่รอดให้ได้โดยที่ไม่ตาย ทำให้เรามีความคิดที่ต่อต้านกันเองอยู่ภายใน ความคิดด้านศิลธรรม มันยากว่าจะต้องเลือกทางไหน เพราะถึงแม้เราไม่อยาก แต่ศิลธรรมก็บอกเราว่าอีกอย่างเสมอ จึงทำให้เราไม่อาจตันสินใจเลือกทำสิ่งใดได้เด็ดขาดทันที แต่อลิซก็เลือกที่จะทำตามความต้องการด้านศิลธรรมของตนเอง ตอนจบหักมุมให้ชวนอึ้ง แต่เดาได้ว่าอลิซคงได้ตายในห้องนั้นแน่ๆ แต่ก็ยังอดทึ้งไม่ได้ แม้จะรู้สึกเอ๊ะใจกับ… แต่ก็ไม่คิดว่าจะออกมาในรูปแบบนี้ อืมเป็นตอนจบที่คาดไว้ แต่ไม่คาดคิดจริงๆ ขอชม อันนี้ว่าหักมุมแล้ว สเตจ 2 หักมุมยิ่งกว่าเป็นสามเท่า! ใครที่คิดไม่ออกว่ามันจะหักมุมยังไงก็ลองจับผิดดู มีจุดที่คนเขียนจงใจปล่อยไว้ให้เราเอาไปขบคิด (แต่เราไม่ได้เอ๊ะใจซักนิด) สเตจ 2 ในสเตจที่สองอลิซตื่นขึ้นมาที่โรงแรมแห่งนึง และเธอก็ได้เจอคู่หมั้นของเธอเลย เขาคือสไตน์นั่นเอง เนื้อเรื่องในสเตจ 2 นี่ค่อนข้างต่างจากสเตจ 1 มาก เพราะอลิซไม่ต้องไปวิ่งหนีผีตายซาก หรือโดนเจ้าต้นกาบมหาปะลัยนั่นเขมือบอีกแล้ว เธอตื่นขึ้นมาในฐานะ ‘อลิสา ไอศุริน’ ผู้เพรียบพร้อมด้วยชาติกูลและรูปสมบัติ ไม่ว่าใครๆ ก็ให้เกียรติ แล้วเรื่องมันเกิดขึ้นได้ไงน่ะเหรอ เพราะมีคดีฆาตกรรมเกิดขึ้นน่ะสิ แล้วเธอก็เป็นพยานที่เห็นศพแรกซะด้วย อืม เหมือนเป็นคดีฆาตกรรมต่อเนื่องที่หาจุดร่วมของการก่อคดีไม่ได้ แต่มันก็มีจุดให้สังเกตุอยู่หลายครั้ง ว่าฆาตกรน่าจะเป็นใครได้ อยากบอกว่า ภาพติดตาในสเตจแรกขอให้ลบไปซะให้หมด เพราะสเตจนี้มันคนละเรื่องกัน ในสเตจนี้จะเน้นความรักของอลิซกับสไตน์ ความรักที่สไตน์มีต่ออลิซนั้นฝั่งลึกขนาดที่เธอเองก็ไม่อาจหยั่งถึงได้ มีฉากโรมานซ์ กุกกิ๊กนารักพอเป็นกระไส ยันฉากใช้ความรุนแรงนิดๆ (แอบอยากให้มันมีอะไรมากกว่านั้น โดนพี่ฟาราโบก) แต่อ่านแล้วยังไม่จั๊กจี๊หัวใจเท่าไหร่ คงเพราะอลิซไม่ได้มีอารมณ์ร่วมด้วย (หรือสไตน์รุ่มร่ามน้อยไป) ใครที่ได้อ่านสเตจนี้คงรู้สึกเหมือนกันว่าชอบสไตน์ แต่พอไปอ่านไซด์ด้านหลัง ชักรู้สึกไม่แน่ใจและ… ในสเตจนี้มีตัวละครจากสเตจแรก (ตัวประกอบ) โผล่มาสองตัว และไอย์ที่พึ่งมีบทในสเตจสอง ตัวไอย์ค่อนข้างมีส่วนสำคัญกับสเตจนี้พอสมควร เพราะเป็นคนที่คอยเตือนอลิซ และบอกข้อมูลสำคัญเกี่ยวกับตัวเธอซึ่งเธอจะไม่รู้อะไรเลยเมื่ออยู่กับสไตน์ ทำให้อลิซเริ่มระแวงและไม่เชื่อใจเขา สไตน์พยายามปกปิดเธอหลายเรื่อง แต่ความรู้สึกของสไตน์เป็นเรื่องจริง เมื่อตอนซ้อมละครเวทีเรื่องเฟาสต์ ในตอนที่อลิซได้ยินเสียงเพลงเซเฮราซาด [Scheherazade (เซเฮราซาด) เป็นเพลงที่ประพันธ์โดย Nikolai Rimsky-Korsakov (นิโคไล ริมสกี้ คอร์ซาคอฟ) แต่งขึ้นโดยอ้างอิงจากนิทานเรื่อง The Arabian Night หรือที่เราๆ รู้จักกันในชื่อเรื่อง นิทานอาหรับราตรี / 1001 ราตรี เกี่ยวกับสุลต่านที่แต่งงานกับเจ้าสาวคนใหม่ทุกคืนแล้วสั่งฆ่าเธอทิ้งในตอนเช้า จนกระทั่งถึงคราวของเซเฮราซาด ในทุกคืน เธอจะเล่านิทานให้สุลต่านฟัง 1 เรื่อง เป็นเรื่องลึกลับที่น่าตื่นเต้น จนกระทั่งเขาไม่กล้าประหารเธอ เพราะกลัวจะไม่ได้รู้ตอนจบของนิทาน เธอเล่านิทานเป็นเวลา 1,001 คืน จนทำให้สุลต่านหลงรักเธอหัวปักหัวปำ] เธอก็รู้สึกคุ้นเคยกับเพลงๆ นี้เหมือนรู้จักมานาน… สไตน์เหมือนจะคาดหวังกับความทรงจำเรื่องนี้ของเธออยู่มาก เพราะอะไรกันนะ? จุดนี้เป็นประเด็นสำคัญที่ทำให้ในตอนสุดท้ายของสเตจที่สอง อลิซถึงต้องตาย (เพราะอริสาไม่พอใจกับผลลัทธ์ในครั้งนี้) นอกจากนี้พฤพติกรรมของตัวละครภายในเรื่องยังมีสิ่งที่เชื่อมโยงกันอยู่ มันมีเหตุมีผลของมัน จนพอได้รู้เฉลยก็รู้สึกทึ้งไม่ได้ ไม่นึกว่าเงื้อนงำเพียงเล็กน้อยจะกลายเป็นปัญหาขนาดใหญ่ ที่มีส่วนสำคัญกับเนื้อเรื่องไปได้ เมื่ออ่านบทส่งท้ายและไซด์ ทำให้เราเข้าใจอะไรได้กระจ่างชัดมากขึ้น อลิซเป็นตัวเอกของเรื่อง เลยมีหน้าที่ต้องเดินไปตามทางเลือก A และ B ที่ถูกกำหนดไว้ แต่ทำไมทางเลือกถึงมีแค่ A กับ B ล่ะ จะมี C D หรืออย่างอื่นที่เธอไม่ต้องเลือกได้หรือไม่ ไม่ว่าอย่างไร เธอก็มีหน้าที่ต้องเล่นไปตามเกมส์เท่านั้น แม้เธอจะสามารถเลือกได้ แต่สิ่งที่เธอเลือกไม่ใช่สิ่งที่ ‘พวกเขา’ ต้องการ ใช่แล้ว ‘พวกเขา’ ที่ว่าก็คือ อริสากับสไตน์ สิ่งที่สองคนนี้อยากให้อลิซเป็นคือ อลิซ คนที่พวกเขารู้จัก หาใช่อลิซคนปัจจุบันที่ไร้ความทรงจำไม่ พวกเขาพยายามที่จะ ‘ยัดเยียด’ อลิซที่รู้จักให้กับอลิซของเรา มันจึงเกิดโศกนาฏกรรมขึ้น เพราะเมื่ออลิซเป็นคนที่มีความทรงจำจากอลิซในความคิดของทั้งสองคน อลิซก็จะกลายเป็นอลิซอีกคนที่ไม่ใช่ทั้งอลิสา และอลิซที่สไตน์รัก แน่นอนว่าไม่มีใครต้องการอลิซคนที่ 3… ในสเตจที่สอง ถึงได้มี ทางเลือก C ขึ้นมา เมื่อได้อ่านยิ่งกระจ่างชัด อ่านจบแล้วเศร้าใจแทนอลิซ เธอเป็นคนที่น่าสงสารจริงๆ ไม่ว่าอลิซจะเคยเป็นแบบไหน แต่อลิซในปัจจุบันก็ยังมีพวกเราที่รู้จักและจดจำเธอได้ เธอไม่ได้เป็นแค่ตัวตนที่เกิดมาแล้วดับไป แต่จะมีชีวิตอยู่ในความทรงจำของผู้อ่านตลอดไปนะ ‡การใช้ภาษา‡ เข้าใจง่าย อธิบายได้เห็นภาพชัดเจนโดยเฉพาะฉากที่นองเลือด อารมณ์ของตัวละคร การเลือกใช้สรรพนามบุรุษที่ 1 ในการดำเนินเรื่องคิดว่าทำได้ถูกแล้ว เพราะเหมือนว่าเราได้เป็นอลิซเสียเอง อะไรที่อลิซไม่รู้ไม่เห็นก็ไม่สมควรบรรยายถึง ชอบการใช้สำนวน และคำเปรียบเปรย การใส่ประโยคเด็ดๆในเรื่องนอกจากจะช่วยขับให้ตัวละครมีจุดเด่นแล้ว ยังมีส่วนทำให้ผู้อ่านจัดจำประโยคนั้นๆ ในเรื่องได้ด้วย ‡เงื้อนงำ‡ - นกสีฟ้า : ทำไมนกสีฟ้าถึงต้องร้องเพลง?? แล้วทำไมนกสีฟ้าถึงไม่ร้องเพลงล่ะ อันนี้เหมือนเป็นสัญลักษณ์หรือาจเป็นการเปรียบเปรยนกสีฟ้าแทนอลิซ แล้วร้องเพลงก็แทนความจำล่ะมั้ง (ไอริก็สงสัยเหมือนกัน) - อลิซ 3 : อลิซมีกี่คน? พี่สาวอริสา คนรักสไตน์ แล้วก็อลิซคนปัจจุบัน ใครคืออลิซ? แล้วอลิซคือใคร??? -ตัวเลือก : ทำไมสเตจแรก อลิซเลือกแต่ A แล้วสเตจ 2 ถึงเลือกแต่ B ล่ะ? ทำไมกันนะ… คิดว่า เงื้อนงำ และความสงสัยในหลายๆเรื่องคงได้รับความกระจ่างในเล่ม 2 นั่นแหละ นับว่าพี่ฟาราทำออกมาได้เซอไพรส์มาก มันยิ่งกว่าความคาดหมาย หรือที่คิดไว้ เพราะนอกจากจะมีความแตกต่างทั้งที่มันไม่แปลกใหม่แล้ว มันยังหักมุมชนิดคนอ่านอ้าปากค้างอีกด้วย นับว่าเป็นความสำเร็จอย่างนึงของการเขียนนิยายแนวนี้เลยนะ ถ้าขาดสิ่งที่ทำให้คนอ่านเกิดอารมณ์อึ้งทึ่งได้ นิยายเรื่องนั้นก็ไม่ทำให้เกิดอารมณ์เร้าใจเท่าไหร่หรอก แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น การใช้เลือกใช้คำก็เป็นสิ่งสำคัญที่ขาดไม่ได้เช่นกัน ตอนแรกก็คิดไม่ออกว่าอลิซแอปเปิ้ลจะออกมาในรูปแบบไหน แต่ไม่รู้สึกเสียใจเลยที่ซื้อเล่มนี้มาอ่าน การวางปม และแนวคิดของเรื่องเป็นอะไรที่สุดยอดมาก มันทำให้เราคิดได้หลากหลายมาก โดยที่ไม่รู้ว่าจริงๆ แล้ว สิ่งที่ถูกต้องมันคืออะไรกันแน่ หรืออะไรที่ไม่ถูก หรือจริงๆ แล้ว ไม่มีอะไร ‘ผิด’ หรือ ‘ถูก’ เป็นแบบที่ถ้าไม่เข้าใจก็จะงงกันได้ง่ายๆ สิ่งที่พยายามสอดแทรกเข้ามาในเนื้อเรื่อง หรือการใช้ภาษาต่างๆ ในเรื่องเป็นสิ่งที่รู้สึกอแปลกใหม่ เพราะนิยายพูนิก้า จะดำเนินเรื่องอยู่ในประเทศไทยเสียส่วนมาก แต่นิยายของพี่ฟารานั้นให้กลิ่นอายตะวันตกผสมไทยอย่างลง รู้สึกได้ความรู้อะไรแปลกๆ กลับมาคิดเยอะแยะ มัน บอกไม่ถูกแหะ อ่านเล่ม 1 แล้ว คาดหวังจะได้เห็นอะไรแปลกใหม่ หรืออะไรเซอไพรส์ๆในเล่ม 2 อีกนะฮะ (เดาตอบจบไว้แล้วสองแบบ) ด้วยรักจับจิต จากน้องสาว :D อ่านน้อยลง
Shine_re | 3 พ.ย. 54
-
5
-
0
คำนิยมล่าสุด
"Alice's Apple เกม ลวง ตาย [AREA 01] - อลิซในโลกแห่งเกมส์"
(แจ้งลบ)*คำเตือน : บทความนี้อาจมีเฉลยเนื้อหาในเรื่อง หากใครที่ยังไม่ได้อ่าน แนะนำว่าไม่ควร เพราะจะเสียอรรถรสได้* ‡Intro‡ ในเกมส์นี้ สิ่งที่อลิซต้องทำคือ ‘เลือก’ ไม่มีหนทางที่ ‘ถูกต้อง’ หรือ ‘ผิด’ มีแต่ ‘สำเร็จ’ หรือ ‘ล้มเหลว’ เท่านั้น แล้วเธอควรจะเชื่อใจใครได้บ้าง? ... อ่านเพิ่มเติม
*คำเตือน : บทความนี้อาจมีเฉลยเนื้อหาในเรื่อง หากใครที่ยังไม่ได้อ่าน แนะนำว่าไม่ควร เพราะจะเสียอรรถรสได้* ‡Intro‡ ในเกมส์นี้ สิ่งที่อลิซต้องทำคือ ‘เลือก’ ไม่มีหนทางที่ ‘ถูกต้อง’ หรือ ‘ผิด’ มีแต่ ‘สำเร็จ’ หรือ ‘ล้มเหลว’ เท่านั้น แล้วเธอควรจะเชื่อใจใครได้บ้าง? ในเมื่อทุกคนต่าง ‘มุ่งหลอกลวง’ แล้วเธอควรจะเลือกทางไหน เมื่อทุกคนต่าง ต้องการให้เธอ ‘เลือกตามที่พวกเขาต้องการ’ ใครเป็นคนตัดสินใจ อลิซ ใช่ไหม? แล้วจุดจบอยู่ที่ไหน? ไม่แน่ว่าอาจเป็นก้าวแรกของ ‘จุดเริ่มต้น’ ก็เป็นได้…. (อินโทเมามาก 555+) ‡หน้าปกและภาพประกอบ‡ ต้องขอชมพี่ ETA ที่วาดภาพปกได้สุดยอดมาก ชอบหน้าปกมาก การลงสีของ ‘พี่กวี’ ก็ได้อารมณ์ดาร์คสุดๆเหมือนอลิซเป็นตุ๊กตาที่ถูกชักโดยอริสายังไงอย่างนั้น การจัดวางรูปเล่มก็ทำได้ดี ตัวหนังสือสวย ทำให้รู้สึกประทับใจตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นปก (แต่ตัวหนังสือแอบคุ้นๆ) ส่วนภาพประกอบข้างใน เลือกฉากได้ดีแล้วค่ะ แต่ถ้าจะให้ดีกว่านี้ ไอริว่า ควรเลือกฉากเด่นๆ ของบทนั้นๆ มาวาดค่ะ แต่ชอบฉากที่สไตน์กอดอลิซมาก ความรัก ความอบอุ่นมันเด้งออกจากภาพเลยล่ะ รอดูหน้าปกเล่ม 2 ค่ะ (หนูวอน สไตน์อลิซ =w=) ‡ตัวละครและบทบาท‡ พูดถึงตัวละคร เป็นอะไรที่จับใจมาก มีความแปลกใหม่ สื่ออารมณ์ซับซ้อนจากก้นบึ่งของจิตใจตัวละครออกมาได้ดี อลิซ หรือ อลิสา ไอศุรินทร์ อลิซ…อลิซคิอชื่อฉันเหรอ? ฉันคืออลิซ? แล้วอลิซเป็นใคร? ฉันเป็นใคร? แย่แล้ว! มะ…ไม่จริงน่า ฉะ ฉันจำไม่ได้ว่าตัวเองเป็นใคร?! เด็กสาวผู้ตื่นขึ้นมาในที่ๆ ไม่รู้จัก ผู้คนที่ไม่คุ้นตา เธอไม่มีความทรงจำใดๆ หลงเหลืออยู่เลย เธอควรทำอย่างไร อะไรคือสิ่งที่ถูกต้อง อะไรคือสิ่งที่เธอควรทำ เธอเลือกได้ไหม? บทบาท : ตัวดำเนินเรื่อง / ตัวเอกในเกมส์ อลิซเป็นตัวเอกของเรื่อง เลยมีหน้าที่ต้องเดินไปตามทางเลือกที่กำหนด โดยไม่สนใจว่าเธอจะอยากเลือกไหม? ไม่เธอไม่มีทางเลือกมากนัก สิ่งที่เธอแสดงออกมาเป็นตัวตนของเธอเอง ของอลิสา หรือของใครกันแน่? เธอเป็นใคร? นั่นเป็นสิ่งที่เราต้องมาขบคิดกัน อลิซเป็นตัวละครที่มีสีสันต์มาก ค่อนข้างเป็นตัวเดินเรื่องที่เพอร์เฟ็คสำหรับแนวเรื่องแบบนี้ เพราะเธอไม่มีความทรงจำ และถูกชักจูงง่าย เธอมีความคิดอ่านสมกับวัยดี ลักษณะการพูดจาดูไม่ขัดกับภาพเด็กสาวอายุ 16 (หรือ 15?) เธอเป็นคนรั้น อะไรที่เธอคิดว่าถูกเธอก็จะทำ บางครั้งก็มีมุมน่ารักขำๆ ให้ได้อมยิ้ม ความถูกต้องและจริยธรรมเป็นสิ่งที่เธอเลือก ความกล้าหาญและใจดีของเธอทำให้เรื่องราวดำเนินไปทิศทางที่ดีงาม แต่คนดีมักตายไว มนุษย์ไว้ใจไม่ได้เป็นบทเรียนราคาแพงสำหรับเธอ แล้วเธอเชื่อใครได้บ้าง? หรือจริงๆแล้วทุกคนกำลังหลอกเธอกันแน่? ปล. อ่านจบแล้วรู้สึกสงสารอลิซแหะ อยากให้เธอได้รับความรักจริงๆ บ้าง ความรักที่ไม่ใช่ตัวตนของใคร แต่เป็นตัวเธอจริงๆ สู้ๆนะ เชียร์อยู่ ขอให้เธอ ‘จำ’ ได้ เอร่า หรือ ที่ใครๆต่างเรียกเธอว่า ดร. อริสา พี่ค่ะ ฉันน่ะเป็นนักวิทยาศาสตร์นะ สำหรับฉัน ไม่มีคำว่า ‘ดี’ หรือ ‘เลว’ มีแต่ผลการทดลองที่ ‘สำเร็จ’ หริอ ‘ล้มเหลว’ ค่ะ น้องสาวฝาแฝดของอลิซ เด็กสาวอัฉริยะ ที่มีความคิดที่กำกึ่งระหว่างความถูกต้อง กับสิ่งที่ผิดมหันต์ แต่ทุกสิ่งที่ทำเป็นเพียงแค่ ‘การทดลอง’ เท่านั้นจริงหรือ? บทบาท : ผู้เขียนบท / ผู้ควบคุมทิศทางของเกมส์ (GM) เธอมองทุกอย่างเป็นแค่ วิทยาศาสตร์ การคำนวน หรือแค่การทดลองเท่านั้น บทบาทที่เธอมีต่อเรื่องคือผู้คุมบังเหียนของเกมส์ เธอมีสิทธิกำหนดเนื้อเรื่องให้เป็นไปในทิศทางที่ต้องการ อย่างที่เธอได้กล่าวเอาในบทส่งท้าย เธอเป็นตัวละครที่อาจดำมืดที่สุดก็ได้ เธออยากได้พี่สาวกลับคืนมา แต่การทดลองก็เป็นสิ่งที่ท้าทายเธอมากเช่นกัน ท้าทายว่าเธอจะสามารถนำพี่สาวกลับมาได้หรือไม่ โดยที่เธอไม่ได้รู้สึกสงสารอลิซเลย ว่าเด็กสาวจะรู้สึกอย่างไร หากต้องเผชิญกับโศกนาฏกรรมซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอแค่ต้องการบทสรุปอย่างเดียวเท่านั้น นั่นคือความสำเร็จ ซึ่งสิ่งที่เธอเลือก คือสิ่งที่คิดว่าถูกที่สุดสำหรับตัวเอง และนั่นแหละ คือ ‘อริสา’ บทบาทของอริสาค่อนข้างเด่นชัดทีเดียวในสเตจแรก แม้จะออกมาน้อยครั้ง แต่วิธีการพูดและลักษณะท่าทางที่แสดงออกบ่งชี้ให้เห็นว่าเธอเป็นคนแบบไหน เธอไม่เชื่อใจมนุษย์หรือใครหน้าไหน แต่สิ่งที่เธอแคร์คือพี่สาวของเธอ ‘อลิสา’ ตอนแรกเธอเรียกอลิซอย่างดีแต่พออลิซปฏิเสธทางที่เธอหยิบยื่น อริสาก็มีแต่ความเย็นชาให้ อะไรที่ผิดพลาดเป็นสิ่งที่อริสาไม่ต้องการ อาจเพราะเธอเป็นอัจฉริยะ ทุกสิ่งที่ทำจึงสำเร็จไปซะหมด เธอคงลืมไปแล้วว่าความถูกต้องกับวิทยาศาสตร์ก็สามารถไปด้วยกันได้ หวังว่าซักวันเราจะได้เห็นเธอมองเห็นสิ่งที่สำคัญกว่านั้น ไม่ใช่แค่เพียง ‘สำเร็จ’ หรือ ‘ล้มเหลว’ ปล. อยากเห็นตัวตนจริงๆ ของอริสามากๆ คิดว่านี่คงไม่ใช่ตัวตนจริงๆของเธอหรอก ตัวตนของเธอไม่แน่ว่าอาจจะอยู่ที่อลิสาก็ได้นะ สไตน์ เดอ ฟรีตส์ ข้ารักเจ้าจนถึงจุดแห่งความคลั่ง ที่เรียกว่าความบ้าคลั่งนั้น สำหรับข้าแล้วเป็นหนทางเดียวที่จะรักได้อย่างมีสติ เพื่อผู้หญิงที่ตนรัก แม้ต้องกลายเป็นปีศาจผู้ขายวิญาณให้กับเมฟีสโตฟีลิส เขาก็ยินดี ความรักของเขา มอบให้ใครกันแน่ เธอคือ อลิซ หรือ อลิสา? บทบาท : ส่วนเติมเต็ม / ผู้ชี้นำ / ตัวแปรสำคัญ? ศัลยแพทย์ระบบประสาทและสมองเป็นตัวละครอีกตัวที่ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ แต่พอได้อ่านไซด์ของกาเดี้ยนแองเจิล ก็รู้อะไรมากขึ้นเกี่ยวกับเขาคนนี้ สิ่งที่ชัดเจนที่สุดสำหรับตัวของสไตน์คือความรักอย่างแรงกล้าที่มีต่อ ‘อลิซ’ มันรุนแรงจนทำให้เขาสามารถเอาชนะปรสิตได้ (ถึงแม้จะยังคลุมคลั่งก็ตาม) เขารัก และให้ความสำคัญกับอลิซคนเดียว เพราะฉะนั้นคนอื่นจะเป็นอย่างไรก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องใส่ใจ ขอเพียงแค่มีอลิซก็พอ ซึ่งมันทำให้จิตใจของเขาบิดเบี้ยว เพราะตรรกะส่วนอื่นๆ ถูกความรักบดบัง จนเขาไม่ต้องการอะไรนอกจากได้อลิซกลับมา สำหรับเขาแล้ว อลิซอาจเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตของเขาก็เป็นได้ สไตน์เป็นตัวละครที่มีอารมณ์ซับซ้อนมากที่สุดแล้ว ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ แต่เรารู้เป้าหมายของเขาแน่ๆ ล่ะ เราอาจถูกหลอกได้จากคำพูดและตำแหน่งที่ดูน่าเชื่อถือของเขา แต่ใครจะคิดล่ะว่าเขาจะเป็นคนที่คลั่งรักได้มากขนาดนี้ หลายคนอาจสงสารสไตน์และเห็นใจ แต่เรากลับคิดว่า เป็นตัวละครที่ไม่น่าสงสารเท่าไหร่ ตรงข้าม เขาเป็นคนที่โหดร้ายกับทุกคนด้วยซ้ำ ยกเว้นกับอลิซเพียงคนเดียว ความรักที่เขามีให้อลิซ ทำให้จิตใจของอลิซหวั่นไหว เขาจึงเป็นตัวละครที่มีความสำคัญกับความรู้สึกของอลิซมากอีกตัว ซึ่งเขาก็ทำได้สำเร็จแล้วจากการชักนำอลิซให้ทำในสิ่งที่เขาปราถนา นับว่าเก่งมาก ความรักของสไตน์ ไม่ใช่ความรักจอมปลอม แต่เป็นความรักที่มอบให้แค่ อลิซ ‘ของเขา’ เท่านั้น แม้ความรักจะเป็นสิ่งที่สวยงาม แต่ความรักของสไตน์ มันทำให้เขา ‘ผิดเพี้ยน’ ปล. สไตน์ใจร้ายมาก…T^T ฉันไม่สงสารแก ฉันสงสารอลิสา ซึ่งที่อยากเห็น คงเป็น สไตน์ในมุมที่อ่อนโยนล่ะมั้ง อยากเห็นสไตน์มีความรักให้กับอลิสาบ้างน่ะ ไวแอท ได้เวลาทำตามสัญญาแล้ว จะส่งแฟ้ม Alice’s Apple มาได้รึยัง? บุคคลอันตราย ผู้ไร้ความปรานี ทำทุกอย่างได้โดยไม่สนใจศิลธรรม มีเพียงภารกิจเท่านั้นที่เขายึดมั่น บทบาท : อุปสรรค์ / บั๊คในเกมส์ เขาเป็นทหารรับจ้างผู้ได้รับภารกิจให้มาขโมย โปรเจ็ค Alice's Apple เขาเป็นตัวละครที่มีเงื่อนงำน้อยที่สุดแล้ว หมายถึงความซับซ้อนของอารมณ์ เพราะเท่าที่อ่านมา ไวแอทเป็นคนที่พูดตรงๆ คิดหรือชอบอะไรก็จะทำไปตามนั้น ถึงแม้เขาจะไม่มีความเป็นมนุษย์มากที่สุดในเรื่อง แต่เรียกได้ว่า เขาอาจจะเป็นคนที่เหมือนมนุษย์ที่สุดในเรื่องแล้วก็ได้ ในครั้งหน้าๆ ไวแอทอาจเป็นอุปสรรค์ที่สำคัญอย่างนึงสำหรับอริซ หรือเขาจะเป็นส่วนช่วยให้อลิซเข้าถึงความทรงจำของเธอกันแน่ น่าติดตาม ปล. ไวแอทรู้สึกจะเก่งเว่อจริงๆ นะ แต่ด้วยความที่เป็นนิยายวิทยาศาสตร์ที่กำกึ่งแฟนตาซี อะไรก็เป็นไปได้ทั้งนั้น อยากลองเห็นไวแอททำหน้าผิดหวังหรือจนตรอกบ้าง คงรู้สึกดีพิลึก ไอย์ กินเยอะๆ เถอะ ถ้าไม่พอเดี๋ยวผมซื้อให้อีก อลิสา ไอศุรินทร์ ที่ผมรู้จักก็ชอบกินของหวานเหมือนกัน เขาเป็นเหมือนพระรอง ไม่ก็คนดีที่โลกรออะไรแบบนั้น เห็นครั้งแรกก็คิดว่า นี่แหละ คนนี่แหละ…สามีในอนาคตของฉัน (ไม่ใช่และ) บทบาท : ตัวช่วย อินเตอร์โปรหนุ่มหน้าสวย(ย้ำว่าสวยมาก ฮา) เขาพึ่งมามีบทบาทในเล่ม 1 นี้ (ตัวละครที่กล่าวมาก่อนหน้านี้มีบทอยู่ใน ชอทสตอรี่ 2 ทั้งนั้น) เขาเป็นคนนิ่งๆ ไม่ค่อยพูด แต่ถ้าได้สนิทด้วยแล้วจะรู้ว่าเป็นคนที่ใจดีมาก (อร๊างงง) จากคำพูดที่ยกมา จะรู้สึกถึงเงื้อนงำอีกอย่าง แสดงว่าไอย์ต้องเคยเจอกับอลิสามาแล้ว และจากที่เขาให้ความชวยเหลืออลิซ ก็ไม่ใช่เพราะในฐานะตำรวจเฉยๆ แน่ๆ (แอบมีลุ้นนะ คริๆ) ความสัมพันธ์ที่กำลังจะพัฒนา และการช่วยเหลือของไอย์ในอนาคตอาจจะเป็นสิ่งที่กำหนดทิศทางที่อลิซเลือกก็เป็นได้ แต่ใจมนุษย์ยากแท้หยั่งถึง แต่ก็คิดว่าไอย์คงตัวละครประเภทที่ไม่แสดงออกถึงด้านมืดของตัวเองออกมามากนัก และถึงไอย์จะมีบทบาทสเตจ 2 มากก็จริง แต่แทบจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวเขาเลย ไม่แน่ว่าถ้าเขาต้องเผยสิ่งที่อยู่ภายในจิตใจออกมาจริงๆ อาจจะมีสิ่งที่น่ากลัวเก็บซ่อนไว้ก็เป็นได้ แต่ยังไงก็อยากให้เขาเป็น ‘สีขาว’ ต่อไปเพราะอลิซจะได้มีที่พึ่ง ปล. คลั่งไอย์มาก ขอบทเขาเยอะๆ นะคะ =w=” ‡แนวคิดและโครงเรื่อง‡ ขอแบ่งออกเป็น 2 สเตจตามเนื้อเรื่องเพื่อความสะดวกในการวิจารณ์ สเตจ 1 ในสเตจแรกอลิซตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาล ‘ไอศุรินทร์’ โผล่มาเจอผีดิบนางพยาบาลไล่กัด เจอหมอบ้าเลือดเอาชแลงไล่ฟาดผี โอเค เป็นใครเจอแบบนี้ก็ต้องสติแตกกันบ้างล่ะนะ การกระทำของอลิซจึงไม่ใช่สิ่งที่รู้สึกแปลกแยก เพราะถ้าเป็นไอริ ก็คงเลือกไม่ต่างกัน เรื่องราวประมาณหนีเอาชีวิรอดจากผีดิบและหมอคลั่งที่อลิซมารู้ทีหลังว่าเขาชื่อ สไตน์ เป็นการโหมโรงที่ค่อนข้างโชกเลือดทีเดียว (แอบสยองเล็กๆ) แม้จะหนีมาได้อย่างทุลักทุเลแต่เธอก็รอดมาได้ จนมาเจอกลุ่มคนที่รอดชีวิตอีกสามคน สามคนนี้เป็นจุดสำคัญอีกอย่างของเรื่องเลยล่ะ เป็นตัวแปรที่ทำให้อลิซไม่รอด คือถ้าเธออยู่คนเดียวตลอดทั้งเกมส์ ไม่แน่เธออาจตอบรับข้อเสนอของอริสาก็รอดไปแล้ว แต่เพราะเธอเจอพวกเขา เธอเลยได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง นั่นรวมถึงธาตุแท้ของมนุษย์ ว่ามนุษย์นอกจากจะมีคนที่ดีแล้ว คนที่เห็นแก่ตัวแบบกู่ไม่กลับก็มีเช่นกัน ในสเตจนี้เหมือนจะเน้นความโหดร้ายของการที่จะต้องอยู่รอดให้ได้โดยที่ไม่ตาย ทำให้เรามีความคิดที่ต่อต้านกันเองอยู่ภายใน ความคิดด้านศิลธรรม มันยากว่าจะต้องเลือกทางไหน เพราะถึงแม้เราไม่อยาก แต่ศิลธรรมก็บอกเราว่าอีกอย่างเสมอ จึงทำให้เราไม่อาจตันสินใจเลือกทำสิ่งใดได้เด็ดขาดทันที แต่อลิซก็เลือกที่จะทำตามความต้องการด้านศิลธรรมของตนเอง ตอนจบหักมุมให้ชวนอึ้ง แต่เดาได้ว่าอลิซคงได้ตายในห้องนั้นแน่ๆ แต่ก็ยังอดทึ้งไม่ได้ แม้จะรู้สึกเอ๊ะใจกับ… แต่ก็ไม่คิดว่าจะออกมาในรูปแบบนี้ อืมเป็นตอนจบที่คาดไว้ แต่ไม่คาดคิดจริงๆ ขอชม อันนี้ว่าหักมุมแล้ว สเตจ 2 หักมุมยิ่งกว่าเป็นสามเท่า! ใครที่คิดไม่ออกว่ามันจะหักมุมยังไงก็ลองจับผิดดู มีจุดที่คนเขียนจงใจปล่อยไว้ให้เราเอาไปขบคิด (แต่เราไม่ได้เอ๊ะใจซักนิด) สเตจ 2 ในสเตจที่สองอลิซตื่นขึ้นมาที่โรงแรมแห่งนึง และเธอก็ได้เจอคู่หมั้นของเธอเลย เขาคือสไตน์นั่นเอง เนื้อเรื่องในสเตจ 2 นี่ค่อนข้างต่างจากสเตจ 1 มาก เพราะอลิซไม่ต้องไปวิ่งหนีผีตายซาก หรือโดนเจ้าต้นกาบมหาปะลัยนั่นเขมือบอีกแล้ว เธอตื่นขึ้นมาในฐานะ ‘อลิสา ไอศุริน’ ผู้เพรียบพร้อมด้วยชาติกูลและรูปสมบัติ ไม่ว่าใครๆ ก็ให้เกียรติ แล้วเรื่องมันเกิดขึ้นได้ไงน่ะเหรอ เพราะมีคดีฆาตกรรมเกิดขึ้นน่ะสิ แล้วเธอก็เป็นพยานที่เห็นศพแรกซะด้วย อืม เหมือนเป็นคดีฆาตกรรมต่อเนื่องที่หาจุดร่วมของการก่อคดีไม่ได้ แต่มันก็มีจุดให้สังเกตุอยู่หลายครั้ง ว่าฆาตกรน่าจะเป็นใครได้ อยากบอกว่า ภาพติดตาในสเตจแรกขอให้ลบไปซะให้หมด เพราะสเตจนี้มันคนละเรื่องกัน ในสเตจนี้จะเน้นความรักของอลิซกับสไตน์ ความรักที่สไตน์มีต่ออลิซนั้นฝั่งลึกขนาดที่เธอเองก็ไม่อาจหยั่งถึงได้ มีฉากโรมานซ์ กุกกิ๊กนารักพอเป็นกระไส ยันฉากใช้ความรุนแรงนิดๆ (แอบอยากให้มันมีอะไรมากกว่านั้น โดนพี่ฟาราโบก) แต่อ่านแล้วยังไม่จั๊กจี๊หัวใจเท่าไหร่ คงเพราะอลิซไม่ได้มีอารมณ์ร่วมด้วย (หรือสไตน์รุ่มร่ามน้อยไป) ใครที่ได้อ่านสเตจนี้คงรู้สึกเหมือนกันว่าชอบสไตน์ แต่พอไปอ่านไซด์ด้านหลัง ชักรู้สึกไม่แน่ใจและ… ในสเตจนี้มีตัวละครจากสเตจแรก (ตัวประกอบ) โผล่มาสองตัว และไอย์ที่พึ่งมีบทในสเตจสอง ตัวไอย์ค่อนข้างมีส่วนสำคัญกับสเตจนี้พอสมควร เพราะเป็นคนที่คอยเตือนอลิซ และบอกข้อมูลสำคัญเกี่ยวกับตัวเธอซึ่งเธอจะไม่รู้อะไรเลยเมื่ออยู่กับสไตน์ ทำให้อลิซเริ่มระแวงและไม่เชื่อใจเขา สไตน์พยายามปกปิดเธอหลายเรื่อง แต่ความรู้สึกของสไตน์เป็นเรื่องจริง เมื่อตอนซ้อมละครเวทีเรื่องเฟาสต์ ในตอนที่อลิซได้ยินเสียงเพลงเซเฮราซาด [Scheherazade (เซเฮราซาด) เป็นเพลงที่ประพันธ์โดย Nikolai Rimsky-Korsakov (นิโคไล ริมสกี้ คอร์ซาคอฟ) แต่งขึ้นโดยอ้างอิงจากนิทานเรื่อง The Arabian Night หรือที่เราๆ รู้จักกันในชื่อเรื่อง นิทานอาหรับราตรี / 1001 ราตรี เกี่ยวกับสุลต่านที่แต่งงานกับเจ้าสาวคนใหม่ทุกคืนแล้วสั่งฆ่าเธอทิ้งในตอนเช้า จนกระทั่งถึงคราวของเซเฮราซาด ในทุกคืน เธอจะเล่านิทานให้สุลต่านฟัง 1 เรื่อง เป็นเรื่องลึกลับที่น่าตื่นเต้น จนกระทั่งเขาไม่กล้าประหารเธอ เพราะกลัวจะไม่ได้รู้ตอนจบของนิทาน เธอเล่านิทานเป็นเวลา 1,001 คืน จนทำให้สุลต่านหลงรักเธอหัวปักหัวปำ] เธอก็รู้สึกคุ้นเคยกับเพลงๆ นี้เหมือนรู้จักมานาน… สไตน์เหมือนจะคาดหวังกับความทรงจำเรื่องนี้ของเธออยู่มาก เพราะอะไรกันนะ? จุดนี้เป็นประเด็นสำคัญที่ทำให้ในตอนสุดท้ายของสเตจที่สอง อลิซถึงต้องตาย (เพราะอริสาไม่พอใจกับผลลัทธ์ในครั้งนี้) นอกจากนี้พฤพติกรรมของตัวละครภายในเรื่องยังมีสิ่งที่เชื่อมโยงกันอยู่ มันมีเหตุมีผลของมัน จนพอได้รู้เฉลยก็รู้สึกทึ้งไม่ได้ ไม่นึกว่าเงื้อนงำเพียงเล็กน้อยจะกลายเป็นปัญหาขนาดใหญ่ ที่มีส่วนสำคัญกับเนื้อเรื่องไปได้ เมื่ออ่านบทส่งท้ายและไซด์ ทำให้เราเข้าใจอะไรได้กระจ่างชัดมากขึ้น อลิซเป็นตัวเอกของเรื่อง เลยมีหน้าที่ต้องเดินไปตามทางเลือก A และ B ที่ถูกกำหนดไว้ แต่ทำไมทางเลือกถึงมีแค่ A กับ B ล่ะ จะมี C D หรืออย่างอื่นที่เธอไม่ต้องเลือกได้หรือไม่ ไม่ว่าอย่างไร เธอก็มีหน้าที่ต้องเล่นไปตามเกมส์เท่านั้น แม้เธอจะสามารถเลือกได้ แต่สิ่งที่เธอเลือกไม่ใช่สิ่งที่ ‘พวกเขา’ ต้องการ ใช่แล้ว ‘พวกเขา’ ที่ว่าก็คือ อริสากับสไตน์ สิ่งที่สองคนนี้อยากให้อลิซเป็นคือ อลิซ คนที่พวกเขารู้จัก หาใช่อลิซคนปัจจุบันที่ไร้ความทรงจำไม่ พวกเขาพยายามที่จะ ‘ยัดเยียด’ อลิซที่รู้จักให้กับอลิซของเรา มันจึงเกิดโศกนาฏกรรมขึ้น เพราะเมื่ออลิซเป็นคนที่มีความทรงจำจากอลิซในความคิดของทั้งสองคน อลิซก็จะกลายเป็นอลิซอีกคนที่ไม่ใช่ทั้งอลิสา และอลิซที่สไตน์รัก แน่นอนว่าไม่มีใครต้องการอลิซคนที่ 3… ในสเตจที่สอง ถึงได้มี ทางเลือก C ขึ้นมา เมื่อได้อ่านยิ่งกระจ่างชัด อ่านจบแล้วเศร้าใจแทนอลิซ เธอเป็นคนที่น่าสงสารจริงๆ ไม่ว่าอลิซจะเคยเป็นแบบไหน แต่อลิซในปัจจุบันก็ยังมีพวกเราที่รู้จักและจดจำเธอได้ เธอไม่ได้เป็นแค่ตัวตนที่เกิดมาแล้วดับไป แต่จะมีชีวิตอยู่ในความทรงจำของผู้อ่านตลอดไปนะ ‡การใช้ภาษา‡ เข้าใจง่าย อธิบายได้เห็นภาพชัดเจนโดยเฉพาะฉากที่นองเลือด อารมณ์ของตัวละคร การเลือกใช้สรรพนามบุรุษที่ 1 ในการดำเนินเรื่องคิดว่าทำได้ถูกแล้ว เพราะเหมือนว่าเราได้เป็นอลิซเสียเอง อะไรที่อลิซไม่รู้ไม่เห็นก็ไม่สมควรบรรยายถึง ชอบการใช้สำนวน และคำเปรียบเปรย การใส่ประโยคเด็ดๆในเรื่องนอกจากจะช่วยขับให้ตัวละครมีจุดเด่นแล้ว ยังมีส่วนทำให้ผู้อ่านจัดจำประโยคนั้นๆ ในเรื่องได้ด้วย ‡เงื้อนงำ‡ - นกสีฟ้า : ทำไมนกสีฟ้าถึงต้องร้องเพลง?? แล้วทำไมนกสีฟ้าถึงไม่ร้องเพลงล่ะ อันนี้เหมือนเป็นสัญลักษณ์หรือาจเป็นการเปรียบเปรยนกสีฟ้าแทนอลิซ แล้วร้องเพลงก็แทนความจำล่ะมั้ง (ไอริก็สงสัยเหมือนกัน) - อลิซ 3 : อลิซมีกี่คน? พี่สาวอริสา คนรักสไตน์ แล้วก็อลิซคนปัจจุบัน ใครคืออลิซ? แล้วอลิซคือใคร??? -ตัวเลือก : ทำไมสเตจแรก อลิซเลือกแต่ A แล้วสเตจ 2 ถึงเลือกแต่ B ล่ะ? ทำไมกันนะ… คิดว่า เงื้อนงำ และความสงสัยในหลายๆเรื่องคงได้รับความกระจ่างในเล่ม 2 นั่นแหละ นับว่าพี่ฟาราทำออกมาได้เซอไพรส์มาก มันยิ่งกว่าความคาดหมาย หรือที่คิดไว้ เพราะนอกจากจะมีความแตกต่างทั้งที่มันไม่แปลกใหม่แล้ว มันยังหักมุมชนิดคนอ่านอ้าปากค้างอีกด้วย นับว่าเป็นความสำเร็จอย่างนึงของการเขียนนิยายแนวนี้เลยนะ ถ้าขาดสิ่งที่ทำให้คนอ่านเกิดอารมณ์อึ้งทึ่งได้ นิยายเรื่องนั้นก็ไม่ทำให้เกิดอารมณ์เร้าใจเท่าไหร่หรอก แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น การใช้เลือกใช้คำก็เป็นสิ่งสำคัญที่ขาดไม่ได้เช่นกัน ตอนแรกก็คิดไม่ออกว่าอลิซแอปเปิ้ลจะออกมาในรูปแบบไหน แต่ไม่รู้สึกเสียใจเลยที่ซื้อเล่มนี้มาอ่าน การวางปม และแนวคิดของเรื่องเป็นอะไรที่สุดยอดมาก มันทำให้เราคิดได้หลากหลายมาก โดยที่ไม่รู้ว่าจริงๆ แล้ว สิ่งที่ถูกต้องมันคืออะไรกันแน่ หรืออะไรที่ไม่ถูก หรือจริงๆ แล้ว ไม่มีอะไร ‘ผิด’ หรือ ‘ถูก’ เป็นแบบที่ถ้าไม่เข้าใจก็จะงงกันได้ง่ายๆ สิ่งที่พยายามสอดแทรกเข้ามาในเนื้อเรื่อง หรือการใช้ภาษาต่างๆ ในเรื่องเป็นสิ่งที่รู้สึกอแปลกใหม่ เพราะนิยายพูนิก้า จะดำเนินเรื่องอยู่ในประเทศไทยเสียส่วนมาก แต่นิยายของพี่ฟารานั้นให้กลิ่นอายตะวันตกผสมไทยอย่างลง รู้สึกได้ความรู้อะไรแปลกๆ กลับมาคิดเยอะแยะ มัน บอกไม่ถูกแหะ อ่านเล่ม 1 แล้ว คาดหวังจะได้เห็นอะไรแปลกใหม่ หรืออะไรเซอไพรส์ๆในเล่ม 2 อีกนะฮะ (เดาตอบจบไว้แล้วสองแบบ) ด้วยรักจับจิต จากน้องสาว :D อ่านน้อยลง
Shine_re | 3 พ.ย. 54
-
5
-
0
ความคิดเห็น