มันตราแห่งคมมีดที่กรีดผ่านกาลเวลา
เนเฟอร่ารับบัญชาจากเทพอนูบิส ก้าวผ่านกาลเวลาอีกครั้ง เพื่อเป็นพยานแห่งเรื่องราวของราชินีผู้เย็นชาและเจ้าชายผู้อบอุ่น ความผูกพันอันบิดเบี้ยวที่หลอมรวมไว้ในคมมีดแห่งมนตรา สงสัยนัก..เธอจะเรียนรู้สิ่งใด
ผู้เข้าชมรวม
6,481
ผู้เข้าชมเดือนนี้
46
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
มันตราแห่งคมมีดที่กรีดผ่านกาลเวลา
เรื่องนี้แต่งให้เป็นของขวัญแด่ Writer ZZ
เป็น FanFic ของเรื่อง 'นิรันดร์มันตรา'
มันตราแห่งคมมีดที่กรีดผ่านกาลเวลา
เกริ่นนำ
ในห้วงเวลากว้างใหญ่อนธกาลปรากฏร่างเรืองรัศมีสีขาวสองร่าง หนึ่งคือ ‘เนเฟอร่า’ ผู้ก้าวผ่านกาลเวลาแห่งแสงสว่าง นักเดินทางแห่งกาลเวลาเพื่อตามหาผู้เป็นที่รักยิ่ง อีกหนึ่งคือเทพแห่งความตายผู้ประดับเศียรแห่งหมาไนสีนิล ‘เทพอนูบิส’
หน้าบัลลังก์แห่งอนูบิสมีเพียงความเงียบสงัด สุนัขสีดำข้างกายอนูบิสนั่งสงบนิ่งราวกับจะกลืนหายไปในอวกาศมืดมิด ทุกสิ่งเงียบเช่นนั้นอยู่อึดใจก่อนเทพอนูบิสจะระบายลมหายใจยาวแผ่วเบาด้วยความระอาปนห่วงใย
“ เนเฟอร่าเอ๋ย ในห้วงเวลาอันไม่สิ้นสุดนี้เจ้ากำลังหลงทางใช่ฤๅไม่? ”
เทพอนูบิสเอ่ยก่อนจะท้าวคางชายตามองลงยัง ‘คนโปรด’ ที่คุกเข่าตรงหน้า กิริยานั่งไขว้ห้างไม่สำรวมนั้นมิได้ลดทอนความองอาจของพระองค์แม้แต่น้อย กลับกันยังให้ความรู้สึกสนิทสนมเป็นพิเศษเสียมากกว่า
เนเฟอร่าจ้องมองเทพเบื้องหน้าอย่างครุ่นคิด แววตาของเธอว่างเปล่าใบหน้าไร้อารมณ์ราวรูปสลักเทพธิดา บนคอนทองคำด้านหลังมีเหยี่ยวขาวเกาะอยู่นิ่งไม่ไหวติง
“ เทพอนูบิสผู้ปรีชา ท่านเป็นเทพจึงมีหน้าที่แห่งเทพ ตัวข้าด้วยบัญชาจากเทพบิดาจึงมีหน้าที่แห่งผู้รับใช้เทพ กาลเวลาผ่านมายาวนานไร้สิ้นสุด นานเสียจนหัวใจข้าว่างเปล่า ข้าสงสัยเหลือเกินว่าเทพนั้นมีชีวิตอยู่ผ่านห้วงเวลาคณานับมาเช่นไร ”
เทพอนูบิสกระตุกยิ้มมุมปากด้วยความเอ็นดู ดวงตาสีแดงคมหรี่มองต่ำ
“ คำตอบนั้นมีมากมายราวดวงดาวบนท้องฟ้า คำตอบที่เหมาะกับตัวเจ้าก็เปรียบได้กับดาวดวงที่เปล่งประกายที่สุดยามเมื่อเจ้าจ้องมองมัน ”
เทพอนูบิสลุกขึ้น ร่างที่สูงใหญ่กว่าเท่าตัวบดบังเนเฟอร่าไว้สิ้นดูน่าเกรงขามทว่าแสนอ่อนโยน เทพแห่งคนตายหงายฝ่ามือ พลันห้วงเวลารอบมือนั้นม้วนวนราวกับก้นหอย อวกาศสีดำโดยรอบรวมตัวกันแล้วแตกออกเป็นแสงพรายสีรุ้ง แสงนั้นไหวระริกล่องลอยราวหิ่งห้อยเจ็ดสีก่อนรวมตัวกันเป็นมีดสั้นที่งดงามที่สุดเล่มหนึ่งในสายตาของเนเฟอร่า
“ โองการแห่งข้าอนูบิส เจ้าผู้ก้าวผ่านกาลเวลาแห่งแสงจงฟัง.......”
เศียรแห่งหมาไนนั้นแสยะเขี้ยวคมเป็นรอยยิ้มน้อยๆ เนเฟอร่าเอื้อมมือไปรับมีดสั้นนั้นด้วยความฉงน เมื่อสัมผัสโลหะเยียบเย็นนั่น แสงเจ็ดสีเจิดจ้าพุ่งแทงนัยน์ตาจนต้องรีบหลับลง ภาพสุดท้ายที่เห็นคือความมืดอนธกาล เสียงคำสั่งที่ได้ยินแว่วมา......
FanFic จากนิยายเรื่อง "นิรันดร์มันตรา" หรือ "The Magic of Eternity
"
ผลงานอื่นๆ ของ I L L R E I ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ I L L R E I
ความคิดเห็น