ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    △ warehouse ; locked ❀

    ลำดับตอนที่ #5 : ❖ MAYA ' ep 1

    • อัปเดตล่าสุด 26 เม.ย. 58




    ┈━ CH 1 THE BEGINNING ━┈

    EVILDA DELILDN ❀❀❀❀❀




     



    โอ้ทะเลแสนงาม ~ ฟ้าสีครามสดใส~




    เสียงหวานฮัมเพลงอย่างมีความสุขแม้เนื้อหาในเพลงจะขัดกับสภาพลมฟ้าอากาศที่เป็นอยู่ในปัจจุบันมากก็ตาม


    ในมือเรียวมีไม้ถูพื้นอันโตที่ยาวกว่าความสูงของตัวเอง ซึ่งกำลังถูกใช้ทำความสะอาดพื้นบริเวณห้องโถงใหญ่ของตัวคฤหาสน์มายาที่มีฝนตกหนักตลอดเวลาทำให้วันๆเธอได้แต่ปัดกวาดเช็ดถูอยู่แต่ภายในตัวบ้านเท่านั้น แม้ว่าใจจริงอยากจะออกไปเดินสำรวจหาจุดที่ควรทำความสะอาดรอบนอกมากกว่า


    ดวงตาสีน้ำทะเลทอดมองผ่านหน้าต่างออกไปยังสายฝนที่กระหน่ำเทลงมาราวกับมีงานปาร์ตี้ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆอย่างเบื่อหน่ายเล็กน้อย


    “พออากาศไม่ค่อยสดใส อารมณ์จะสดใสก็ไม่ค่อยมีเลยค่ะ” ริมฝีปากบางยู่เข้าหากันแสดงความไม่พอใจ ก่อนจะสะบัดศรีษะสองสามทีเพื่อไล่ความคิดเพ้อเจ้อของตนเอง แล้วฮัมเพลงไปถูพื้นไปต่อ




    แปลบ …




    ความร้อนวาบบริเวณแผ่นหลังด้านซ้ายซึ่งเป็นบริเวณที่เธอได้ถูกประทับตราเอาไว้ทำให้เด็กสาวตกใจจนเผลอทำไม้ถูพื้นหลุดมือ พร้อมกับมองซ้ายมองขวาอย่างแปลกใจ


    “เกิดอะไรขึ้นกันคะเนี่ย” ดวงตาสีน้ำทะเลฉายแววตื่นตระหนกพร้อมกับวิ่งไปที่กระจกบานหนึ่งแล้วปลดเสื้อด้านบนของตนเองลงเพื่อดูบริเวณรอยประทับว่าเกิดอะไรขึ้น


    รอยประทับที่ดูผิดปกติยังคงร้อนวาบจนเธอต้องหาทางทำอะไรซักอย่าง ดังนั้นเด็กสาวจึงแต่งตัวให้เรียบร้อยดังเดิมแล้วรีบเอาไม้ถูพื้นและกระป๋องน้ำไปเก็บก่อนจะรีบวิ่งไปยังห้องของเจ้าบ้านทางทิศใต้


    เท้าเล็กๆซอยเท้าวิ่งอย่างว่องไว มือเรียวจับยกชายกระโปรงขึ้นเพื่อไม่ให้ตนเองสะดุดล้ม แต่ดูเหมือนความซุ่มซ่ามของเธอนั้นจะไม่เป็นใจเมื่อเธอวิ่งเลี้ยวไปตามทางซึ่งเป็นทางที่จะพาเธอไปยังห้องของเจ้าบ้าน แต่พื้นนั้นดันลื่นเนื่องจากเธอเพิ่งถูทำความสะอาดจนเงาวับไป ประกอบกับรองเท้าคัชชูที่ดันไม่มีแรงต้านที่มากพอ ทำให้ร่างของเอวิลดานั้นไถลไปตามทางอย่างควบคุมไม่อยู่




    “เหวอ.. เบรกสิ … อ๊ะ ! ว้าย”




    โครม!




    ร่างเล็กๆในชุดเมดเสยเข้ากับประตูห้องของเฟยหลิงและเฟยหยางอย่างจังจนเกิดเสียงดังสนั่นจนไม่ต้องเอื้อมมือไปเคาะประตู แต่ร่างของเด็กสาวที่ไถลชนประตูเมื่อคู่บัดนี่ได้แต่นั่งกุมหน้าตนเองอย่างเจ็บปวด แม้จะชนไม่แรงมากนักแต่ก็สร้างความเจ็บปวดให้ได้ไม่น้อยจนทำให้หางตามีหยาดน้ำใสคลอออกมา







    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×