ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    >> จะ Ent' ติด ตั้งแต่ม.5 <<

    ลำดับตอนที่ #62 : บทความจากรุ่นพี่ม.6 :: คำเตือนสำหรับเด็กเอ็นทุกคน

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.87K
      1
      20 มี.ค. 51

    ในตอนนี้ ก็ขอขอบพระคุณ พี่ ซาซ่าจัง < My.iD > ที่ได้กรุณาเขียนบทความมาเตือนสติเด็กเตรียมเอนท์อย่างพวกเรา...
    ก็เชิญอ่านได้เลยค่ะ

    คำเตือนสำหรับเด็กเอ็นทุกคน  จากประสบการณ์ตรงของเด็กเอ็นผู้พ่ายแพ้ใจตัวเองคนหนึ่ง

    สวัสดีค่ะ เด็กเอ็นทุกคน

      ชีวิตเด็กเอ็นที่แสนลำบาก

    ต้องตรากตรำเรียนพิเศษ

    แต่มีใครรู้บ้างว่า

    เวลาที่คิดว่ามากในชีวิตเด็กม.ปลาย

    โดยไม่สามารถควบคุมพฤติกรรมตัวเองได้โดยอ้างว่ายังมีเวลาอีกมาก

    สุดท้าย

    เวลาก็จะผ่านไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ

    ก็อยากจะฝากเด็กเอ็นทุกคนว่า

    มีหนทางให้เลือกสองทางเลือกคือ ตรงและแอดมิชชั่น

    ก็อยากจะเตือนน้องๆในบทความนี้ค่ะ

    โดยเล่าจากประสบการณ์จริงของซาซ่าจังค่ะ

    ตอนม.4ไม่อยากเรียนกวดวิชาเพราะอ้างว่า คนเยอะ เรียนไปทำไมขี้เกียจ
    อยากอ่านนิยาย จะเล่นเอ็ม เล่นเนต บ้าดารา

    ขอบอกว่าถ้าอยู่ในช่วงใกล้เอ็นเบาลงบ้างเถอะนะคะ

    เพราะมันเป็นตัวบ่อนทำลายอนาคตอันรุ่งโรจน์ และสดใสของเราค่ะ

    หากเราเอาเวลาวันละนิดมาทบทวนบทเรียนทั้งที่โรงเรียนและเอ็นก็จะทำให้เรา

    พร้อมกว่าคนอื่นและสามารถเข้าสู่สนามสอบอย่างมั่นใจ

    การเข้าจุฬา ธรรมศาสตร์ ทุน king

    ไปเรียนOxford Harvard

    ก็เป็นสิ่งที่ไม่ยากอย่างที่น้องๆคิด

    พออยู่ม5ก็ต้องหมั่นทบทวนบทเรียนสม่ำเสมอ ทำตารางเพื่อควบคุมตัวเรา

    ตอนแรกอาจจะทำไม่ได้

    แต่ตอนหลังๆก็จะสามารถควบคุมตัวเองได้

    พยายามบอกตัวเองเสมอเมื่อท้อว่า

    คนอื่นอ่านเท่านี้

    เราต้องอ่านให้มากกว่าคนอื่น100เท่าพันเท่า

    หากเราอยากจะชนะคนอื่นได้

    เรียนพิเศษเท่าที่จำเป็นอย่าเรียนจนหนักไป

    แต่ก็ต้องเรียน

    ซาซ่าจังคิดเสมอว่า

    การเรียนพิเศษเป็นสิ่งสำคัญ

    วิชาที่เราอ่อนเราควรเรียนพิเศษ

    หลังเรียนพิเศษก็ควรทบทวนไม่ใช่โยนหนังสือทิ้งขว้างไม่สนใจ

    พอถึงเวลาก็หยิบมาแล้วไปเรียน

    ขอบอกว่าไร้ประโยชน์

    เปลืองตังโดยเปล่าประโยชน์

    ถ้าเราไม่ทำแบบฝึกหัด และใช้สมองคิดตามอย่างเป็นระบบ

    ก็ไม่มีประโยชน์หรอกนะคะกับหนังสือที่อ่านไป

    สิ่งบันเทิงเช่นทีวี เอมหรืออื่นๆ

    ทำได้ค่ะ

    แต่ต้องอยู่ในขอบเขต

    กำหนดเคอร์ฟิวของตัวเอง

    เมื่อถึงเวลาสอบก็จะได้มีความรู้แน่นและทำข้อสอบได้คะแนนมากๆ

    นำไปยื่นในคณะที่ต้องการ

    แต่ถ้าไม่อ่านหนังสือ

    ไม่มีความมุ่งมั่นที่แท้จริง

    ทุกอย่างจะสูญสลายไปอย่างไร้ประโยชน์

    ไม่สามารถเอ็นติดได้ในคณะที่ต้องการ

    ได้แต่เฝ้ามองคนที่ประสบความสำเร็จอย่างเศร้าหมอง

    รู้สึกเสียดายเวลาที่ผ่านไปอย่างไร้ประโยชน์
    ว่าทำไมไม่พยายามให้มากกว่านี้

    เพราะอีกนิดเดียวก็จะได้ตามที่หวังแล้วขาดไปเพียงไม่กี่คะแนน

    ก็จะได้คณะ มหาลัยที่ต้องการ

    เมื่อสอบเสร็จก็มานั่งร้องไห้เสียใจกับสิ่งล้มเหลวของตัวเอง

    ต้องทนเรียนคณะ ที่ไม่ใช่ความฝันของตน

    ต้องทนประกอบอาชีพที่ไม่ใช่ความต้องการของตน

    สำหรับคนที่คิดได้เร็วก็ได้เปรียบคนอื่นมากเท่านั้น

    มาคิดได้หลังเอ็นจะมีประโยชน์อันใด

    สู้ลำบากในวันนี้เพียงสามปีเพื่อสบายในวันข้างหน้าซึ่งมากกว่า50ปีไม่ดีกว่าหรอ

    ก็อยากให้เพื่อนๆ พี่ๆน้องๆ คิดดูนะคะ
    ว่า
    อยากจะเป็นคนขี้แพ้ ที่ทำอะไรไม่สำเร็จหรือ อยากเอาชนะตัวเอง
    ทำในสิ่งที่ตัวเองฝัน
    ที่สำคัญอย่าประมาทค่ะ

    ก็คงจะฝากไว้เท่านี้นะคะ

    แต่อยากจะบอกทุกๆคนว่า

    มันเจ็บมากที่แพ้ใจตัวเอง

    ไม่ได้เรียนจุฬา หรือธรรมศาสตร์ตามที่หวัง

    เมื่อจบมาก็อาจจะไม่เป็นที่ยอมรับ

    เพราะคนสมัยนี้ยึดติดกับสถาบันกันไปหมดแล้ว

    หางานยาก  เงินเดือนน้อย

    แล้วน้องๆ จะไม่พยายามไต่ความฝัน จะเป็นขี้แพ้ก็ตามใจน้องๆนะคะ

    แต่อยากให้น้องๆทุกคนมีความฝันและเอาชนะมันให้ได้ค่ะ

    แล้วน้องๆทุกคนก็จะไม่เสียใจกับสิ่งที่ตัวเองได้กระทำไป



    >>>

    ถ้าใครสนใจคุยกับพี่เค้า ก็ไปที่ไอดีพี่แป้งเลยค่ะ
    http://my.dek-d.com/sabrina_pang/
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×