Stillness Beneath the Stars [คนนอก X โปเกม่อน]

ท้องฟ้ากลับมาเป็นสีฟ้าอีกครั้ง

เมอร์ซอลท์ ยืนอยู่ที่ขอบทะเลสาบริชชิ แขนไขว้กัน เสื้อคลุมสีเข้มของเขาดูดซับความร้อนจากแสงแดดยามสาย เอรูราโด ของเขายืนเงียบอยู่ข้างหลัง แขนมีดพับลง เลียนแบบท่าทีไร้อารมณ์ของเจ้านาย อากาศมีเสียงฮัมเบาๆ จาก 
ยันยันมา ที่บินว่อนในกอหญ้า และเสียงสาดน้ำของ คอยคิง เป็นระยะ

เขาไม่ยิ้ม เขาไม่เคยยิ้มเลย

“มันแปลกดีนะ” เขาพูดเรียบๆ “ทุกคนชอบถามว่าทำไมฉันไม่ยิ้ม แล้วทำไมฉันต้องยิ้มล่ะ?”

เอรูราโด เอียงศีรษะ ดวงตาหรี่ลงอย่างเป็นห่วง แต่ เมอร์ซอลท์ ไม่สบตาเขา

เขามองไปที่ผิวน้ำของทะเลสาบที่สั่นไหว แทนที่จะมอง เอรูราโด แล้วนึกถึงตอนที่ อาคากิ เคยมาที่นี่กับเขา ทั้งคู่จะนั่งเงียบๆ ใต้ต้นซิโคมอร์เป็นชั่วโมงๆ เด็กคนอื่นวิ่งเล่น หัวเราะ ร้องไห้ — อารมณ์ทะลักออกมาราวกับน้ำพุ แต่ เมอร์ซอลท์ กับ อาคากิ แค่อยู่ตรงนั้น อยู่ร่วมกัน เงียบๆ เท่านั้น

นั่นคือก่อนที่ อาคากิ จะกลายเป็นคนที่ไล่ตามจุดจบของโลก

เมอร์ซอลท์ (วัยผู้ใหญ่)

เมอร์ซอลท์ (วัยเด็ก) และแม่ของเขา

อาคากิ (วัยเด็ก)

โน็ตจากคนเขียน: พอนี้ผมคิดไอเดียนิยายนี้มาได้สักพักหลังจากเลิกเขียนนิยายมาปี กว่า พอดีช่วงนั้นผมหมดไฟเลยมาหาแรงบันดาลใจ เลยไปเจอนิยายเรื่อง คนนอก ในตู้หนังสือของยาย ประจวบเหมาะกับตอนนั้นติดเกม Limbus company และ กลับมาเล่นโปเกม่อน Platinum ในเครื่องนินเทนโด DS ของผม เลยเกิดเป็นเรื่องนี้ขึ้นมา (แล้วก็บิดแฟนฟิคเรื่องเก่า ผมต้องขอโทษด้วยครับ) ผมเลยอ้างอิงหน้าตาเมอร์ซอลท์ จาก Limbus company มา ขอบคุณที่เขามาอ่านนะครับ