คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : วันนี้ที่รอคอย (100%)
“นินทาแพมอยู่เหรอคะพี่เอ พี่วา” ทั้งสองหนุ่มเงียบและมองหน้าโยนกันไปมา
“ไอ บอกมาว่าพี่เอนินทาอะไรแพม” พันพัสสาจึงหันมาคาดคั้นเอากับเพื่อนสนิท
“พี่ว่าเดี๋ยวแพมไปถามต่อที่ร้านอาหารดีกว่านะ พี่หิวจนจะกินนายเอได้ทั้งตัวอยู่แล้ว”
“ก็ได้ค่ะ แต่จำไว้นะอย่าให้แพมรู้นะพี่เอ พี่วาด้วย!” พันพัสสาคาดโทษทั้งสองเอาไว้อย่างไม่จริงจัง
ทั้งหมดเลือกร้านประจำเพื่อประหยัดเวลาในช่วงเวลาเที่ยง
บนโต๊ะอาหารต่างคนต่างพูดคุยกันไม่หยุด โดยเฉพาะพันพัสสาที่เอาแต่ถามเรื่องราวในชีวิตต่างแดนของวาฤทธิ์
จนเอราวัฒน์ต้องคอยเบรกให้เพื่อนได้ตักข้าวบ้าง
ทางด้านไอลดานั้นเลือกเป็นผู้ฟังที่ดี บ่อยครั้งที่สายตาของเธอปะทะกับวาฤทธิ์ แต่หญิงสาวเลือกที่จะหลบเสียก่อน
เอราวัฒน์ลอบยิ้มเมื่อเห็นเป็นเช่นนั้น
“เออ... แล้วนายจะมาเริ่มมาทำงานวันไหน”
“นี่จะไม่ให้ฉันพักผ่อนบ้างหรือยังไง” วาฤทธิ์ท้วงติง
“ไม่ต้องพักหรอก เริ่มพรุ่งนี้เลยแล้วกัน”
“ไปได้นิสัยนี้มาจากคุณพ่อฉันหรือคุณพ่อของแกกันแน่
ไม่เอาฉันขอพักสักสิบวัน”
“นานไปค่ะ สองวันพอ”
พันพัสสาแย้งและเสนอทันที
“อะไรกันเนี่ย เหมือนโดนรุมยังไงๆ
อยู่นะ”
“ไม่ได้รุมค่ะ แต่แพมเห็นด้วยกับพี่เอ
พี่วาไม่ต้องพักหรอก มาทำงานเถอะค่ะ... แพมคิดถึง ดีเลยแพมจะได้มีเพื่อนคุย
พี่เอน่ะเอาแต่ทำงาน น่าเบื่อจะตายไป”
พันพัสสาบ่นอุบ ขณะที่ไอลดาแม้จะไม่แสดงอาการอะไรมาก
แต่การที่มองแต่ใบหน้าของวาฤทธิ์นั้น ก็ไม่หลุดพ้นสายตาของพันพัสสาไปได้ บอกตามตรงเธอไม่ค่อยสบายใจนัก
ด้วยรู้จักนิสัยของทั้งคู่เป็นอย่างดี... โดยเฉพาะวาฤทธิ์
ไอลดาไม่มีวันทันเล่ห์เหลี่ยมของเขา คนอย่างวาฤทธิ์มีหรือจะไม่รู้ว่ากำลังถูกมองดูอยู่
ใช่... วาฤทธิ์รู้ตัวดีว่ามีคนจ้องหน้าเขาอยู่
เขาเป็นเสือผู้หญิง มีหรือจะไม่รู้ว่าไอลดากำลังสนใจในตัวเขา ที่สำคัญ... เขาก็สนใจเธอตอบเช่นกัน
“แล้วคุณไอมาทำงานที่นี่นานหรือยังครับ”
“ไอเพิ่งมาทำงานราวๆสักสามเดือนได้ค่ะ”
“แต่ไอมีความสามารถเหมือนพนักงานที่ทำงานมาหลายปีแล้วนะพี่วา” พันพัสสาชม
“ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ คุณโบว์สอนงานเก่งต่างหาก”
“ไม่จริงหรอกค่ะไม่เกี่ยวกัน ขนาดคุณโบว์เองยังชมไม่ขาดปากเลยว่ายายไอหัวไว”
“ว่าแต่แกบอกว่าคุณโบว์ลาคลอดใช่ไหม” วาฤทธิ์หันไปถามเพื่อน
“ใช่ มีอะไรหรือเปล่า”
“ฉันอยากได้เลขาสักคนน่ะ”
“ฉันกำลังให้ฝ่ายบุคคลจัดหาให้อยู่ น่าจะได้เร็วๆ
นี้แหละนะ”
“เลขาของฉัน ก็ต้องให้ฉันเลือกเองสิ”
วาฤทธิ์ตอบพลางสบสายตากับไอลดาอย่างตั้งใจ
ทำเอาหญิงสาวถึงกับร้อนๆ หนาวๆ คล้ายจะเป็นไข้ ทำไมรู้สึกเหมือนเขากำลังสื่ออะไรบางอย่าง
ที่เธอเองก็อยากให้มันออกมาเป็นเช่นนั้น
“นายก็สัมภาษณ์ด้วยตัวเองสิ เดี๋ยวฉันแจ้งผู้จัดการฝ่ายบุคคลให้”
วาฤทธิ์ยิ้มอย่างมีเลศนัย
“ฉันอยากได้คุณไอน่ะ
อย่างน้อยเธอก็มีประสบการณ์ ส่วนฉันไม่มีประสบการณ์อะไรเลย นายว่าไงเอ” ทำเอาราวัฒน์และพันพัสสาต่างหันสบสายตากันโดยไม่ได้นัด
“หมายความว่าพี่วาอยากได้ยายไอมาเป็นเลขาส่วนตัวใช่ไหมคะ”
พันพัสสาถามให้แน่ใจ ไอลดานั้นหน้าแดงคล้ายจะเป็นลม
เธอก้มหน้างุดเพราะกลับเก็บอาการดีใจไว้ไม่ไหว
“ได้ไหมล่ะ”
“แต่ไอเพิ่งมาทำงานนะค่ะพี่วา ไออาจจะยังไม่รู้ทุกเรื่องเหมือนเลขาที่มีประสบการณ์”
พันพัสสาพยายามยกเหตุผลมาอ้างเพื่อให้วาฤทธิ์เปลี่ยนใจ
“อ้าว เมื่อตะกี้ยังชมเพื่อนเราอยู่เลย ทำไมมาเปลี่ยนแล้วล่ะ”
“ก็... ก็” พันพัสสาติดอ่างทันที เพราะไม่รู้จะพูดว่าอย่างไรที่จะทำให้วาฤทธิ์เปลี่ยนความคิดได้
“เอาน่ะ ระหว่างนี้ฉันก็จะฝากงานกับคุณไอไปก่อน งานของฉันก็คงยังมีอะไรไม่เยอะ
ไว้คุณโบว์กลับมา คุณไอค่อยมาเป็นเลขาของฉันเต็มตัว... ดีไหม”
เขาสรุปให้เสร็จสรรพ
เอราวัฒน์และพันพัสสาถึงกับอึ้งพูดอะไรไม่ออก ทุกอย่างมันดูรวดเร็วไปหมด จะปฏิเสธก็ไมได้
จะตอบรับก็เห็นจะไม่ดี
“ไอว่ายังไงล่ะ” เอราวัฒน์ต้องถามเจ้าตัวแม้จะรู้คำตอบดีอยู่แล้ว
“ไอแล้วแต่พี่เอค่ะ”
“ตกลงตามนี้ก็แล้วกัน คุณไอก็ไม่ได้ติดอะไร
หรือนายกับยายแพมติดอะไรหรือเปล่า”
วาฤทธิ์เลิกคิ้วสูงมองคนทั้งสองสลับกันไปมา
เอราวัฒน์และพันพัสสาส่ายหน้า บางทีมันอาจจะไม่มีอะไร เธอและคนรักคงคิดมากกันไปเอง
“งั้นตกลงตามนี้นะ” วาฤทธิ์สรุปอีกครั้ง
พันพัสสาไม่ค่อยสบายใจนัก
ซึ่งสวนทางกับความรู้สึกไอลดาอย่างสิ้นเชิง แค่ไม่กี่นาทีที่ได้เจอหน้ากัน
ก็ทำเอาเธอหลงเสน่ห์วาฤทธิ์เข้าให้แล้ว
เธอคงยังไม่รู้กิติศัพท์ความเจ้าชู้ตัวพ่อของชายหนุ่ม วาฤทธิ์ไม่เคยรักใครจริงจังสักคน
ก็ได้แต่ภาวนาไม่ให้เกิดเหตุการณ์ร้ายๆ กับไอลดาเพื่อนรักของเธอเลย
ตลอดการทำงานช่วงบ่าย ไอลดาแทบไม่มีสมาธิเลย
เธอไม่ได้คิดไปเองใช่ไหม เขาเหมือนจะสนใจในตัวเธอ ลอบมองและยิ้มให้อยู่บ่อยๆ
หรือเขาจะจำเธอได้?
แต่ก็... ไม่น่าใช่
ช่างมันเถอะ... เธอไม่ได้อยากรู้ เพราะตอนนี้ความสุขที่ถวิลหามานานหลายปีกำลังทำให้เธอสำลัก
เธอไม่ใช่คนละโมบโลภมาก แค่ไม่เป็นอากาศธาตุของเขา แค่นั้นเธอก็ดีใจแล้ว
 |
|
ความคิดเห็น