คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บ่วง (100%)
“เคยมีความสุขบ้างหรือเปล่าลูก”
คำถามนี้ทำเอาทั้งคนฟังและคนถามสะอึกไปตามๆ กัน
ไหมฟ้ากั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เพราะที่ผ่านมาเธอได้แต่สร้างภาพมีรอยยิ้มให้คนทั้งบ้าน
แม้ข้างในจะปวดจนกลัดหนองแล้วก็ตาม แต่หญิงสาวคงลืมนึกไปว่า โกหกใครก็โกหกได้ แต่โกหกคนเป็นย่าที่เลี้ยงดูตนเองมานั้น
ยากยิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้น
“คุณย่า!!”
เธอพูดได้เพียงแค่นั้น ก็ตามมาด้วยเสียงสะอื้น
และร่างบางก็โผเข้ากอดคนเป็นย่า เหมือนทุกๆ ครั้งในวัยเยาว์ ยามเธอเคยหกล้ม หรือบาดเจ็บจากการเล่นซน
อ้อมกอดแบบนี้ที่เธออบอุ่นทุกครั้งเมื่อโผเข้าซบ
มือเหี่ยวย่นตามอายุลูบไล้เรือนผมสวยของหลานสาวอย่างแผ่วเบา แม้ดวงตาจะพร่ามัวมองไม่เห็นอะไรชัดเหมือนเมื่อสมัยสาวๆ
แต่คุณปราณีก็ยังมองหน้าไหมฟ้าชัดเหมือนเดิมทุกครั้ง
ไม่มีครั้งไหนที่ท่านไม่ร้องไห้ เมื่อรู้ว่าไหมฟ้ากับอธิปทะเลาะกัน
“ถ้าแม่ของเรารู้ปัญหานี้เข้า
ไม่รู้ว่าจะโกรธเกลียดย่ายังไงนะแม่ไหม ที่ปล่อยให้ลูกสาวเขาทุกข์ใจอย่างนี้”
คุณปราณีเอ่ยถึงลูกสะใภ้ ที่ไม่ได้เจอกันนานนับสิบปี
แม้จะอยู่ไม่ห่างกัน แค่เขตกรุงเทพฯ และปริมณฑล แต่ก็ไม่เคยเลย ที่ศรีอำไพ... มารดาของไหมฟ้าจะมาเยี่ยมลูกสาว
คงเป็นเพราะยังคงโกรธเกลียดบุตรชายของนางอยู่ นายภคพล... พ่อของไหมฟ้า เคยเป็นคนเจ้าชู้จนทำให้ลูกสะใภ้ทนไม่ไหว
แต่กระนั้นหากไหมฟ้าได้ความเด็ดเดี่ยวของมารดามาสักนิด ก็คงตัดสินใจอะไรได้มากกกว่านี้
“อยากไปหาแม่มั้ยลูก
ย่าจะพาไป”
บางครั้งการที่ไหมฟ้าได้พบเจอกับผู้ให้กำเนิดรวมถึงคุณยาย ก็อาจจะทำให้ไหมฟ้าดีขึ้น
เพราะโรคประจำตัวที่เธอเป็นอยู่ ไม่มีใครรู้ว่าจะคร่าชีวิตของหญิงสาวไปวันไหน
นั่นก็อีกเรื่องหนึ่งที่คุณปราณีต้องการให้ไหมฟ้าเลิกกับอธิป เพราะตั้งแต่หลานเขยทราบว่าไหมฟ้าเป็นโรคหัวใจ
ก็ยิ่งสร้างเรื่องให้คนเป็นภรรยาทุกข์ใจไม่เว้นแต่ละวัน
“ไม่ล่ะค่ะคุณย่า
ไหมไม่อยากให้คุณแม่และคุณยายทุกข์ใจไปกับไหม
แค่นี้ไหมก็รู้สึกผิดและเป็นบาปมากแล้วค่ะ ที่ทำให้คุณย่าและคุณพ่อไม่สบายใจ”
“โธ่...
แม่ไหม อย่าคิดอย่างนั้นสิ ย่ารักหนูนะลูก”
“ไหมก็รักคุณย่าค่ะ” สองย่าหลานต่างก็กอดกันและกัน พร้อมกับร่ำไห้ทั้งคู่
“ไหมเลิกกับอธิปได้ไหมลูก
ย่ากลัวไหมจะจากย่าไป หากยังมีชีวิตอยู่แบบนี้”
และแล้วคนเป็นย่าก็ไม่สามารถปิดบังความรู้สึกของตนเองได้อีก ท่านโพล่งพูดออกมาทั้งหมดด้วยความเป็นห่วง
และลางสังหรณ์ที่ทำให้หดหู่ใจมาทั้งวัน
“คุณย่าขา
ไหมรักเขา ไหมคงเลิกกับเขาไม่ได้ ไหมสงสารใบหม่อน”
“โธ่
ไหมของย่า ไหมช่างบอบบาง จนไม่น่าเกิดมาเพื่อเจอกับอธิปเลยลูกรู้ไหม”
เสียงสะอื้นร่ำไห้ต่างก็แข่งกันร้อง เพราะต่างก็ทุกข์ใจอย่างแสนสาหัส
นางปราณีเหลียวมองเด็กหญิงร่างน้อย ที่หลับอุตุอย่างน่าเวทนา
ความสุขไม่สามารถซื้อได้ด้วยเงินจริงๆ
“คุณย่าขา
ไหมขอโทษ ไหมรู้ว่าคุณย่าหวังดีกับไหม แต่ไหมทำไม่ได้จริงๆ ค่ะ”
นางปราณีได้ยินถึงกับอึ้งไป เพราะไม่คิดว่าไหมฟ้าจะจงรักภักดีกับสามีที่เห็นแก่ตัวอย่างอธิปได้ถึงเพียงนี้
ไหมฟ้าเป็นคนอ่อนแอ ซึ่งผิดกับอีกคนที่ท่านเคยเจอเมื่อ 10 ปีที่แล้ว น้องสาวที่แยกกันเลี้ยงดูของไหมฟ้า
ก็คือหลานสาวท่านอีกคน นางปราณีจำได้เป็นภาพติดตาเลยว่าวันนั้น เมื่อถึงวันแตกหักของครอบครัวไหมฟ้า
พ่อกับแม่ต้องแยกกันอยู่ ไหมฟ้าเอาแต่ร้องไห้เมื่อรู้ว่าต้องแยกกัน
แต่น้องสาวอีกคนที่ยืนดูหน้าตาเฉย ไม่บ่งบอกถึงความรู้สึกแต่อย่างไร
และท่านก็ได้ทราบข่าวมาบ้างว่า หลานสาวอีกคนแกร่งและเก่งในเรื่องการเรียน และหน้าที่การงานเพียงใด
เพียงแต่ไม่เคยเจอกันอีกเลยนับตั้งแต่วันนั้น ที่ได้รู้ข่าวก็จากญาติๆ ที่บังเอิญไปพบเจอบ้าง
“ถ้าไหมเข้มแข็งเหมือนน้องก็ดีนะลูก
ย่าจะได้หมดห่วง คนแก่อย่างย่าจะได้นอนตายตาหลับสักที”
นางปราณีอดห่วงหลานสาวไม่ได้ แต่ก็หวังไว้ลึกๆ ว่าไหมฟ้าจะเข้มแข็งเหมือนใครบางคน
แม้มันจะริบหรี่เพียงใดก็ตาม ไหมฟ้ารู้สึกถึงความผิดที่ตนเองเป็นคนอ่อนแอแบบนี้
เธอเอาแต่ซุกใบหน้ากับอ้อมกอดของคนเป็นย่า แล้วร้องไห้หนักจนตัวโยน
นางปราณีได้แต่ลูบหลับปลอบ แต่ทั้งคู่ก็เงียบเสียงลง ไม่มีคำพูดใดๆ ออกมาจากปากของพวกเขาอีก
ต่างก็ปล่อยให้ความรู้สึกทั้งหมดออกมาจากกายสัมผัส
คืนนี้กว่าสองย่าหลานจะหลับตาลงได้ก็เกือบค่อนคืน เสียงรถของอธิปดังขึ้นภายในเขตรั้วบ้าน
น้ำตาที่เหือดแห้งไปแล้วของไหมฟ้าได้ไหลลงมาอีกครั้ง
เธอนอนขดตัวกอดลูกน้อยไว้ในอ้อมกอด ร่างบางสั่นไหวตามแรงสะอื้น แต่ก็พยายามเก็บเสียงเอาไว้
เพราะกลัวลูกจะตื่นมาเห็นน้ำตาของแม่อีก นี่คือดวงตาและดวงใจของเธอ ถ้าวันใดวันหนึ่งตนเองไม่อยู่แล้ว
ใบหม่อนจะมีชีวิตอยู่อย่างไร ไหมฟ้าคิดถึงเรื่องนี้ก่อนนอนทุกคืน ครั้นจะให้อธิปดูแลก็คงเป็นไปไม่ได้
คุณย่าท่านก็แก่ชรามากแล้ว เพราะเหตุนี้เองที่ทำให้ไหมฟ้าต้องรักษาตัวเอง ทานยาตามหมอสั่ง
แม้บางครั้งไม่อยากแตะต้องเลยก็ตาม แต่เพื่อคำว่าลูกคำเดียว
เสียงฝีเท้าของอธิปเดินเข้าห้อง และเสียงประตูปิดตามมา ทำให้ไหมฟ้าหลับตาลงได้
แม้จะมีผนังห้องกั้นกลาง แต่ความอบอุ่นที่รู้ว่าสามีกลับบ้าน ก็ทำให้ไหมฟ้าไม่ทุกข์ทรมานใจ
เท่ากับที่เขาไม่กลับ หรือกลับเอารุ่งสางของวันใหม่ เสียงน้ำดังจากห้องข้างๆ
แสดงว่าเขาคงไม่ได้ออกไปไหนอีกแล้ว ไหมฟ้าหลับตาลง พร้อมกับมือที่ยังคงกอดลูกน้อยไม่วาง
ฝากผลงานหนี้รักทาสหัวใจ By ไอลดาด้วยนะคร้า ^^
 |
|
ฝากอีบุ๊กเกมรักซาตานร้าย // ไอลดา ด้วยนะคะ
 |
|
ความคิดเห็น