บ่วงแค้นลิขิตรัก

ลำดับตอนที่ #2 : บ่วง (70%)

“ไหม... ฟังพี่อยู่หรือเปล่า มันเกิดอะไรขึ้น”

ไหมฟ้าสะดุ้งสุดตัว เมื่อได้ยินเสียงปลายสายเอ่ยถามออกมาอีกหลายครั้ง หญิงสาวรีบปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติ แล้วเช็ดน้ำตาที่กำลังไหลลงมาอีก เพราะไม่อยากให้ชายหนุ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ

“เปล่าค่ะพี่กานต์ เพียงแต่วันมะรืนไหมนัดกับใบหม่อนไว้ ว่าจะพาแกไปเที่ยวสวนสนุกค่ะ เผอิญคุณอธิปติดธุระสำคัญ จึงพาเราไปไม่ได้ ไหมจึงอยากจะรบกวนพี่กานต์ หากพี่กานต์อยู่ในเมืองไทยน่ะค่ะ”

เธอหลีกเลี่ยงที่จะพูดความจริงทั้งหมด คงเป็นเพราะถึงจะพูดความจริงออกไปก็คงไม่มีอะไรดีขึ้น ในเมื่อเธอเลือกที่จะเจอกับเรื่องร้ายๆ เอง ไม่มีใครบังคับเลยในการเลือกคู่ครอง แต่ตอนนั้นไม่รู้อะไรมาบดบังปิดสายตา ให้มองเห็นกรงจักรเป็นดอกบัว

“ติดธุระสำคัญหรือติดใครกันแน่ไหม”

กานต์พ่นคำถามอันบาดใจคนฟังออกไปโดยไม่ทันได้คิด แต่ไหมฟ้าก็พอจะทำใจได้บ้างแล้ว เรื่องราวของสามีเธอหนาหูเหลือเกิน คนโง่เท่านั้นที่ไม่รู้ ทั้งชาวบ้านและเพื่อนร่วมงานของสามีเธอ ต่างก็เห็นใจและนำเรื่องราวเหล่านั้นมาเล่าให้ฟัง แต่คนอย่างอธิปไม่เคยยอมรับความจริง จะว่าไปหญิงสาวเองก็ขอแยกห้องนอนกับเขามาเกือบปีแล้ว เพราะทนพฤติกรรมสำส่อนไม่ไหว แต่มันก็ไม่ได้ทำให้อธิปทุกข์ใจ แต่กลับยิ่งหนักเข้าไปอีก เพราะเขาให้เหตุผลกับหญิงสาวคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาว่าเธอบกพร่องในหน้าที่ ไหมฟ้าต้องหลับไปพร้อมกับน้ำตาทุกคืนตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา ที่หนุ่มรุ่นพี่อย่างกานต์พูดก็ไม่ผิดหรอก หากเป็นงานจริงๆ เขาก็สามารถลาหรือฝากฝังคนอื่นทำได้อยู่แล้ว ในเมื่ออธิปเป็นถึงผู้จัดการคนสำคัญของบริษัท แต่ธุระสำคัญขัดไม่ลงอย่างนี้คงเนื่องมาจากไม่ผู้หญิงคนใดก็คนหนึ่งเป็นแน่

“ช่างเขาเถอะค่ะพี่กานต์ ไหมปลงแล้วค่ะ”

ปากก็บอกว่าปลง แต่ใจก็อดเจ็บแปลบไม่ได้ เมื่อนึกถึงแม้จะหักห้ามความเจ็บปวดเพียงใด แต่เมื่อรู้ว่าชายที่ตนเองรักไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ใจก็ร้าวรานเกินจะบรรยายทุกครั้งไป

“แล้วไหมจะทนเจ็บทำไม ทำไมไม่หย่าขาดกับมันไปเลย หากมันไม่ยอมหย่าพี่จะจัดการให้เอง”

ไหมฟ้ารู้ดีว่ากานต์หวังดีกับเธอเพียงใด แต่ก็ไม่อาจจะรับข้อเสนอนั้นได้ เพราะในซอกหลืบของหัวใจ ที่แม้จะบอกว่าหมดรักคนเป็นสามีแล้ว แต่ที่แท้ลึกๆ ในใจก็อดหวงและเป็นห่วงอธิปไม่ได้ ยิ่งเป็นพ่อของลูกแล้ว ด้วยต่อให้เลวแค่ไหน เธอก็ยังรักเขาไม่เปลี่ยนแปลง

“ไหมขอบคุณพี่กานต์มากนะคะ สำหรับความหวังดีที่มีให้ไหมกับใบหม่อนเสมอมา ส่วนเรื่องคุณอธิป... ไหมสงสารลูกค่ะพี่กานต์”

ได้ยินเพียงแค่นั้น กานต์ก็รู้ดีแล้วว่าต่อให้พูดต่ออีกสักกี่ร้อยประโยค ไหมฟ้าก็คงไม่เปลี่ยนใจ ชายหนุ่มอยากรู้จริงๆ ว่าผู้หญิงทุกคนหรือเปล่าที่ชอบคนเลว เพราะยิ่งอธิปเลวเท่าไหร่ ดูเหมือนไหมฟ้าก็จะรักเขามากเท่านั้น ยิ่งได้ยิน ได้ฟัง ได้เห็น และได้สัมผัส ยิ่งรับรู้ถึงความเจ็บปวดของก้อนเนื้อ ที่เต้นอยู่บริเวณอกด้านซ้าย

“เอาเป็นว่าวันมะรืน พี่จะไปรับไหมกับใบหม่อนที่บ้านตอนเช้าเลยล่ะกัน ไม่ได้ไปกราบคุณย่านานแล้ว ตั้งใจจะไปหาท่านด้วย”

กานต์ตัดบทสรุปให้ทันที เพราะคงไม่อยากให้หัวใจตัวเองเจ็บช้ำไปกว่านี้ กานต์วางสายลงแล้ว แต่ตัวเองยังคงหยุดนั่งนิ่งกับเก้าอี้ตัวเดิม ทำไมเขาถึงได้ยังจมอยู่กับอดีต แม้จะผ่านมาแล้วหลายปี แต่ยิ่งได้พูด ได้คุย ได้เจอ ก็ยิ่งร้าวรานใจ หญิงสาวจะรู้ถึงความหวังดีและความรักที่ตนเองมีให้อย่างไม่เสื่อมคลายหรือเปล่า แต่ทำไมสวรรค์ช่างกลั่นแกล้งให้ตนเองไม่สมหวังอยู่เสมอ จากที่คิดจะเคลียร์งานอีกสักนิด กานต์ก็ไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรต่อ ปากกาแท่งสวยราคาแพงถูกวางลงข้างๆ แฟ้มงาน โดยที่เจ้าของไม่ได้สนใจจะหยิบหรือมองมันอีก กานต์เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างคนใช้ความคิด และไตร่ตรองกับเรื่องราวที่ผ่านมา

“หลับหรือยังล่ะแม่ไหม” เสียงร้องเรียกอยู่หน้าประตูห้อง ไหมฟ้ารีบเช็ดน้ำตา และตอบรับคนด้านนอกห้องทันที

“ยังค่ะคุณย่า เข้ามาได้เลยค่ะ ประตูไม่ได้ล็อกค่ะ”

ไหมฟ้ารีบเอามือปัดๆ บนใบหน้า และกระแอมเบาๆ เพื่อให้น้ำเสียงกลับมาเป็นปกติ พร้อมกับส่งรอยยิ้มให้กับผู้มาเยือนใหม่ แต่ผู้ที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมานานหลายสิบปี มองแค่แว้บเดียวก็ดูออกว่าอะไรเป็นอะไร นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแต่เรียกว่านับครั้งไม่ถ้วนแล้ว ที่หลานสาวของท่านต้องนั่งทุกข์ทนปนน้ำตาอยู่เดียวดาย

“ใบหม่อนหลับแล้วเหรอ”

“เพิ่งหลับไปเมื่อสักครู่นี้เองค่ะคุณย่า”

ไหมฟ้าตอบประมุขของบ้าน พลางหลบสายตาไม่กล้าสบตา เพราะเธอไม่อยากโกหก หรือปิดบังคนที่มองโลกทะลุปรุโปร่งทุกอย่างอย่างคุณย่า แต่กระนั้นไหมฟ้าก็ยังไม่อาจจะหลบสายตาท่านได้นาน คุณย่าปราณีมองนิ่งเฉยตั้งแต่หลานไล่จนไปถึงรุ่นเหลน

“เอาใบหม่อนไปนอนให้เรียบร้อยก่อนเถอะแม่ไหม ย่ามีอะไรจะคุยกับเราสักหน่อยน่ะ”

นางปราณีมองดูเด็กหญิงใบหม่อนด้วยความเวทนาที่เกิดมาก็อาภัพ มีพ่อก็เหมือนไม่มีอย่างอธิป ถึงแม้ท่านจะไม่เคยยุ่งวุ่นวาย หรือก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของหลานสาว แต่ก็รู้ถึงปัญหาทุกอย่างของครอบครัวนี้ดี การที่ปล่อยเรื่องนี้ให้ผ่านพ้นมานานโดยไม่พูดนั้น ก็ไม่ได้หมายความว่าท่านจะไม่พูด เพราะคนเราทุกคนย่อมมีขีดจำกัด และนี่ก็คงถึงขีดจำกัดของคุณย่าปราณีแล้ว

ไหมฟ้านั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่ตรงหน้านางปราณี ท่านมองดูหลานสาวเพียงคนเดียว ที่เลี้ยงมากับมือตั้งแต่ลูกชายได้แยกทางกับลูกสะใภ้ ไหมฟ้าเปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจของท่าน ท่านเลี้ยงดูมาอย่างกับไข่ในหิน เพราะเห็นว่าไหมฟ้าขาดแม่จึงดูแลเป็นอย่างดี จนลืมไปว่าเกราะป้องกันหลานสาว ที่แท้จริงนั้นไม่ใช่เงินหรือความสะดวกสบาย แต่เป็นการสร้างความแข็งแกร่งในการดำรงชีวิตมากกว่า แม้จะสายไปแล้วก็ตาม แต่ชีวิตที่เหลืออยู่ของไหมฟ้า ณ วันนี้ คุณปราณีก็หวังว่า เธอจะหันมาเปลี่ยนแปลงตัวเองได้อย่างที่ท่านต้องการ

“แม่ไหม แต่งงานอยู่กินกับอธิปมากี่ปีแล้วล่ะ”

“6 ปีแล้วค่ะคุณย่า คุณย่ามีอะไรหรือเปล่าคะ”

ไหมฟ้าไม่เข้าใจในคำถามนั้น แต่เมื่อมองสบดวงตากับคนเป็นย่าแล้ว เธอก็รู้สึกถึงความร้อนๆ หนาวๆ เพราะร้อยวันพันปี คุณปราณีก็ไม่เคยใช้สายตากับตนเองแบบนี้เลย

“เคยมีความสุขบ้างหรือเปล่าลูก”

ฝากผลงานหนี้รักทาสหัวใจ By ไอลดาด้วยนะคร้า ^^     

หนี้รักทาสหัวใจ ไอลดา www.mebmarket.com “ฉันมีทางให้เธอเลือกสองทาง” หญิงสาวมองหน้าเขาอย่างมีความหวัง ทันทีที่ได้ยินข้อเสนอจากปากชายหนุ่ม“ข้อที่หนึ่ง... เธอต้องหาเงินจำนวน... Get it now