คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รอคอย (50%)
เกมรักซาตานร้าย
ตอนที่ 1
วันนี้เป็นวันทำงานวันแรกของไอลดา
วานิชภักดิ์ หญิงสาวเงยหน้ามองป้ายชื่อที่หน้าตึก ‘บริษัทพิพัฒน์อนันต์กรุ๊ป’ บริษัทส่งออกเครื่องประดับรายใหญ่ของเชีย บริษัทที่ใครๆ ก็ใฝ่ฝันที่จะร่วมงานด้วย
หญิงสาวมองเลยไปยังยอดตึกสูงระฟ้า เธอสูดลมหายใจเข้าปอด ก่อนจะสาวเท้าอย่างเร่งรีบ
เมื่อจวนได้เวลานัดหมายกับเพื่อนสนิท แม้จะเผื่อเวลาเอาไว้แล้ว
แต่การจราจรในกรุงเทพฯ ที่ค่อนข้างติดหนักในเช้าวันจันทร์ ก็ทำให้หญิงสาวเสียเวลาไม่น้อย
“รอนานไหมจ๊ะแพม”
ไอลดาปาดเหงื่อบนใบหน้า
หญิงสาวทั้งนั่งแท็กซี่ ต่อด้วยวินมอเตอร์ไซค์ และวิ่งขึ้นสะพานลอยมาอีกทอด
ถ้าไม่ทำอย่างนี้เห็นทีว่าจะสายเป็นแน่
“สำหรับไอนานแค่ไหนแพมก็รอได้จ้ะ”
พันพัสสาคือเพื่อนรักและเพื่อนแท้
หญิงสาวกำลังคบหาดูใจอยู่กับเอราวัฒน์... ประธานบริษัท ไอลดาคงไม่สามารถมายืนอยู่ตรงนี้ได้
หากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนสนิทอย่างพันพัสสา
จะว่าไปเรียกว่าเล่นเส้นเล่นสายก็คงจะไม่ผิด
แต่ที่เธอยอมถูกตราหน้าว่าเป็นเด็กเส้น ก็เพราะใครบางคนที่เธอเฝ้ารอมาเนิ่นนานเต็มที
“ปากหวานจริงๆ ถึงว่าสิ... พี่เอหลงซะจนหัวปักหัวปำ”
“แซวแพมเหรอไอ นี่แน่ะ!” พันพัสสาจี้ไปเอวเพื่อนที่ทำให้เธอเขิน
“คอยดูเหอะ แพมจะดูว่าจะมีผู้ชายคนไหนมาขายขนมจีบไอบ้าง”
“ไม่มีหรอก”
“มาคอยดูกันไหมล่ะ”
พันพัสสาท้า ไอลดาแค่ยิ้มแล้วส่ายหน้า
ทั้งคู่เดินคุยกันอย่างสนิทสนมเข้ามาภายในบริษัท แน่ละว่าพนักงานทุกคนคุ้นเคยกับพันพัสสาเป็นอย่างดี
เพราะกำลังจะมาเป็นภรรยาประธานบริษัท แต่อีกคนที่เดินเคียงข้างกันนั่นเป็นใครกัน
ทุกสายตากำลังจับจ้องมองอย่างสนใจ จนทั้งไอลดาและพันพัสสารู้สึกได้
“เสน่ห์แรงไม่ใช่เล่นนะไอ ดูสิ... สะกดสายตาพนักงานพี่เอหมดแล้วเนี่ย”
“แพมก็พูดเกินไป”
พันพัสสาไม่ได้พูดเกินจริงสักนิด
ไอลดาทั้งสวย น่ารัก และอ่อนหวาน ใครเจอต่างก็ถึงกับหยุดชะงักร้องถามตัวเองว่าตายไปแล้วหรืออย่างไรถึงได้เจอกับนางฟ้า
อันนี้เธอฟังมาจากรุ่นพี่ในขณะที่เล่าสู่กัน จะว่าไปก็ขำดี เธอไม่เคยอิจฉาไอลดาเลย
กลับตรงกันข้าม... เธอห่วงและหวงเพื่อน คอยสกรีนและกันท่าพวกผู้ชายชีกอให้ออกห่าง
แต่ถึงมีคนดีๆเข้ามาจีบ ไอลดาก็ยังปฏิเสธและครองตัวเป็นโสดมาถึงตอนนี้ บ่อยครั้งที่พันพัสสาถามถึงความรักและคนรัก แต่มักจะได้เห็นเพียงรอยยิ้มแทนคำตอบอยู่เสมอ
“ไปกันเถอะไอ ป่านนี้พี่เอนั่งชะเง้อจนคอยาวแล้วมั้ง”
“เดี๋ยวไอไปเองก็ได้จ๊ะแพม”
“เดี๋ยวแพมไปส่งดีกว่าน่ะ” พันพัสสากดชั้นลิฟต์ที่ต้องการ
“เกรงใจจัง แพมฝากงานให้แล้วแท้ๆ
ไอยังจะมาเป็นภาระอีก”
“คิดมากอีกแล้ว จะเกรงใจทำไมล่ะ เราเพื่อนกันนะ แค่นี้ถือว่าเล็กน้อย แล้วเรื่องฝากงาน...
แพมแค่เสนอพี่เอ แต่ที่ไอได้ทำงานที่นี่น่ะ มันคือความสามารถของไอล้วนๆ เลยนะ
ลองไอไม่ตั้งใจเรียน ไม่มีคะแนนดีๆ พ่วงท้ายด้วยเกียรตินิยม มีหรือที่พี่เอจะรับเข้าทำงาน
ทีหลังก็ห้ามคิดมากด้วย ท่องไว้ว่าได้งานนี้มาเพราะส่วนหนึ่งก็มาจากความสามารถของไอด้วย...
เข้าใจไหม”
“ตั้งแต่ไอรู้จักกับแพมมา ก็มีแต่แพมที่คอยช่วยเหลือไอตลอดมา
ไอไม่รู้จะขอบคุณแพมยังไงดี”
“ไอก็คิดมากไปได้ แพมไม่ช่วยเพื่อนแล้วจะให้แพมช่วยใครล่ะ
แต่แพมก็สงสัยอยู่นะ ว่าทำไมไออยาก
มาทำงานที่นี่มาก ทั้งๆ ที่มีอีกหลายบริษัทจองตัวไอไว้ตั้งแต่ไอยังเรียนไม่จบ
และยังเสนอตำแหน่งงานพร้อมเงินเดือนที่สูงลิ่วด้วยซ้ำไป แต่ไอก็ปฏิเสธ” ไอลดามองหน้าเพื่อนแล้วยิ้ม
“แน่ะยิ้มแบบนี้มีอะไรที่แพมยังไม่รู้หรือเปล่า”
“สักวันถ้าไอพร้อมแล้ว ไอจะเล่าให้แพมฟังนะ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่โตคอขาดบาดตายอะไรหรอก
แต่ไอไม่รู้จะเริ่มต้นเล่าให้ฟังยังไงดี”
“ก็ได้ แพมจะรอวันนั้น”
ทั้งสองเข้าลิฟต์กดหมายเลขชั้นสูงสุด เพื่อไปยังห้องผู้บริหารซึ่งมีอยู่สี่ห้องด้วยกัน
ห้องแรกเป็นของเอราวัฒน์ ส่วนอีกห้องหนึ่งยังคงปิดสนิท เพราะเจ้าของห้องยังศึกษาต่ออยู่ต่างประเทศ
แต่อีกไม่กี่เดือนนี้วาฤทธิ์จะกลับมา คิดมาถึงตรงนี้แล้วไอลดาอดใจเต้นแรงไม่ได้ ห้องต่อมาคือห้องของคุณบดินทร์
พิพัฒน์ไพศาล และห้องคุณวาสิทธิ์ นิติลักษณ์อนันต์ ทั้งสองคนร่วมลงทุนด้วยกันสร้างบริษัทแห่งนี้ขึ้นมาจากบริษัทเล็กๆ
จนปัจจุบันเป็นบริษัทแถวหน้าของเมืองไทย
จากรุ่นพ่อสู่รุ่นลูกที่รับหน้าที่บริหารต่อไป ส่วนผู้อาวุโสทั้งสองก็คอยเป็นที่ปรึกษาให้กับคนรุ่นใหม่ไฟแรง
“อ้าว มาพอดีเลยสาวๆ”
“สวัสดีค่ะพี่เอ”
“สวัสดีค่ะท่านประธาน”
“เรียกพี่เหมือนเดิมก็ได้ไอ
เราคนกันเองทั้งนั้น”
“เวลางานไอขอเรียกแบบพนักงานคนอื่นๆ ดีกว่าค่ะพี่เอ
นี่ก็ฝึกไว้ต่อหน้าคนอื่นๆ จะได้ไม่หลุดด้วยค่ะ”
“ก็ตามใจไอแล้วกัน แต่พี่ไม่เห็นแพมจะเคยเรียกพี่ว่าท่านประธานเลยนะ” เขาอดไม่ได้ที่จะหันไปแซวคู่หมั้นของตัวเอง พันพัสสาได้แต่ค้อนเข้าให้
“ไม่เรียกหรอกค่ะ
ขืนเรียกท่านประธานเหมือนคนอื่นๆ ก็ไม่ใช่คนพิเศษสิคะ”
เอราวัฒน์ยื่นมือออกไปหยิกแก้มคนรักด้วยความหมั่นเขี้ยว
ทำเอาไอลดาเสมองไปทางอื่น เพราะกลัวจะสำลักความหวานของคนทั้งสอง
“พี่เอน่ะทำอะไรคะ ดูสิยายไอเขินแย่แล้วค่ะ”
พันพัสสาเห็นใบหน้าแดงเรื่อของเพื่อนแล้วรู้ทัน
“แล้วแพมอยากน่ารักกับพี่ก่อนทำไมล่ะ
เรื่องนี้ถ้าจะมีคนผิดก็ต้องเป็นแพมนั่นแหละ”
เอราวัฒน์หยอดคำหวาน ทำเอาคนโสดแถวนั้นตายเรียบ
เพราะไม่เพียงแค่ไอลดา แต่ปริศนา... เลขาสาวใหญ่ก็อดยิ้มเขินตามไปด้วยไม่ได้
“ไม่เอาแล้ว พี่เอน่ะชอบแกล้งแพมอยู่เรื่อยเลย”
“เริ่มก่อนแล้วก็มาว่าพี่
ระวังจะเจอทำโทษเข้าให้ ”
เขาหันไปคาดโทษคู่หมั้นสาว ก่อนจะหันมาหาเลขาของตัวเอง
ที่ยืนเขินอายม้วนต้วนไปมา เห็นเช่นนั้นก็อดขำไม่ได้จริงๆ
“คุณโบว์ครับ นี่คุณไอลดา จะมาเป็นผู้ช่วยเลขาคุณโบว์ และจะทำงานแทนคุณโบว์ช่วงที่คุณโบว์ลาคลอดครับ”
“สวัสดีค่ะคุณโบว์ ไอรบกวนคุณโบว์ช่วยแนะนำด้วยนะคะ” ไอลดาทักทายอย่างเป็นกันเอง
และพนมมือไหว้ฝากเนื้อฝากตัวกับรุ่นพี่อย่างอ่อนหวาน
“ผมฝากด้วยนะครับคุณโบว์”
“ค่ะท่านประธาน ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ”
“ถ้าอย่างงั้นแพมต้องขอตัวไปทำงานก่อนนะค่ะ จวนสายแล้วค่ะ เดี๋ยวคนใจร้ายแถวนี้จะสั่งหักเงินเดือน
คงหมดตัวพอดี” พันพัสสาพูดกับไอลดาก็จริง แต่สายตามองค้อนไปทางเอราวัฒน์
“ใครจะกล้าสั่งหักเงินเดือนของแพมบอกพี่ได้นะ
เดี๋ยวพี่จัดการให้”
เอราวัฒน์นึกสนุกที่ได้หยอกล้อคนรัก สำหรับเขาแล้วไม่มีใครน่ารักเท่ากับพันพัสสาอีกแล้ว
ยิ่งเวลาหญิงสาวงอนเขาก็ยิ่งหลง จะว่าเขาโรคจิตก็ได้
“ไม่ต้องมาพูดกับแพมเลย พี่เอน่ะตัวดี ไอ... เดี๋ยวแพมมารับไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันนะ
สองคนเท่านั้นตกลงตามนี้นะ” ว่าแล้วพันพัสสาก็วิ่งออกไปทันที
“อ้าว เดี๋ยวก่อนสิแพม” เอราวัฒน์ร้องเสียงหลง รั้งเรียกพันพัสสาไว้แต่ไม่ทัน
รายนั้นวิ่งหายไปเสียแล้ว
“จริงๆ เลย”
เอราวัฒน์ส่ายศีรษะไปมาด้วยรอยยิ้ม
“งั้นพี่ไม่กวนแล้ว ไอทำงานเถอะ
เดี๋ยวเที่ยงนี้เจอกันนะ” เอราวัฒน์เดินผิวปากฮัมเพลงเบาๆ เข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง
ปริศนาจึงให้ไอลดาเรียนรู้งานจากแฟ้มเก่าๆ
เพื่อศึกษาหน้าที่การงานและแนวทางของงาน
“เดี๋ยวคุณไอนั่งโต๊ะตัวนั้นนะคะ ท่านประธานให้คนจัดเตรียมไว้ให้แล้วค่ะ”
“ขอบคุณนะคะพี่โบว์”
เลขารุ่นพี่มองผู้ช่วยของตนด้วยสายตาเอ็นดูและเป็นมิตร
ทำให้คนถูกมองสบายใจขึ้นมาก การเริ่มสอนงานเป็นไปอย่างราบรื่น เพราะไม่ว่าปริศนาจะสอนอะไร
ไอลดาก็ทำได้หมดไม่เป็นที่หนักใจของผู้สอนเลย
สำหรับเรื่อง 'เกมรักซาตานร้าย' เป็นนิยายเรื่องแรกของการเป็นนักเขียน เรื่องนี้ได้เขียนขึ้นเมื่อ 8 ปีที่แล้วโดยประมาณ ผ่านการตีพิมพ์มาแล้วเมื่อหลายปีก่อน ตอนนี้เกมรักซาตานร้ายได้หมดสัญญาลงไอจะนำเรื่องนี้มารีอัปพร้อมกับวางขายอีบุ๊กอีกครั้งในเร็วๆ นี้
ด้วยเวลาที่ผ่านมาหลายปีอาจทำให้ทั้งสำนวน ภาษาและบางเหตุการณ์ไม่เป็นปัจจุบัน หรืออาจจะขัดต่อยุคสมัยนี้ยังไงต้องขออภัยล่วงหน้าด้วยนะคะ รัก...ไอลดา/ลีลาวดี
 |
|
ความคิดเห็น