คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ความจริง
เสี้ยววินาทีนั้นเอง
“เพลิน”สิริพูดออกมาด้วยความตกใจ
“ผลึก”ผู้หญิงคนนั้นวิ่งมาล้มหน้าสิริ
“มึงหนีไปไม่รอดหรอก”ชายคนนั้นเดินตามมา
พร้อมง้าวขวานแล้วเหวี่ยงคมขวานลงบนหัวเข่าผู้หญิง
“แม่”ลูกเธอตะโกนพลางพยายามดึงแม่
ให้หนีจากคมขวานนั้น
“กรี๊ดดดดดดด”เสียงของแม่ร้องออกมาด้วย
ความเจ็บปวดหลังจากขาของเธอโดนแยกออกจากกัน
วินาทีนั้นเองทุกทุกอย่างที่สิริเห็นก็วูบดับลง
ทุกอย่างมืดมิด
“แม่ แม่” เพลินเขย่าตัวสิริเมื่อเห็นสิรินอนสลบ
อยู่หน้าลิฟต์
สิริค่อยค่อยลืมตาและค่อยค่อยพยุงตัวขึ้น เธอรู้สึก เมื่อยล้าไปทั้งตัว เธอค่อยค่อยกวาดสายตาไปรอบรอบ
“เพลิน”สิริตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นเพลิน
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย”สิริถาม
“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ หนูจะมาเยี่ยมพี่ พอขึ้นลิฟต์มาก็เห็น
แม่นอนสลบอยู่หน้าลิฟต์”เพลินตอบ
“แม่คะแม่รักหนูใช่มั้ยค่ะ”เพลินถาม
“รักสิจ๊ะ”
..
“ไปหาพี่กันเถอะจ๊ะ”สิริบอกเพลินหลังเห็นเงียบไปนาน
........................................
“พี่ทัต พี่ทัต ช่วยด้วย”บัสพยายามตะโกนเรียกพี่ทัต
แต่ทัตไม่มีทีท่าว่าจะขยับ
“คลึก คลึก คลึก”มันค่อยค่อยคลานขึ้นมาเรื่อยๆ
“พี่ทัต พี่ทาตต”
“คลึก คลึก คลึก”
“ปึป” มือของสิ่งที่มองไม่เห็นจับหัวเข่าของบัสทั้งสองข้าง
“เหวอออออ”บัสร้อง
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”เสียงเคาะประตู
“แม่เข้าไปแล้วนะ”สิริเปิดประตูเข้ามา
“พลืดดดดดดด”สิ่งนั้นมันลากบัสไปทางปลายเตียง
แล้วลงไปใต้เตียง
“บัส” เธอวิ่งไปจับมือบัสแล้วใช้แรงทั้งหมดดึง
บัสออกมา
“กึ๊ง”ตัวสิริและบัสล้มไปกระแทกตู้เหล็กด้านหลัง
เธอดึงบัสออกมาจากสิ่งนั้นได้สำเร็จ
“ฮือออออ”บัสปล่อยโฮกอดแม่
สิริยังไม่อยากถามอะไรมากในตอนนี้
“ทัต ทัต ตื่นได้แล้ว”สิริเรียกทัตที่นอนหลับไม่รู้เรื่อง
“มีอาไรคับแม่”ทัตลืมตาขึ้นมาด้วยความงัวเงีย
“เก็บของ เราจะกลับบ้าน”สิริบอกทัต
“อ้าวบัส ร้องให้ทำไมหรอ” ทัตถามน้อง
“เก็บของก่อน เดี๋ยวแม่เล่าให้ฟัง”แม่บอกทัต
“เดี๊ยวแม่ไปบอกพยาบาลน่ะเดียวมา”สิริละตัวออกจากบัส
แล้วลุกขึ้นเปิดประตูเดินออกมาโดยมีเพลินเดินตามออกมา
สิริเดินไปที่เคาร์เตอร์
“คุณพยาบาลค่ะ ขอพาเด็กห้อง666กลับบ้านหน่อยค่ะ
ดิฉันเป็นแม่ของเด็กค่ะ”สิริบอกพยาบาล
“คุณสิริใช่มั้ยค่ะ ช่วยเซ็นตรงนี้ด้วยค่ะ”พยาลพูดพร้อมยื่น เอกสารให้
สิริเซ็นแล้วเดินกลับห้อง
ระหว่างทางเดินกลับ
“แม่คะแม่รักหนูใช่มั้ยค่ะ”เพลินถาม
“รักสิจ๊ะ”สิริตอบ
สิริเปิดประตูห้องเข้าไป
“เก็บของเสร็จยังจ๊ะ”สิริถามทัต
“คับ”
..........................................................................
สิริขับรถมาถึงบ้าน จอดรถ แล้วเดินเข้าไปในบ้าน
“เด็กๆขึ้นไปนอนได้แล้ว”สิริบอก
“ค่ะ/คับ”
สิริเดินไปที่ห้องนั่งเล่นพร้อมทิ้งตัวอันเหนื่อยล้า
ลงบนโซฟา เธอเริ่มร้องให้ในการจากไปของเจ แฟนเธอ
เธอปล่อยตัวลงนอนราบบนโซฟา ในเวลานี้เธอรู้สึกเหงาเศร้า เหมือนเธอเดินอยู่บนถนนเปลี่ยวยามค่ำคืน เดินไปแบบไม่รู้
จุดหมายปลายทาง มีแต่ความมืด และความโดดเดี่ยว
เธอคิดไปเรื่อยเรื่อย แล้วเธอก็ ผ่อยหลับไปด้วย
ความเหน็ดเหนื่อย
...
....
....
“เต้ง เต้ง เต้ง “ นาฬิกาดังบอกเวลาตีสาม
ทำเอาสิริสะดุ้งจากความฝันในเรื่องที่เธอพบเจอในวันนี้
เธอเริ่มสงสัยในสิ่งที่เธอเห็นการฆาตกรรม
“มันเป็นแค่ฝันหรือ”เธอคิด
เธอจึงลุกขึ้นนั่งแล้วเดินไปเปิดคอมพิวเตอร์
ที่อยู่ติดกับทีวีหน้าโซฟาที่เธอนั่ง
เธอเปิดเน็ตแล้วหาข่าวคดีฆาตกรรมย้อนหลัง
เธอสะดุดตากับหัวข้อข่าวหนึ่ง
“ฆาตกรรมโหด ตัดขา หั่นศพ”
เธอคลิกเข้าไป
“เกิดเหตุคดีฆาตกรรม ณ บ้านร้างแห่งหนึ่ง
พบศพหญิงสาวไม่ทราบชื่อถูกของมีคมตัดขา
เสียชีวิตเนื่องจากเสียเลือดมาก
และในบริเวณใกล้เคียงพบเด็กสาวสภาพถูก
หั่นศพแยกชิ้นส่วนแล้วยัดไว้ในตู้”
เธอค่อยเลื่อนลงมา เป็นภาพศพตาย
อย่างอนาถ
“เฮ้ย” สิริตกใจเมื่อเห็นหน้าของศพเด็ก
คือ เพลิน
“มันอะไรกันเนี่ย”เธอร้อนรนทำอะไรไม่ถูก
คำพูดเก่าเก่าที่เธอเคยสงสัยเริ่มไหลพล่วงพลูออก
มาโดยไม่รู้ตัว
( “ซื้อไปให้ใครกันคะ” ยายเจ้าของร้านถาม
“ก็ลูกสาวนี่ไงคะ” สิริตอบพลางชี้ไปที่เพลิน
“อ้อ อืออ” ยายพูด )
( “แม่ซื้อชุดมาให้ใครหรอครับ”ทัตถามสิริ
“ให้น้องจ๊ะ แต่ไม่รู้ไปไหนแล้ว”สิริพูด
“อ้าวบัสก็อยู่ข้างกับผมนี้หน่า แต่นี้ชุดราตรีผู้หญิงนี้ครับ”ทัตถามต่อ
“ให้เพลินจ๊ะไม่ใช่บัส” สิริตอบ
“เพลินไหนอะคับ”ทัตพูดต่อ
“น้องลูกไง เร็วช่วยกันหาซิ ไม่รู้หายไปไหนแล้ว”สิริบอกทัต )
เธอไม่อยากจะคิดอะไรแล้ว เธอรีบวิ่งขึ้นไปชั้นสอง
แล้วเปิดประตู
เพลินนอนอยู่ตรงกลางระหว่างทัตกับบัส
เมื่อเพลินเห็นสิริเปิดประตูเข้ามา เธอก็จับมือพี่ทั้งสอง
และหันมาแสยะยิ้มให้
“แม่คะแม่รักหนูใช่มั้ยค่ะ” เพลินถาม
ความคิดเห็น