รอง...เท้าหาย

ลำดับตอนที่ #4 : ลิฟต์

ใกล้เข้ามา

และใกล้เข้ามา

   “แม่ครับ” ทัตวิ่งไปเขย่าตัวแม่เมื่อเห็นว่าแม่ยืนค้างไม่ขยับ

   “แม่เป็นไรครับ” ทัตพูดต่อ

                            สิริหันมามองทัตแล้วหันกลับไป  ทุกอย่างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น   มีเพียงชุดราตรีวางอยู่บนพื้น  โดยไม่มีแม้เงาของเพลิน

             “แม่ซื้อชุดมาให้ใครหรอครับ”ทัตถามสิริ

             “ให้น้องจ๊ะ  แต่ไม่รู้ไปไหนแล้ว”สิริพูดในขณะที่ยังงงในสิ่งที่เจอ

             “อ้าวบัสก็อยู่ข้างกับผมนี้หน่า  แต่นี้ชุดราตรีผู้หญิงนี้ครับ”ทัตถามต่อ

             “ให้เพลินจ๊ะไม่ใช่บัส” สิริตอบ

          “เพลินไหนอะคับ”ทัตพูดต่อ

          “น้องลูกไง  เร็วช่วยกันหาซิ  ไม่รู้หายไปไหนแล้ว”สิริบอกทัต

          “ตึก  ตึก   ตึก” ทัตวิ่งขึ้นไปชั้นสอง

          “เพลิน อยู่ไหนลูก”สิริเรียกหาเพลิน

          “อยู่นี้ค่ะแม่  หนูไปเข้าห้องน้ำมา”  เพลินเดินออกมาจากห้องน้ำ

ซึ่งอยู่ใต้บันได

          “นี้ 1ทุ่มแล้วนะลูก ไปอาบน้ำไป” สิริบอกเพลิน

          “ค่ะ”เพลินตอบ

                     ....................................................................

          เช้าวันต่อมา

                   “เร็วๆลูก  เดี๋ยวแม่ไปสอนไม่ทัน”สิริบอกเร่งลูกๆให้ขึ้นรถเก๋ง

                            สิรินั่งเบาะข้างๆคนขับและลูกๆนั่งหลังเจแฟนเธอเป็นคนขับ

                   “เดี๋ยวไปส่งฉันก่อนนะ เดี๋ยวไปทำงานสาย”สิริบอกเจ

                        รถมาจอดหน้าโรงเรียนมัธยมปลายที่เธอสอน

        “ไปนะคะ”สิริบอกเจ

       “บายๆแล้วเจอกันตอนเย็นนะ”สิริหันไปบอกลูกพลางโบกมือ

                    สิริเดินเข้าไปในโรงเรียนและตรงไปตึกที่เธอสอนอยู่

           สิริเดินไปที่ห้องพักอาจารย์เธอนั่งลงบนเก้าอี้ของเธอพร้อมเปิดทีวี

          “ข่าวด่วน !! “เมื่อเปิดทีวีเสียงนี้ก็ดังขึ้นมา

          “เฮ้อ  มีเรื่องร้ายแต่เช้าเลยหรอเนี่ย”สิริคิด

 “ เกิดอุบัติเหตุ รถพุ่งตกลงป่าข้างถนน  โดยไม่ทราบสาเหตุ

          พบศพนายเจ  สภาพถูกต้นไม้ใหญ่ล้มทับลงบนศรีษะเสียชีวิตคาที่

และพบเด็กได้รับบาดเจ็บสองนายไม่ทราบชื่อ  ตอนนี้ส่ง

โรงพยาบาลวิทยาเรียบร้อยแล้ว”

                    “เจ”สิริตะโกนออกมาด้วยความตกใจ

                    “แล้วเพลินล่ะ”สิริคิดเมื่อข่าวประกาศว่าพบเด็กเพียงสองคน

.............................................................................................................. 

                   สิริยืมรถเพื่อนพร้อมรีบบึ่งขับรถมาที่โรงพยาบาล

          สิริจอดรถแล้วรีบวิ่งไปที่เคาร์เตอร์ของโรงพยาบาล     

          “ขอทราบห้องของเด็กชายทัตกับเด็กชายบัสหน่อยค่ะ”สิริถามพยาบาลที่เคาร์เตอร์        

          “อยู่ห้อง 666 ค่ะ ตึก 6 ชั้น 6 ห้อง 6 ค่ะ” พยาบาลตอบ

          “ขอบคุณค่ะ” สิริขอบคุณนางพยาบาลแล้ววิ่งไปที่ลิฟต์

                   สิริเดินเข้าไปในลิฟต์แล้วกดปุ่มเพื่อเลือกชั้น

         “ตึด”  สิริกดเลขชั้น6หลังจากประตูปิด

          “ตึด  ตึด ตึด”  ไฟที่เลขไม่ยอมติดสิริพยายามกดซ้ำ

          “ติดซิว่ะ” สิริเริ่มอารมณ์เสียเพราะความรีบร้อน

         “ตึด  ตึด ตึด” 

      
           “คลืนนนนนน”เสียงลิฟต์ขึ้นทั้งๆที่ยังกดเลขชั้นไม่ได้

          “คลืนนนนนน”

          “กึก”ลิฟต์หยุดที่ชั้นสอง

       “แอ๊ดดดดด”เสียงประตูลิฟต์ค่อยค่อยเปิด

        ไม่มีใครรออยู่หน้าลิฟต์   สิ่งที่เห็นข้างหน้าเป็นเพียงทางเดิน

สว่างๆ  ไม่มีแม้เงาคน และปราศจากเสียง

“มีใครจะขึ้นลิฟต์มั้ยคะ”สิริยื่นหน้าออกไปพร้อมตะโกนถาม

          “.......................”มีเพียงความว่างปล่าวตอบกลับมา

สิริกดปิดประตูลิฟต์

          “คลืนนนนนน”

“กึก”ลิฟต์หยุดที่ชั้นสาม

“แอ๊ดดดดด”เสียงประตูลิฟต์ค่อยค่อยเปิด

ไม่มีใครรออยู่หน้าลิฟต์   อีกเช่นเคย

                สิริค่อยๆยื่นหน้าออกจากลิฟต์

“มีใครจะขึ้นลิฟต์มั้ยคะ”สิริยื่นหน้าออกไปพร้อมตะโกนถาม

“.......................”

เมื่อพูดจบสิริรีบเขยิบตัวเข้ามาในลิฟต์

 สิริกดปิดประตูลิฟต์  แล้วได้แต่ยืนเงียบ

ลิฟต์เป็นยังนี้เรื่อยๆจนถึงชั้นหก

                “กึก”ลิฟต์หยุดที่ชั้นหก

“แอ๊ดดดดด”เสียงประตูลิฟต์ค่อยค่อยเปิด

             สิ่งที่เห็นไม่เป็นเหมือนเคย จากสว่างกลับกลายเป็น

             มืดสลัว  ปลายทางเดินมีแต่ความมืดมิดที่ดูเหมือน

             จะไม่มีที่สิ้นสุดของปลายทาง

                   “พึบ  พึบ”เสียงไฟนีออนตรงเพดานกระพิบ

                   “ตึด  ตึด  ตึด  ตึด ตึด” สิริพยายามกดปิดประตูลิฟต์ 

                   
                 “ตึด  ตึด  ตึด  ตึด ตึด”ประตูลิฟต์ไม่มีที่ท่าว่าจะขยับ

                 
               “พึบ  พึบ พึบ  พึบ”

                  
                   “พึบ  พึบ”

                  

                      “ตึก......ตึก.....ตึก”  มีเสียงฝีเท้ากระทบพื้น

      แทรกเสียงไฟกระพิบ

          “ตึก......ตึก.....ตึก” 

          “ตึก......ตึก.....ตึก”

                    “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด”เสียงผู้หญิงหวีดร้อง

          จากปลายทางเดินอันมืดมิด

                   “พึก” มีลมมากระแทกสิริอย่างจังทำให้เธอ

ล้มลงไปนั่งบนพื้นลิฟต์

        
                “กึ้ง” ประตูลิฟต์ปิดอย่างแรง

          “ ปึก  ปึก   ปึก  ปึก    ปึก

             ปึก ปึก ปึก   

          ปึก     ปึก    ปึก”     มีคนทุบประตูลิฟต์จากด้านนอก

                    “ ปึก ปึก ปึก 
                            ปึก  ปึก

             ปึก ปึก ปึก”  เสียงทุบประตูดังถี่ขึ้นเรื่อยๆ 

           “ ปึก ปึก ปึก ปึก  ปึก

             ปึก  ปึก   ปึก  “

    
                           “กึ้ง”   ประตูลิฟต์เปิดออกอย่งแรง

               มีมือขาวซีดนับร้อยพันมาจับตัวสิริ

แล้วลากตัวสิริเข้าไปในความมืด

       “กรี๊ดดดดดดดดดด”สิริกรีดร้อง  แต่เสียงมันดังก้อง

เพียงแค่ในลิฟต์

         สิริพยายามดิ้นรนเพื่อให้หลุดจากมือทั้งหลาย

แต่ยิ่งดิ้นเท่าไรยิ่งรู้สึกมือยิ่งพันตัวเธอเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

สิริสัมผัสได้ถึงความเย็นชืดของมือนับร้อยที่มาพันตัวเธอ

มือทั้งหลายดึงตัวสิริหายไปในความมืด

                     ..............

                   ...................

             ...................................

 ..........................................
                               ......................................

  “กึ้ง” ประตูลิฟต์ปิดลง

                     “...................”เหลือแต่เพียงความว่างเปล่าในลิฟต์

.