ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รอง...เท้าหาย

    ลำดับตอนที่ #3 : ร้านขายของเก่า

    • อัปเดตล่าสุด 3 ธ.ค. 50


           
      “1” สิรินับ
                
         
                    “2”
     
                          “3”
                 
                     “ฟืดดด......ฟืดดด....”
                                      ก่อนที่เธอจะลืมตาเธอรู้สึกเหมือนลมหายใจอุ่นๆ
                 พ่นมาใส่หน้าของเธอ
                     “อะไรอะ?”เธอคิด ในขณะที่รู้สึกเหมือนมีเส้นผมบางบางค่อยมาพันหน้า มือ ขาและตัวของเธอไว้
                    “อื้อออออออออ” 

                    “อื้อออออออออ”เธอพยายามกรีดร้องแต่มันไม่เป็นผล เพราะผมมันพันทั้งปากและตาของเธอ
                    

                      “อื๊อออออออออ” เธอพยามร้องซ้ำไปซ้ำมา
                                เธอได้แต่ร้องให้ ทั้งทั้งที่ตาของเธอไม่สามารถลืมขึ้นมาได้ 
                                เธอพยามยามดิ้นทุรนทุรายสุดความสามารถ     เพื่อให้หลุดพ้นจากสิ่งน่าขยักแขยงนี้




                                     “ พึด ” มันเป็นผลสำเร็จ เธอสามารถดิ้นหลุดจากผมที่
                       พันรอบตัวเธอได้ เธอวิ่งอย่างสุดความสามารถไปเปิดประตูออกจากห้อง
             โดยไม่คิดจะหันหลังกลับมามองสิ่งที่อยู่บนเตียง
                “ตึก ตึก ตึก ตึก” เธอรีบวิ่งลงบันได และวิ่งเข้าห้องนั่งเล่น
                
                     มีแสงพระอาทิตย์อ่อนส่องมาจากทางหน้าต่าง   สิ่งนี้ทำให้เธอรู้ว่า
                   จะเช้าแล้ว เธอเดินโรยแรงไปนั่งบนโซฟาหน้าทีวีพร้อมกดรีโมทเปิดทีวี
                   เพราะเธอคิดว่ามันน่าจะเป็นสิ่งบรรเทาความกลัวได้บ้าง
                   แต่เสียงที่วีคงไม่ได้ช่วยอะไรเธอได้มาก
                   เพราะเธอยังคงร้องให้สะอึกสะอื้นอยู่เป็นระยะๆจนถึงเช้า
     

     
                              “ตึก ตึก ตึก” เสียงนี้มันกลับมาทำให้สิริตื่นตนกอีกครั้ง
                               “แม่คะ วันนี้ไปเที่ยวข้างนอกกันเถอะคะ” เพลินลูกสาวของเธอวิ่งลงจาก  ชั้นสองลงมาบอกแม่ 
                      สิริโล่งใจที่เป็นลูกเธอที่วิ่งลงมา
                  “ไปสิจ๊ะแม่กำลังอยากออกไปข้างนอกพอดีเลย”สิริตอบเพลิน
                  “นี้ทัตกับบัสลงมาได้แล้ว แม่จะออกไปข้างนอก จะไปด้วยกันมั้ย”
    สิริตะโกนเรียกลูกชายทั้งสอง
                  “ไปคร๊าบ”ลูกทั้งสองตะโกนพร้อมวิ่งลงบันไดมา
                     ทั้งหมดก็ใส่รองเท้าและเปิดประตูออกไป
              ...............................................................................
                               
                              สิริและลูกๆมาถึงย่านการค้าในเมืองที่มีลักษณะ
             คล้ายๆตลาดนัด ในสองข้างทางมีร้านที่วางตามพื้น จนไปถึง
            ร้านที่ตั้งเป็นร้านใหญ่ๆ
                         “แม่คะหนูอยากเข้าไปดูร้านนั้นคะ”เพลินบอกแม่พร้อมชี้ไป
            ทางร้านขายของเก่าร้านหนึ่ง
                         “แม่คับไปเล่นตรงนู๊นกับพี่ทัตได้มั้ยคับ”บัสน้องชายคนสุดท้อง                
                   พูดพร้อมชี้ไปที่ร้านเกมส์แห่งหนึ่ง
                           “จ๊ะ แม่จะรออยู่ที่ร้านนี้ละกัน”สิริพูดชี้ไปทางร้านที่เพลินจะเข้า
                           “คับ”ทัตกับบัสวิ่งไปที่ร้านเกมส์
                        
                                “ไปจ๊ะลูก”สิริบอกเพลินพร้อมจูงมือเดินไปที่ร้านนั้น
                         เป็นร้านขายของเก่าโทรมๆแห่งหนึ่ง
                           “แอ๊ดด”สิริเปิดประตูไม้เข้าไปในร้าน
                                  
                        ภายในร้านมีทั้งของมือสองและของใหม่จัดเรียงอย่างเป็นระเบียบ
                          “เชิญเลือกตามสบายค่า”หญิงแก่คนหนึ่งพูดหลังเห็นสิริเดินเข้ามา
                          “แม่คะ ชุดนั้นสวยมากเลย”เพลินชี้ไปทางชุดราตีของเด็กสีขาว เสื้อติดกับกระโปรงเป็นตัวเดียวกัน
                          “ซื้อให้หนูหน่อยน้าค้า”เพลินพูดพร้อมทำสายตาอ้อนวอนแม่
                                  สิริมองดูเสื้อสักแป๊ปนึง
                         “ตัวละเท่าไหร่คะ”สิริถามยายเจ้าของร้าน
                         “199จ้ะ”ยายตอบ
                         “ซื้อไปให้ใครกันคะ” ยายเจ้าของร้านถาม
                         “ก็ลูกสาวนี่ไงคะ” สิริตอบพลางชี้ไปที่เพลิน
                         “อ้อ อืออ” ยายพูด
                         “น่ะค่ะแม่ ซื้อให้หนูหน่อย”เพลินอ้อนวอนแม่อีกครั้ง
                          
                              “นี่ค่ะ” สิริพูดพร้อมยื่นเงินให้ยายเจ้าของร้าน
                          “เย้” เพลินร้องดีใจพร้อมรับเสื้อแล้วเต้นวนรอบร้าน
                          
                              “แม่ฮะ”เสียงทัตเรียกสิริอยู่ที่ประตู
                            “ไปจ๊ะ กลับกันเหอะ” สิริบอกลูกๆ
                                          สิริพูดพร้อมหยิบเสื้อแล้วเดินนำเพลินออกมา
                               …………………………………………………………
                                        

                                     พอมาถึงบ้านเพลินรีบอุ้มเสื้อวิ่งเข้าไปในห้องนั่งเล่น
                        พร้อมดึงมือแม่ไปด้วย
                            ทัตและบัสวิ่งขึ้นไปชั้นสอง ในห้องนั่งเล่นมีกระจกบานใหญ่
                          ตั้งอยู่หลังห้อง 
                เพลินวิ่งไปหน้ากระจกพร้อมเปลี่ยนชุด
                               

                                     “พอดีเปะเลยจ๊ะ” สิริพูดหลังจากเพลินใส่ชุดเสร็จ
                                  เพลินทำท่าเคารพตัวเองในกระจกพร้อมเต้นไปรอบรอบห้อง
                             

                                    “   ฮืม   ฮือ   ฮืม    ฮืม ฮือ    ฮือ”   เพลินฮัมเพลงพลางหมุนตัวไปรอบรอบ
                                        สิริยิ้มพร้อมมองลูกผ่านกระจก
                                
     
                              
                                  “ ฮืม     ฮืม        ฮืม        ฮือ       ฮืม      
                                      ฮืม      ฮือ      ฮืม       ฮืม       ฮือ
                                   ฮืม    ฮือ    ฮืม     ฮืม     ฮืม”
                                                    

     
     
         สิริมองตาค้างเมื่อเห็นว่าใบหน้าของเพลิน
                                 ค่อยค่อยเปลี่ยนเป็นตุ๊กตา 
                           
                            
                                “ ฮืม     ฮืม        ฮืม        ฮือ       ฮืม     
                                      ฮืม      ฮือ      ฮืม       ฮืม       ฮือ
                                   ฮืม    ฮือ    ฮืม     ฮืม     ฮืม”
                             

                                     “ฮืม   ฮือ   กึก     ฮือ    กึก”   เพลินเริ่มหมุนตัวหยุดหยุดค้างค้างแล้วหมุนต่อ
                         เหมือนแผ่นเสียงสะดุด    เพลินเริ่มหมุนตัวเข้ามาใกล้สิริขึนเรื่อยๆ
                                       สิริได้แต่ค้างอยู่ตรงนั้น
     
                            

                               “ ฮืม        กึก   ฮืม        ฮืม        ฮือ กึก     ฮืม     
                                      ฮืม      ฮือ      กึก ฮืม       ฮืม     กึก   ฮือ
                                   ฮืม    ฮือ กึก   ฮืม     ฮืมกึก     ฮืม”
                                                         
     
                                                          เพลินหมุนตัวเริ่มใกล้เข้ามา
     
     
    ใกล้เข้ามา
     
     
    และใกล้เข้ามา
                                           
                    
     

                                      
     
                                          
                           
                         
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×